Ν. Κρεμαστής: η «έμπνευση» του Ντούντα και το μακρύ ταξίδι στη γραμμή των βολών…

Ξεκινάω λέγοντας ότι παρακάτω θα μεγαλοπιαστώ, αλλά πραγματικά το κάνω με κάθε καλή διάθεση και προσπάθεια να παραμείνω μετριόφρων. Όμως, δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν άλλο λόγο. Θεωρώ ότι ο Ίβκοβιτς το κάνει πια επίτηδες, διαβάζει τα άρθρα μου, “τη βρίσκει” που καραφλιάζω όλο και περισσότερο κάθε εβδομάδα και, πλέον, έχει βαλθεί να με τελειώσει, να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει το… κάτι περισσότερο. Ολυμπιακός-ΤΣΣΚΑ 78-86 και 0-1 στο Top-16.

Μεταξύ μας, στο ματς… μπήκα πολύ χαλαρά. Ούτε φωνές, ούτε να εκνευρίζομαι, τίποτα. Εντάξει, με την ΤΣΣΚΑ παίζαμε, το αποτέλεσμα που ήρθε, λίγο πολύ το περιμέναμε όλοι μας, εδώ δυσκολευτήκαμε με Καντού και Μπιλμπάο, στην ΤΣΣΚΑ θα είχα απαιτήσεις; Όμως, τα 5/5 τρίποντα στο ξεκίνημα, η νωθρότητα των Ρώσων, το γεγονός ότι και όταν στέρεψαν τα τρίποντα η ομάδα σκόραρε κουτσά στραβά, με έκαναν να έχω απαιτήσεις στην 4η περίοδο. Αλλά φευ, ο Ίβκοβιτς ήθελε να… πάρει ένα και χωρίς τον Σπανούλη, για να αντιστρέψω την ατυχή ατάκα του κουμπάρου του.

Και μιας και στον Ομπράντοβιτς ο λόγος, ο Παναθηναϊκός είδε από την πρώτη αγωνιστική σε τι όμιλο «κόλαση» έπεσε. Η Αρμάνι παίζει λες και δεν έχει μάθει ακόμα ο ένας το όνομα του άλλου, σα να βρέθηκαν σε μονάκι σε playground (μα 10-24;;;), η Φενέρ κατάφερε να χάσει διαφορά 17 πόντων σε μισό δεκάλεπτο, με την Ουνίκς να είναι η μόνη αξιόλογη και σοβαρή αντίπαλος.

Βροχή από τρίποντα…

Μετά το ευχάριστο μουσικό διάλειμμα, πάμε στα δικά μας. Ο Ολυμπιακός έπαιξε μετριότατα στο πρώτο δεκάλεπτο. Λάθη, πεταμένες μπάλες, χαμένες επιθέσεις, λίγη κίνηση, έπαιζε σαν να έχει κόμπλεξ κατωτερότητας. Όμως, μπήκαν τα τρίποντα. Για μία περίοδο καταλάβαμε πώς… κέρδιζε ο Παναθηναϊκός τόσα χρόνια όταν δεν έπαιζε καλά: 5/5 και 7/8 ως το 18ο λεπτό με την ΤΣΣΚΑ να μοιάζει… μικρή.

Το πρώτο μας έφερε στο -1 (8-9), τα δύο επόμενα στην ισοπαλία (13-13 και 18-18), το τέταρτο στο +1 (21-20), το 5ο στο +2 (24-22), βλέπετε ότι με κάθε τρίποντο… κάτι κερδίζαμε! Το άστοχο… μας έφερε πίσω, αλλά το έκτο μείωσε σε 39-40 και το έβδομο αμέσως μετά έγραψε το 42-40. Πάμε με 7/8 λοιπόν και το προβάδισμα, το οποίο πήγε στο 44-40 στο ημίχρονο, παρά τα 3 χαμένα τρίποντα ως την ανάπαυλα (7/11).

… και μετά λιακάδα!

Μετά τη βροχή βγαίνει συνήθως το ουράνιο τόξο, μόνο που αυτό βγήκε για τους Ρώσους. Ο Ολυμπιακός είχε 2/9 τρίποντα στην επανάληψη (2/12 αν μετρήσουμε μετά τα 7/8 πρώτα) αλλά δεν έχασε από εκεί το ματς. Ούτε από τα βήματα του Κιριλένκο στο 62-66. Έκανε δεν έκανε βήματα ο AK-47, που νομίζω ότι έκανε δηλαδή, ο Ίβκοβιτς είναι… 200 χρονών, ας φερθεί ώριμα να μην την πάρει εκεί την τεχνική ποινή.

Οι Ρώσοι είχαν πρόβλημα στο σκοράρισμα, τους χάρισες δυο πόντους, κανείς δεν μου έλεγε ότι θα έβαζαν την επίθεση (μετά την επαναφορά την έχασαν). Δεν είναι ο φετινός Ολυμπιακός τέτοια αρμάδα που να καλύπτει τζάμπα πόντους για τα νευράκια του κόουτς. Θα μου πείτε τον ξέραμε, τα περιμέναμε αυτά, απλώς ας τα δεχτούμε, και δίκιο θα έχετε. Εξάλλου, από το 25ο λεπτό έλεγα ότι θα την πάρει ο Ίβκοβιτς την τεχνική, φαινόταν ότι την… αναζητούσε.

Δώστε καμιά βολή ρε παιδιά!

Ο Ίβκοβιτς μετά το ματς είπε: «Δίκαιη ήττα, στερούμαστε εμπειρίας, δεν είναι δυνατόν κατά τη διάρκεια του Top-16 να διδάξω τους παίκτες μου πώς να παίζουν άμυνα ή πότε να κάνουν φάουλ».

Και εγώ ρωτάω: να τους το πεις απλώς δεν μπορούσες; Δηλαδή, έπρεπε να διδαχτούν ότι δεν γίνεται σε 8 λεπτά να χαρίζεις 20 βολές στον άλλο, τη στιγμή που έχει 1/6 εντός παιδιάς; Ότι δεν γίνεται σε κάθε φάση να σε θεωρεί χαζό ο Χριάπα και ο Κρστιτς και να παίρνουν την μπάλα στα 4-5 μέτρα να κάνουν ντράιβ για να πάρουν βολές κι εσύ σε κάθε φάση να τους δίνεις βολές! Άσ’ τον να σουτάρει μια φορά με άμυνα. Να δούμε, βρε παιδί μου, αν θα το βάλει. Για την αλλαγή.

Οι Ρώσοι είχαν 18/20 βολές, εκτός από 2 χαμένες του Σισκάουσκας (που μάλλον… δεν είχε καταλάβει το παιχνίδι) Χριάπα, Κρστιτς και Κιριλένκο έγραψαν 18/18. Θα είχαν 8/8 επιθέσεις εντός παιδιάς (βγάζω τις δύο της τεχνικής ποινής) αν δεν κάναμε φάουλ; Νομίζω πως όχι. Νομίζω πως κανείς δεν πίστευε ότι θα είχαν.

Όταν είδα τον Ολυμπιακό να χαρίζει πόντους στην «Αρκούδα» κατάλαβα ότι το ματς τελείωσε. Δεν είμαστε οι Μπουλς του 1996 για να κερδίζουμε παρόλο που κάνουμε τέτοια τραγικά λάθη.

Ο «Νόμος» του Σπανούλης και… τα παραθυράκια

Όλοι ξέρουμε ότι ο φετινός Ολυμπιακός στηρίζεται πάνω στον Σπανούλη. Όσο το ξέρουμε εμείς, όμως, τόσο το ξέρουν και οι αντίπαλοι. Ο Καζλάουσκας είχε στόχο σε όλο το ματς να σταματήσει τον Σπανούλη. Ο αστέρας του Ολυμπιακού έβγαινε στις μισές φάσεις από το ξεμαρκάρισμα και τα σκριν χωρίς ανάσα, γιατί έτρωγε ξύλο, σπρωξιές και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, με τον Σβεντ να έχει ως μόνη αποστολή να του βγάλει τη γλώσσα. Και τα κατάφερε. Αλλά το βραβείο για το κατόρθωμα θα πρέπει να το μοιραστεί με τον Ίβκοβιτς.

Ο Σλούκας ήταν σε πολύ καλή μέρα, είχε 2/2 τρίποντα και 2/2 βολές, 2 ριμπάουντ, 3 ασίστ, αλάνθαστος, αλλά έπαιξε 15 λεπτά, προφανώς επειδή… δεν αρέσει στον Ίβκοβιτς γιατί σουτάρει (τι άλλο θα ακούσουμε φέτος!). Ο Σλούκας, λοιπόν, είναι «shoot-first» πλέι μέικερ που λένε και οι Αμερικανοί, οπότε δεν μας νοιάζει αν τα βάζει (ή αν με τα 15 αυτά λεπτά ήταν πρώτος πασέρ του Ολυμπιακού στο ματς) και πρέπει να έχει «κόφτη» στο χρόνο του.

Ο Λο έβλεπε όλο το ματς από τον πάγκο για να μπει στην 4η περίοδο. Και ρωτάω, με το λίγο μπάσκετ που ξέρουμε εμείς: Δεν είχε παίξει ούτε ένα λεπτό με τον Ολυμπιακό, το λογικό ήταν πρώτη φορά να μπει στην 4η περίοδο αγώνα με την ΤΣΣΚΑ; Ή να μπει νωρίτερα, στο πρώτο ημίχρονο ας πούμε; Ή να μπει ο Σλούκας αφού είχες πάει ως το 31ο λεπτό χωρίς τον Λο και κοντά στο σκορ.

Το τραγικότερο όλων ήταν πως με τον Λο στο παρκέ ο Ολυμπιακός συνέχισε να παίζει στο κλασσικό του φετινό στιλ. Η μπάλα στον Σπανούλη, όλοι στις γωνίες και «αέρα!». Ο Λο κατέβαζε την μπάλα και μετά έπαιζε… δυάρι, για να παίξει άσος ο Σπανούλης, σε ένα ματς που ήταν πλήρως εγκλωβισμένος.

Αντί να δώσεις την οργάνωση στον Αμερικανό (που, άλλωστε, αυτή είναι η θέση του και αυτό του αρέσει να κάνει) και να απελευθερώσεις τον Σπανούλη, μήπως και ανοίξεις λίγο την άμυνα με τον Λο να ξεκινά από την κορυφή και τον Σπανούλη από το πλάι, ο Ολυμπιακός επέμενε να έχει τον Λο στο πλάι και τον Σπανούλη «ένας εναντίον όλων». Ο Λο έβαλε την πρώτη φάση που πήρε από το πλάι, πέταξε τις δύο επόμενες, δεν θέλησε να πιέσει πράγματα και καταστάσεις και καθόταν και χάζευε τον Σπανούλη να ταλαιπωρείται μέχρι που του έκαναν τη χάρη να τον βγάλουν.

Η έμπνευση… της στιγμής!

Και, ξαφνικά, ενώ όλοι είχαμε κάνει την ειρήνη μας με το πώς θα έπαιζε ο Ολυμπιακός, στο 35ο λεπτό ο Ίβκοβιτς έβγαλε τον Σπανούλη από το παρκέ! Και δεν τον ξανάβαλε μέσα! Προφανώς, θέλησε να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού, να μετακινήσει το βάρος στην επίθεση για να μπερδέψει την άμυνα των Ρώσων. Καλή σκέψη (άσχετο αν επιμένω ότι αυτό μπορούσε να γίνει με τον Σπανούλη να μένει στο παρκέ), αλλά το παράκανε.

Ήταν εγωισμός, ήταν επιμονή (η γνωστή του Ίβκοβιτς); Δεν ξέρω. Πάντως, ο Σπανούλης δεν ξαναπέρασε στο παρκέ ούτε όταν ο Ολυμπιακός έμεινε πίσω με 11 πόντους (65-76), ούτε όταν ο Γκεσεβίτσιους, ο Χάινς και οι μοναδικές δύο συνεχόμενες επιθέσεις της ΤΣΣΚΑ στις οποίες ο Ολυμπιακός δεν την έστειλε στις βολές (και κατέληξαν στο σίδερο από το τρίποντο και σε λάθος) έφεραν το ματς στο 77-82.

Συγγνώμη, αλλά το δεύτερο είναι επικό λάθος, από αυτά που κάνουν μόνο πιτσιρικάδες προπονητές (και ούτε αυτοί). Ξεκούρασες τον καλύτερό σου παίκτη, σου έκατσε το ρίσκο, έφερες το ματς στο 77-82 και έχεις επίθεση απ’ έξω (λάθος της ΤΣΣΚΑ) με 57 δευτερόλεπτα. Δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος να μην βάλεις τον Σπανούλη. Ούτε ένας. Και τραυματίας να ήταν θα έπρεπε να μπει.

Ο Ίβκοβιτς έκανε το, θεωρώ, μεγαλύτερο λάθος προπονητή στην Ευρωλίγκα ως τώρα φέτος, ο Σβεντ έκλεψε την μπάλα από τον Χάινς στην μία-ποικιλία-με-σος επίθεση του Ολυμπιακού, ο Χριάπα έκανε το 77-84 με άλλες 2/2 βολές και φυσιολογικό «αντίο». Δεν λέω ότι ο Σπανούλης θα… έβαζε τρίποντο στην επίθεση και ο Ολυμπιακός θα καθάριζε το ματς. Απλώς, σε μια χρονιά με μικρότερες δυνατότητες από τις προηγούμενες, έχω απαίτηση η ομάδα να μην το κάνει πιο εύκολο σε κανέναν.

Και, κυρίως, όχι με ευθύνη του προπονητή της, που θεωρείται το πιο έμπειρο και πολύτιμο κομμάτι της. Γιατί το ματς το χάρισε ο Ολυμπιακός στους Ρώσους. Ακόμη κι αν δεν το έπαιρνε αλλιώς, τουλάχιστον δεν θα το έχανε με 18/18 βολές και χωρίς να το παλέψει στο τέλος, θα το έχανε… πιο αντρίκεια. Πιο σκληρά.

Η συνέχεια λέει Γαλατά στην Τουρκία και τον Ίβκοβιτς να συμπληρώνει ότι «για μας το Top-16 ξεκινά στην Τουρκία και το ματς με τη Γαλατά που πρέπει να κερδίσουμε». Ας δούμε, λοιπόν, αφού το ματς της Πέμπτης ήταν… προετοιμασίας τι εικόνα θα έχει η ομάδα στην Τουρκία απέναντι σε μια αντίπαλο στα μέτρα της.

Νώντας Κρεμαστής

ΥΓ1: Το “respect” του Κιριλένκο στο Λάζο το προσέξατε; Γιατί ορισμένοι στη χώρα (δεν λέμε ποιοι) πάνε να μας βγάλουν τρελούς σχετικά με τη θέση του Λάζου στο ευρωπαϊκό μπασκετικό χρηματιστήριο…

ΥΓ2: Το καλάθι του Σίνγκλερ στον αιφνιδιασμό το είδατε; Ας το βάλει ο Κουσούλης στο σάιτ αν το βρει για να το αποθεώσουμε. Αξίζει τον κόπο…