Ονειρεμένος Ναβάρο, τρίποντη Γαλλία στον τελικό!

Η Ισπανία χρειάστηκε το καλύτερο παιχνίδι στην καριέρα του Ναβάρο με τη φανέλα της εθνικής για να κερδίσει με 92-80 τον ΜακΚάλεμπ και την ΠΓΔΜ και να προκριθεί στον τελικό, αφού πρώτα της είχαν βγει τα συκώτια από τους πολύ σκληρούς Σκοπιανούς, που δικαιολόγησαν πλήρως την έως τώρα πορεία τους.

Την Κυριακή στις 21:00 στον μεγάλο τελικό του Ευρωμπάσκετ θα συναντήσει τη Γαλλία, η οποία κέρδισε με 79-71 τη Ρωσία του Κιριλένκο, χάρη στον απίστευτο οίστρο της από τη γραμμή των τριών πόντων και το μεγάλο παιχνίδι από Πάρκερ και Μπατούμ. Μετά από… 62 χρόνια οι Γάλλοι ξανά στον τελικό!

Νωρίτερα την Κυριακή, στις 17:30, η Ρωσία θα διεκδικήσει το μίνιμουμ από την τετράδα, το χάλκινο μετάλλιο, απέναντι στην ΠΓΔΜ, που θα παλέψει για τη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας της.

Το Σάββατο στις 18:00 ο αγώνας των αποτυχημένων, Σερβία-Σλοβενία, για την 7η θέση, ενώ στις 21:00, η εθνική μας θα αντιμετωπίσει χωρίς άγχος τη Λιθουανία με φόντο την 5η θέση, με τις δύο ομάδες να έχουν ήδη πάρει το εισιτήριο για το προολυμπιακό. Η Ελλάδα κέρδισε με 87-77 τη Σερβία την Παρασκευή και πήρε το εισιτήριο για το προολυμπιακό τουρνουά.

ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ

Ισπανία – ΠΓΔΜ 92-80 (44-45)

Ναβάρο 35π. 4ρ., Π. Γκασόλ 22π. 17ρ. 3ασ. 2κλ., Μ. Γκασόλ 11π. 10ρ. 5ασ., Ιμπάκα 11π. 4ρ., Ρούμπιο 5π. 7ρ. 4ασ. // ΜακΚάλεμπ 25π. 3ρ. 5ασ., Άντιτς 17π. 9ρ. 3ασ. 2κλ., Ιλιέφσκι 15π. 3ρ., Σαμαρτζίσκι 12π. 5ρ.

Στον τελικό του Ευρωμπάσκετ θα βρεθεί για τρίτη συνεχόμενη φορά η Ισπανία, διεκδικώντας το δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιό της την Κυριακή. Για να τα καταφέρει, όμως, χρειάστηκε να φτάσει στα όριά της και, κυρίως, να φτάσει την ΠΓΔΜ στα όριά της. Οι Σκοπιανοί έδειξαν ξανά πόσο καλή ομάδα είναι, παίζοντας στα ίσα την Ισπανία, που μπόρεσε να ξεφύγει μετά το 25ο λεπτό, χάρη στον αδιανόητο οίστρο του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, που τρέλανε με μερικά από τα καλάθια που έβαλε όλους όσοι είδαν το ματς.

Από κοντά και ο Παού Γκασόλ, που κυριάρχησε στις δύο ρακέτες με 22 πόντους και, βασικά, 17 ριμπάουντ. Πήρε βοήθειες από τον αδερφό του, αλλά και τον Ιμπάκα. Οι δύο Γκασόλ κατέβασαν 14 επιθετικά ριμπάουντ (9 ο Παού), αλλά και πάλι, χωρίς τον Ναβάρο, είναι πολύ πιθανό να έπαιζαν μικρό τελικό την Κυριακή.

Κι αν το να κάνει ο Ναβάρο τέτοιο αγώνα, όσο απίστευτη κι αν ήταν η απόδοσή του, δεν παραξένεψε κανέναν μπασκετόφιλο, απλώς μας έκανε για ακόμα μια φορά να προσκυνήσουμε το μεγαλείο του ως παίκτη, η Ισπανία χρειάστηκε και… θαύματα για να προκριθεί. Ναι, καλά φανταστήκατε: το ματς με την ΠΓΔΜ θα μείνει στην ιστορία. Σε αυτό μπήκε το πρώτο τρίποντο του Ρίκι Ρούμπιο στη διοργάνωση. Κι όμως, πέρασε στα ψιλά. Ούτε φωταγωγήθηκαν το Κάουνας και η Βαρκελώνη, ούτε διακόπηκε ο αγώνας για το standing ovation και την αναμνηστική πλακέτα, ούτε τίποτα. Κρίμα, θα πω εγώ, τέτοιες μεγάλες στιγμές θα πρέπει να μένουν στη συνείδηση όλων μας και οι διοργανωτές θα έπρεπε να έχουν ετοιμάσει ένα κάποιο… happening.

Επιστρέφοντας στη σοβαρότητα, ο Ρούμπιο μπορεί και πάλι να μην έκανε τη διαφορά, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν αρνητικός. Ήταν το καλύτερό του ματς στο Ευρωμπάσκετ, κυρίως επειδή δεν αντιμετώπισε καμία πίεση, παρότι δεν ήταν καλός αμυντικά.

Απ’ την άλλη, ο Μπο ΜακΚάλεμπ ήταν και πάλι ασταμάτητος και νομίζω ότι θα έπρεπε να πάρει το MVP του τουρνουά κερδίσει δεν κερδίσει η ομάδα του το χάλκινο μετάλλιο την Κυριακή. Από εμάς το έχει πάρει ήδη (το MVP), από τη FIBA Europe μάλλον δύσκολα, αφού θα πάει πιθανότατα σε κάποιον με χρυσό μετάλλιο στο στήθος.

Η ΠΓΔΜ ήταν και πάλι πανέτοιμη για να αντιμετωπίσει τη γεμάτη αστέρες αντίπαλό της. Μάλιστα, έδειξε τρομερές αντιστάσεις που άλλες ομάδες (λέγε με Λιθουανία, Γαλλία, Σερβία, κλπ) δεν έδειξαν στο τουρνουά. Παρότι έμεινε πίσω νωρίς με σχεδόν διψήφια διαφορά, 31-22, όχι μόνο δεν έχασε την επαφή με το σκορ, αλλά μπόρεσε και επέστρεψε με σερί 0-10!

Κάπου εκεί κατάλαβαν οι Ισπανοί ότι δεν θα καθάριζαν εύκολα το ματς, ο Σκαριόλο ξέχασε τη λέξη ροτέισον και μαζί με αυτή τους Κλαβέρ, Σαν Εμετέριο, Ρέγιες και Σάδα στον πάγκο (γιατί προφανώς ο MVP της ACB δεν είναι αρκετά καλός για να παίξει εθνική) και έβγαλε τον αγώνα με 8 άτομα. Κι όταν λέμε 8 άτομα εννοούμε 36 λεπτά τον Ναβάρο, 32 και 31 τους Γκασόλ (με σειρά ηλικίας) και τους άλλους από 17 ως 25.

Και πάλι, όμως, παρότι θέλησε να καταστρέψει μόνος του τις πολλές επιλογές που είχε, η ΠΓΔΜ είχε ακόμη λιγότερες. Από τους 11 που έχει στη διάθεσή του ο Ντοκουζόφσκι έπαιξαν οι 8, με τον Σοκόλοφ να παίζει 6 λεπτά. Κι όταν λέμε οι 8 εννοούμε… 40 ο Ιλιέφσκι, 40 ο Άντιτς, 34 ο ΜακΚάλεμπ, 27 ο Στογιανόφσκι και οι άλλοι 4 μοιράστηκαν 59 λεπτά.

Η εξόντωση του Άντιτς ήταν εμφανής στο δεύτερο ημίχρονο, δεν μπορούσε ούτε για ριμπάουντ να πηδήξει, ενώ και στην επίθεση ήταν πολύ διστακτικός στο μακρινό σουτ, αποφασίζοντας να μη σουτάρει τις 3-4 φορές που βρέθηκε εντελώς μόνος στο τρίποντο από σύστημα. Αντιθέτως, επέλεξε να κάνει ντράιβ, μπέρδεψε και τους συμπαίκτες του και την ομάδα του και η ΠΓΔΜ έχασε το ματς.

Βέβαια, για να γίνει αυτό έπρεπε πρώτα ο Ναβάρο να κάνει απίστευτο παιχνίδι: 35 πόντοι σε 36 λεπτά με 8/14 δίποντα, 5/9 τρίποντα και 4/4 βολές! Μόνο εναντίον της Κροατίας το 2005 είχε βάλει περισσότερους πόντους (36), ενώ στο ματς αυτό έβαλε τα περισσότερα σουτ εντός παιδιάς που έχει βάλει ποτέ με την εθνική, επιχείρησε τα περισσότερα σουτ εντός παιδιάς στην καριέρα του, αλλά και τα περισσότερα τρίποντα που έχει σουτάρει ποτέ με την εθνική. Όσοι είδαν την παράσταση του Ναβάρο δύσκολα θα την ξεχάσουν, για τους άλλους επιφυλασσόμαστε…

Η Ισπανία προηγήθηκε 31-22 με το τρίποντο του Ρούμπιο στο 12ο λεπτό, αλλά το κοσμοϊστορικό γεγονός μάλλον έκανε κακό στους συμπαίκτες του, αφού μέχρι να συνέλθουν από το σοκ, είχαν δεχτεί 0-10 από τους Σκοπιανούς και το ματς είχε πάει στο 31-32. Οι δυο ομάδες συμβάδιζαν ως το ημίχρονο, η ΠΓΔΜ ήταν μπροστά με 44-45 στην ανάπαυλα και ζούσε το τρελό όνειρό της. Κι ενώ οι Ισπανοί τα είχαν βρει μπαστούνια σε τέτοιο βαθμό που, παρότι είχαν πάει το ματς ψηλά σε σκορ, δεν μπορούσαν να το ελέγξουν, ήρθε ο Ναβάρο για να αλλάξει τη ροή του αγώνα.

Ο Ναβάρο έβαλε 19 πόντους στην 3η περίοδο με 7/11 σουτ εντός παιδιάς και όταν τελείωσε το δεκάλεπτο το σκορ ήταν 71-62 με την Ισπανία να είναι ξεκάθαρα το φαβορί. Ο Άντιτς είχε εξουθενωθεί, ο Ιλιέφσκι το ίδιο και έμενε ο ακούραστος ΜακΚάλεμπ να παλεύει μόνος του.

Οι Σκοπιανοί μείωσαν σε 76-68 με 7 λεπτά για το τέλος και σε 78-70 λίγο μετά, αλλά ο Σαμαρτζίσκι αστόχησε σε χουκ και χάθηκε η ευκαιρία για να ψαλιδιστεί η διαφορά. Τα αμυντικά ριμπάουντ δεν ελέγχθηκαν ποτέ και η ανατροπή δεν ήρθε, δεν ήταν κι εύκολο άλλωστε με τον Παού Γκασόλ να σκοράρει με λέι απ από επιθετικά ριμπάουντ και τον Ναβάρο να βάζει τα πάντα.

Τελευταία επαφή με το σκορ για τους Σκοπιανούς ήταν στο 88-80 με 1:37 για το τέλος, αλλά ο Ναβάρο ήταν που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα της πρόκρισης στον τελικό λίγο μετά. Σίγουρα τα Σκόπια αξίζουν συγχαρητηρίων για τον τρόπο που αντιμετώπισαν την Ισπανία, αλλά και για το γεγονός ότι κατάφεραν να κάνουν ντέρμπι ένα ματς το οποίο έχασαν τελείως όσον αφορά τον έλεγχο του ρυθμού (το πρώτο που έχασαν στον έλεγχο του ρυθμού στο Ευρωμπάσκετ).

Γαλλία – Ρωσία 79-71 (39-34)

Πάρκερ 22π. 3ρ. 3ασ. 4κλ., Μπατούμ 19π. 7ρ. 4ασ., Νοά 7π. 8ρ., Ντε Κολό 9π. 5ρ. 2κλ. // Κιριλένκο 21π. 3ρ. 3κλ., Μοζγκόφ 12π. 4ρ., Χριάπα 9π. 3ρ. 5ασ. 2κλ. 2κ.

Για λύτρωση μίλησαν οι Γάλλοι, για δικαίωση, για θρίαμβο. Ε, ναι, 62 χρόνια είναι πολλά. Την τελευταία φορά που ήταν σε τελική δυάδα Ευρωμπάσκετ (1949) δεν είχαν καν ενηλικιωθεί οι… γονείς του τωρινού προπονητή της, Βενσάν Κολέ, ενώ ο… παππούς του Γιοακίμ Νοά (ο παλιός Καμερουνέζος ποδοσφαιριστής Ζακαρί Νοά) ήταν 12 χρονών!

Η παρέα του Πάρκερ τα κατάφερε έστω κι αν χρειάστηκε να σουτάρει με σχεδόν 60% από το τρίποντο για να κερδίσει τους Ρώσους. Οι Γάλλοι είχαν 35% στο τουρνουά, αλλά σούταραν με 58% έχοντας 7/12 εναντίον των Ρώσων. Και μάλιστα τα περισσότερα τρίποντα ήταν σε τρομερά καίριες στιγμές μέσα στον αγώνα: στο προσπέρασμα για το 31-29 στο 17ο λεπτό, δύο κολλητά για το 39-31 πριν το ημίχρονο, στο προσπέρασμα για το 43-40 στο 24ο λεπτό, για το 49-45 στο 28ο και για το 69-59 στο 36ο κόβοντας τα πόδια των Ρώσων.

Το ματς δεν βγήκε στους Ρώσους όπως θα ήθελαν, αφού παρότι μπόρεσαν να περιορίσουν τα πεντάρια της Γαλλίας, ακόμη κι όταν έπαιζαν χωρίς τον Μοζγκόφ στην πεντάδα, δεν είχαν απάντηση για τον Μπατούμ και τον Πάρκερ. Δεν έλεγξαν τα ριμπάουντ για πρώτη φορά στο τουρνουά και μοιραία κυνηγούσαν σε όλο το ματς.

Τα ριμπάουντ ήταν 35-21 για τους Γάλλους, αλλά η όλη αλήθεια φαίνεται στο γεγονός ότι οι Ρώσοι είχαν 13 αμυντικά και οι Γάλλοι 12 επιθετικά, δηλαδή τα ριμπάουντ στη ρακέτα της Ρωσίας πήγαν… 50-50 προς τις δύο ομάδες, ενώ εκείνα στη ρακέτα της Γαλλίας πήγαν 75-25 στους Γάλλους.

Οι Ρώσοι φάνηκε ότι ήλεγχαν τον αγώνα ως το 16ο λεπτό και το 28-29. Μετά δέχτηκαν απανωτούς πόντους από τη ρακέτα και δυο τρίποντα για να μείνουν πίσω με 39-31 λίγο πριν το ημίχρονο. Ο Φριτζόν πυροβόλησε για τρεις πριν τη λήξη για να φέρει το ματς στο 39-34 και αυτό ήταν το έναυσμα για ένα 1-9 της Ρωσίας, που έφερε το ματς στο 40-40.

Οι Ρώσοι κράτησαν τους αντιπάλους τους για 4,5 λεπτά χωρίς καλάθι εντός παιδιάς στις δύο πλευρές της ανάπαυλας, αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκαν όσο θα έπρεπε. Το 3ο φάουλ του Κιριλένκο στο 40-40 τους αποσυντόνισε τελείως, καθώς ο Μπλατ τον απέσυρε και οι ισορροπίες στην πεντάδα χάλασαν. Μετά το 45-45 δέχτηκαν ένα 8-0 κυρίως από λάθη του Φριτζόν (κακές επιλογές στην επίθεση, μέτρια άμυνα) και το ματς πήγε στο 53-45.

Η διαφορά έφτασε τους 10 με το που ξεκίνησε η 4η περίοδος (57-47) και στους 12 λίγο αργότερα, με τους Ρώσους να απαντούν με ένα 0-6 για το 61-55 αλλά να μην πατούν καλά στα πόδια τους. Έβγαζαν άμυνες αλλά δεν τις εκμεταλλεύονταν στην επίθεση και το τρίποντο του Πάρκερ τους αποτελείωσε, ιδίως με τον απίστευτο τρόπο που μπήκε (πέταξε την μπάλα στην εκπνοή της επίθεσης).

Δύο κολλητά καλάθια του Πάρκερ μετά το 69-64 και το λάθος του Σβεντ στο ενδιάμεσο ουσιαστικά δημιούργησαν καταστάσεις που δεν ανατρέπονταν εύκολα και πράγματι αυτό δεν έγινε. Οι Γάλλοι είναι στον τελικό και οι Ρώσοι θα παλέψουν για το χάλκινο μετάλλιο.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: “Συγχαρητήρια” στην ΕΡΤ για την εμετικά κομπλεξική αναμετάδοση του Ισπανία-ΠΓΔΜ.