Ν. Κρεμαστής: Η μαγκιά του Ίβκοβιτς!

Σίγουρα θα σας μπέρδεψε ο τίτλος αλλά πολύ γρήγορα διαβάζοντας το άρθρο θα τον καταλάβετε. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με 78-77 τον Παναθηναϊκό, πήρε και τον Κολοσσό με 64-78 και, θεωρώ ότι, καθάρισε την πρωτιά της Α1. Γιατί, πού να χάσει; Απ’ τον Άρη στο ΣΕΦ; Ας είμαστε σοβαροί, τον φετινό Άρη τον παίρνει και με το εφηβικό.

Ίκαρος-Καβάλα θα φύγουν με συνοπτικές διαδικασίες, τον Πανιώνιο (που είναι ο 4ος της Α1) τον έχει στο ΣΕΦ οπότε θα το πάρει και ο Ηλυσιακός είναι τελευταία αγωνιστική, δεν πρόκειται να στραβοπατήσουμε εκεί. Μένει μόνο το ματς στη Δράμα, που το θεωρώ το πιο δύσκολο από τα 6 που απομένουν (έχει κι ένα ρεπό ο Ολυμπιακός) αλλά εντάξει… ΚΑΟΔ είναι, όχι ΤΣΣΚΑ. Πρωτιά και μάχη τίτλου στο ΣΕΦ, λοιπόν. Για να έρθει η νίκη στο ντέρμπι, όμως, έπρεπε πρώτα να… καρφωθεί ο Σχινάς με ένα ανεκδιήγητο σφύριγμα.  

Το ντέρμπι του Ντούντα

Από την αρχή ως το τέλος, το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήταν ο αγώνας του Ίβκοβιτς. Η «μαγκιά» του δασκάλου έβγαλε το μαθητή αδιάβαστο, με τον Ολυμπιακό να παίζει ακριβώς όπως θα έπρεπε και να ελέγχει πλήρως τον αγώνα. Με τον Ντόρσεϊ μπλόκαρε πλήρως τη ρακέτα για τον Παναθηναϊκό, του οποίου οι παίκτες πήγαιναν… σαν τις πεταλούδες στο φως πάνω στον Αμερικανό για ντράιβ και, βεβαίως, αποτύγχαναν. Τα pick ‘n’ roll έπεφταν πάνω στον Ντόρσεϊ και «αντίο», η περιφερειακή άμυνα ήταν εκεί όταν η μπάλα επέστρεφε έξω και ο Παναθηναϊκός έπαιζε σα μικρή ομάδα, μπλοκαρισμένος.

Έτρεξε, κι έτρεξε πάρα πολύ, 5/5 αιφνιδιασμούς στην πρώτη περίοδο. Ο Παναθηναϊκός έχει πιο αργή ομάδα και αυτό το ξέρουμε όλοι. Ο Ολυμπιακός έτρεξε, αλλά έτρεξε σωστά. Και δικαιώθηκε σκοράροντας πολύ εύκολα στα πρώτα 30 λεπτά του ματς. Με τον Ομπράντοβιτς να μην έχει μέσα τον Γιασικεβίτσιους… επειδή φοβόταν μην του χαλάσει η άμυνα. Whatever, dude…

Επίσης, δεν κόλλησε να παίζει επί 40 λεπτά μόνο με τον Σπανούλη. Έπαιξε ώριμα, σωστά, το ίδιο έκανε και ο Σπανούλης. Τα 0/5 τρίποντα δεν ήταν τραβηγμένες προσπάθειες, 8 εντός παιδιάς σουτ από τον Σπανούλη είναι και λίγα αν θέλουμε να το πάρουμε μόνο με απόλυτους αριθμούς.

Μέσα σε όλα ήταν και τυχερός, όταν ο Παναθηναϊκός τον εγκλώβισε για ένα πεντάλεπτο και έτρεξε ένα 1-14, ο Ολυμπιακός απάντησε με 3 καλές άμυνες και 3 τρίποντα. Η τέλεια απάντηση δηλαδή. Ξανά στους 13 η διαφορά και ο Παναθηναϊκός φαινόταν τελειωμένος.

Μέχρι να αρχίσει η 4η περίοδος ο Ολυμπιακός ήταν στο +19, το ΣΕΦ παραληρούσε και η πρωτιά στην κανονική περίοδο ήταν σίγουρη. Συν ότι μια τέτοια διαφορά ήταν διαφορά ψυχολογίας για το… κόμπλεξ που αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο.

Όμως, ο Ίβκοβιτς αποφάσισε να γίνει ακόμα πιο μάγκας στο ματς και το 4ο δεκάλεπτο ήταν διαφορετικό. Πρώτον, ο δάσκαλος έβλεπε τον μαθητή κατακόκκινο και τον λυπήθηκε. Οπότε, έβαλε τον Χάινς να μαρκάρει τον Βουγιούκα. Με Γλυνιαδάκη, Ντόρσεϊ, Άντιτς στη δωδεκάδα, τον πιο βαρύ και καλό επιθετικά σέντερ των αντιπάλων έπρεπε να τον μαρκάρει το «πεντάρι παγιδευμένο σε σώμα δυαριού». Έκανε την πλάκα του ο Βουγιούκας. Βοήθησε και λίγο ο Σάρας (σας το είχα πει ότι αυτόν και την απίστευτη κλάση του φοβόμουν μόνο από τον Παναθηναϊκό, δικαιώθηκα).

Άρχισε να γυρίζει το ματς. Όταν ο Παναθηναϊκός έμπαινε στο παρκέ (και τις δύο φορές μετά από διακοπή, δηλαδή ενώ είχε τη δυνατότητα να κάνει αλλαγή) με σαφή προσανατολισμό το φάουλ, ο Ίβκοβιτς σκέφτηκε την παράφραση της κλασσικής ρήσης του Ομπράντοβιτς, είπε «θέλω να πάρω ένα και με τον Χάινς από τις βολές» και ο Αμερικανός είχε 1/4. Ο Μπατίστ 4/4 από την άλλη και 74-69.

Ευτυχώς, ο Σλούκας που πήρε την μπάλα στις 3 επόμενες επιθέσεις, έκανε βλακεία μόνο στη μία και, βασικό, δεν έχασε τις βολές. Ο μικρός είχε 4/4 (και πάλι απέδειξε ότι έχει κρύο αίμα στο τέλος), ενώ στο ενδιάμεσο πέταξε πάνω στον Τσαρτσαρή μια επίθεση, από απειρία θεωρώ, η οποία έπρεπε να πάει στα χέρια του Σπανούλη. Ο Σάτο είχε κάνει το 76-75 και μετά τις βολές του Σλούκα ο Παναθηναϊκός είχε την τελευταία επίθεση του αγώνα από το -3.

Και ο Ολυμπιακός κέρδισε… κατά λάθος. Γιατί το υψωμένο χέρι του Σχινά το είδαμε όλοι. Αν και οι δύο άλλοι διαιτητές ήταν εξίσου… δηλωμένοι ή εξίσου τολμηροί, ή απλώς έκαναν τα στραβά μάτια (τύπου δεν είδα δεν ξέρω) το ματς θα είχε πάει από το εξωφρενικό σφύριγμα (αφού δεν το είδες ρε φίλε, γιατί δεν το είδες όπως αποδείχτηκε, τι το σηκώνεις;) στην παράταση και εκεί ο Παναθηναϊκός θα το έπαιρνε. Δείτε το βίντεο. Ο διαιτητής στη γραμμή δείχνει αμέσως ξεκάθαρα ότι ο Μπατίστ πάτησε, ο Σχινάς σηκώνει το χέρι για το τρίποντο την ώρα που η μπάλα φτάνει στο καλάθι, δηλαδή το τρίποντο που ήθελε η καρδούλα του, και ο… καμένος από απέναντι μόλις μπαίνει το σουτ δείχνει τρίποντο. Δεν ήθελε και πολύ, δηλαδή. Εδώ θα μου πείτε, έχασες τίτλο μέσα στο ΟΑΚΑ από μη σφύριγμα Ολυμπιακού διαιτητή, οι δηλωμένοι σου κάνουν έκπληξη;

Ο Ολυμπιακός, όμως, θα έπρεπε να έχει κάνει φάουλ στο Διαμαντίδη ή στον Μπατίστ μόλις ο δεύτερος έπαιρνε την μπάλα στην τελευταία επίθεση, όχι τίποτα άλλο, για να μην εκτεθεί κι ο Σχινάς. Ο Χάινς απέδειξε αυτό που είπα παραπάνω για το σώμα δυαριού, έκλεισε τον Διαμαντίδη απίστευτα, με τον Έλληνα πλέι μέικερ να «καταφέρνει» να χάσει την ντρίμπλα δύο φορές στα 12 δευτερόλεπτα με τον Χάινς αντίπαλο. Αλλά φάουλ δεν έγινε. Και μη νομίζετε ότι ο Ίβκοβιτς ωρυόταν αλλά ο Χάινς δεν το έκανε. Όχι, τίποτα δεν ακούστηκε από τον πάγκο. Είπαμε, ο Ίβκοβιτς ήθελε να πάρει το ματς με την ομάδα να παίζει 30 λεπτά μπάσκετ. Μαγκιά του. Μεγάλη. Σου λέει… σε έχω στην πλάκα, 30 λεπτά παίζω και σε παίρνω. Το ‘πε και το ‘κανε. Μπράβο!

Τέλος πάντων, η νίκη ήρθε και πάλι με τρόπο που στο τέλος δεν μας φάνηκε πειστικός, με πολλά λάθη και από τους παίκτες και από τον προπονητή, αλλά αν σε αυτή βάλουμε και τις δύο με την Εφές, ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο σε σχέση με τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη. Ας πάρει και τη Γαλατά σε δυο εβδομάδες και όλα καλά μέχρι το τέλος Μαρτίου (και τον ΚΑΟΔ λέμε…)!

Μάγκας και στη Ρόδο

Στη Ρόδο… όντως ήταν μάγκας, όμως ο Ολυμπιακός. Μπήκε νωθρά, έφταιγε το ντέρμπι; Έφταιγε ο αέρας του νησιού; Έφταιγε κάτι άλλο; Το πρώτο ημίχρονο ήταν «τραγωδία». Όμως, έλεγξε την άμυνά του (η Καβάλα μπήκε με 6-18 στο νωθρό Παναθηναϊκό μετά το ντέρμπι, και μέσα στο ΟΑΚΑ) και κράτησε τον Κολοσσό πολύ κοντά. Αυτό έδειχνε ότι ένα ξέσπασμα θα έφτανε για να καθαρίσει το ματς. Ήρθα στην 3η περίοδο, έγινε το 35-46 και μετά το παιχνίδι κρίθηκε πολύ εύκολα.

Πια, μόνο ματς-παγίδα θεωρώ αυτό της Δράμας, ο ΚΑΟΔ είναι πολύ καλύτερος απ’ ότι στον πρώτο γύρο, αλλά εννοείται ότι αν μπει σοβαρά ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να γίνει σύγκριση. Όταν λέω ότι το φοβάμαι, εννοώ με τον… κλασσικό Ολυμπιακό στο παρκέ που… ζητάει ο οργανισμός του την γκέλα.

Νώντας Κρεμαστής

ΥΓ.1: Τον Βασιλόπουλο θα τον δούμε φέτος; Ούτε στη Ρόδο τον είδαμε. Στο Κύπελλο;

ΥΓ.2: Αυτόν τον Ντόρσεϊ τον πάω ολοένα και πιο πολύ. Χρειάζεται ένας σκληρός ψηλός στη ρακέτα. Σκληρός από κάθε άποψη. Και αμυντικά, αλλά και όσον αφορά στο χαρακτήρα. Πήγε προχτές ο Σάτο να τον αγκαλιάσει από πίσω και να τον πετάξει κάτω, τα άκουσε μετά και ηρέμησε (και έφαγε και το «φτύσιμο» όταν άπλωσε το χέρι για να τον βοηθήσει ο Ντόρσεϊ να σηκωθεί). Έτσι πρέπει είναι στη ρακέτα, όχι… με τα σεις και με τα σας.