Τον θυμάσαι; – Έβρικ Γκρέι

Κανείς μπασκετόφιλος που τα έχει δει δεν μπορεί να ξεχάσει τα πρωτοσέλιδα των μπασκετικών περιοδικών εκείνη την εβδομάδα που ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την απόκτηση του Έβρικ Γκρέι (Evric Gray, 2.01, 42): Ο τίτλος «Έυρηκα!» δίπλα στα χείλη του Ίβκοβιτς για το ξένο λαβράκι που θα άλλαζε την ιστορία του Ολυμπιακού. Η ιστορία του Ολυμπιακού άλλαξε, αλλά ο Γκρέι ήταν ήδη παρελθόν από την ομάδα, μένοντας στην ιστορία ως ένα από τα πιο ζεστά παλτά που πέρασαν από την Ελλάδα.

Παρεξηγημένος, ασταθής, με εκλάμψεις διάνοιας και εκρήξεις ταλέντου, με μεγάλο στόμα που δεν ήξερε πότε να το κλείνει, η καριέρα του Έβρικ Γκρέι από το 1990 μέχρι και σήμερα είναι ένα τρενάκι στην πόλη του παράλογου που σας υπόσχεται μια αξέχαστη βόλτα. Ένα ταξίδι σπάνιο, που πέρασε τον πρωταγωνιστή του από χίλια κύματα για να φτάσει στη δική του Ιθάκη…

Γεννημένος στην Καλιφόρνια, ο Γκρέι πήγε Λύκειο στο Μπλούμινγκτον, όπου πριν την τελευταία του χρονιά αναφερόταν από τους δημοσιογράφους ως ένας από τους 50 καλύτερους τελειόφοιτους της χώρας. Όταν τελείωσε τη χρονιά, ο θρυλικός Τζέρι Ταρκάνιαν τον επέλεξε στο UNLV (Νεβάδα), όπου όμως δεν έπαιξε αμέσως, καθώς είχε πρόβλημα με τους βαθμούς του, αλλά και ήταν ακόμη άγουρος. Οπότε, με εντολές του Ταρκάνιαν πήγε σε τζούνιορ κόλετζ για ένα χρόνο (στο Ριβερσάιντ). Το καλοκαίρι του 1989 επέστρεψε στο Νεβάδα, αλλά δεν μπορούσε να παίξει σύμφωνα με τους κανονισμούς του NCAA, οπότε έμεινε μια σεζόν εκτός, χάνοντας την ευκαιρία να πάρει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή με την απίστευτη ομάδα του Ταρκάνιαν εκείνη τη χρονιά, παρότι προπονούταν μαζί της.

Από δυάρι ως πεντάρι στο κολέγιο!

Η πρώτη του σεζόν στο κολέγιο ήταν το 1990-91, όταν ως αναπληρωματικός έπαιζε 13 περίπου λεπτά, τα περισσότερα κοντά στο καλάθι, ως «4», παρότι ως τότε έπαιζε κυρίως στο «2» και το «3». Το Νεβάδα εκείνη τη σεζόν έκανε σερί 34 συνεχόμενων νικών, σμπαραλιάζοντας τα πάντα στο δρόμο του ως το τελικό τουρνουά και μετά το φάιναλ φορ. Στον ημιτελικό ήταν το μεγάλο φαβορί με 45 συνεχόμενες νίκες ως εκεί, αλλά σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών, το Ντιουκ του Σιζέφσκι κατάφερε στον ημιτελικό να κερδίσει με 79-77.

Ο Γκρέι αν και αναπληρωματικός ήταν στο παρκέ στο τέλος, καθώς ο Γκρεγκ Άντονι είχε κάνει 5 φάουλ και αποβλήθηκε με 3:51 για το φινάλε. Μάλλον κάπου εδώ ξεκινά η απίστευτη σειρά άτυχων γεγονότων που κυνηγούσε τον Γκρέι σε όλη την καριέρα του. Κάποιοι, βέβαια, θα πουν ότι ο μόνος που του έφταιγε ήταν το κεφάλι του και ίσως έχουν δίκιο.

Με 2,5 λεπτά στο ρολόι το Νεβάδα κέρδιζε με 5 πόντους, αλλά στα 30 δευτερόλεπτα το παιχνίδι ήταν ισόπαλο 77-77 και το Ντιουκ είχε την μπάλα. Ο Τόμας Χιλ επιχείρησε κίνηση και σουτ, ο Γκρέι σηκώθηκε να τον ταπώσει και τον εμπόδισε απ’ το να σκοράρει, αλλά μετά οι διαιτητές σφύριξαν φάουλ του Γκρέι στον Κρίστιαν Λέτνερ με 12.7 δευτερόλεπτα για το τέλος. Ο Λέτνερ έβαλε τις βολές και το Ντιουκ πέταξε το Νεβάδα εκτός τελικού. Ο Γκρέι ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να δεχτεί ότι έκανε φάουλ στον Λέτνερ: «Δεν του έκανα φάουλ. Δεν ήταν φάουλ. Πήγαμε και οι δύο στο ριμπάουντ. Δείτε την κασέτα. Και μου σφύριξαν φάουλ».

Η φάση τον κυνηγά ακόμα, καθώς πριν λίγα χρόνια η μεγάλη του κόρη έγραψε εργασία στο σχολείο για τη νίκη του Ντιουκ επί του Νεβάδα! Η εργασία πήρε «Α», αλλά ο Γκρέι μάλλον δεν το χάρηκε που θυμήθηκε για χάρη της εκείνη τη βραδιά.

Εκείνη τη χρονιά τελείως με 6.8 πόντους, 3.7 ριμπάουντ και 1.4 ασίστ, αλλά τις δύο επόμενες ήταν πολύ καλύτερος. Βέβαια, βοήθησε και η αποφοίτηση 5 παικτών, που έφεραν τον Γκρέι να είναι ο καλύτερος σκόρερ-φόργουορντ της ομάδας. Παίζοντας στο «3» και το «4» την περισσότερη ώρα ο Γκρέι βοήθησε το Νεβάδα να πάρει και πάλι την 1η θέση στην Big West, αλλά έχοντας τιμωρηθεί από το NCAA, το κολέγιο δεν συμμετείχε στο τελικό τουρνουά. Ο Γκρέι τελείωσε εκείνη τη χρονιά με 11.1 πόντους, 6.0 ριμπάουντ και 2.9 ασίστ, έχοντας ως μεγαλύτερο highlight το ματς εναντίον του Σαν Ντιέγκο με 28 πόντους, 10 ριμπάουντ και 3 τάπες.

Ο Ταρκάνιαν τότε, μιλώντας για τον Γκρέι, μάλλον τα είπε όλα: «Μοιάζει παίκτης χωρίς περιεχόμενο, χωρίς ουσία, μέτριος. Όμως, αν ήταν καλύτερος σουτέρ θα μπορούσε να παίξει στο NBA, γιατί έχει φοβερά αθλητικά προσόντα». Κάπως έτσι κύλησε η καριέρα του Γκρέι: παντού τον θεωρούσαν αδιάφορο και ότι δεν αγαπούσε το μπάσκετ.

Η τελευταία του σεζόν στο κολέγιο ήταν η πιο περίεργη αγωνιστικά και μάλλον ο λόγος που δεν επιλέχθηκε στο ντραφτ του 1993. Ο Γκρέι ήταν ο ένας από τους μόλις δύο παίκτες της ομάδας πάνω από 1.97 μέτρα και το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν το έβγαλε στη θέση του σέντερ, ενώ έπαιζε από το «2» ως το «5» ανάλογα με την πεντάδα! Τα πήγε υπέροχα για ένα μέτριο Νεβάδα, τελείωσε τη χρονιά με 16.2 πόντους, 7.4 ριμπάουντ και 2.4 ασίστ, αλλά το Νεβάδα δεν πέρασε στο τελικό τουρνουά και αποκλείστηκε στο NIT από τον πρώτο γύρο.

Οι ομάδες του NBA, βλέποντας τον ύψους 2.01 Γκρέι να παίζει… σέντερ στην τελευταία σεζόν τον προσπέρασαν στο ντραφτ, αφού θεώρησαν ότι δεν μπορούσε να σταθεί στο «3» στο NBA. Παρά την πολύ καλή σεζόν του, έμεινε εκτός ντραφτ, κάτι που μάλλον δεν περίμενε.

Πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο

Δοκίμασε τις δυνάμεις του στα σάμερ λιγκ, όπου τον είχε ο μάνατζερ Τζανκάρλο Σάρτι και τον έφερε στην Καζέρτα. Η Καζέρτα ήταν ο πρώτος σταθμός στην επαγγελματική καριέρα του Γκρέι. Μάλλον άγουρος ακόμα, ο Γκρέι ήταν ή του ύψους ή του βάθους, έκανε πάρα πολλά λάθη και δεν έπεισε. Όσο έμεινε στην Καζέρτα πήγαινε σαν ασανσέρ, από τους 16 πόντους στους 9, από τους 19 και τους 26 στους 9 και τους 8. Το μόνο σταθερό ήταν τα λάθη του Στα πρώτα 3 ματς της χρονιάς έκανε 16 λάθη και συνέχισε έτσι ως το τέλος. Στην Καζέρτα έμεινε για 17 αγώνες πριν αντικατασταθεί και όταν έφυγε ήταν 20ος σκόρερ του πρωταθλήματος, αλλά 5ος στα λάθη και 9ος στα φάουλ (3.6 ανά αγώνα).

Και για να… δυσκολευτεί να κλείσει το επόμενο συμβόλαιο στην Ευρώπη, αντέδρασε όπως αντιδρούσε πάντα στην καριέρα του, όταν αντικαταστάθηκε: σπασμωδικά: «Έπαιξα σε μια καλή ομάδα, σε μια νέα χώρα με υπέροχο φαγητό. Το ιταλικό φαγητό που σερβίρουν στις Η.Π.Α. δεν συγκρίνεται με το αυθεντικό. Αλλά το πρωτάθλημα της Ιταλίας δεν είναι σπουδαίο. Μοιάζει περισσότερο με το κολεγιακό. Οι προπονήσεις στο Νεβάδα ήταν πιο σκληρές από τους αγώνες στην Ιταλία». Πικραμένος ή όχι, αυτή η φράση του στοίχισε.

Στην αγκαλιά του CBA…

Έπαιξε στο CBA, πρωτάθλημα στο οποίο έμελλε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, για να τελειώσει τη σεζόν, έχοντας 17.6 πόντους και 7.6 ριμπάουντ σε 17 παιχνίδια. Μετά, το καλοκαίρι του 1994, προσπάθησε στο καμπ των Μπουλς, δέθηκε με τον Σκότι Πίπεν, τον οποίο θεώρησε μέντορα (μάλιστα παραλίγο να βαφτίσει και την κόρη του Σκότι προς τιμήν του Πίπεν) αλλά οι Μπουλς δεν τον επέλεξαν. Η σεζόν 1994-95 ξεκίνησε στο CBA, όπου έπαιξε 3 ματς μέχρι να πάει στη Γαλλία και τη Λιόν, με την οποία είχε σε 6 αγώνες 14.5 πόντους και 4.5 ριμπάουντ. Ήταν άτυχος, όμως, τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε. Η χρονιά τελείωσε στην Αργεντινή και την Ολίμπια Βενάδο Τουέρτο.

Οι ευρωπαϊκές ομάδες δεν έδειχναν να ασχολούνται μαζί του, οπότε κυνήγησε το NBA, παίζοντας στο CBA με τους Σαν Ντιέγκο και τους Φορτ Γουέιν Φιούρι. Έβγαλε τη σεζόν ως 3ος σκόρερ του CBA με 21.1 πόντους, 6.6 ριμπάουντ και 2.3 ασίστ, σκοράροντας δύο φορές πάνω από 30 πόντους και μία 40 (ρεκόρ καριέρας στο CBA), ενώ στο τέλος της σεζόν είχε 6 συνεχόμενους αγώνες με πάνω από 20 πόντους.

Ξεχωριστή ήταν η ανατροπή εναντίον της Γιακίμα, η οποία κέρδιζε 70-49 στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά με 27 πόντους του Γκρέι σε 18 λεπτά, το Φορτ Γουέιν κέρδισε με 98-103. Σ’ εκείνο το ματς έβαλε 39 πόντους. Με την ομάδα του πήγε ως τον τελικό του CBA, αλλά δεν κατέκτησε τον τίτλο, χάνοντας με 4-1 τη σειρά, παρότι ήταν το φαβορί.

Μάλιστα, στο πρώτο ματς εντός έδρας, μετά το 1-1, ο Γκρέι είχε άλλη μια άσχημη στιγμή στην καριέρα του, αστοχώντας στο σουτ της νίκης με το σκορ στο 122-123 στο τέλος της δεύτερης παράτασης. Στα πλέι οφς ήταν 2ος σκόρερ και 1ος ριμπάουντερ με 23.6 πόντους και 10.6 ριμπάουντ.

Επιτέλους NBA μέσω… τουαλέτας!

Η σεζόν 1996-97 ήταν μάλλον η πιο γεμάτη στη ζωή του Γκρέι. Ή, μάλλον, εκείνη που παραλίγο να είναι η πιο σημαντική, η χρονιά καθιέρωσης. Αλλά δεν ήταν. Στο καμπ του Σολτ Λέικ τον είδαν οι Φίνιξ Σανς και του πρόσφεραν εγγυημένο συμβόλαιο. Η όλη φάση εκτυλίχθηκε στις… τουαλέτες των αποδυτηρίων!

Ο Μπράιαν Κολάντζελο ήταν στις εξέδρες όταν ο Γκρέι έβαζε 20 πόντους στο πρώτο ημίχρονο ενός αγώνα και θέλησε να προλάβει τον ανταγωνισμό. Μπήκε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο αποφασισμένος να υπογράψει τον Γκρέι, πριν μαθευτεί από τις άλλες ομάδες το πώς έπαιζε. Τον πήρε παράμερα στις τουαλέτες και του είπε, όπως θυμάται ο Γκρέι: «Αυτό είναι. Τελείωσες, μπορείς να πας σπίτι σου». Οι δυο τους συμφώνησαν σε όλους τους όρους του συμβολαίου μέσα στην τουαλέτα και ο Γκρέι έφυγε για το σπίτι του στο ημίχρονο!

«Οι Σανς μου δίνουν μια μεγάλη ευκαιρία, το σέβομαι. Προσπάθησα να παίξω άμυνα, να τρέξω καλά στο γήπεδο. Ξέρω ότι μπορώ να σκοράρω αλλά η ομάδα έχει ήδη σκόρερ στη θέση μου, γι’ αυτό εγώ πρέπει να παίζω απλώς όσο πιο σκληρά και δυνατά μπορώ», έλεγε μετά την υπογραφή του συμβολαίου. Όμως, δεν θα έπαιζε ποτέ στους Σανς, καθώς τον αποδέσμευσαν από το εγγυημένο συμβόλαιό του όταν πήραν 4 παίκτες από τη μετεγγραφή του Τσαρλς Μπάρκλεϊ.

Ξανά άτυχος, ξανά εκτός NBA, ο Γκρέι ξεκίνησε τη σεζόν στο CBA και το Φορτ Ουέιν, κάνοντας την καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Στις αρχές Δεκεμβρίου που έφυγε από το πρωτάθλημα, ήταν 1ος σκόρερ της λίγκας με 26.1 πόνους, 2ος ριμπάουντερ με 10.9 και είχε επίσης 3.9 ασίστ και 1.0 τάπες ανά αγώνα!

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1996 ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα. Οι Νιου Τζέρσεϊ Νετς τον κάλεσαν και υπέγραψαν δεκαήμερο συμβόλαιο μαζί του. Με τους Νετς έπαιξε 5 ματς (42 λεπτά συνολικά) και είχε 2.6 πόντους και 0.6 ριμπάουντ ανά αγώνα με 27% εντός παιδιάς, ενώ πρόλαβε να μαρκάρει και τον Τζόρνταν σε ένα από τα ματς. Τελευταίο του παιχνίδι εναντίον των Καβαλίερς, όπου είχε 7 πόντους και μετά έζησε μια… σουρεαλιστική στιγμή στο αεροπλάνο της επιστροφής, από αυτές που σημαδεύουν όλη του την καριέρα.

Ο ίδιος θυμάται: «Ήμασταν στα 11.000 μέτρα στον αέρα και ο Καλιπάρι μου λέει ‘Θα σε αποδεσμεύσω. Δεν ήξερα ότι θα έπαιζες καλά σήμερα. Το είχαμε κανονίσει κι έγινε πριν το ματς αρχίσει’». Εκτός NBA ξανά…

Αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να κλείσει το στόμα του: «Δεν είχα καλές αναμνήσεις από το NBA, γιατί συνεχώς κοιτούσα πίσω από την πλάτη μου. Όταν είσαι ο 12ος ή ο 10ος παίκτης σε μια ομάδα, ποτέ δεν ξέρεις. Κάποιος σε χτυπά στην πλάτη, έφυγες, τελείωσες. Για να είμαι ειλικρινής, τότε έλεγα, ‘αν οι Κλίπερς μου δώσουν 250.000 δολάρια και μια ομάδα από την Ευρώπη 300.000 δολάρια, έφυγα, πήγα Ευρώπη. Ήμουν τσαντισμένος με το NBA, την πολιτική του ΝΒΑ, όλα αυτά’».

Τώρα πια, πιο ήρεμος, μιλάει για λάθος: «Αν τότε ήξερα αυτά που ξέρω τώρα, θα έμενα στο NBA. Αλλά μάθαινα και μάθαινα παθαίνοντας. Τότε πήγαινα στην Ευρώπη και το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι διαφορετικό. Μία πήγαινα μία γυρνούσα, συνεχώς. Δεν έμεινα σε ένα μέρος».

Μετά το NBA έπαιξε άλλα 6 ματς στο CBA, κάνοντας απίστευτα πράγματα (25.3 πόντοι, 8.8 ριμπάουντ), πριν έρθει ο Ίβκοβιτς και ο Ολυμπιακός.

Το «Εύρηκα!» του Ίβκοβιτς που ήταν φούσκα…

Στην Ελλάδα ήρθε στα μέσα Γενάρη του 1997, ως αντικαταστάτης του Ουίλι Άντερσον και διαφημίστηκε ως παίκτης που θα κάνει τη διαφορά. Με την «ερυθρόλευκη» στολή ντύθηκε για πρώτη φορά στις 19/1 στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν αγωνίστηκε ούτε ένα λεπτό. Πρώτο ματς με τον Απόλλωνα με 5 πόντους σε 20 λεπτά, όλους με βολές, ενώ καλύτερό του παιχνίδι ήταν μάλλον το… χειρότερο του Ολυμπιακού εκείνη τη σεζόν, η ήττα με 80-79 εκτός έδρας από τον ΒΑΟ. Στο ματς εκείνο είχε 11 πόντους και 6 ριμπάουντ, ενώ με τον Πειραϊκό είχε 12 πόντους και 6 ριμπάουντ. Διαλέγετε και παίρνετε…

Μετά το ματς με τον ΒΑΟ είδε το χρόνο του να μειώνεται και τον Ίβκοβιτς να μην τον πιστεύει πια. Στο πρωτάθλημα έπαιξε συνολικά 10 αγώνες έχοντας 7.2 πόντους και 3.1 ριμπάουντ με 50% στα δίποντα, 44% στα τρίποντα και 73% στις βολές.

Η καριέρα του στην Ελλάδα έληξε όταν πιάστηκε ντοπαρισμένος πριν τον 2ο προημιτελικό της Ευρωλίγκας εναντίον του Παναθηναϊκού, με χρήση εφεδρίνης. Τιμωρήθηκε με 3μηνο αποκλεισμό από κάθε διοργάνωση της FIBA και ο Ολυμπιακός του έσπασε το συμβόλαιο. Στο 2ο ματς είχε… 1 πόντο παίζοντας ελάχιστα και προσφέροντας ακόμα λιγότερα.

Πάντως, από την Ελλάδα δεν έφυγε… έτσι, έκανε κι ένα ρεκόρ. Έγινε ο 1ος παίκτης στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος (και ο 2ος συνολικά) που είχε παίξει έστω και σε έναν επίσημο αγώνα και πιάστηκε ντοπαρισμένος (πρώτος ήταν ο Βάγκνερ Μάνα, αλλά δεν έπαιξε ποτέ σε επίσημο αγώνα). Βέβαια, η πρωτιά είναι μάλλον… άκυρη, καθώς το 1996-97 ήταν η πρώτη σεζόν που έγιναν έλεγχοι ντόπινγκ στην Α1.

Ο γύρος του κόσμου…

Μετά την Ελλάδα ο Γκρέι έγινε… πολίτης του κόσμου παίζοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ σε 10 διαφορετικά πρωταθλήματα, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου! Η καριέρα του δέχτηκε πλήγμα και αναγκάστηκε να περάσει τη σεζόν 1997-98 στην Ιαπωνία και την Νταΐβα. Το 1998-99 δοκιμάστηκε από την Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ, έπαιξε 9 παιχνίδια, αλλά αντικαταστάθηκε καθώς είχε 5.2 πόντους και 3.4 ριμπάουντ μόλις.

Το Γενάρη του 1999 υπέγραψε στους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, αλλά πριν προλάβει να παίξει είχε άλλη μια άτυχη στιγμή, καθώς σε σύγκρουση κάτω από το καλάθι χτύπησε στο κεφάλι, λιποθύμησε και πέρασε το βράδυ στο νοσοκομείο. Λίγο μετά οι Ουίζαρντς τον αποδέσμευσαν.

Τελείωσε τη χρονιά στο Φορτ Γουέιν και μετά έπαιξε στην Αργεντινή με τη Χιμνάσια, έχοντας 16.3 πόντους και 5.3 ριμπάουντ τη σεζόν 1999-2000. Τον Δεκέμβρη του 2000 πήγε στη Σολέ για να αντικαταστήσει τον Ντάνι Τζόνσον, αλλά έπαιξε 1 μόλις ματς (3 πόντοι, 1 ριμπάουντ) πριν αποδεσμευτεί για να πάει στην Αργετινή ξανά (Λιμπερτάδ Σουντσάλες, 20.6 πόντοι, 7.9 ριμπάουντ).

Ο Οκτώβρης του 2001 τον βρήκε στην… Ουρουγουάη, ο Νοέμβρης στην Αργεντινή, όπου και τελείωσε τη χρονιά (Λιμπερτάδ Σουντσάλες, 13.9 πόντοι, 3.7 ριμπάουντ). Το 2002 έπαιξε στη Βενεζουέλα, το 2003-05 στην Κίλμες Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής, το 2005 στη Χιλή και το 2008-09 CBA ενώ δοκίμασε και τις δυνάμεις του σε ηλικία 39 ετών στην αναβίωση του ABA, απορρίπτοντας πρόταση ευρωπαϊκής ομάδας για να παίξει εδώ.

Σεκιουριτάς… for the love of the game!

Στην καριέρα του τον κυνηγούσε παντού η φήμη του αδιάφορου και του παίκτη που δεν αγαπά το μπάσκετ. Το αναφέραμε και πιο πάνω, αλλά μετά από ένα σημείο άρχισε αυτό να του στοιχίζει και συμβόλαια.

Ο ίδιος θυμάται μετά την περιπέτεια στην Ελλάδα τον ατζέντη του να του λέει: «Παίξ’ το, κάν’ το ψέματα ότι σου αρέσει» γιατί είχε απηυδήσει που ομάδες του NBA του έλεγαν αυτό ακριβώς: «Είναι σα να μην τον νοιάζει που παίζει μπάσκετ».

Ο Γκρέι θεωρεί εαυτόν παρεξηγημένο: «Φίλε, δεν είμαι εγώ έτσι, δεν μπορώ να το κάνω. Αγαπάω το μπάσκετ. Απλώς δεν δείχνω τα συναισθήματά μου στους άλλους». Μάλλον… ήταν πολύ καλός στο να μην τα δείχνει!

Όμως, το μπάσκετ το αγαπά. Σίγουρα. Το 2008 έπαιζε σε playgrounds και τον πλησίασε ένας από τους συνήθεις αντιπάλους του, ρωτώντας τον αν θα ήθελε να γίνει βοηθός προπονητή στην ομάδα κοριτσιών του σχολείου του Μάρεϊ. «Του το είπα στην πλάκα, αν θα ήθελε να είναι βοηθός μου. Πίστευα ότι θα με σνομπάρει. Όμως δέχτηκε αμέσως. Ήμουν απίστευτα χαρούμενος. Τα κορίτσια τον σέβονται, τον εκτιμούν, τον θαυμάζουν, τον εμπιστεύονται. Είναι ειδικός στην ψυχολογία του παίκτη» λέει ο προπονητής του σχολείου.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Σε μια απίστευτη κίνηση που δείχνει πόσο πολύ θέλει να μείνει κοντά στο μπάσκετ, το 2009 ο Γκρέι επέλεξε να γίνει σεκιουριτάς στους εντός έδρας αγώνες των Γιούτα Τζαζ (παρότι έχει ήδη μια επιχείρηση με έναν φίλο του), ώστε να είναι κοντά στην ομάδα, να βλέπει τις προπονήσεις και τους αγώνες και να βελτιωθεί ως προπονητής.

«Οι προπονητές των Τζαζ μάλλον δεν ξέρουν καν ότι δουλεύω σεκιουριτάς στο γήπεδο. Κοιτάζω όλα τα μικρά πράγματα που οι άλλοι δεν προσέχουν. Τη γλώσσα του σώματος, το πώς αλληλεπιδρούν οι παίκτες ο ένας με τον άλλον. Μπορώ να πω ποιος γουστάρει ποιον και ποιος δεν αντέχει ποιον, όλες τις μικρές κλίκες που υπάρχουν. Κάθε ομάδα έχει τα δικά της θέματα», λέει ο Γκρέι για τη δουλειά του. Οι συνάδελφοι τον φωνάζουν «Mr. NBA» παρατσούκλι που πολύ θα ήθελε να είχε στις ημέρες του ως παίκτης.

Στην Ιθάκη του για την κάθαρση…

Τα τελευταία καλοκαίρια έπαιζε μπάσκετ με τους παίκτες των Τζαζ, ιδίως τους Ντερόν Ουίλιαμς, Πολ Μίλσαπ και Ρόνι Πράις. Εκείνοι δεν τον φωνάζουν «Mr. NBA», αλλά «Old School».

«Στην πραγματικότητα είναι πολύ καλός. Δεν είναι όσο αθλητικός ήταν, βέβαια. Του κάνω πλάκα συνήθως, γιατί παλιά έπαιζε δυάρι, αλλά τώρα παίζει τεσσάρι μαζί μας. Μπορεί να σκοράρει, μπορεί να σουτάρει, ξέρει να παίζει», λέει ο Ντερόν Ουίλιαμς.

Ο Γκρέι μοιάζει να απολαμβάνει τις στιγμές του με τους NBAερς, έστω κι αν δεν είναι το ίδιο με το να παίζει στη λίγκα: «Πολλά από τα παιδιά είναι πολύ νεαρά. Αλλά κάποια στιγμή το συνδυάζουν κι έρχονται και μου λένε ‘Φίλε, ήσουν σε εκείνη την ομάδα του UNLV; Ήταν η αγαπημένη μου ομάδα όταν ήμουν στο δημοτικό’. Κι εγώ τους απαντώ ‘Ναι, τόσο μεγάλος είμαι!’». Κάθαρση…

Νίκος Κουσούλης