Γ. Σκιάς: Βόλτα στο εξωτικό Κάουνας

Ούτε ο πιο αισιόδοξος δεν θα περίμενε να γίνει τέτοιο πανηγύρι στη νεόδμητη Ζαλγκίριο Αρένα, όμως ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που έπρεπε και ξεμπέρδεψε στα γρήγορα με την προβληματική φέτος Ζαλγκίρις. Στα μέσα της δεύτερης περιόδου ήταν πια σαφές ότι οι γηπεδούχοι ήταν ηττηθεί μέσα στο μυαλό τους και οι παίκτες του Ομπράντοβιτς δεν έχασαν την ευκαιρία να κάνουν το κομμάτι τους, ενώπιον ενός κοινού που μπορεί μεν να πικράθηκε πολύ, ξέρει όμως να εκτιμά το καλό μπάσκετ.

Πόσο μάλλον όταν στο ρόστερ του αντιπάλου λάμπει ένας δικός τους άνθρωπος σαν τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους που πρόσθεσε ακόμα μια θετική εμφάνιση, αυξάνοντας τις λύσεις στον «πράσινο» πάγκο. Ακόμα και ο υπέροχος Σόνι Ουίμς έχασε την μπάλα και δεν μπορούσε να σταυρώσει βολή, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που έκανε επίδειξη δύναμης έχοντας μόνο διακριθέντες σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι. Η δεύτερη θέση του ομίλου έκλεισε και τυπικά και τώρα οι πράσινοι έχουν μπροστά τους έναν ολόκληρο μήνα ηρεμίας και σοβαρής δουλειάς ενόψει Τop 16. Ένα ζουμερό ματς έχει πια ο Δεκέμβριος και αυτό είναι την ερχόμενη Τετάρτη στη Μόσχα – εκδίκηση, κρύο πιάτο, κλπ…

Όλη η ιστορία

Το παιχνίδι στο Κάουνας ξεκίνησε κάπως ανησυχητικά, με απανωτά καλάθια του Γιαφτόκας (από πετυχημένα high-low με Γιανκούνας), αλλά οι «πράσινοι» ήταν ψύχραιμοι και κράτησαν την κατάσταση υπό έλεγχο με όπλο την καλή άμυνα. Ο νο.1 στόχος ήταν να κρατηθεί στο off ο πιο επικίνδυνος παίκτης των Λιθουανών που είναι ο Ουίμς – θυμάστε τα όργια που είχε κάνει στο ΟΑΚΑ, αρχές Νοέμβρη. Πραγματικά ο Σάτο ξεθέωσε τον Αμερικανό στο κυνήγι και δεν του επέτρεψε να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ουίμς τελείωσε το ματς με 16 πόντους και πέτυχε τους 9 από αυτούς στην τέταρτη περίοδο, όταν ο (κατάκοπος πλέον) Σάτο είχε παραχωρήσει τη θέση του στον Πατ Καλάθη.

Η άμυνα σέσωκέ σε…

Η πρώτη περίοδος έληξε με προβάδισμα της ελληνικής ομάδας και η εικόνα του παιχνιδιού δεν ήταν καθόλου ανησυχητική. Η άμυνα του Παναθηναϊκού λειτουργούσε περίφημα και πέραν του ζεστού Πόποβιτς δεν υπήρχε κανένας παίκτης των γηπεδούχων που να δημιουργεί προβλήματα: οι ψηλοί τους περιορίστηκαν με τις άμυνες ζώνης, ειδικά ο Γιανκούνας σβήστηκε από τον «κομάντο» Καϊμακόγλου. Στην επίθεση οι περιφερειακοί έβρισκαν διαδρόμους και ταλαιπωρούσαν την άμυνα του Τριφούνοβιτς, ενώ ο Βουγιούκας πέρασε στη θέση του Μπατίστ και έδωσε αμέσως σκορ, δείχνοντας την ποιότητά του. Τα εντός παιδιάς ποσοστά του ΠΑΟ ήταν μεν τραγικά (4/18 στην α΄ περίοδο), αλλά αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα τόσο καλά που πήγαινε η άμυνα: οι Λιθουανοί επιδίδονταν σε ρεσιτάλ λαθών και τρίποντα-προσευχές. Το μόνο ζόρι ήταν το ριμπάουντ όπου μέχρι το 10ο λεπτό η Ζαλγκίρις κυριαρχούσε απόλυτα – κατέβαζε 85% στην άμυνα και 43% στην επίθεση!

Ξανά με Σάρας!

Ο Ομπράντοβιτς ξεκίνησε τη δεύτερη περίοδο με το γνωστό ψηλό σχήμα (Καϊμακόγλου στο «3») και κάπως βελτίωσε την κατάσταση στο ριμπάουντ, αλλά η αλλαγή στο ρυθμό ήρθε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι από την είσοδο του Γιασικεβίτσιους που έδωσε φρέσκο αέρα στο παιχνίδι (και ένα σερί 11-0). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παναθηναϊκός ξεκολλάει στο σκορ έχοντας τον Διαμαντίδη στον πάγκο και τον Σάρας στο παρκέ. Είναι δεδομένο ότι ο Λιθουανός δεν είναι καλός αμυντικός, όμως παίζει πονηρά και παίρνει ρίσκα στην άμυνα. Η παρουσία τριών ευκίνητων ημί-ψηλών (Σμιθ, Μπατίστ, Καϊμακόγλου) στα μετόπισθεν επιτρέπει σε εκείνον και τον Καλάθη να τζογάρουν για το κλέψιμο και στο Κάουνας (όπως και με την ΚΚ, μια βδομάδα πριν) η συνταγή πέτυχε απόλυτα. Με δεδομένο ότι ο αντίπαλος έπασχε από συγκέντρωση, δυο-τρεις απανωτοί αιφνιδιασμοί ήταν αρκετοί για να τον σκοτώσουν.

Πού ‘σαι, Ηλία…

Η δουλειά του Σάρας ολοκληρώθηκε σε πεντέμισι λεπτά και τότε επανήλθε ξεκούραστος ο Διαμαντίδης για να καλύψει κάθε πιθανή τρύπα, ώστε να κλείσει οριστικά το παιχνίδι. Ο Καλάθης είχε αφηνιάσει, ο Σμιθ ζητούσε (και έπαιρνε) μπάλα συνεχώς, ο Σάτο συνέχισε να ταλαιπωρεί τον Ουίμς. Με άλλα λόγια η Ζαλγκίρις εξαφανίστηκε από το γήπεδο και οι 14.000 οπαδοί της άρχισαν τα σφυρίγματα. Τι να κάνουμε; Καμιά φορά υπάρχει και λίγη δικαιοσύνη στη ζωή. Ο αχάριστος mad-Vlad πληρώνει τώρα τη βιασύνη του να ξηλώσει τον Ηλία Ζούρο που θα χαμογελάει χαιρέκακα με αυτό το σκορποχώρι που κατεβάζει στο γήπεδο ο Τριφούνοβιτς.

Λίγα τα κέρδη

Δεν είναι ψέμα ότι το παιχνίδι τελικά κύλησε τόσο εύκολα που είναι λίγα αυτά που μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός. Θα σημειώσουμε τη θετική (και πάλι) εμφάνιση του Μπατίστ που όλο και ανεβαίνει, ενώ σημαντικούς πόντους ψυχολογίας πήραν ο Καλάθης με τον Σμιθ που αποτελείωσαν τους Λιθουανούς. Το ρίσκο με τον Γιασικεβίτσιους λειτούργησε ξανά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι αποτελεί πια πανάκεια. Θυμόμαστε και το ματς με την ΤΣΣΚΑ όπου ο Σάρας ήταν ολέθριος. Εκεί χρειάζεται το σταθερό χέρι του Διαμαντίδη που στο Κάουνας έκανε οικονομία δυνάμεων. Γενικά ο χρόνος μοιράστηκε στους παίκτες – μόνο ο ήρωας Σάτο πλησίασε το 30λεπτο – και λογικά θα εμφανιστούν φρέσκοι στην Πυλαία και (κυρίως) στη Μόσχα την επόμενη εβδομάδα.

Όταν ο Αντρέι δεν είναι εδώ…

Το ντέρμπι κορυφής που ακολουθεί μάλλον ίσως να μη δώσει πρωτιά (η ΤΣΣΚΑ δεν κουβαλάει καμία ήττα), αλλά σίγουρα μετράει πολύ σε επίπεδο πρεστίζ. Οι πρωταθλητές Ευρώπης έχασαν μέσα στην έδρα τους και σίγουρα θέλουν να πάρουν μια άτυπη ρεβάνς – είναι και ευκαιρία μιας και το ματς θα παιχτεί χωρίς… πυρομαχικά (βλ. ΑΚ-47). Ο Καζλάουσκας δεν είναι ευχαριστημένος από τη διάθεση που δείχνουν οι παίκτες του και θέλει να τους γκαζώσει, ενώ η ομάδα ψάχνει λύσεις για να διατηρήσει το ίδιο υψηλό επίπεδο, απουσία του καλύτερου παίκτη της. Το ευτύχημα για τον φλεγματικό (και παρεξηγημένο στην Ελλάδα) κόουτς είναι ότι έχει στη διάθεσή του μια στρατιά από παίκτες ικανούς να πάρουν ένα ματς μόνοι τους. Κόντρα στη Ζάγκρεμπ π.χ. ο Τζαμόντ Γκόρντον θυμήθηκε μέρες Τσιμπόνα, ενώ ο Σάμι Μέχια βγήκε από τη ναφθαλίνη για να βάλει 6/8 δίποντα. Φυσικά, ο Παναθηναϊκός δεν είναι ΚΚ, αλλά αυτή η ΤΣΣΚΑ μοιάζει με Λερναία Ύδρα.

Από πού να αρχίσω;

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο αντίπαλος καλείται να διαλέξει το όπλο που θα τον ξεκάνει και ο Ομπράντοβιτς έκανε καλά που προσπάθησε να βγάλει από τη μέση τον Τεόντοσιτς και τον Κιριλένκο. Ενόψει της ρεβάνς ο Ρώσος υπερπαίκτης βρίσκεται στα πιτς και ίσως με τη σκέψη στην Αμερική, όπου σε λίγο θα αρχίσουν να σκάνε οι προσφορές. Όσο για τον Τεόντοσιτς παραμένει μοναδικά ασταθής, αλλά είναι δεδομένο ότι μπορεί πάντα να δώσει το θανάσιμο χτύπημα, όπως έκανε στο Μπάμπεργκ. Τα κακά νέα είναι ότι ο Ντάριους Λαβρίνοβιτς επανήλθε στο ροτέισον, δίνοντας στον Καζλάουσκας την πολύ χρήσιμη δυνατότητα ενός stretch-5. Πεντάρι με τρίποντο ο Παναθηναϊκός δεν έχει – καλώς το μισμάτς!

Καλά νέα για τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν – δεν μας ξεγελούν οι 10 βαθμοί ράνκινγκ που μάζεψε ο Μάριτς, κόντρα σε νεκρό αντίπαλο. Σίγουρα ο Αυστραλός θα κληθεί να δώσει ολίγα ποιοτικά λεπτά κόντρα στα θηρία των Ρώσων, όμως η κατάστασή του παραμένει so, so. Σε γενικές γραμμές η ομάδα φαίνεται πως έχει βρει ένα αποτελεσματικό modus operandi και είναι πολύ σημαντικό ότι σταμάτησε να βασίζεται σε 6-7 παίκτες όπως γινόταν στα μέσα Νοεμβρίου. Ελπίζουμε στη Μόσχα να δούμε τους «πράσινους» φρέσκους όσο χρειάζεται και να απολαύσουμε ένα παιχνίδι αντάξιο της αξίας των δύο αντιπάλων. Και προσοχή μην έχουμε κανένα απρόοπτο στην Πυλαία – ο ΠΑΟΚ έχει «ύποπτο» παρελθόν…

Γιώργος Σκιάς