Ένας εφιαλτικός τραυματισμός που άνοιξε μια τεράστια πόρτα…

Το Σεπτέμβρη του 2010 ο Χένρι Μπρουκς (18, 2.03) είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του. Η ιστορία του, πια, χρησιμοποιείται ως παράδειγμα για κάθε παίκτη Λυκείου στις Η.Π.Α. που θέλει να παίξει μπάσκετ σε κολέγιο με υποτροφία. Το αν κάποιος θα πει ότι είναι λυπητερή ιστορία ή ιστορία νίκης μάλλον είναι στο πώς θα τη «διαβάσει»…

Ο Μπρουκς πέρσι, πριν αρχίσει η σεζόν, στην τελευταία του χρονιά στο Λύκειο Μίλερ Γκρόουβ, είχε περίπου 6 προτάσεις για αθλητική υποτροφία από κολέγια, ανάμεσά τους το Όρεγκον Στέιτ και το Μιντλ Τένεσι Στέιτ. Όμως, ο ίδιος ένιωθε καλά και αποφάσισε να περιμένει, καθώς πίστευε ότι μέχρι το τέλος της χρονιάς θα είχε πρόταση από μεγάλο κολέγιο, ή τουλάχιστον κάποιο πιο κοντά στο σπίτι του.

Ρίσκο, αλλά ρίσκο που έμοιαζε να αποδίδει. Ήταν το βασικό τεσσάρι της ομάδας του Μίλερ Γκρόουβ, που τελείωσε αήττητη την κανονική περίοδο. Ήταν ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας, ο αρχηγός στο παρκέ, εκείνος που μιλούσε στα αποδυτήρια, ενθάρρυνε τους άλλους και καθοδηγούσε. Ο ρόλος του βασικός, οι αριθμοί του επίσης, 11.5 πόντοι, 6.0 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ, 1.7 κλεψίματα, 1.3 τάπες ανά αγώνα, σουτάροντας με 62% εντός παιδιάς.

Εννοείται ότι τα καλύτερα κολέγια άρχισαν να ενδιαφέρονται. Μέχρι τον Γενάρη του 2011 ο Μπρουκς ήταν μάλλον το νούμερο 1 στη χώρα από τους τελειόφοιτους που δεν είχαν ακόμη αποφασίσει πού θα παίξουν και πολλά κολέγια της Big Ten είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον. Το UConn, το Μισισιπί Στέιτ, το Μινεσότα, και άλλα, του χτύπησαν την πόρτα, ετοιμάζοντας προσφορές για υποτροφία.

Με 3 ματς για το τέλος της χρονιάς όλα άλλαξαν. Ο προημιτελικός με το Βίλα Ρίκα είχε μόλις αρχίσει, ο Μπρουκς είχε ήδη σκοράρει το πρώτο του καλάθι, αλλά λίγο μετά έπεσε κάτω έχοντας χτυπήσει το γόνατο. Δεν ήθελε καν να πιστέψει πόσο σοβαρό ήταν. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έκανε εξετάσεις, ζητούσε να ξαναπαίξει στο ματς, ντυνόταν κανονικά για τα επόμενα 2 παιχνίδια, ελπίζοντας ο προπονητής του να τον βάλει να παίξει. Εκείνος, βέβαια, δεν ήθελε να ρισκάρει όσο δεν ήξερε τι είχε ο Μπρουκς, οπότε ανησυχώντας για το μέλλον του, δεν τον έβαλε καθόλου. Παρόλα αυτά το Μίλερ Γκρόουβ πήρε τον τίτλο στην Πολιτεία ακόμα και χωρίς τον Μπρουκς στα τελευταία 2 ματς. Λίγες ημέρες μετά τον τίτλο ο Μπρουκς έκανε εξετάσεις και έμαθε τα χειρότερα δυνατά νέα: κομμένοι χιαστοί στο αριστερό γόνατο και οι γιατροί είπαν 6-9 μήνες αποθεραπεία και μετά να άρχιζε να δοκιμάζει αν θα μπορεί ξανά να παίξει.

Στο μπάσκετ δεν υπάρχουν τόσες υποτροφίες όσες σε άλλα σπορ, οπότε θα ήταν δύσκολο να ρισκάρει κάποιο κολέγιο σε έναν αθλητή που δεν θα έπαιζε την πρώτη του χρονιά μπάσκετ και μετά κανείς δεν ξέρει πώς θα έπαιζε. Ο Σάρμαν Ουάιτ, προπονητής του Μπρουκς στο Λύκειο, περιγράφει πώς ήταν η κατάσταση με τα κολέγια μετά τον τραυματισμό: «Το Μιζούρι και το Τενεσί άλλαξαν προπονητή και τα δύο, οπότε μετά δεν μας ενημέρωσαν τι γινόταν. Το Μισισιπί πήρε τηλέφωνο πριν τον τραυματισμό και ήθελε να ξέρει αν θα ενδιαφερόταν ο Μπρουκς αν του έκαναν πρόταση. Τους είπα πως ναι, καθώς ήταν από την περιοχή της Νέας Ορλεάνης. Μετά, τηλεφώνησαν λίγες ημέρες αφότου που πήραμε τα αποτελέσματα. Τους είπαμε πώς έχει η κατάσταση. Μας είπαν ότι θα ξαναεπικοινωνήσουν, αλλά ξέρετε πώς πάνε αυτά τα πράγματα. Ο τραυματισμός μάλλον τρόμαξε τους περισσότερους».

Η πιο απίστευτη σύμπτωση ήταν ότι την ημέρα μετά τον τραυματισμό του στον προημιτελικό του πρωταθλήματος, ο Μπρουκς έκανε την επίσημη επίσκεψή του στο Μινεσότα. Μίλησε με τον Τάμπι Σμιθ, προπονητή εκεί, αλλά δεν υπέγραψε τα χαρτιά της υποτροφίας. Δεν ήταν έτοιμος ακόμα να πάρει την απόφαση. Μετά τον τραυματισμό, το Μινεσότα είπε ότι «θέλουμε να δουμε τι ανάγκες θα έχουμε για του χρόνου», δηλαδή για το αν μπορούν να χαραμίσουν μια υποτροφία σε κάποιον που δεν θα παίξει. Αυτό δεν έγινε ποτέ…

Το μόνο κολέγιο που ενδιαφέρθηκε για τον Μπρουκς μετά τον τραυματισμό ήταν το Τζόρτζια Σάουθερν, το οποίο στους χιαστούς του Μπρουκς είδε την ευκαιρία να πάρει έναν παίκτη πρώτης κατηγορίας, που δεν θα μπορούσε να προσελκύσει υπό άλλες συνθήκες. Άρχισαν να πιέζουν τον Μπρουκς, του πρότειναν πλήρη αθλητική υποτροφία, υπό την ελπίδα ότι θα δεχτεί να είναι «red-shirted».

Αυτό ως όρος στον κολεγιακό αθλητισμό αφορά έναν αθλητή που επιλέγει να κάνει 5 χρόνια σπουδές και όχι 4, διαλέγοντας σε ποιες 4 σεζόν θα παίξει μπάσκετ. Ουσιαστικά αφορά τους παίκτες που έχουν τραυματισμό. Τη χρονιά που θα επιλέξουν να μην παίξουν, μπορούν να προπονούνται με την ομάδα και να ακολουθούν το πρόγραμμά της, αλλά δεν μπορούν να εμφανιστούν σε επίσημο αγώνα.

Ο Ουάιτ επέμενε ότι ο Μπρουκς θα είναι έτοιμος να παίξει από τον Οκτώβρη του 2011, αλλά κανείς δεν έβαζε το χέρι του στη φωτιά. Όμως, ο Μπρουκς δεν υπέγραψε στο Τζόρτζια Σάουθερν. Ο λόγος; Είχε έναν άσσο στο μανίκι του.

Μόλις ο Μπρουκς τραυματίστηκε υπήρχαν άλλα 2-3 κολέγια που του έκαναν πρόταση για ακαδημαϊκή υποτροφία, τα οποία πριν δεν είχαν κάνει καμία κίνηση καθώς ήξεραν ότι ο Μπρουκς θα ενδιαφερόταν για αθλητική υποτροφία σε κάποιο σαφώς καλύτερο αθλητικό πρόγραμμα κολεγίου.

Ποια κολέγια ήταν αυτά; Τα περίφημα κολέγια της Ivy League! Η Ivy League είναι η αθλητική περιφέρεια που περιέχει τα 8 ιδιωτικά κολέγια της χώρας με την υψηλότερη εκπαίδευση: Μπράουν, Κολούμπια, Κορνέλ, Ντάρτμουθ, Χάρβαρντ, Πρίνστον, Πενσιλβάνια (UPenn), Γιέιλ. Όχι κι άσχημα έτσι;

Ο μέσος όρος του Μπρουκς ήταν 3.9 (GPA) με άριστα το 4.0, δηλαδή ας πούμε 19.5 στο δικό μας σχολικό σύστημα βαθμολόγησης και ήταν στο ανώτερο 5% των μαθητών της χώρας. Ο Μπρουκς, τελικά, δέχτηκε την πρόταση για ακαδημαϊκή υποτροφία από το UPenn, έχοντας μιλήσει και με τους προπονητές του κολεγίου ότι τον θέλουν στην ομάδα μόλις το γόνατό του αποθεραπευτεί. Απλώς… αν ποτέ βγει στην αγορά εργασίας, θα έχει πτυχίο με υποτροφία από ένα από τα πιο φημισμένα κολέγια του πλανήτη.

Στο μπάσκετ, τα κολέγια της Ivy League παίζουν κάθε χρόνο μεταξύ τους και ο νικητής της περιφέρειας συμμετέχει στο March Madness τουρνουά.

Ο Ουάιτ είπε για την περίπτωση του Μπρουκς: «Είναι ένα μεγάλο μάθημα για όλους τους νέους ανθρώπους: να είστε καλοί στα μαθήματα για να μην εξαρτάται από μια αθλητική υποτροφία το αν θα πάτε κολέγιο. Ο Χένρι θα παίξει μπάσκετ στο κολέγιο, αλλά κάποιο άλλο παιδί μπορεί να μην είναι τόσο τυχερό όσον αφορά κάποιον τραυματισμό που ίσως έχει. Γι’ αυτό πρέπει να δουλεύεις σκληρά και να πηγαίνεις καλά στο σχολείο».

Η οικογένεια του Μπρουκς πάντα του επεσήμανε τη σημασία του σχολείου στη ζωή του, αλλά όλοι λένε ότι οι τόσο υψηλοί βαθμοί έχουν να κάνουν με την ανταγωνιστική προσωπικότητα του Μπρουκς.

«Όταν βγαίνω στο παρκέ για προπόνηση ή αγώνα, δουλεύω όσο πιο σκληρά μπορώ για να γίνω ο καλύτερος που μπορώ. Θέλω να κερδίζω κάθε άσκηση. Θέλω να κερδίζω κάθε ριμπάουντ ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε. Το ίδιο ακριβώς είναι στην τάξη με τους συμμαθητές μου, όσον αφορά την ανταγωνιστικότητά μου. Αν μάθω ότι κάποιος πήρε καλύτερο βαθμό από εμένα σε ένα τεστ, αυτό με κάνει να δουλέψω πολύ πιο σκληρά για να έχω τον καλύτερο βαθμό την επόμενη φορά», λέει ο Μπρουκς, εξηγώντας το πώς λειτουργεί.

Ο Ουάιτ εξηγεί το ευτυχισμένο τέλος της περιπέτειας του Μπρουκς: «Το UPenn ήταν εδώ για τον Χένρι σε όλη τη διάρκεια. Έχουν πολλά να προσφέρουν στον Χένρι, πολλά περισσότερα από το μπάσκετ. Όταν έρθει η ώρα ο Χένρι να κρεμάσει τα μπασκετικά του παπούτσια, κι ελπίζω αυτή η ώρα να αργήσει πολύ να έρθει, τότε το πτυχίο από το UPenn θα του φανεί απίστευτα χρήσιμο στον επαγγελματικό κόσμο».

Ο Χένρι Μπρουκς είναι ήδη από φέτος στην ομάδα μπάσκετ του UPenn, ένας από τους 6 πρωτοετείς στο τελικό ρόστερ των 18 παικτών της ομάδας.

Νίκος Κουσούλης