Γ. Σκιάς: Η δύναμη του πεπρωμένου

Η συνέχεια της Ευρωλίγκας θα είναι ιδιαίτερα περιπετειώδης για τον Παναθηναϊκό που ήδη από τη δεύτερη αγωνιστική φρόντισε να τηρήσει ευλαβικά το έθιμο που τον θέλει να κάνει μία εντός έδρας γκέλα στο τοπ16. Μετά την Παρτιζάν του ‘10 και την Λιέτουβος Ρίτας του ‘11, φέτος ήταν η σειρά της Ούνιξ Καζάν να μας πάρει το σκαλπ. Αποκαρδιωτικοί οι «πράσινοι», παρέδωσαν από νωρίς τον έλεγχο του ρυθμού και, ταυτόχρονα, έδωσαν στη ρωσική ομάδα σοβαρό προβάδισμα για την πρώτη θέση του ομίλου. Σύντροφοι, o δρόμος για το final-4 περνάει και πάλι από Βαρκελώνη… 

ΟΚ, ξέρω, «οι μεγάλες ομάδες φαίνονται στα δύσκολα», «δεν υπάρχει άτρωτος αντίπαλος», «η καρδιά του πρωταθλητή», «βαλ’ το αγόρι μου!». Χίλια τέτοια κλισέ μπορώ να αραδιάσω – εδώ άλλοι θα πουν «έλα μωρέ τώρα, η Μπαρτσελόνα…». Η πικρή αλήθεια είναι ότι με την ήττα από την Ούνιξ μέσα στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός αρχίζει ξαφνικά να ιδρώνει ακόμα και για την πρόκριση, ενώ το διαγραφόμενο reunion με τους Καταλανούς στα πλέι-οφ μόνο καθησυχαστικό δεν είναι. Τώρα πια το σύνθημα είναι «τα κεφάλια μέσα». Το back-to-back με την Φενέρ/Ούλκερ γίνεται αγώνας ζωής και θανάτου, με τους Τούρκους να έχουν ευνοϊκότερο πρόγραμμα παρακάτω, αφού έχουν ήδη παίξει (και ηττηθεί) στο Καζάν και έχουν την ευκαιρία να ρεφάρουν μέσα στο πολυτελές (με γεια, με γεια!) Ülker Sports Arena. Αν στο τριφύλλι θέλουν να υπερασπιστούν τον τίτλο τους, πρέπει να καθαρίσουν τη Φενέρ – αν όχι μέσα-έξω, τουλάχιστον να διασφαλίσουν τη διαφορά των πόντων.

Ο Βερεμένκο δένει

Πίσω στο παιχνίδι με την Ούνιξ: ο Παναθηναϊκός τίμησε τα… αστέρια του μόνο στο πρώτο πεντάλεπτο, όταν οι επιθετικές συνεργασίες κατάφεραν να εκθέσουν τον βαρύ Σεβροσένκο, ενώ στην άμυνα ο Μπατίστ είχε τη δυνατότητα να βγαίνει ως τα 10 μέτρα για να παγιδεύει τον αντίπαλο γκαρντ. Ακόμα κι αν η παγίδα έσπαγε, υπήρχε χρονικό περιθώριο για να επανέλθει στο μαρκάρισμα του Ρώσου σέντερ. Από τη στιγμή όμως που ο (άλλοτε Πειραιώτης) δεινόσαυρος έδωσε τη θέση του στον Βερεμένκο, άλλαξε τελείως η δυναμική του αγώνα. Οι «πράσινοι» βρήκαν μπελά, τόσο στην άμυνα, όπου ο Λευκορώσος τούς χάλαγε την ισορροπία, όσο και στην επίθεση όπου συναντούσαν ένα γρήγορο αντίπαλο που κάλυπτε τους χώρους.

Ο Γκριρ μοιράζει

Ουσιαστικά, από το 6ο λεπτό και πέρα ο έλεγχος του ρυθμού πέρασε στους φιλοξενούμενους. Κοιτώντας τα επιμέρους σκορ κατέγραψα διάστημα 9 λεπτών που ο Παναθηναϊκός τρώει 25 πόντους, διάστημα 6μισι λεπτών που τρώει 19 πόντους, ενώ οι Ρώσοι κλείνουν το ημίχρονο σουτάροντας 71% στα δίποντα! Οι φιλοξενούμενοι ξεκίνησαν άσχημα, κάνοντας ένα λάθος ανά δίλεπτο, όμως βελτιώθηκαν εντυπωσιακά, ρίχνοντας τα λάθη σε ένα κάθε τριάμισι λεπτά. Το χαριτωμένο της υπόθεσης είναι ότι ο καλός έλεγχος της μπάλας άρχισε όταν τα ηνία στον «άσο» ανέλαβε ο Λιν Γκριρ! Συμπέρασμα πρώτο: η άμυνα του ΠΑΟ ήταν για τα μπάζα. Συμπέρασμα δεύτερο: αυτός ο Πασούτιν ξέρει κάτι που ο Γιαννάκης δεν κατάλαβε ποτέ.

Ο Ντόμερκαντ γράφει

Φυσικά, τα φλας κέρδισε ο Χένρι Ντόμερκαντ που βρέθηκε σε τρομερή μέρα και σκόραρε ακατάπαυστα από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Πέτυχε πολλά δύσκολα σουτ στα όρια του buzzer – ακόμα και με το χέρι του Διαμαντίδη μέσα στα μούτρα του – και εξέθεσε τον μισό πάγκο του Ομπράντοβιτς. Γενικότερα, ο κόουτς πέρασε ένα πολύ ζόρικο βράδυ (εξ ου και τα νευράκια στη συνέντευξη Τύπου), βλέποντας τον αντίπαλο να βρίσκει απάντηση σε κάθε του κίνηση. Πραγματικά, κανένα από τα όπλα του Παναθηναϊκού δεν μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα με πιο χαρακτηριστικό τα μισμάτς των περιφερειακών που δεν κατάφεραν να ποστάρουν και να δημιουργήσουν φάσεις.

Θύμα της… μόδας

Είδε κι απόειδε ο Ομπράντοβιτς, τελικά αναγκάστηκε να το γυρίσει στο small-ball με ανάμικτα αποτελέσματα. Κι όταν λέμε small, πολύ small. Είδαμε μέχρι και σχήμα με τον Σάτο 4άρι – τριάμισι συνεχόμενα λεπτά στο παρκέ με 4 παίκτες από 1,96 μ. και κάτω! Επίσης, ο Ντέιβιντ Λόγκαν (του 1,84) αγωνίστηκε επί 16μισι λεπτά, όλα σε ρόλο σμολ φόργουορντ! Κάποια στιγμή στην τρίτη περίοδο με έπιασε ζαλάδα με τις συνεχείς αλλαγές, ούτε χάντμπολ – συνολικά κατέγραψα 24 διαφορετικές πεντάδες.

Τζίφος

Δυστυχώς, ό,τι κι αν σκαρφιζόταν ο κόουτς οι Ρώσοι δεν έχαναν την επαφή με το καλάθι και η κατάσταση σωζόταν μόνο στα διαστήματα που ο Παναθηναϊκός μπορούσε τουλάχιστον να ματσάρει το σκοράρισμα. Αυτό έγινε
α. στα (ούτε καν) έξι λεπτά που έπαιξε ο Βουγιούκας
β. στο σχήμα με 4άρι τον Σάτο και
γ. σε ένα (μικρό δυστυχώς) ξέσπασμα του Σμιθ στο δεύτερο ημίχρονο.

Απομένει το τελευταίο τρίλεπτο, όταν οι «πράσινοι» μείωσαν τη διαφορά περίπου στο μισό, εκμεταλλευόμενοι την εμπειρία τους και την πίεση της έδρας, αλλά το πουλάκι είχε ήδη πετάξει. Συνολικά, οι Ρώσοι έπαιξαν πιο έξυπνα, εκμεταλλεύτηκαν τα ατού τους και κέρδισαν τη μάχη της ψυχολογίας. Κάπως έτσι πετύχαιναν δύσκολα σουτ τη στιγμή οι δικοί μας δεν σταύρωναν ούτε ελεύθερο τρίποντο (0/3 ο Λογκαν, 0/2 ο Σάρας). Ως γνωστόν, η τύχη ευνοεί τους θετικούς, αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Μικροί στο μάτι

Η Ούνιξ δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση. Ο Πασούτιν διαθέτει μικρό ρόστερ, ωστόσο όλες του οι πεντάδες είχαν τέσσερις παίκτες ικανούς να απειλήσουν από μακριά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται αποστάσεις στην άμυνα του Παναθηναϊκού και να ανοίξουν διάδρομοι. Τα αντίπαλα γκαρντ βρήκαν τα ρήγματα και έφτασαν σε εύκολα καλάθια (11/15 λέι-απ αναφέρει το πολύτιμο in-the-game.org – αντίστοιχα ο ΠΑΟ βρήκε μόλις 5 λέι-απ για τους κοντούς του). To ακόμα χειρότερο είναι ότι οι Ρώσοι «έχτισαν» αυτοπεποίθηση. Στην αρχή ήταν μόνος ο Ντόμερκαντ, στη β’ περίοδο δούλεψε ο γερο-ΜακΚάρτι, ενώ με το πέρασμα του χρόνου έφτασαν να μας σκοτώνουν οι πάντες. Πραγματικά, οι «πράσινοι» δεν ήξεραν από πού να φυλαχτούν: ως και ο (κακός αρχικά) Σαμοϊλένκο πέτυχε καθοριστικούς πόντους στη συνέχεια.

Βατ βερ γιου τίνκινγκ, φίλε;

Επ’ αυτών ο Ομπράντοβιτς ελέγχεται σίγουρα για τη μη χρησιμοποίηση του Βουγιούκα που και σκορ θα έδινε και φάουλ θα κέρδιζε – βάζει και τις βολές. Αν είχε ήδη φανεί θέμα τραυματισμού, πάμε πάσο. Ωστόσο, η επιμονή στον Λόγκαν σε θέση «3» και ειδικά σε αδύναμα αμυντικά σχήματα («2» ο Σάρας, «4» ο Σμιθ) αποδείχτηκε καταστροφική στην τελευταία περίοδο. Ξαφνικά, η Ούνιξ έγινε ανεξέλεγκτη και μέσα σε 2-3 λεπτά βρέθηκε στο +13. Το κουτσάρισμα ήταν αυτοκτονικό και αναρωτιέμαι αν ο Ζοτς πήγε να ρισκάρει και έχασε ή αν επίτηδες άφησε συγκεκριμένους παίκτες να εκτεθούν για να τους χειριστεί ευκολότερα στη συνέχεια. Το στοιχείο που με μπερδεύει είναι η μικρή παρουσία του Περπέρογλου (για μένα παίκτη-κλειδί στο Μιλάνο). Μπορεί ο παίκτης να ήταν κρύος επιθετικά, αλλά στα λίγα λεπτά που έπαιξε το γήπεδο δεν έγερνε.

Play hard, play smart

Σε κάθε περίπτωση, το «τριφύλλι» υπέστη οδυνηρή ήττα και θα πρέπει να φτύσουν αίμα οι παίκτες μας για να ισορροπήσουν την κατάσταση. Το μόνο καλό νέο είναι ότι ο προσεχής αντίπαλος, η Φενερμπαχτσε με το βαθύ και ακριβό ρόστερ, δείχνει να έχει σημαντικές δυσκολίες στον τομέα της τακτικής. Ο Σπάχια αμφισβητείται έντονα για τις επιλογές του στον πάγκο και η ομάδα, παρά την πληθώρα ποιοτικών λύσεων, αποδίδει πολύ κάτω από το αναμενόμενο. Αν μη τι άλλο, στον Παναθηναϊκό η τακτική παιδεία δεν λείπει και αν αυτή βγει στο παρκέ, δύο κολλητές νίκες δεν είναι ανέφικτες.

Τι παίζει

Το δυνατό τους σημείο είναι η περιφερειακή γραμμή όπου σχεδόν όλοι οι παίκτες είναι ικανοί να σκοράρουν με προσωπικές φάσεις, είτε πηγαίνοντας στο καλάθι, είτε επιλέγοντας το σουτ. Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ότι η ομαδικότητα δεν είναι το φόρτε τους – είναι από τις τελευταίες ομάδες στις ασίστ. Η Φενέρ μπορεί να παίξει καλή άμυνα, αλλά έχει θέμα με τη σταθερότητα στη διάρκεια ενός αγώνα, ενώ δίνει και πολλά φάουλ. Ιθύνων νους είναι ο Ούκιτς που πάντως έρχεται από τραυματισμό, ενώ σε καλή φόρμα βρίσκεται ο φονιάς Μπογκντάνοβιτς – το αντίθετο ισχύει για τον Πρέλτζιτς και ευτυχώς, διότι το παλικάρι είναι ένα διαρκές μισμάτς. Μην ξεχνάμε και τον αειθαλή Τουρκσάν που επέστρεψε σε ματς Ευρωλίγκας μετά από 11μισι μήνες απουσίας και κατέβασε 12 ριμπάουντ με το καλημέρα!

Εκ πρώτης όψεως, λίγη προσοχή στους «πλαϊνούς» να δείξουμε και το ματσάκι στην Κωνσταντινούπολη παίζεται. Σίγουρα χρειάζεται κάποια βελτίωση στο τρίποντο (η Φενέρ συνήθως το δίνει), ενώ σε ατομικό επίπεδο θα ήθελα να δω λίγο καλύτερα τον Νικ Καλάθη που μοιάζει να έχει πέσει σε μαύρη τρύπα τον τελευταίο καιρό. Για τον Μάριτς ας μη γινόμαστε κουραστικοί – ελπίζω να είναι καλά ο Ίαν, γιατί θα χρειαστούμε και ένα πιο μεγάλο κορμί.

Η ήττα από την Ούνιξ πρέπει να διαγραφεί και να δούμε μια υγιή αντίδραση από την ομάδα – μια δεύτερη συνεχόμενη ήττα θα περιπλέξει την κατάσταση. Το πρώτο βήμα είναι να βγει στο παιχνίδι πάθος και ενέργεια. Άλλωστε αυτά ήταν τα στοιχεία που έκαναν τη διαφορά πέρυσι. Και για το δρόμο του repeat τα είπαμε στην αρχή…

Γιώργος Σκιάς