Σκότι Πίπεν: το απόλυτο μπασκετικό αρπακτικό! – Μέρος I

«Υπάρχουν ελάχιστοι μόνο παίκτες που καταλαβαίνουν πώς να είναι αρπακτικά στην άμυνα. Ο Σκότι έδωσε τα πάντα σε αυτό από την πρώτη μέρα του στο πρωτάθλημα. Αυτό μου έδειξε πόσο ξεχωριστός ήταν. […] Θεωρώ ότι συνάντησα ελάχιστους παίκτες στην καριέρα μου για τους οποίους να μπορώ να χρησιμοποιήσω τη λέξη ‘μεγαλείο’. Θα έλεγα ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Λάρι Μπερντ τα κατάφεραν να γίνουν μεγάλοι. Ο μόνος παίκτης που μπόρεσε να φτάσει κοντά τους είναι ο Σκότι Πίπεν. […] Υπήρχαν φορές στο παρκέ που ένιωθα ότι έπαιζα με τον δίδυμο αδερφό μου. Ακόμα πιστεύω ότι μπορώ να τον κερδίσω με την επίθεσή μου και ότι έχω τελειοποιήσει περισσότερο κάποιες πλευρές του παιχνιδιού μου, αλλά ήταν ένα ισάξιο ταίρι», Μάικλ Τζόρνταν – 1998.

Το Age of Basketball σας καλωσορίζει στο αφιέρωμα για τον Σκότι Πίπεν (Scottie Pippen), στο μυαλό πολλών έναν από τους πιο υποτιμημένους παίκτες όλων των εποχών. Για άλλους, το απόλυτο «νούμερο 2» στην ιστορία του μπάσκετ, ένας από τους καλύτερους σμολ φόργουορντ στην ιστορία, στην πραγματικότητα, ένας από τους πιο μεγάλους παίκτες που πάτησαν ποτέ σε παρκέ μπάσκετ.

Το κολέγιο και το ντραφτ του 1987

Ο Σκότι Πίπεν γεννήθηκε στο Άρκανσας τον Σεπτέμβρη του 1965 και εκεί πήγε και σχολείο, στο Πανεπιστήμιο του Central Arkansas. Μόλις 1.85 μέτρα όταν ξεκινούσε το κολέγιο, ο Πίπεν δεν μπήκε με αθλητική υποτροφία, αλλά δούλευε τα καλοκαίρια (και ως βοηθός στην ομάδα μπάσκετ της σχολής) για να πληρώνει το πανεπιστήμιο. Παρόλα αυτά, παρότι χωρίς υποτροφία, έπεισε από τα δοκιμαστικά της πρώτης σεζόν τους προπονητές της ομάδας και έγινε μέλος της. Την πρώτη του χρονιά είχε 4.3 πόντους, 3.0 ριμπάουντ και 0.7 ασίστ, αλλά αρχίζοντας να ψηλώνει το ταλέντο του βγήκε στην επιφάνεια για να έχει πάνω από 18.0-9.0-1.5 αντίστοιχα κάθε άλλη από τις 3 επόμενες σεζόν του και να κλείσει το κολέγιο με 23.6 πόντους, 10.0 ριμπάουντ και 4.3 ασίστ στην τελευταία του χρονιά, σουτάροντας με 59% εντός παιδιάς και 58% στα τρίποντα και προφανώς επιλεγόμενος ως all-American!

Στο ντραφτ του 1987 επελέγη στο νούμερο 5 από τους Σιάτλ Σουπερσόνικς (είχαν πάρει την επιλογή από τους Νιου Γιορκ Νικς) οι οποίοι τον αντάλλαξαν στους Σικάγο Μπουλς για τον Όλντεν Πόλινις (νούμερο 8 του ίδιου ντραφτ). Ο Τζόρνταν είχε διαφωνήσει ανοικτά με την επιλογή του Πίπεν (μπορεί να τον πήραν οι Σόνικς, αλλά ουσιαστικά οι δυο ομάδες έκαναν την ανταλλαγή πριν τον ντραφτ, για να μη χαθεί ο Πίπεν στο νο.6 ή το νο.7 για τους Μπουλς) και είχε ζητήσει από τον Τζέρι Κράουζε τον Τζο Γουλφ. Μέχρι και σήμερα ο Τζόρνταν λέει ότι αυτή ήταν η μόνη φορά στην καριέρα του που εν τέλει χάρηκε που ο Κράουζε δεν τον άκουσε.

Το ξεκίνημα ως τον πρώτο τίτλο

Μπορεί ο Τζόρνταν να έχει δηλώσει ότι του πήρε μια μόλις προπόνηση για να καταλάβει τι παιχταράς ήταν ο Πίπεν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Πίπεν φαινόταν ιδιαίτερα άγουρος στο ξεκίνημα της καριέρας του. Πολλές είναι οι καταγεγραμμένες περιπτώσεις που ο Τζόρνταν τον «έλουζε» γιατί «αδικούσε» τον εαυτό του με τον τρόπο παιχνιδιού του.

Όμως, πολύ γρήγορα ο Πίπεν βελτιώθηκε σημαντικά, προφανώς λόγω της απίστευτης δουλειάς που έκανε στο γήπεδο. Όσοι ήταν στην ομάδα των Μπουλς την περίοδο 1987-1993 λένε ότι Τζόρνταν και Πίπεν έπαιζαν ένας εναντίον ενός σχεδόν καθημερινά μετά την προπόνηση, προσπαθώντας να βελτιώνει και να πιέζει ο ένας τον άλλο στο να γίνονται καλύτεροι σε άμυνα και επίθεση.

Πάντως, στον Πίπεν πήρε σχεδόν 1 χρόνο για να γίνει βασικός στους Μπουλς. Στην ρούκι του σεζόν έπαιξε 79 αγώνες αλλά δεν ξεκίνησε σε κανέναν βασικός, έχοντας 7.9 πόντους, 3.8 ριμπάουντ, 2.1 ασίστ και 1.2 κλεψίματα σε 21 λεπτά ανά ματς. Πρώτη φορά πάτησε παρκέ ως βασικός στα πλέι οφς του 1988, στα οποία και είχε διψήφιο μέσο όρο πόντων (10.0 πόντους, 5.2 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ). Βοήθησε τους Μπουλς να φτάσουν για πρώτη φορά μετά από περισσότερα από 10 χρόνια στα ημιτελικά της Ανατολικής περιφέρειας.

Το 1988-89 ο Πίπεν είχε 14.4 πόντους, 6.1 ριμπάουντ, 3.5 ασίστ και 1.9 κλεψίματα παίζοντας βασικός σε 56 από τα 73 παιχνίδια της κανονικής περιόδου και αγωνιζόμενος για 33 λεπτά ανά ματς. Οι Μπουλς και πάλι δεν κατάφεραν να φτάσουν στον τίτλο, περνώντας τη Νέα Υόρκη, αλλά χάνοντας στον τελικό της Ανατολής από τους μετέπειτα πρωταθλητές Ντιτρόιτ Πίστονς.

Η τελευταία «αποτυχημένη» σεζόν για το Σικάγο ήταν η πρώτη στην οποία ο Σκότι Πίπεν έδειξε τι παίκτης θα γίνει: από το 1989 ως και το 2000 ο Πίπεν πάτησε ως βασικός το παρκέ σε όλους τους αγώνες που έπαιξε, είχε σε όλες τις σεζόν πάνω από 5.0 ριμπάουντ και 5.0 ασίστ μέσο όρο, ενώ και στις 11 έπαιζε πάνω από 33 λεπτά ανά αγώνα (και στις 10 από τις 11 πάνω από 36,5). Το 1989-90 είχε 16.5 πόντους, 6.7 ριμπάουντ, 5.4 ασίστ και 2.6 κλεψίματα, 3ος σε όλο το NBA στην κατηγορία αυτή και για πρώτη φορά επελέγη να παίξει στο all-star game.

Οι Μπουλς έχασαν και πάλι στους Τελικούς Ανατολής από τους Πίστονς με 4-3, με τον Πίπεν να πάσχει από πολύ ισχυρή ημικρανία στο 7ο ματς το οποίο το Σικάγο έχασε με 93-74. Ο Πίπεν έπαιξε 42 λεπτά στο ματς αυτό αλλά είχε 2 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 1 κλέψιμο με 1/10 σουτ.

Το καλοκαίρι η αμφισβήτηση για τον Τζόρνταν έγινε τεράστια, ενώ και ο Πίπεν δεν γλίτωσε από τα «πυρά», αφού πολλοί έλεγαν ότι δεν ήταν ο κατάλληλος για να βοηθήσει τους Μπουλς του Τζόρνταν να πάρουν τίτλο, ότι κρυβόταν στα δύσκολα, ότι φοβόταν τις ευθύνες στο παρκέ.

Το πρώτο three-peat (1991-93) και η Dream-Team

Όλα αυτά γρήγορα ξεχάστηκαν. Ο Φιλ Τζάκσον εισήγαγε στο Σικάγο την περίφημη «τριγωνική επίθεση» και οι Μπουλς… έκαναν την πλάκα τους. Τη σεζόν 1990-91 ο Πίπεν είχε 17.8 πόντους (με 52% εντός παιδιάς), 7.3 ριμπάουντ, 6.2 ασίστ, 2.4 κλεψίματα και 1.1 τάπες ανά αγώνα σε 82 ματς κανονικής περιόδου, με τους Μπουλς να κάνουν άνευ προηγουμένου περίπατο στα πλέι οφς με συνολικό ρεκόρ 15-2, κερδίζοντας 4-1 στους τελικούς τους Λέικερς! Στα πλέι οφς ο Πίπεν είχε 21.6 πόντους, 8.9 ριμπάουντ, 5.8 ασίστ και 2.5 κλεψίματα, 1ος στη σχετική λίστα στα πλέι οφς. Μάλιστα, εκείνη τη σεζόν επελέγη στη δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα για πρώτη φορά από τις 10 συνεχόμενες που θα βρισκόταν σε μια από τις δύο καλύτερες.

Την επόμενη σεζόν οι Μπουλς έκαναν ρεκόρ για την ιστορία τους, περνώντας για πρώτη φορά πάνω από το 80% στο ποσοστό νικών-ηττών, 67-15 (81.7%) για να πάρουν τον 2ο συνεχόμενο τίτλο τους, κερδίζοντας με 4-2 τους Μπλέιζερς στους τελικούς του ΝΒΑ. Αυτή ήταν η χρονιά της απόλυτης καταξίωσης για τον Σκότι Πίπεν.

Με 21.0 πόντους, 7.7 ριμπάουντ, 7.0 ασίστ, 1.9 κλεψίματα, 1.1 τάπες και 51% εντός παιδιάς, επελέγη στο all-star game του 1992 αλλά και στην Καλύτερη Αμυντική Πεντάδα της λίγκας και τη 2η Καλύτερη Πεντάδα. Στα πλέι οφς είχε 19.5 πόντους, 8.8 ριμπάουντ και 6.7 ασίστ. Μετά τον τίτλο, μαζί με τον Τζόρνταν έγιναν οι πρώτοι παίκτες στην ιστορία του NBA που την ίδια σεζόν κατέκτησαν πρωτάθλημα NBA και χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ως μέλη της Dream-Team στη Βαρκελώνη.

Εκεί ο Πίπεν είχε σε 8 αγώνες 9.0 πόντους, 2.1 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ και 2.9 κλεψίματα, όντας 1ος πασέρ, 2ος στα κλεψίματα, 7ος σκόρερ και 10ος ριμπάουντερ των Η.Π.Α.. Στα ματς με την Κροατία, αυτός και ο Τζόρνταν θέλησαν να «σπάσουν» τον Τόνι Κούκοτς, επειδή ο Κράουζε τον είχε υμνήσει. Στο πρώτο από τα δύο τα κατάφεραν (2/11 ο Κροάτης) και μετά ο Πίπεν είπε: «ο Κούκοτς δεν είναι ψυχολογικά σε τέτοιο επίπεδο για να βγάλει σεζόν με 82 αγώνες». Στον τελικό ο Κούκοτς το είχε πάρει κι αυτός προσωπικά και τελείωσε με 16 πόντους, 9 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Οι φήμες από τους Μπουλς λένε ότι τις σεζόν που Πίπεν και Κούκοτς ήταν μόνοι τους στην ομάδα (χωρίς τον Τζόρνταν), δεν μιλιόντουσαν καν.

Μετά το καλοκαίρι τους ως μέλη της καλύτερης ομάδας που πάτησε παρκέ σε γήπεδο μπάσκετ, Τζόρνταν και Πίπεν ετοιμάστηκαν για τον 3ο συνεχόμενο τίτλο. Η σεζόν ήταν σχετικά πιο μέτρια (57-25 το ρεκόρ) αλλά οι Μπουλς ήταν και πάλι 1οι στην Ανατολή και στα πλέι οφς πήραν τον τίτλο 15-4 ρεκόρ, κερδίζοντας με 4-2 τους Φίνιξ Σανς στους τελικούς. Ο Πίπεν είχε 18.6 πόντους, 7.7 ριμπάουντ, 6.3 ασίστ και 2.1 κλεψίματα στην κανονική περίοδο, αλλά και 20.1 πόντους, 6.9 ριμπάουντ, 5.6 ασίστ και 2.2 κλεψίματα (1ος στη σχετική λίστα) στα πλέι οφς συμμετέχοντας εκ νέου στο all-star game και όντας μέλος της Καλύτερης Αμυντικής Πεντάδας και της 3ης Καλύτερης Πεντάδας του NBA.

Χωρίς τον Τζόρνταν (1993-95)

Οι δύο επόμενες σεζόν ήταν για τον Σκότι Πίπεν η πιο σκληρή κρίση της καριέρας του. Ο Μάικλ Τζόρνταν είχε αποχωρήσει από το μπάσκετ και ο Πίπεν έγινε το νούμερο 1 των Μπουλς. Μπορεί το Σικάγο να μην τα κατάφερε (αποκλείστηκε στα ημιτελικά Ανατολής με 4-3 από τους Νικς) κάτι λογικό αφού είχε χάσει τον καλύτερό του παίκτη, αλλά ο Πίπεν έλαμψε.

Τη χρονιά 1993-94 ο Πίπεν κέρδισε το MVP του all-star game, ενώ ήταν 1ος σκόρερ, πασέρ, κλέφτης και μπλοκέρ των Μπουλς, αλλά και 2ος στα κλεψίματα σε ολόκληρο το NBA, με 22.0 πόντους (καλύτερο ως τότε στην καριέρα του), 8.7 ριμπάουντ (καλύτερο στην καριέρα του), 5.6 ασίστ και 2.9 κλεψίματα (καλύτερο στην καριέρα του), ενώ είχε 49% εντός παιδιάς και 32% (το καλύτερό ως τότε στην καριέρα του) στα τρίποντα. Ψηφίστηκε στην Καλύτερη Πεντάδα, αλλά και στην Καλύτερη Αμυντική Πεντάδα του NBA, ενώ ήταν 3ος στην ψηφοφορία για τον MVP του πρωταθλήματος. Οι Μπουλς τερμάτισαν με 55-27, μόλις 2 νίκες λιγότερες από την προηγούμενη σεζόν που είχαν και τον Τζόρνταν.

Δύο από τις πιο γνωστές στιγμές στην καριέρα του Πίπεν έμελλε να λάβουν χώρα στα πλέι οφς εκείνης της σεζόν. Στο 3ο παιχνίδι στην ημιτελική σειρά της Ανατολής με τους Νικς, με το σκορ στο 102-102 και τους Μπουλς να χάνουν 2-0 με 1.8 δευτερόλεπτα για το τέλος του ματς, ο Φιλ Τζάκσον στο τάιμ άουτ έφτιαξε σύστημα για να σουτάρει ο ρούκι Τόνι Κούκοτς για τη νίκη και ο Πίπεν να κάνει την επαναφορά.

Ο Πίπεν «στράβωσε» τόσο πολύ που αρνήθηκε να σηκωθεί από τον πάγκο και να μπει στο παρκέ. Ο Κούκοτς σκόραρε, οι Μπουλς κέρδισαν, ο Τζάκσον όρμησε εκτός εαυτού στα αποδυτήρια και μετά είπε «όσον αφορά στην τελευταία φάση ο Σκότι Πίπεν δεν συμμετείχε στο σύστημα. Εκείνος ζήτησε να μην παίξει. Μόνο αυτό θα πω για τη φάση» με τον Πίπεν να απαντά: «Ο Φιλ κι εγώ ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες. Αυτό μόνο. Δεν ήταν ότι με έβγαλε από το παιχνίδι, μαλώσαμε και έκατσα στον πάγκο. Νομίζω ότι είχα νευριάσει. Τα κάναμε σαλάτα στο ματς όσο περισσότερο γινόταν. Πήραμε, όμως, τη νίκη. Ο Τόνι έβαλε ένα απίστευτο σουτ και ήταν πολύ καλό το σύστημα του Φιλ» και ενώ σηκώθηκε να φύγει πρόσθεσε: «Δεν θα έκανα και τίποτα στο σύστημα ούτως ή άλλως. Αυτό μόνο. Δεν έχει αξία να το συζητάμε».

Λίγες ημέρες αργότερα, στο 6ο παιχνίδι της σειράς, ο Πίπεν πρόσφερε στο μπάσκετ μια από τις πιο γνωστές φάσεις της ιστορίας του, με το απίστευτο κάρφωμα στο πρόσωπο του Γιούιν και το… επακόλουθο trash-talking στον Γιούιν και τον Σπάικ Λι (σ.σ. το περίφημο “sit yo’ ass down!”)! Οι διαιτητές τον χρέωσαν με τεχνική ποινή, αλλά οι Μπουλς ισοφάρισαν σε 3-3 τη σειρά.

Σειρά που για πολλούς είχε χαθεί στο 5ο ματς, όταν ένα αμφισβητούμενο φάουλ που χρεώθηκε στον Πίπεν έδωσε την ευκαιρία στους Νικς να βάλουν τις νικητήριες βολές. Οι Μπουλς έχασαν με 4-3 τη σειρά και μαζί της την ευκαιρία να πάνε στους τελικούς Ανατολής.

Το καλοκαίρι πριν την επόμενη σεζόν οι φήμες για φυγή του Σκότι Πίπεν είχαν οργιάσει. Ο Κράουζε ήθελε να ξεφορτωθεί τον Πίπεν, ο Τζάκσον είχε στραβώσει από το περιστατικό στα πλέι οφς και το κλίμα για τον Σκότι ήταν άσχημο στο Σικάγο. Για να αντικατασταθεί ο Χόρας Γκραντ, ο Κράουζε ήθελε να βάλει βασικό τον Τόνι Κούκοτς και να δώσει τον Πίπεν στους Σόνικς για να πάρει τον Σον Κεμπ. Η ανταλλαγή ήταν πολύ πιθανό να πραγματοποιηθεί, αλλά «πάγωσε» τη στιγμή που ο Τζόρνταν άρχισε να συζητά για την επιστροφή του, καθώς ο «Air» δεν συζητούσε καν να παίξει χωρίς τον Πίπεν στους Μπουλς.

Τη σεζόν 1994-95 οι Μπουλς, με τη φυγή του Χόρας Γκραντ είχαν ένα τεράστιο κενό στη ρακέτα, κενό που δεν μπορούσε να γεμίσει με τίποτα. Αυτό τους είχε φέρει στο 34-31 τη στιγμή που ο Τζόρνταν επέστρεψε στα παρκέ και να κινδυνεύουν να μείνουν εκτός πλέι οφς. Με τον Τζόρνταν έκαναν σερί 13-4 κλείνοντας τη χρονιά, για να αποκλειστούν με 4-2 από τους Ορλάντο Μάτζικ στα ημιτελικά Ανατολής.

Πάντως, ο Σκότι Πίπεν έκανε ένα απίστευτο ρεκόρ εκείνη τη χρονιά. Με 21.4 πόντους, 8.1 ριμπάουντ, 5.2 ασίστ, 2.9 κλεψίματα και 1.1 τάπες ανά αγώνα ήταν 1ος σκόρερ, 1ος ριμπάουντ, 1ος πασέρ, 1ος μπλοκέρ και 1ος κλέφτης των Μπουλς (και 1ος στα κλεψίματα σε όλο το NBA), δηλαδή 1ος σε όλες τις βασικές στατιστικές κατηγορίες στην ομάδα. Έγινε μόλις ο 2ος παίκτης στην ιστορία του NBA που το καταφέρνει (ο Ντέιβ Όουενς το 1977-78 ο άλλος), δείχνοντας ακόμα και στους… έχοντες περιφερειακή σχέση με το άθλημα πόσο υπερπλήρης παίκτης ήταν. Και η συνέχεια θα ήταν ακόμα πιο μαγική για τον Πίπεν και τους Μπουλς.

Στα ενδιαφέροντα “ασήμαντα” το περιστατικό μέσα στη σεζόν, και συγκεκριμένα στις 24 Ιανουαρίου 1995 στο ματς με τους Σπερς, που ο Πίπεν αποβλήθηκε και νευριασμένος έπιασε μια καρέκλα φεύγοντας από το γήπεδο και την πέταξε στο παρκέ.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Στο επόμενο μέρος του αφιερώματος η συνέχεια της καριέρας του Πίπεν, με το δεύτερο three-peat, τη σεζόν του 72-10, τους Ρόκετς, τους Μπλέιζερς, το κλείσιμο της καριέρας του στους Μπουλς, την περιπέτεια σε Φινλανδία και Σουηδία, τα ρεκόρ της καριέρας του, αλλά και ορισμένες από τις ατάκες του που δείχνουν ποιος είναι ο θρύλος που λέγεται Σκότι Πίπεν.