Ν. Κρεμαστής: Έξω… πάμε καλά!

Για να δούμε, λοιπόν, αφού η εβδομάδα που πέρασε ήταν πολύ καλή για τον Ολυμπιακό. Το ματς με την Εφές κύλησε όπως θα ήθελαν οι «ερυθρόλευκοι» που πάνε με αναπτερωμένο ηθικό και ελπίδες πρόκρισης στο «αιώνιο» ντέρμπι. Την Κυριακή μπορεί να κριθεί η πρωτιά στην Α1, κάτι που θα γίνει σίγουρα αν ο Ολυμπιακός κερδίσει με 5 πόντους διαφορά. Μπορεί, όμως; 

Η Πόλη… έπεσε (για πολλοστή μπασκετική φορά)!

Έχει καταντήσει πια μπανάλ, αλλά, ναι, η Πόλη έπεσε και πάλι την Τετάρτη. Ο Ολυμπιακός πέρασε από την έδρα της Εφές και την έκανε να κυνηγά Χίμαιρες για να προκριθεί. Το 1-3 που έχουν οι Τούρκοι κάνει τον Ολυμπιακό μεγάλο φαβορί για τη 2η θέση, αφού ουσιαστικά θέλει νίκη με 2 πόντους διαφορά από τη Γαλατασαράι στο ΣΕΦ για να περάσει στα προημιτελικά, ανεξαρτήτως του τι θα γίνει όλα τα υπόλοιπα ματς του ομίλου. Και με 1 πόντο να κερδίσει ο Ολυμπιακός, πάλι θα περάσει λέει η λογική, καθώς στη συνολική διαφορά πόντων είναι 25 πάνω από τη Γαλατά και πολύ δύσκολα αυτή η διαφορά θα καλυφθεί την 5η αγωνιστική (και με νίκη της Γαλατά, για να έχει νόημα αυτή η πρόταση).

Τέλος πάντων (all in all, που λένε και οι Αμερικάνοι) ο Ολυμπιακός θέλει νίκη με ένα καλάθι στην έδρα του απέναντι στην πιο αδύναμη (από πλευράς ρόστερ) ομάδα του ομίλου. Όχι τη χειρότερη, γιατί αυτή είναι η Εφές ξεκάθαρα, την πιο αδύναμη ως ρόστερ. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερο σενάριο, τουλάχιστον όχι με βάση τη λογική.

Στην Τουρκία, η Εφές ήταν πάλι μια από τα ίδια, μόνο που αυτή τη φορά ξέφυγε και ο Λαφαγιέτ, αλλά… ξέφυγε και από τον Σαρίτσα. Τη γνώμη μου για τον Τούρκο κόουτς την καταλάβατε από το προηγούμενο άρθρο, νομίζω ότι την επιβεβαίωσε περίτρανα όταν άφησε στο παρκέ τον παίκτη που είχε 22 πόντους με 8/12 σουτ για μόλις 23 λεπτά! Κι άλλα 25 τον Μπάρατς, που είχε 16 πόντους, 7 ριμπάουντ και 3 τάπες. Έτσι, δεν θα χάναμε.

Εντάξει, το τελικό σκορ είναι οριακό, αλλά γι’ αυτό φταίει μόνο ο Ολυμπιακός, που δεν έχει το χαρακτήρα που θα έπρεπε (ακόμη και με το φετινό του ρόστερ). Ας πούμε, όταν είσαι μπροστά με 11 πόντους δίνεις την μπάλα στον Σπανούλη. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός έκανε ποικιλίες με Χάινς, Σλούκα και Λο. Αποτέλεσμα, τρεις πεταμένες επιθέσεις, 3 τρίποντα από την άλλη πλευρά. Δεν είναι ο Σπανούλης κάτι το υπερφυσικό, όμως είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη στο να κρατά την μπάλα και να κερδίζει φάουλ από το τίποτα. Όποιος διαφωνεί, πρώτον, είναι βάζελος (όχι Παναθηναϊκός, βάζελος, καταλαβαίνετε τη διαφορά), δεύτερον, κακό του κεφαλιού του κάνει, που δεν βλέπει το προφανές.

Εντάξει, θα με αναγκάσετε να το παίξω Κουσούλης και να βάλω τα στατιστικά μπροστά: ναι, προφανώς ο Σπανούλης είναι 1ος στην Ευρωλίγκα σε κερδισμένα φάουλ με 6,5 ανά αγώνα. Και, ναι, ο Σπανούλης είναι 1ος στην Ευρωλίγκα και σε εκτελεσμένες βολές με 7,1 ανά αγώνα. Αλλά κι αν δεν ήταν, το βλέπουμε όλοι ότι ο τρόπος που παίζει είναι τέτοιος που κερδίζει φάουλ ουσιαστικά όποτε θέλει.

Άρα, σε τέτοιες περιπτώσεις, δώσε του την μπάλα. Μία επίθεση θα είχε βάλει, δεν θα είχαμε φτάσει στο οριακό φινάλε. Μέσα σε λιγότερο από 2:30 ο Ολυμπιακός έχασε διαφορά 11 πόντων (από το 52-63) από βλακώδη λάθη.

Ιδίως στο τρίποντο του Βούγιατσιτς το τελευταίο, όσο απίστευτο κι αν ήταν (γιατί όντως ήταν απίστευτα δύσκολο) ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει φάουλ. Τον έστελνε στις βολές, αποκτούσε το πλεονέκτημα του +1. Ο Ίβκοβιτς δεν έδωσε τέτοια εντολή στον σωστό παίκτη, ο Ντόρσεϊ δεν ήθελε να κάνει 5ο φάουλ, το ματς πήγε στην ισοπαλία. Αν το τρίποντο του Λαφαγιέτ είχε μπει στο φινάλε, μπορείτε να φανταστείτε το ύφος του σημερινού άρθρου για τις επαναλαμβανόμενες χαζομάρες του τελευταίου διλέπτου.

Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η τελευταία επαναφορά του Ολυμπιακού, όταν η μπάλα πήγε στον Σλούκα και όχι στον Σπανούλη. Αν ήταν εντολή του κόουτς δεν θα το σχολίαζα, δικό του το καρπούζι, δικό του και το μαχαίρι. Όμως, ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός ήθελε να επαναφέρει την μπάλα στον Σπανούλη και δεν μπόρεσε. Αυτό είναι κακό. Κανονικά θα έπρεπε να υπήρχε τέτοιο σύστημα που να μπορείς στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα να επαναφέρεις την μπάλα στον παίκτη που θες εσύ, όχι σε εκείνον που σε αναγκάζουν οι άλλοι. Ασχέτως του ότι έβαλε ο Σλούκας τις βολές, δεν λέω κακό τον Σλούκα, λέω κακό το σύστημα.

Η νίκη ήρθε, η εμφάνιση ως το 37:30 ήταν πάρα πολύ καλή, πολύ καλύτερη από το μέσο όρο του φετινού Ολυμπιακού, κενό μιας εβδομάδας στην Ευρωλίγκα για να ηρεμήσουμε, δύο εβδομάδες, δηλαδή, ως το ματς με τη Γαλατά. Εκεί ο Ολυμπιακός πρέπει να δείξει χαρακτήρα, να την καθαρίσει και να μιλήσουμε για τη… Σιένα.

Μέσα στραμμένα τα βλέμματα

Έκλεισα τον πρόλογο με το ερώτημα αν μπορεί ο Ολυμπιακός να κερδίσει το ντέρμπι (με 5 πόντους ή όχι) και ήρθε η ώρα να το απαντήσω: ναι, μπορεί. Ξεκάθαρα. Για μένα το πρόβλημα του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ είναι ψυχολογικό. Και ξεκινά από τον προπονητή, περνά στον πρώτο παίκτη της πεντάδας, τον τελευταίο της δωδεκάδας, το πιο… φανατικό οπαδό, ως το τελευταίο φίλαθλο. Δυστυχώς. Και πρέπει να ξεπερνιέται ματς ματς, αυτό το παιχνίδι προσφέρεται.

Ας πω δυο λόγια για το βαθμολογικό. Αυτή τη στιγμή οι δυο ομάδες είναι ισόπαλες. Αν ο Ολυμπιακός κερδίσει έστω και με μισό πόντο, τότε θα πάει από πάνω, στέλνοντας τον Παναθηναϊκό στις 2 ήττες. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν στραβοπατήσει με Κολοσσό (εκτός), Άρη (ΣΕΦ), ΚΑΟΔ (εκτός), Ίκαρο (ΣΕΦ), Πανιώνιο (ΣΕΦ), Καβάλα (ΣΕΦ) και Ηλυσιακό (εκτός) θα είναι πρώτος. Δεν θεωρώ κανένα ματς στο ΣΕΦ δύσκολο, όχι με τα ρόστερ των υπολοίπων 12 ομάδων. Πιο επικίνδυνα είναι εκείνα με Κολοσσό και ΚΑΟΔ, αλλά κι αυτά θα πρέπει να είναι εύκολα διπλά αν ο Ολυμπιακός παίξει απλώς στα στάνταρ του.

Απ’ την άλλη, αν στο ντέρμπι ο Ολυμπιακός κερδίσει πάνω από 4 πόντους, τότε θα είναι σίγουρα πρώτος, γιατί για να τον περάσει ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κάνει 2 νίκες περισσότερες ως το φινάλε. Δηλαδή, ας είμαστε σοβαροί, δεν γίνεται αυτό, αν έχετε δει έστω και 5 λεπτά από τη φετινή Α1 το καταλαβαίνετε και μόνοι σας. Μία ήττα (από τη γνωστή βλακεία του Ολυμπιακού) μπορεί να έρθει, δύο όμως όχι.

Πάμε και στο αγωνιστικό. Ο ΠΑΟ έρχεται με ανεβασμένο ηθικό, είναι λογικά πρώτος στον όμιλό του στην Ευρωλίγκα, τα δύο ματς με τη Φενέρ του έκαναν περίπου ό,τι έκαναν και για τον Ολυμπιακό τα δύο με την Εφές. Πελάτες οι Τούρκοι φέτος, σκόρπισαν χαρά σε όλους. Απ’ την άλλη, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς θα ακούσεις για το πόσο πιο πλήρης είναι ο Παναθηναϊκός, πόσο καλύτερος, τι μεγαλύτερο βάθος έχει, πόσο εύκολα θα κερδίσει αν κλείσει τον Σπανούλη και τέτοια.

Δεν το βλέπω έτσι. Βλέπω μια ομάδα που στηρίζεται σε Διαμαντίδη, Σάτο, Καλάθη πάρα πολύ. Τον Περπέρογλου εμφανώς ανέτοιμο μετά το πρόσφατο πρόβλημα, στους ψηλούς τους κλασσικούς Μπατίστ-Τσαρτσαρή συν τους τίμιους Βουγιούκα-Καϊμακόγλου, τον Λόγκαν να… κάνει μόνο όταν βρίσκει (πώς λέμε «βρήκες και τα έκανες», ε, αυτό), τον Σμιθ να μην μπορεί να παίξει όπως θέλει, τον Μάριτς να κάνει guest εμφανίσεις και τον Σάρας σχετικά ασταθή. Να σας πω την αλήθεια, πιο πολύ φοβάμαι την κλάση του Σάρας, παρά οτιδήποτε άλλο.

Ο Ντόρσεϊ μπορεί να ματσάρει οποιονδήποτε από τους ψηλούς του ΠΑΟ, ο Πρίντεζης θα πρέπει να επιστρέψει για… άλλους τρεις μήνες ατομικών αν κάνει ήρωα τον φετινό Τσαρτσαρή (φτάνει που τον έκαναν οι της Φενέρ), ο Σπανούλης έχει βρει πολύ καλύτερα τα πατήματά του σε σχέση με πέρσι, μην ξεχνάτε ότι όπως θα επιχειρήσει να τον παίξει ο Ομπράντοβιτς τον παίζει όλη η Ευρώπη φέτος. Άλλη μια μέρα στη δουλειά θα είναι για τον Βασίλη η άμυνα που θα αντιμετωπίσει.

Από εκεί και πέρα, πρέπει να μην κομπλάρει ο Σλούκας, ο οποίος ως τώρα αν βάλει το πρώτο σουτ, μετά πετάει, αν το χάσει, μετά εξαφανίζεται. Ο Παπανικολάου έχει ανέβει πολύ και πιστεύω ότι θα πάει καλά με τον Σάτο και στις δύο πλευρές, ενώ ο Χάινς δεν θα έχει να μαρκάρει το τέρας των 2.20 οπότε θα είναι και πιο εύκολες οι αλλαγές. Ο φετινός Παναθηναϊκός δεν με έχει ξετρελάνει όσο τον έχω δει, θεωρώ ότι αν ο Ολυμπιακός ελέγξει το ρυθμό, τρέξει όσο χρειάζεται, δεν κολλήσει στο να επιμένει να παίζει μόνο με τον Σπανούλη και κλείσει τον Μπατίστ και τον Σάτο θα κερδίσει.

Ένα θέμα που θα θίξω είναι η διαιτησία. Ο ορισμός δεν μου άρεσε (προφανώς, μιλάμε για… κραγμένο ορισμό), αλλά το ΣΕΦ μπορεί να πιέσει (χωρίς έκτροπα και αηδίες) για ένα σχετικό 50-50, το οποίο αν εφαρμοστεί στα φάουλ που θα γίνονται στον Σπανούλη, θέλω να δω αν ο Καλάθης, ο Σάτο, ο Διαμαντίδης, ο Περπέρογλου, ή όποιος τον πιάσει, θα βγάλει το πρώτο μέρος χωρίς 3 φάουλ. Δεν το πιστεύω.

Τέλος, περιμένω ακόμα τον Λο να δείξει αυτά που πιστεύω ότι μπορεί να δείξει. Ας κάνει την αρχή από το ντέρμπι. Κόσμο θα έχει, ένταση θα έχει, πίεση θα έχει, ατμόσφαιρα θα έχει, θα πρέπει να γουστάρει και να ανέβει. Τα λέμε την ερχόμενη εβδομάδα με τα της… νίκης.

Νώντας Κρεμαστής

Υ.Γ.: Ίσως δεν είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή (πριν το ντέρμπι), αλλά ο Βασιλόπουλος προπονείται εδώ και 1,5 μήνα σχεδόν. Θα μπει δωδεκάδα κάποια στιγμή; Ή θα συνεχίσει το… Κέσελι δαγκωτό για το ανύπαρκτο δίλεπτο κάθε βραδιάς; Τουλάχιστον ας βάλει τον Βασιλόπουλο μήπως και ξαναπαίξει μπάσκετ ποτέ το παλικάρι.