Ν. Κρεμαστής: Δυο βραδιές στην Πόλη!

Να ‘μαστε, λοιπόν, στην Κωνσταντινούπολη, στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, στο αποκορύφωμα μιας επιτυχημένης ευρωπαϊκά χρονιάς. Σε περίπου 24 ώρες ο Ολυμπιακός μπαίνει στη μάχη του φάιναλ φορ απέναντι στην Μπαρτσελόνα και θα ζητήσει σε 40 λεπτά την πρόκρισή του στον τελικό της διοργάνωσης. Εύκολο; Όχι. Αδύνατο; Όχι. Άλλωστε, ο φετινός Ολυμπιακός μοιάζει να είναι φτιαγμένος από ατσάλι και βρίσκει πάντα τον τρόπο να ξεπεράσει και τα πιο δύσκολα εμπόδια.

Στο φάιναλ φορ των προπονητών (Ίβκοβιτς, Ομπράντοβιτς, Καζλάουσκας και Πασκουάλ συνθέτουν ένα τρομερό κουαρτέτο στους πάγκους) ο Ολυμπιακός δείχνει στα χαρτιά να έχει τη λιγότερο ταλαντούχα ομάδα. Να βάλουμε τα κλάματα; Όχι. Γιατί, απ’ όσα έχουμε δει ως τώρα φέτος έχει την πιο φρέσκια, την πιο σκληρή, την πιο νεανική και την ομάδα με την περισσότερη ενέργεια. Αν ο Ίβκοβιτς καταφέρει να ξεπεράσει κάποιες δεδομένες ατέλειες, τότε τα παραπάνω 4 χαρακτηριστικά είναι ικανά να δώσουν πρόκριση στον Ολυμπιακό. Σε ελληνικό τελικό; Δεν το βλέπω να έρχεται, αλλά μακάρι.   

Η Μπαρτσελόνα

Λίγο διαφορετική φέτος από άλλες χρονιές, χτισμένη σε άλλη λογική, όχι τόσο όσον αφορά στους παίκτες, αλλά όποιος είδε τα παιχνίδια της στην Ευρωλίγκα αναγνωρίζει στοιχεία που δεν υπήρχαν άλλες χρονιές. Όπως ας πούμε το περίφημο μαξιλάρι των 70 πόντων.

Τα τελευταία 3 χρόνια η Μπαρτσελόνα όποτε έμενε κάτω από τους 70 πόντους σε ACB και Ευρωλίγκα, είχε ποσοστό νικών μικρότερο του 50%. Αυτό φέτος άλλαξε. Οι «μπλαουγκράνα» έμαθαν να παίζουν πιο αργά, να καταφέρνουν να πάρουν με το ταλέντο και τις ατομικές εξάρσεις ορισμένων παικτών τους παιχνίδια που κρίνονται στους 60-65 πόντους. Βέβαια, για να γίνει αυτό, έπρεπε πρώτα να παίξει η Μπαρτσελόνα καλύτερη άμυνα. Δεν ξέρω αν ήταν ο ερχομός του Έιντσον και όσα αυτό συνεπαγόταν ή αν ο Πασκουάλ τα κατάφερε αλλιώς, αλλά η φετινή Μπαρτσελόνα παίζει καλύτερη άμυνα από άλλες χρονιές.

Ο Έιντσον σίγουρα ανέβασε τον πήχη του ανταγωνισμού σε μια περιφέρεια που είχε ήδη Μάικλ, Ναβάρο, Ινγκλς, Χουέρτας, Σάδα, Ουάλας, Ραμπασέδα. Ο ίδιος είναι αρκετά καλός αμυντικός (αν λάβουμε υπόψη ότι είναι και Αμερικανός, τότε γίνεται… πολύ καλός αμυντικός) οπότε να άρχισαν και οι άλλοι από… ανάγκη να παίζουν καλύτερη άμυνα; Ίσως. Ίσως κι όχι. Ίσως ο Πασκουάλ είχε «the talk» με την ομάδα του, προσπαθώντας να τους πει ότι χωρίς άμυνα δεν κερδίζονται οι τίτλοι (μπορώ να το αντικρούσω αυτό, αλλά δεν είναι της παρούσης).

Όποιος κι αν είναι ο λόγος, αυτή η Μπαρτσελόνα είναι διαφορετική και από την περσινή που απέκλεισε ο Παναθηναϊκός και από εκείνη του 2010 που κέρδισε τον Ολυμπιακό στον τελικό. Η φετινή Μπαρτσελόνα είχε 6-0 στα ματς που έμεινε κάτω από τους 70 πόντους και 2-0 στα παιχνίδια που πήγε ακριβώς στους 70 (στην ACB είχε 5-2 με λιγότερους από 70 και 3-0 στα ματς με 71 πόντους). Πέρσι στην Ευρωλίγκα είχε 2-3 στα ματς που έμεινε κάτω από τους 70 και 0-1 στο παιχνίδι που έφτασε ως τους 71 (και στην ACB 3-3 με λιγότερους από 70 και 1-2 όταν είχε μέχρι 72 πόντους). Προφανώς δεν είναι τυχαίο αυτό.

Το παραπάνω στατιστικό δείχνει ότι αν φέτος πας να παίξεις στο ξύλο την Μπαρτσελόνα, το πιο πιθανό είναι να… σε δείρει αυτή, παρά να την ξυλοφορτώσεις. Αλλά απέναντί της δεν θα βρει κάποια μεσαία ομάδα, θα βρει την πιο σκληρή ομάδα της Ευρώπης. Αυτό ίσως κρίνει πολλά. Απ’ την άλλη, όλοι αυτοί που λένε ότι η φετινή Μπαρτσελόνα δεν τους γεμίζει το μάτι, μάλλον δεν έχουν δει ούτε τη σελίδα της ομάδας στην Ευρωλίγκα: 18-1 έχει η Μπαρτσελόνα φέτος, με μοναδική της ήττα εκτός έδρας από τη Σιένα στην κανονική περίοδο.

Αήττητη στο Top-16, αήττητη στα πλέι οφς, έχει να δει κίτρινο φύλλο στην Ευρωλίγκα από τις 15 Δεκέμβρη (5 μήνες δηλαδή)! Το 18-1 της μάλιστα, είναι το καλύτερο ρεκόρ στη φετινή διοργάνωση, καλύτερο και από της ΤΣΣΚΑ (18-2) που έχασε στα προημιτελικά έναν αγώνα.

Ας είμαστε σοβαροί, δηλαδή, δεν είναι εύκολος ο δρόμος του Ολυμπιακού. Είναι ξεκάθαρα το απόλυτο αουτσάιντερ του φάιναλ φορ, η 4η από τις τέσσερις ομάδες. Αλλά, ακόμη κι έτσι, εγώ είμαι αισιόδοξος.

Στην περιφέρεια…

Στον άσο υπάρχουν οι Χουέρτας, Σάδα, με τους Ναβάρο, Μάικλ, Έιντσον, Ινγκλς, Ουάλας να τους συνεπικουρούν στο 2-3. Σάδα και Χουέρτας ουσιαστικά μοιράζονται το 40λεπτο (αν προσθέσουμε τους χρόνους συμμετοχής τους μας κάνουν 39,5 λεπτά), ενώ υπάρχουν και στιγμές που θα δείτε την Μπαρτσελόνα με τα τρία υπεραστέρια της μαζί στο παρκέ.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει εύκολο έργο με τους πλέι μέικερ, αλλά θα πρέπει και ο Πασκουάλ να κάνει μια επιλογή. Ο Σάδα είναι ο πιο καλός αμυντικός του, αυτός που μπορεί να προβληματίσει τον Σπανούλη περισσότερο. Όμως, επιθετικά είναι πολύ πιο μέτριος από τον Χουέρτας. Το σουτ του Βραζιλιάνου (43% στα τρίποντα) και οι ασίστ του μπορούν να σκοτώσουν οποιαδήποτε ομάδα και ο Ολυμπιακός με Σλούκα, Μάντζαρη, Λο, Σπανούλη θα πρέπει να τον εξουδετερώσει.

Αν, όμως, είναι ο Χουέρτας στο παρκέ, τότε στην άμυνα ο Σπανούλης ή θα έχει μέτριο αμυντικό (Χουέρτας, Ναβάρο) ή πιο αργό παίκτη (Μάικλ, Έιντσον), ή η Μπαρτσελόνα θα παίζει χωρίς 2 από τα 3 αστέρια της στην πεντάδα. Άρα, όσο πονοκέφαλο έχει ο Ίβκοβιτς, τόσο έχει και ο Πασκουάλ εδώ.

Στο 2-3 τα πράγματα είναι πιο… ξεκάθαρα. Η Μπαρτσελόνα έχει να παρατάξει τρεις απίστευτους παίκτες, που μαζί με Σπανούλη και Χριάπα (αν μετρήσουμε τον Χριάπα στο «3» λόγω της παρουσίας του Κιριλένκο) είναι σε άλλο επίπεδο από τους υπόλοιπους στις θέσεις αυτές (εγώ θα βάλω και τον Σισκάουσκας, κι ας είναι 30φεύγα).

Εδώ τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τον Ολυμπιακό. Ο Παπανικολάου θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση της καριέρας του για να κερδίσει τη μονομαχία με τους Έιντσον-Μάικλ, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Στο «3» ο Ολυμπιακός απλώς δεν θέλει να χάσει κατά κράτος. Όποιος κληθεί να αντιμετωπίσει τους Έιντσον-Μάικλ θα είναι σίγουρα χειρότερος και θα έχει και μειονέκτημα. Την περίπτωση του Χάινς στον Μάικλ θα τη συζητήσουμε πιο κάτω.

Όμως, στο «2» τα πράγματα είναι διαφορετικά, παρότι εκεί δεσπόζει ο Ναβάρο. Αν ο Σπανούλης πάει στον Χουέρτας (ή τον Σάδα όσο είναι στο παρκέ), τότε Σλούκας-Μάντζαρης θα κυνηγούν τον Ναβάρο και θα τον κουράσουν πολύ. Πάρα πολύ. Απ’ την άλλη, θεωρώ ότι ο Σπανούλης στη μέρα του δεν μπορεί να αναχαιτιστεί από κανέναν αμυντικό της Μπαρτσελόνα, οπότε τη μονομαχία στο «2» τη δίνω στον Ολυμπιακό.

Δηλαδή, με την παρουσία του Λο στον άσο, που πλέον έχει βρει τον τρόπο που θέλει η ομάδα να τη βοηθήσει και έχει ξεμπουκώσει, ο Ολυμπιακός μπορεί να «ισοφαρίσει» τις μάχες στο «1», να κερδίσει τη μάχη στο «2» και να χάνει (λέει η λογική) τη μάχη στο «3».

Βέβαια, όπως την… είπα σε Χουέρτας και Ναβάρο, θα πρέπει να το κάνω και σε Σπανούλη-Λο, αν και είναι κατά γενική ομολογία καλύτεροι αμυντικοί από τους πρώτους. Αυτό το δίδυμο είναι το πιο παραγωγικό στην επίθεση, αλλά θα αντιμετωπίσει περισσότερα προβλήματα στην άμυνα. Βλέπετε ότι οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές.

… και στη ρακέτα

Στη ρακέτα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Μπαρτσελόνα έχει σαφές πλεονέκτημα ύψους, αλλά δεν ξέρω αν θα της βγει σε καλό. Και εξηγούμαι: Λόρμπεκ, Εντόνγκ, Πέροβιτς και Βάσκες είναι σαφέστατα πιο ψηλή φροντ λάιν από αυτή του Ολυμπιακού. Αυτό τους δίνει πλεονέκτημα στα ριμπάουντ, στοιχείο του αγώνα που ο Ολυμπιακός θα πρέπει να προσέξει πάρα πολύ.

Όμως, απ’ την άλλη, όπως έχουν πλεονέκτημα μπροστά, έχουν μειονέκτημα πίσω. Ο Πρίντεζης είναι πιο γρήγορος και από τους τέσσερις (για τον Χάινς ούτε λόγος). Υπό προϋποθέσεις μπορεί να τον πιάσει ο Μάικλ, αλλά έτσι θα αναγκαστεί να αναλωθεί σε ρόλο τεσσαριού, για να χάσει η Μπαρτσελόνα το πλεονέκτημα ύψους που έχει.

Στην επίθεση από τους 4 μόνο ο Λόρμπεκ απειλεί από μακριά, κάτι που ανοίγει το δρόμο για τον Λάζαρο Παπαδόπουλο και τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη. Δεν είναι ούτε Λαβρίνοβιτς, ούτε Άντερσεν οι ψηλοί της Μπαρτσελόνα για να τραβιούνται έξω και να μένει ο Λάζος στη ρακέτα και να μας δημιουργούν προβλήματα. Θεωρώ ότι αυτό καλό θα κάνει στον Ολυμπιακό, ο Παπαδόπουλος αλλάζει τελείως το επιθετικό πρόσωπο της ομάδας, βοηθάει πάρα πολύ στην κυκλοφορία της μπάλας και αν είναι σε καλή κατάσταση δεν μαρκάρονται οι κινήσεις του.

Απ’ την άλλη, ελπίζω ο Ντόρσεϊ να μην την πατήσει, γιατί έχει δεδομένη αδυναμία να μαρκάρει πιο βαρείς ψηλούς. Συνηθισμένος στη λογική του αμερικάνικου μπάσκετ, γίνεται πιο physical και κάνει εύκολα το φάουλ. Αν το έχει δουλέψει αυτό, καλώς, αλλιώς θα έχουμε πρόβλημα εκεί.

Πέραν αυτών, ο Χάινς νομίζω ότι μπορεί να μαρκάρει μόνο τον Λόρμπεκ και αυτό γιατί εκείνος τραβιέται μακριά. Μπορεί να έχουν πάνω από 10 πόντους διαφορά, αλλά είναι το μόνο ματσάρισμα στη ρακέτα που μπορώ να σκεφτώ για τον Χάινς. Ούτε Εντόνγκ, ούτε εννοείται Πέροβιτς, ούτε Βάσκες που δεν είναι τόσο δυνατός αλλά παίζει πάνω από το στεφάνι.

Απ’ την άλλη, υπάρχει και η πιθανότητα να μαρκάρει ο Χάινς στο «3» στην άμυνα (τον Μάικλ) και να παίζει ο Πρίντεζης το τεσσάρι. Αλλά έτσι ο Ολυμπιακός βαραίνει πολύ (με Χάινς, Πρίντεζη και ένα σέντερ στην πεντάδα). Όμως, αν χρειαστεί να προσαρμοστεί στα ύψη της Μπαρτσελόνα αυτό είναι ένα πιθανό σενάριο.

Στο 4-5 και οι δυο ομάδες έχουν πλεονεκτήματα που έρχονται σε σύγκρουση με εκείνα των αντιπάλων τους. Άρα είναι θέμα ημέρας, ψυχραιμίας και στιγμής το ποιος θα βγει στον αφρό. Στη ρακέτα το θέμα είναι ποιος θα καταφέρει να ματσάρει τον άλλο καλύτερα, παρά τα δεδομένα μειονεκτήματα που έχει. Γιατί και ο Λόρμπεκ πάνω στον Πρίντεζη είναι μειονέκτημα για την Μπαρτσελόνα. Είναι πιο αργός, είναι και ο ψηλός που τραβάει το σκοράρισμα για να κουραστεί να κυνηγά πιο γρήγορο παίκτη.

Μέσα σε όλα υπάρχουν και οι ζώνες, υπάρχουν και οι Ουάλας, Ινγκλς, Ραμπασέδα, Βασιλόπουλος, Κέσελι, που μπορούν να στρώσουν τα ύψη στις πεντάδες, αλλά ακόμα αμφιβάλω για το αν θα καταφέρουν να παίξουν ρόλο στον αγώνα.

Στον πάγκο και στο μυαλό

Στον πάγκο η κατάσταση είναι ισορροπημένη. Ο Ίβκοβιτς, λόγω εμπειρίας, έχει ένα μικρό πλεονέκτημα, αλλά δεν είναι πολλές οι φορές που θα δούμε τον Πασκουάλ να χάνει μονομαχία με αντίπαλο προπονητή. Αν κοιτούσαμε τα ρόστερ και την πορεία της ομάδας το 2012, τότε οριακά θα έβαζα από πάνω τον Ίβκοβιτς γιατί θεωρώ ότι παίρνει σχεδόν το μάξιμουμ από τους παίκτες του, ενώ κάποιες φορές με έχει προβληματίσει ο Πασκουάλ και ο τρόπος που ένας εκ των Ναβάρο, Έιντσον, Μάικλ «χάνεται» μέσα στο ματς αν κάποιος άλλος παίζει καλά.

Η ψυχολογία θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο παιχνίδι. Η Μπαρτσελόνα έχει το πλεονέκτημα της εμπειρίας, ομάδα ψημένη και έτοιμη για τέτοια ματς, ομάδα που αν μείνει πίσω θα ξέρει πού να ψάξει για να βρει την απαιτούμενη ψυχραιμία και να ανακάμψει. Ο Ολυμπιακός (εκτός από 2-3 εξαιρέσεις) δεν έχει τέτοιες παραστάσεις.

Όμως, πριν το τζάμπολ, θα έχει καλύτερη ψυχολογία. Θα έχει την ψυχολογία του καμικάζι τη στιγμή που ρίχνει το αεροπλάνο του στους εχθρούς, την ώρα που μόνο νίκη και δόξα περνούν από το μυαλό του. Το θέμα είναι πώς θα αντιδράσουν οι παίκτες αν δουν ότι το να ρίξουν το αεροπλάνο πάνω στους άλλους δεν επαρκεί με αυτόν τον αντίπαλο και ότι θα πρέπει να συρθούν έξω από τα συντρίμμια του και να παλέψουν λαβωμένοι με τα χέρια. Εκεί θα φανεί πόση ψυχική αντοχή έχει ο Ολυμπιακός.

Στη σούμα

Στη σούμα η Μπαρτσελόνα μπαίνει με τον αέρα του φαβορί στο παρκέ. Κάτι σαν τη Σιένα ένα πράγμα, αλλά με πιο δυνατά χαρτιά. Όμως, θεωρώ ότι οι παίκτες της θα δεινοπαθήσουν στην «ερυθρόλευκη» άμυνα και από εκεί μπορεί να αλλάξει όλη η ιστορία του αγώνα. Ο Ολυμπιακός είναι πιο σκληρή ομάδα από την Μπαρτσελόνα, που είναι σαφέστατα πιο ταλαντούχα.

Αν έπρεπε να διαλέξω 3 σημεία κλειδιά για τον Ολυμπιακό, θα επέλεγα τη μάχη της άμυνας του Ολυμπιακού με το επιθετικό ταλέντο της Μπαρτσελόνα, την παρουσία του Σπανούλη και την παρουσία του Παπαδόπουλου. Αν έπρεπε να κάνω το ίδιο για την Μπαρτσελόνα, θα κρατούσα το πρώτο σημείο ως έχει και θα έβαζα την παρουσία των Μάικλ-Έιντσον στο «3» και την άμυνα του Χουέρτας. Θεωρώ ότι στα πέντε αυτά θα κριθεί το ματς.

Με χαμόγελο!

Αισιόδοξοι, λοιπόν, ή όχι; Αισιόδοξοι εννοείται! Σε μια χρονιά που από την αρχή ακούγαμε ότι είναι χαμένη, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο φάιναλ φορ, παίζοντας τους τελευταίους 4 μήνες τρομερό μπάσκετ, με πάθος, ένταση, ενέργεια και σπάζοντας κόκαλα στην άμυνα. Κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά και να εξαφανίσει τη Σιένα, που ήταν ένα από τα 3 φαβορί για το φάιναλ φορ.

Πάνω σε αυτές τις βάσεις και τις αρχές θα στηθεί ο αγώνας του την Παρασκευή. Αν χάσει, τότε θα πέσει μαχόμενος. Για μένα δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μου φτάνει που ξέρω ότι η ομάδα θα δώσει το 110% των δυνάμεών της απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Είμαι αισιόδοξος ότι ο αμυντικός γρίφος του Ολυμπιακού θα φανεί δυσεπίλυτος για τους «μπλαουγκράνα» και εν τέλει θα τους καταβάλει και θα τους υποτάξει. Ακόμη κι αν αυτό δεν γίνει, θα ξέρω ότι η Μπαρτσελόνα κατάφερε να κάνει κάτι που ούτε κατά διάνοια δεν έκανε η Σιένα.

Να εξουδετερώσει την «stop them or die trying» άμυνα του Ολυμπιακού και μέσω αυτής να κάμψει το φρόνημα όλης της ομάδας. Δύσκολο. Οι λεπτομέρειες θα παίξουν ρόλο και μπορεί το ματς να χαθεί ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός τα κάνει όλα σωστά (ρωτήστε την Παρτιζάν για το 2010). Αλλά, ρε μάγκες, εδώ που φτάσαμε πρέπει να το απολαύσουμε. Όχι μόνο οι παίκτες. Όλοι μας. Τώρα μαχόμαστε για το κερασάκι στην τούρτα. Και είμαι σίγουρος ότι κανείς από την ομάδα δεν θα παραδοθεί όσο έχει ακόμα και μία ανάσα να καταθέσει στο παρκέ. Και αυτό μου φτάνει.

Νώντας Κρεμαστής

ΥΓ: Αφού πρώτος ο Γ. Σκιάς έκανε την αρχή, ας μπω κι εγώ στα χωράφια του. Θεωρώ δυστυχώς πάρα πολύ δύσκολο το να προκριθεί ο Παναθηναϊκός από την ΤΣΣΚΑ. Το γεγονός και μόνο ότι η ΤΣΣΚΑ έχει το χαρακτήρα του απόλυτου φαβορί σε ένα φάιναλ φορ που δεν είναι ούτε η τροπαιούχος, ούτε η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ, δείχνει πολλά. Δεν το κρύβω ότι θα μου άρεσε να δω τελικό Ευρωλίγκας Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, για εμάς που ζούσαμε τα φάιναλ φορ της δεκαετίας του 1990, αυτό είναι κάτι σαν… μπασκετικό φετίχ να το ζήσουμε.

Θα γίνει φέτος, σε αυτή που φαντάζει ως η τελευταία χρονιά του ελληνικού δικέφαλου γίγαντα στην Ευρώπη; Μακάρι. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να γράψω το Σάββατο και να μου σχολιάσουν οι αγαπημένοι μου «πράσινοι» αναγνώστες (χωρίς ειρωνεία αυτό, μου αρέσει που… κατασκοπεύει ο ένας τα κείμενα του άλλου και μετά εκνευρίζεται) ότι πάλι δεν σέβομαι τον Ομπράντοβιτς.

Πάντως, συμφωνώ απόλυτα με τον Γ. Σκιά. Ο Καζλάουσκας (όταν δεν του κάθεται το ματς όπως το… έχει δει στο μυαλό του) είναι η μοναδική Κερκόπορτα της φετινής ΤΣΣΚΑ.