Είπε: «Έβγαλα τον Παού για να κερδίσω». Και μετά έχασε…

Δεν είναι τόσο η ήττα. Ήττες σε χρονιά 82 αγώνων θα έρθουν αρκετές, ιδίως μέχρι να δέσει μια νέα ομάδα. Δεν είναι καν το γεγονός ότι πλησιάζει Δεκέμβρης και οι Λος Άντζελες Λέικερς είναι μία από τις τρεις ομάδες της λίγκας που ακόμα δεν έχουν κερδίσει εκτός έδρας. Πιο πολύ είναι το «έβγαλα τον Παού Γκασόλ γιατί ήθελα να κερδίσω το ματς» του Ντ’ Αντόνι, που έδειξε μηδενικό σεβασμό στον Ισπανό αστέρα. Και έχασε και το ματς.       

Το ματς θα χανόταν. Φαινόταν. Όταν μπαίνεις στην πρώτη περίοδο και χάνεις 34-18, τότε δεν παίζεις ούτε άμυνα, ούτε επίθεση. Ο Κόμπι ήταν σε μια από τις γνωστές «auto-destruction nights» που δεν δίνει πάσα ούτε από το δεξί στο αριστερό, 37 λεπτά, 7/23 σουτ και 13/14 βολές, όλος ο αγώνας στη λογική του «θα το πάρω μόνος μου που να λυσσάξουν όλοι, είναι όλοι άχρηστοι, κανείς δεν βοηθάει». Ο Χάουαρντ εκτός τόπου και χρόνου, 7 πόντοι και 4 ριμπάουντ με 5 λάθη και 2/7 σουτ σε 39 λεπτά.

Κι όμως, ο Ντ’ Αντόνι… εξάντλησε την υπομονή του στον Γκασόλ, τον οποίο και έβγαλε 1:19 πριν το τέλος της 3ης περιόδου και δεν τον πέρασε ξανά στο παρκέ ως το τέλος του αγώνα. Έβαλε τον Τζέιμσον και όταν εκείνος έκανε 5 φάουλ (2:12 για το τέλος του ματς) έβαλε κοντούς στη θέση του. Ο Γκασόλ δεν είχε χτυπήσει, δεν είχε κουραστεί. Όταν ρωτήθηκε σχετικά ο Ντ’ Αντόνι είπε «Σκεφτόμουν ‘Πω ρε φίλε, θέλω να κερδίσω αυτό το ματς’. Αυτός ήταν ο λόγος που τον έβγαλα και δεν τον έβαλα ξανά». Καφρίλα; Ναι, ξεκάθαρα.

Εκτός του ότι πρέπει να σέβεσαι κάποιες μπασκετικές οντότητες, δεν είσαι προπονητής σε συνοικιακή ομάδα, σε μια-δυο βδομάδες θα γυρίσεις στον Γκασόλ για να σου πάρει έναν αγώνα και καλό θα είναι να τον έχεις με το μέρος σου. Ο Ισπανός είναι επαγγελματίας και λογικά θα δώσει τόπο στην οργή, αλλά ότι σίγουρα πειράχτηκε από αυτό, πειράχτηκε.

Δεν είναι ότι ήταν καλός ο Γκασόλ, 6 πόντους και 4 ριμπάουντ σε 27 λεπτά με 3/8 σουτ. Όμως, είναι ο Γκασόλ. Θα μου πείτε ‘Σοβαρά; Θα κάνουμε προπονητική με βάση τα ονόματα;’. Ναι, έτσι γίνεται παντού και πάντα. Σε τέτοιες ομάδες κερδίζεις ή χάνεις με τους αστέρες σου. Όχι χάνεις με τους αστέρες σου στον πάγκο και μετά τους τη λες κι από πάνω…

Ο Παού Γκασόλ, πάντως, είναι από τους καλύτερους επαγγελματίες που κυκλοφορούν στο μπάσκετ και το έδειξε για άλλη μι αφορά: «Δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει αυτό ποτέ στην καριέρα μου. Αλλά δεν είναι δική μου απόφαση. Είμαι επαγγελματίας. Όταν μου το ζητάνε, είμαι στο παρκέ. Σίγουρα, πρέπει να υπάρχει μια διαδικασία σκέψης στο ποιος παίζει. Είναι απόφαση του προπονητή και τη σέβομαι. Ο Άντον έπαιζε καλά και μετά ο Ντ’ Αντόνι ήθελε να πάει με πιο κοντό σχήμα για να τους φτάσει».

Θα κάνει το ίδιο και στον Κόμπι; Εδώ γελάνε, προφανώς, γιατί ξέρει ότι την επόμενη ημέρα θα ψάχνει για δουλειά αν δεν σεβαστεί τον Κόμπι ή αν του την πει δημόσια, όπως έκανε με τον Γκασόλ. Ή αν το κάνει με τον Χάουαρντ που πια είναι το μέλλον των Λέικερς. Ο Ισπανός είναι σίγουρα το εύκολο θύμα της ομάδας και λόγω χαρακτήρα, και λόγω ηλικίας, και λόγω εθνικότητας.

Απ’ την άλλη, ο ίδιος ο Γκασόλ είπε ότι δεν του αρέσει όπως παίζει η ομάδα και όπως τον χρησιμοποιεί: «Όλα μου τα σουτ είναι τζαμπ σουτ. Θέλω να έχω κάποια σουτ πιο κοντά στο καλάθι και να μη σουτάρω απλώς απ’ έξω, ιδίως όταν ο Ντουάιτ είναι στο παρκέ. Αλλά θα δούμε. Θα τη βρούμε την άκρη. Τώρα ξεκινάμε, αν το σκεφτείς».

Έχει άδικο; Προφανώς και όχι. Από τα 8 σουτ που έκανε στο ματς, μόλις 1 ήταν μέσα από τα 3 μέτρα. Εντάξει, καλός σουτέρ είναι από μέση απόσταση ο Γκασόλ, αλλά δεν είναι… τριάρι. Χρειάζεται, δηλαδή, να μας πει ο ίδιος στα 32 του ότι «Δεν είμαι καθαρόαιμος σουτέρ. Μπορώ να ανοίξω την άμυνα και να βάλω μερικά σουτ. Αλλά ο τρόπος που ζεσταίνομαι γι’ αυτό είναι το να μπαίνω στη ρακέτα και να δημιουργώ στο ποστ, κάπως έτσι. Ιστορικά με αυτόν τον τρόπο είμαι επιτυχημένος μέσα στο ματς και έτσι έφτιαξα όνομα και έκανα τα συμβόλαια που έκανα. Αλλά, ελπίζω να βρω έναν τρόπο, να βρούμε έναν τρόπο, να μου δώσουμε ευκαιρίες στη ρακέτα, ώστε να βρω ρυθμό και να είμαι πιο αποτελεσματικός»; Δεν το ξέραμε όλοι αυτό; Όλοι εκτός από τον Ντ’ Αντόνι προφανώς.

Και ο Κόμπι, προφανώς, θα είχε άποψη για το θέμα, αφού έχει για όλα όσα αφορούν στους Λέικερς, συμφωνώντας με τον Γκασόλ: «Είναι μια ισορροπία. Αν θέλει πιο πολλές μπάλες χαμηλά, τότε θα του τις δώσουμε. Είμαι ακόμα δουλειά σε εξέλιξη η ομάδα, προσπαθούμε να βρούμε ισορροπία και πώς να εκτελούμε μέσα στο σύστημα».

Γενικά, στους Λέικερς είναι μια ωραία ατμόσφαιρα. Ο Ντ’ Αντόνι είπε ότι δεν ξέρει κατά πόσο είναι σε καλή κατάσταση ο Γκασόλ για να ακολουθήσει το τέμπο που εκείνος θέλει, ο Γκασόλ απάντησε ότι «ίσως θα έπρεπε το ροτέισον να είναι πιο σύντομο. Αντί να παίζουμε 12 λεπτά συνεχόμενα, να παίζουμε 8, να καθόμαστε 4 και να παίζουμε άλλα 8 μετά. Αλλά δεν εξαρτάται από εμένα αυτό».

Το αν ο Ντ’ Αντόνι έκανε καλά που έβγαλε τον Ισπανό και δεν τον έβαλε ξανά, μάλλον το καταρρίπτουν (εκτός από τη λογική) και τα στατιστικά. Οι Λέικερς έχουν 6-7 ως τώρα στη σεζόν με βαρόμετρο τον Παού Γκασόλ.

Τον Νοέμβριο, σε όποιο ματς ο Γκασόλ έχει βάλει πάνω από 10 πόντους οι Λέικερς έχουν κερδίσει. Είχε 10 με Κλίπερς, 5 με Γιούτα, 10 με Σαν Αντόνιο, 8 με Σακραμέντο και 6 με Μέμφις. Και στα 4 οι Λέικερς έχασαν. Είχε 14 με Ντιτρόιτ, 14 με Ουόριορς, 18 με Σακραμέντο, 16 με Φίνιξ, 17 με Χιούστον, 17 με Νετς. Αυτές είναι οι 6 νίκες των Λέικερς στη σεζόν.

Κατά τα άλλα, οι Λέικερς χρειάζονται επειγόντως, εκτός από ισορροπία και σεβασμό ο ένας για τον άλλο, και μία εκτός έδρας νίκη. Γιατί προς το παρόν είναι χωρίς νίκη μακριά από το γήπεδό τους, στο ίδιο λυπηρό γκρουπάκι μαζί με την Ουάσινγκτον (0-10 συνολικά με 0-6 εκτός έδρας) και το Σακραμέντο (3-9 συνολικά με 0-5 εκτός έδρας).

Νίκος Κουσούλης