Ο Κλάιντ Ντρέξλερ είπε χοντράδες για τον Μάτζικ Τζόνσον, χοντράδες που μετά προσπάθησε να τις συμμαζέψει, αλλά μάλλον ανεπιτυχώς αν σκεφτεί κανείς ότι τις έχουν αναπαράγει όλα τα αμερικάνικα μέσα. Ο λόγος για το βιβλίο του Τζακ ΜακΚάλουμ «Dream Team» το οποίο θα βγει στις 10 Ιουλίου, αλλά ήδη ορισμένα σημεία του έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Όπως αυτό που ο Ντρέξλερ τη λέει στον Μάτζικ για το all-star game του 1992 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
Ο ΜακΚάλουμ ήταν από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο το 1992, καθώς ακολουθούσε την Dream Team από κοντά, ήταν στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις, στα πηγαδάκια. Και στο βιβλίο του βγάζει στο φως πολλές άγνωστες ή γνωστές ιστορίες της ομάδας, με λεπτομέρειες. Τις κόντρες, τις τρομερές προπονήσεις, τις… μηχανορραφίες για την επιλογή των παικτών και διάφορα άλλα.
Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν και τα λόγια του Κλάιντ Ντρέξλερ, που θυμίζουν περισσότερο παιδική γκρίνια επειδή αυτός… δεν έπαθε AIDS: «Ο Μάτζικ δεν μπορούσε να παίξει και ιδιαίτερα πράγματα πια τότε. Δεν μπορούσε να μαρκάρει ούτε τη σκιά του. Αλλά πρέπει να καταλάβεις ποια ήταν η ατμόσφαιρα τότε. Όλοι περίμεναν τον Μάτζικ να πεθάνει. Κάθε φορά που έτρεχε το παρκέ όλοι τον λυπόντουσαν και όλοι έλεγαν ‘δεν πειράζει’ για όσα δεν κατάφερνε. Ο Μάτζικ έλεγε ‘μόνος μου τα καταφέρνω όλα αυτά’. Αλήθεια; Άσε μας ρε φίλε. Η καριέρα του είχε πάρει ήδη την κατηφόρα προς το τέλος της. Αν όλοι ξέραμε ότι ο Μάτζικ θα ζούσε όσο έζησε, τότε θα είχα πάρει εγώ το MVP του all-star game 1992 και ο Μάτζικ δεν θα ήταν ποτέ στην Ολυμπιακή ομάδα του 1992».
Στο all-star game που αναφέρεται ο Ντρέξλερ, όντως υπήρχε συναισθηματική φόρτιση για τον Μάτζικ (αν τότε παίρνατε ελληνικά μπασκετικά περιοδικά, σίγουρα θα θυμάστε την αφίσα με το MVP και το «αντίο φίλε» ως… επικήδεια λεζάντα). Όμως, το MVP δεν ήταν και τόσο παράλογο. Ο Μάτζικ είχε 25 πόντους, 5 ριμπάουντ, 9 ασίστ και 2 κλεψίματα με 6/9 δίποντα και 3/3 τρίποντα, ενώ ο Ντρέξλερ είχε 22 πόντους, 9 ριμπάουντ και 6 ασίστ με 8/11 δίποντα και 2/4 τρίποντα. Ίσως θεωρητικά ήταν λίγο καλύτερος ο Ντρέξλερ γιατί ο Μάτζικ είχε 7 λάθη κι εκείνος 1, αλλά το NBA έχει μια… ροπή στο να αγνοεί το μέσο όρο λαθών όταν διαλέγει παίκτες για βραβεία (το πιάσατε έτσι;) οπότε δεν θα την πληρώσει ο Μάτζικ για όλους.
Εννοείται ότι τα όσα είπε ο Ντρέξλερ δεν θα μπορούσαν να μη συζητηθούν. Τα αμερικανικά μέσα τα υποδέχτηκαν με ειρωνείες (προς τον Ντρέξλερ) και με αναφορές στην ατάκα του ότι είναι καλύτερος από τον Τζόρνταν, απλώς ο MJ σούταρε περισσότερο, με τον Μάτζικ Τζόνσον να απαντά χωρίς να θέλει να ρίξει λάθη στη φωτιά, αλλά και αδειάζοντας τον Ντρέξλερ:
«Αν έτσι ένιωθε, τότε έτσι ένιωθε. Πιστεύω ότι ο Κλάιντ ήταν ο τύπος που πάντα ήθελε να πολεμά για περισσότερη δημοσιότητα, ο τύπος που πίστευε ότι του άξιζε περισσότερη εκτίμηση. Αλλά αν ένιωθε έτσι, εγώ είμαι ok με αυτό. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα στενοχωρηθεί επειδή κάποιος είπε τέτοια πράγματα. Νομίζω ότι αυτό που θα πω είναι ότι από τον Κλάιντ και από τον όποιον Κλάιντ, εγώ δεν ήθελα συμπάθεια. Το μόνο που ήθελα είναι να μου φέρεστε με τον ίδιο τρόπο που μου φερόσασταν και πριν μάθετε ότι είχα HIV. Ήταν κάτι πολύ όμορφο το γεγονός ότι μπόρεσαν να διδάξω τον κόσμο ότι ένας άνθρωπος με HIV μπορεί ακόμα να βγει να παίξει, και να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Και σε τελική ανάλυση μπόρεσα να επιμορφώσω το πρωτάθλημα που δεν ήξερε τίποτα για το HIV και το AIDS. Ξέρεις πολλά έρχονται στο φως αργότερα. Εδώ είμαστε 20 χρόνια αργότερα και τώρα θες να κάνεις αυτά τα σχόλια; Είκοσι χρόνια αργότερα. Και ξέρω τον Κλάιντ, οπότε είναι πολύ αστείο να κάνεις τέτοια σχόλια 20 χρόνια μετά».
Αργότερα ο Μάτζικ συμπλήρωσε: «Το αντιμετώπισα (σ.σ. το HIV) και θα το αντιμετωπίζω όσο ζω, γιατί αυτός είμαι. Οπότε, όταν δω τον Κλάιντ, θα τον χτυπήσω φιλικά, θα τον αγκαλιάσω και θα πω ‘πώς πας; Πώς είναι η οικογένεια; Η γυναίκα σου;’. Με καταλαβαίνεις, έτσι; Ποτέ δεν θα ανέφερα κάτι τέτοιο, γιατί για μένα δεν έχει καμία σημασία. Πρέπει να κοιτάζω μπροστά και να νιώθω καλά. Ένα σημαντικό πράγμα που κάνω είναι να κοιμάμαι καλά τις νύχτες».
Ο Ντρέξλερ όταν ενημερώθηκε για το απόσπασμα από το βιβλίο που είδε το φως της δημοσιότητας, είπε πως έπεσε από τα σύννεφα και το χαρακτήρισε «απίστευτα γελοίο»: «Μόνο αγάπη και σεβασμό έχω για τον Μάτζικ Τζόνσον και τα όσα έχει καταφέρει στη ζωή του και το μπάσκετ. Πάντα ένιωθα περήφανος που ήμουν καλός συμπαίκτης σε όλη μου την καριέρα και ποτέ δεν θα έκανα τέτοιες δηλώσεις, όπως αυτές που ο Τζακ ΜακΚάλουμ λέει στο βιβλίο του. Ήμουν ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του Μάτζικ στη δύσκολη περίοδο της ζωής του και πραγματικά θίγομαι πάρα πολύ όταν τέτοια σχόλια λέγεται ότι προήλθαν από εμένα. Ο Μάτζικ κι εγώ έχουμε μια φιλία που πάει πίσω στο παρελθόν 28 χρόνια και ποτέ δεν θα έλεγα τόσο άσχημα πράγματα. Μίλησα με τον Μάτζικ και του ξεκαθάρισα ότι ποτέ δεν είπα αυτά τα πράγματα, του ζήτησα συγγνώμη, από αυτόν και την οικογένειά του, που έπρεπε να απαντήσουν σε κάτι τόσο αβάσιμο και γελοίο όσο αυτό».
Ο Τζακ ΜακΚάλουμ, πάντως, απαντώντας στα όσα είπε ο Ντρέξλερ (που αν πραγματικά νιώθει ότι θίγεται θα πρέπει να το κυνηγήσει δικαστικά, έστω για να πείσει τον κόσμο ότι δεν απάντησε έτσι μόνο για τις εντυπώσεις) ενέμεινε στα όσα έχει γράψει, ανέφερε ότι είναι ακριβή, ότι ο Ντρέξλερ τα είπε έτσι, αλλά πρόσθεσε ότι «δεν μιλούσε μόνο για τους παίκτες της Dream Team, αλλά γενικά για την αίσθηση που υπήρχε στο πρωτάθλημα. Πάντως, δεν ένιωσα καλά που έγραψα κάτι τέτοιο, γιατί ο Ντρέξλερ δεν είναι σκληρός άνθρωπος. Αλλά αυτά είπε. Αν ήταν αλήθεια; Δεν ξέρω. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι είναι πολύ συνωμοσιολογικό από πλευράς του».
Ο ΜακΚάλουμ, πάντως, είπε κιόλας ότι το άρθρο με τα όσα είπε ο Ντρέξλερ δεν ανέφερε κάτι που λέει πιο κάτω στο βιβλίο του: «Όταν ο Μάτζικ επέστρεψε στο NBA, αντιμετώπισε απίστευτες αντιδράσεις, πολλές από αυτές προέρχονταν από έναν πρώην συμπαίκτη του στη Dream Team, τον Καρλ Μαλόουν. Και σε αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα, φορτωμένη με άγνοια, παρανοήσεις και πραγματική ανεπάρκεια σωστής ενημέρωσης για μια ασθένεια που ακόμη και σήμερα δεν ελέγχουμε πλήρως, ο Ντρέξλερ ήταν που βγήκε και είπε ‘Αν ο Μάτζικ θέλει να παίξει, εγώ θα τον μαρκάρω’».
Νίκος Κουσούλης