Οι Εφιάλτες…

Δημοσιεύτηκε στις 9 Ιουνίου 2008

Το πρωτάθλημα τελείωσε, μπήκαμε πλέον κι επισήμως σε περίοδο μετεγγραφικού πυρετού. Όμως, σήμερα θα γράψω για ένα θέμα το οποίο μας απασχόλησε την περασμένη εβδομάδα. Μιλάω για την αποχώρηση του Λάζαρου Παπαδόπουλου από την εθνική ομάδα. Αρχικά γράψαμε κάποια σημεία από το παρασκήνιο, στη συνέχεια κάναμε ανάλυση της επόμενης αγωνιστικής ημέρας στην εθνική, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για τα δημοσιογραφικά, όπως είχα υποσχεθεί.

Ξεκαθάρισα από το προηγούμενο σχετικό άρθρο ότι δε ήθελα να φτάσω στο σημείο να τα πω, αλλά θα το κάνω, γιατί θεωρώ ότι κάποιοι άνθρωποι υποβαθμίζουν το επάγγελμα που ασκώ με τη συμπεριφορά τους, τα όσα γράφουν και την κλίκα που έχουν δημιουργήσει.

Ξεκινώ από την «Ελευθεροτυπία». Στο ανυπόγραφο άρθρο αποχώρησης του Λάζαρου από την εθνική, διαβάζουμε: «πήρε παραπάνω από 8 μήνες στον Λ. Παπαδόπουλο για ν’ αποφασίσει την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα μπάσκετ […]. Ως υπεύθυνους γι’ αυτήν την απόφαση, που “τόσο μεγάλη πίκρα” του προκάλεσε, κατήγγειλε τον ουσιαστικό ηγέτη της ελληνικής ομοσπονδίας μπάσκετ, Γ. Βασιλακόπουλο, και τον άμισθο υπεύθυνο Τύπου της ομάδας, Φίλ. Συρίγο, που όμως παραιτήθηκε πριν από το περασμένο Ευρωπαϊκό!

Ο Παπαδόπουλος ήταν ο χειρότερος παίκτης της Εθνικής πέρσι στην Ισπανία και αμέσως μετά τη λήξη του φετινού πρωταθλήματος, η Ρεάλ ανακοίνωσε τη διακοπή της μεταξύ τους συνεργασίας. […]».

Διαβάζοντας το εν λόγω ξερατό, μόνο αηδία μου ήρθε. Πρώτον, είναι ουσιαστικά γελοία τα όσα λέει. Δεύτερον, βρίθει από ανακρίβειες, οι οποίες δεν έχουν ως αποδέκτη τον Παπαδόπουλο, αλλά τον Έλληνα αναγνώστη, τον οποίο ο Συρίγος και κλίκα του φέρονται να υπηρετούν. Τρίτον, εκτός από την ηθελημένη παραπληροφόρηση και την ειρωνεία, το άρθρο που ενημερώνει για κάτι, ουσιαστικά δεν αναφέρει αυτό για το οποίο ενημερώνει (την ανακοίνωση). Για προφανείς λόγους, όταν οι δύο μεγαλύτεροι πολέμιοι του Λάζου στο χώρο, Συρίγος και Παπαδογιάννης, είναι ο μεν αρχισυντάκτης αθλητικών και ο άλλος… τσιράκι του. Δυστυχώς, το αθλητικό τμήμα της Ελευθεροτυπίας έχει καταντήσει τσιφλίκι και βάθρο του ανθρώπου που έχει βαλθεί μαζί με τον FIBA–Europe να καταστρέψουν το ελληνικό μπάσκετ, ενώ στο βωμό των συμφερόντων έχουν θυσιάσει κάθε έννοια αλήθειας και δημοσιογραφίας.

Να σας ρωτήσω κάτι; Όταν ένας «δημοσιογράφος» επίτηδες γράφει ψέματα προς το αναγνωστικό κοινό, τι δουλειά κάνει; Ποιος είναι ο ορισμός του «δημοσιογράφου»;

Ο Παπαδόπουλος βεβαίως και δεν έμεινε ελεύθερος από τη Ρεάλ όταν τελείωσε το ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά έχει ακόμη συμβόλαιο με τους Ισπανούς, το οποίο αν λύσει θα είναι ύστερα από δική του (σας το λέω να το ξέρετε) πρωτοβουλία.

Ο άμισθος απομυζεί την εθνική και το μπάσκετ χρόνια τώρα, άρα ας το αφήσουμε αυτό. Εκείνος δεν ήταν που το 2005 έτρεχε σαν ντοπαρισμένος για να… δώσει στον Παπαδόπουλο και τον Γιαννάκη το κινητό με τα συχαρίκια του υπουργού; Εκείνος που πέρσι μείωνε με εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς και τα 13 παιδιά της εθνικής και τον προπονητή της, την ώρα που ήταν… άμισθος εκπρόσωπος Τύπου! Και όταν όλοι ζήτησαν την απομάκρυνσή του, εκείνος ήταν που είχε την κάλυψη του FIBA–Europe, που άδειασε την εθνική για να ικανοποιήσει το κολλητάρι του στην καταστροφή του μπάσκετ. Και από πίσω τα τρία-τέσσερα γλειφτρόνια, τα οποία πλέον δεν έχουν δική του γνώμη, αλλά τρώγοντας τα κοκαλάκια που τους πετάει ο άμισθος, λένε ό,τι τους πει.

Ο κρυφός πόλεμος που δεχόταν ο Λάζος τόσο καιρό ήταν τεράστιος και οι κύριοι πέτυχαν το σκοπό τους, με μέσα που και να τα πω δεν θα με πιστέψετε (quiz: ποιος πίεζε όλο το χρόνο τον ομοσπονδιακό προπονητή να αφήσει τον Λάζο απ’ έξω;).

Πάμε αλλού; Ο Βαγγέλης Ιωάννου ανήκει σε άλλη κατηγορία, choke artist, που λένε και οι Αμερικάνοι. Γιατί πνίγηκε και έφαγε τη γλώσσα του; Μάλλον επειδή δουλεύει στο κρατικό, το οποίο αποθεώνει τον FIBA–Europe. Υπογράφοντας (τουλάχιστον αυτός το υπέγραψε) στο ΦΩΣ : «Χωρίς να επικοινωνήσει με τον Παναγιώτη Γιαννάκη ή με κάποιον από τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας και της εθνικής ομάδας». Πιο πάνω λέει ότι «επανέρχεται σε ζητήματα που πολλοί θεωρούσαν ότι είχαν λήξει». Να σας πω ότι του Ιωάννου, είτε του είπαν να γράψει ότι ο Λάζος δεν πήρε τον Γιαννάκη, είτε σκέφτηκε ότι θα έβγαζαν νόημα τα όσα λέει αν το έγραφε, είτε είναι κακός δημοσιογράφος. Γιατί (από δύο… βασικές πηγές του θέματος) σας λέω χωρίς περιθώριο λάθους ότι ο Λάζος είχε μιλήσει με τον Γιαννάκη, του είχε πει για τις προθέσεις του, ο Δράκος του είπε ότι θα τον στήριζε, ότι τον θέλει στην εθνική και ότι δεν υπήρχε περίπτωση να υποκύψει στις πιέσεις και να τον αφήσει έξω. Αν ενδιαφερόταν (ο Ιωάννου) να ρωτήσει, θα μάθαινε. Όσο για τα ζητήματα που είχαν λήξει, μάλλον ζούσε άλλο παρασκήνιο από αυτό που ζούσαμε όλοι οι υπόλοιποι.

Να πάω και στον χειρότερο; Σε εκείνον που δεν έχει σεβαστεί καμία έννοια αλήθειας, ποιότητας και δημοσιογραφίας; Ο Νίκος Παπαδογιάννης γράφει ότι «Η ηρωική έξοδος του Λάζαρου θυμίζει πυροτέχνημα, αφού ο Γιαννάκης σκόπευε να τον αποκλείσει ούτως ή άλλως»: Νομίζω ότι το απαντήσαμε αυτό, έτσι; Ο Λάζος ήταν ήδη στην κλήση, όλοι το ξέραμε (και ο εν λόγω), και είχε μιλήσει με τον Δράκο, που θα τον στήριζε μέχρι τέλους. «Την κακή ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια για την οποία υπεύθυνος ήταν ο Παπαδόπουλος»: όχι το αφεντικό του, που έβριζε τους παίκτες, ο Παπαδόπουλος που τους υπερασπίστηκε. Οι παίκτες βέβαια, δεν είχαν πρόβλημα με τον Λάζο. Άλλοι είχαν. Εκείνοι που κορόιδευαν τον Ντικούδη, που ειρωνεύονταν χυδαία τον Φώτση (Παπαδογιάννης: «ο Φώτσης δήλωσε παρών για την εθνική. Όπως είχε κάνει και πέρσι…»), τον Παπαλουκά, τον Ζήση, τον Τσαρτσαρή και τους άλλους.

Το αστείο επιχείρημα περί προσφοράς, δεν μπαίνω καν στον κόπο να το σχολιάσω. Ο άνθρωπος που διανθίζει τις περιγραφές του με στατιστικές και ιστορικές αναλύσεις τύπου «περίπου τόσα», «μάλλον εκείνος», «ίσως τότε», «χοντρικά αυτοί», δείχνοντας πόσο σεβασμό τρέφει για τους ακροατές του, θέλησε να χρησιμοποιήσει τους αριθμούς. Το κάνει αποσπασματικά, άμπαλα και αμπασκετικά, αλλά και… λάθος, καθώς όσα νούμερα γράφει είναι λανθασμένα! Δημοσιογραφικό μεγαλείο…

Κλείνω με τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, ο οποίος είναι από τα λίγα ονόματα της δημοσιογραφίας που παραμένουν αμόλυντα μετά από τόσα χρόνια στον χώρο. Όχι τυχαία. Αν και ποδοσφαιρικός, έθεσε το θέμα στη σωστή του βάση, ρώτησε, έμαθε, κατάλαβε ότι ο Λάζος «τα έβαλε κατ’ ευθείαν με τον Βασιλακόπουλο, χωρίς να φοβηθεί κανέναν και τίποτε. Καθόλου τυχαίου που δεν είπε τίποτα για τον Γιαννάκη… Με πολύ νόημα η στάση του Λάζαρου». Δηλαδή, ο Κωνσταντουδάκης, ο Μαγουλάς («Ο Λάζαρος είναι το τελευταίο παλικάρι») κι εγώ, καταλάβαμε τι έγινε, αλλά όλοι οι άλλοι στο χώρο όχι; Ας είμαστε σοβαροί… Αυτά, για να καταλάβει ο κόσμος ότι έδωσε δύναμη σε κάποιους που τον κοροϊδεύουν για να ικανοποιήσουν φιλοδοξίες και συμφέροντά τους. Και ότι τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν περιθωριοποιηθούν τα μιάσματα, αν δεν εξουδετερωθεί ο Εφιάλτης, πριν σημάνει το χαμό του ελληνικού μπάσκετ. Σήμερα ήταν ο Λάζος, αύριο ποιος;