Γ. Σκιάς: Αναζητώντας τον χαμένο αντίπαλο…

Δυνατά παιχνίδια για να μπει όσο γίνεται γρηγορότερα σε ρυθμό θέλει ο Παναθηναϊκός και, δυστυχώς, δεν τα βρίσκει πουθενά. Και καλά να συμβαίνει αυτό στην Α1 των φτωχοδιαβόλων, φαίνεται όμως ότι και η λαμπερή Ευρωλίγκα δεν έχει μείνει απρόσβλητη από την ασθένεια: η ΚΚ Ζάγκρεμπ προσφερόταν μόνο για μια ευχάριστη εκδρομή στην κροατική πρωτεύουσα, έτσι για να θυμηθεί και ο Δημήτρης Ιτούδης τα φοιτητικά του χρόνια. Πράγματι, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ φιλική, βράβευσαν και οι οπαδοί τον Βράνκοβιτς, πήγαν και στο «Μιρογκόι» για το σχετικό προσκύνημα στο μνήμα του Ντράζεν, αλλά πέραν τούτου ουδέν. 

Στο μπασκετικό σκέλος οι «πράσινοι» είχαν ιδιαίτερα εύκολο έργο, απέναντι σε ένα σύνολο που στιγμές-στιγμές δεν μπορούσε να αλλάξει τρεις πάσες. Τυχεροί ήταν οι γηπεδούχοι που οι παίκτες του Ομπράντοβιτς δεν είχαν ρυθμό στην επίθεσή τους – κάπως έτσι γλίτωσαν από ένα ιδιαίτερα βαρύ σκορ που θα τους έγραφε για πάντα στην ιστορία. Στην ουσία, οι Κροάτες μετά από δύο παιχνίδια στην Ευρωλίγκα δεν έχουν καταφέρει να ακουμπήσουν μπάλα. Δεν είναι μόνο το αδύναμο και ρηχό ρόστερ τους. Είναι η συνολική τους εικόνα ως ομάδας που τους εκθέτει: άνευροι, επιπόλαιοι, ασύνδετοι. Για την ώρα είναι η χειρότερη ομάδα του θεσμού, όπως ήταν πέρυσι η Τσιμπόνα. Μάλλον η Ευρωλίγκα πρέπει να μελετήσει ξανά αυτό το κατευθείαν εισιτήριο στην πρωταθλήτρια Κροατίας…

Για τον Παναθηναϊκό αυτά έχουν λίγη σημασία και όλοι ήδη μελετούν το επόμενο παιχνίδι (ή μάλλον την επόμενη προπόνηση, ΚΑΟΔ έχει το πρόγραμμα), μετά από μια νίκη που ήρθε πανεύκολα, ξεκούραστα και χωρίς απρόοπτα. Το μόνο απρόοπτο ήταν η ολοκληρωτική αδυναμία των Κροατών να επιτεθούν απέναντι σε οργανωμένη άμυνα – οι ταλαίπωροι μόνο μετά το 30’ (που κάπως λάσκαρε ο ΠΑΟ) κατάφεραν να σκοράρουν λίγο και να σώσουν τη στατιστική τους εικόνα. Και πάλι, η τελική αποτίμηση έδειξε ότι δεν έβαζαν την μπάλα στο ζωγραφιστό με τίποτα – 70% των σουτ τους ήταν από μέση και μακρινή απόσταση, ενώ οι 9 ασίστ και τα 21 λάθη δείχνουν καθαρά ότι είναι ακόμα πολύ μακριά από το επίπεδο της Ευρωλίγκας.

Από ελληνικής πλευράς υπάρχουν μερικά δεδομένα:

1. ο Διαμαντίδης παραμένει φαινόμενο (11 βαθμούς rkg, με μόλις 1 σουτ)

2. ο Καλάθης παίρνει όλο και περισσότερες ευθύνες – παπάδες έκανε στο πρώτο 20λεπτο!

3. ο Γιασικεβίτσιους παραμένει «τρύπα» στην άμυνα (15 λεπτά συμμετοχής και μόλις 3 στο +/-)

4. ο Λόγκαν θα κάνει καιρό να αισθανθεί άνετα. Ο κόουτς τού αναθέτει την πίεση του αντίπαλου πόιντ γκαρντ, πράγμα που μπορεί (λόγω σωματοδομής) να καταφέρει, αλλά στην επίθεση παραμένει σαστισμένος και ψάχνει μονίμως το καλάθι, παίζοντας ανορθόδοξα. Από την άλλη, ποιος δεν αγαπάει έναν μικροκαμωμένο dunker;

5. αγαπάμε τον Στίβεν Σμιθ, όμως 14 σουτ σε 18 λεπτά παρουσίας είναι πάρα πολλά. Φέτος δεν αγωνίζεται στον Πανελλήνιο Λαμίας.

6. όπως γράφαμε στο προηγούμενο κείμενο, ο Ζοτς μπορεί πάντα να υπολογίζει στο δοκιμασμένο δίδυμο Τσαρτσαρή-Μπατίστ, όταν θέλει να πνίξει τον αντίπαλο.

Κατά τα λοιπά, οι παίκτες του «τριφυλλιού» ενδέχεται να τα ακούσουν για τα όργια που κατάφερε να κάνει ο Σον Μέι (ίσως ο ποιοτικότερος παίκτης της ΚΚ), έστω κι αν αυτά έγιναν κυρίως όταν η διαφορά ήταν στο +20. Για τον Ομπράντοβιτς πρόκειται: πρέπει (για λόγους πολιτικής) να έχει κάτι να τρώγεται, ακόμα δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα. Σε πιο πρακτικό επίπεδο, μάλλον θα πρέπει να ασχοληθούν με το γενικότερο σκάουτινγκ της διοργάνωσης, για να δουν τι θα συναντήσουν παρακάτω. Η πρώτη εικόνα του ομίλου Β δείχνει ότι η πρόκριση δεν χάνεται ούτε με συνομωσία του σύμπαντος. Εκτός από την ΤΣΣΚΑ που ομολογουμένως μοιάζει διαστημική (τουλάχιστον όσο αντέχει το λοκ-άουτ), οι υπόλοιπες τέσσερις δεν αποτελούν σοβαρή απειλή και θα κάνουν ζημιά μόνο στην έδρα τους και μόνο απέναντι σε έναν νωθρό Παναθηναϊκό. Τέτοιον που δεν έχουμε δει ως τώρα, για να λέμε την αλήθεια.

Ίσως θα ήταν πιο βολικό για το προπονητικό τιμ να έχει μπροστά έναν πανίσχυρο όμιλο (όπως λ.χ. την περυσινή κόλαση που άφησε εκτός Top-16 μια κοτζάμ ΤΣΣΚΑ Μόσχας). Σε μια τέτοια κατάσταση ο προπονητής μπορεί να κρατάει τους παίκτες του πιο συγκεντρωμένους στο σήμερα. Πέρυσι κάθε νίκη ισοδυναμούσε με παράσημο και κάπως έτσι χτίστηκε το οικοδόμημα που απολαύσαμε στα πλέι-οφ με την Μπαρτσελόνα. Στη φετινή συγκυρία τα δύο crash test με τους Ρώσους θα δείξουν πολλά, όμως στο μεσοδιάστημα ο πήχης θα είναι πολύ χαμηλότερος. Εξαίρεση το εγχώριο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (20/11), αν και ο «αιώνιος» αποτελεί work in progress και θα χρειαστούν μπόλικες εβδομάδες για να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες.

Γ.Σκιάς