Ο χρησμός του υπερμεγέθους φαλλού

Δημοσιεύτηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2008

Το τελευταίο οχυρό έπεσε, ο μεγαλύτερος φούρνος γκρεμίστηκε, ο μεγαλύτερος θρύλος της εποχής μας έσβησε, ο βραχνάς όλων των «κίτρινων» έφυγε ξαφνικά. Ο Άρης μετά από 6 χρόνια και 13 αγώνες κέρδισε τον Παναθηναϊκό. Και αποδείχτηκε περίτρανα ότι υπεύθυνος για όλη αυτή την κατάσταση δεν ήταν άλλος από τον Τερέλ Καστλ. Με τον Καστλ στην ομάδα, ο Άρης ποτέ δεν κέρδισε τον Παναθηναϊκό. Έφτασε κοντά, αλλά δεν τα κατάφερε. Με το που έφυγε ο Αμερικανός, το θαύμα έγινε. Οπότε, ο μεγάλος προφήτης και μάντης Γκόρντον Χέρμπερτ δικαιώνεται τώρα πανηγυρικά, καθώς μπορεί να κόστισε στην ομάδα 6 συνεχόμενες ήττες η αλλαγή του Καστλ, αλλά έσβησε την πιο μαύρη σελίδα στη σύγχρονη ιστορία του Άρη.

Μπορεί να το πήραμε στην πλάκα το πράγμα, αλλά δεν είναι λίγο να χάνεις 13 συνεχόμενους αγώνες από κάποια ομάδα, ιδίως αν λέγεσαι Άρης, με το βάρος που έχει αυτό το όνομα. Τελευταία φορά που ο Άρης είχε κερδίσει τον Παναθηναϊκό ήταν στο Αλεξάνδρειο στην 21^η αγωνιστική της χρονιάς 2001-02 με 87-83.

Για να περάσουμε από τα… πανηγυρικά για την απομάκρυνση του Καστλ, που ξόρκισε τον δαίμονα, στα του αγώνα. Ο Άρης έκανε κάτι που δεν συνηθίζει, δηλαδή καλό ξεκίνημα. Θα περάσω τον αγώνα γρήγορα, λέγοντας ότι ο Μάσεϊ μετά από αρκετό καιρό ήταν και πάλι κυρίαρχος μέσα στη ρακέτα, ο Καλαϊτζής έκανε τον αγώνα της ζωής του, ο Ράιτ ήταν πολύ καλός και φερέγγυος όποτε η ομάδα τον χρειαζόταν, μέχρι και ο Ουάσινγκτον έχασε μόλις 2 λέι απ (θετικό… ρεκόρ στην καριέρα του στον Άρη) και τελείωσε το ματς με μόλις 2 λάθη. Για τον Τέρι… ε, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.

Ο Παναθηναϊκός, παρά τον φόβο να μας παρασύρει η επαναφορά του 3^ου δεκαλέπτου, ήταν για ακόμα ένα ματς κακός. Οι «πράσινοι» περνούν το ντεφορμάρισμά τους και ελπίζω να μην έχουν προβλήματα. Έχασαν από την Εφές, κέρδισαν στον πόντο τον ευρωπαϊκό… αδερφό τους, την Παρτιζάν (που δεν τολμάει να κάνει επίθεση στο τέλος –3φορές φέτος– μήπως και πάρει το ματς κατά λάθος), κέρδισαν τον Ολυμπιακό σε ένα ματς που για μένα λόγω συνθηκών (Γιαννάκης) δεν επιδέχεται κριτικής και έχασαν από τον Άρη. Προφανώς, ο Παναθηναϊκός δεν κινδυνεύει στην Α1 και δεν μπορεί να χάσει την 1^η θέση στην κανονική περίοδο, όμως αλλού το πάω. Μπροστά έχει 3 παιχνίδια «κόλαση», που θα κρίνουν τη φετινή του πορεία: Σιένα, Εφές, Σιένα. Μακάρι, αν μη δείξει αυτό το πρόσωπο, γιατί και οι δύο αυτές ομάδες είναι καλύτερες από τον Άρη και δεν γυρνάνε τέτοια παιχνίδια από 18 πόντους. Επίσης, ο Παναθηναϊκός αυτόν τον μήνα (πιο έντονα) δείχνει για πρώτη φορά μετά από χρόνια να μη «βρίσκεται». Σκεφτείτε πόσες φορές στο Αλεξάνδρειο είδατε Σπανούλη, Διαμαντίδη, Γιασικεβίτσιους να παίζουν εντελώς μόνοι τους εκτός συστημάτων και τους δύο ψηλούς να περιφέρονται ασκόπως…

Όσο για την προσπάθεια του Πιτσίλκα να πείσει ότι δεν έχει κάτι κατά του Παναθηναϊκού μετά τα γνωστά, αναμενόμενη, αλλά το αντιαθλητικό στο τέλος ήταν εξωφρενικό και δεν θα έπρεπε να είχε φτάσει στο σημείο να το δώσει.

Και πριν κλείσουμε με το ματς του Αλεξανδρείου, θα εξηγήσω και τον τίτλο. Όσοι παρακολουθήσατε τον αγώνα στην τηλεόραση, θα είδατε την προσπάθεια του Άρη να κρύψει το λογότυπο της Ευρωλίγκας από το παρκέ του Αλεξανδρείου. Ο λόγος είναι ότι η Ευρωλίγκα είναι… φτου κακά, και επειδή όταν παίζουμε για την ΕΟΚ και τον ΕΣΑΚΕ δεν θέλουμε μιάσματα, πρέπει να κρύβουμε τα λογότυπα των κακών. Επειδή οι «κίτρινοι» δεν ήθελαν να πληρώσουν το πρόστιμο, απολύτως λογικά, κάλυψαν το logo της Ευρωλίγκας. Αλλά, κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι έγινε εντελώς τυχαία σε σχήμα φαλλού η κάλυψη (ελλείψει καλύτερης φωτογραφίας, κοιτάξτε την επισήμανση πίσω από τον Διαμαντίδη)! Μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη και πραγματικά εντελώς γελοίο και ξεκαρδιστικό θέαμα… Εκτός κι αν κάποια… Αφρικανή νεκρομάντης είχε πει χρησμό ότι μόνο με την ύπαρξη υπερμεγέθων φαλλών θα κατάφερνε ο Άρης να κερδίσει τον Παναθηναϊκό! Έτσι εξηγούνται όλα…

Στο άλλο ματς, όλα τα λεφτά ήταν η… επίχρυση μπάλα που χάρισε το Μαρούσι στον Γιαννάκη (τα είχαμε πει εμείς για μεγάλο χάπενινγκ). Στο αγωνιστικό μέρος τα πράγματα πήγαν όπως ήταν αναμενόμενο και ο καθένας πήρε αυτό που ήθελε. Ο Ολυμπιακός τους δύο βαθμούς και την ηρεμία του ενόψει Ζαλγκίρις και το Μαρούσι την αξιόλογη εμφάνιση.

Αυτό που με ξένισε την Κυριακή ήταν η παραίτηση του Κώστα Πιλαφίδη από τον πάγκο της ΑΕΛ. Της ΑΕΛ που έχει κάνει 7 νίκες σε 17 αγώνες φέτος, ενώ πέρσι είχε 8 νίκες σε ολόκληρη τη χρονιά. Αν και οι «βυσσινί» αναφέρουν ότι απλώς σεβάστηκαν την επιθυμία του Πιλαφίδη να φύγει, η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίσει να υπάρχει γκρίνια (!) για κάποιες από τις τελευταίες ήττες. Προφανώς, γιατί η διοίκηση της ΑΕΛ πίστευε ότι θα πάει… τρένο μέχρι το τέλος με το φετινό της ρόστερ… Αντί να του στήσουν ανδριάντα του Πιλαφίδη, που έσωσε την ομάδα από τον Γενάρη, έκαναν και τους δύσκολους. Έχουμε τρελαθεί τελείως μου φαίνεται…

by Rasheed.