Ν. Κρεμαστής: Σπάστε την παράδοση, κάντε το repeat!

Λένε ότι το repeat είναι σχεδόν αδύνατο στην Ευρωλίγκα. Κοιτάξτε τα τελευταία 24 χρόνια (από καταβολής φάιναλ φορ το 1988), μόλις δύο ομάδες το έχουν καταφέρει. Η απίστευτη Γιουγκοπλάστικα και η διαστημική Μακάμπι Τελ Αβίβ. Κολοσσοί έχουν «αποτύχει», ομαδάρες έφτασαν στην πηγή και δεν ήπιαν νερό. Αλλά, διάολε, ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός είναι αυτή τη στιγμή στα 2-3 φαβορί της διοργάνωσης με το μπάσκετ που παίζει.

Ξαφνικά, με τη φυγή Ντόρσεϊ, η ομάδα άλλαξε σελίδα, επέστρεψε στα περσινά, άμυνα για σεμινάριο, επίθεση γρήγορη και αποτελεσματική, βλέπουμε στο παρκέ τον Ολυμπιακό που λατρέψαμε πέρσι. Βλέπουμε τον πρωταθλητή Ευρώπης να λέει τρανταχτά: «όποιος νιώθει σίγουρος για τον εαυτό του, ας προσπαθήσει να μου πάρει τον τίτλο». Η «ερυθρόλευκη» αρμάδα ποδοπατά κάθε αντίπαλο στο διάβα της και εμείς ονειρευόμαστε Λονδίνα…       

Ποια Εφές;

Όταν τελειώνει το ματς με τη φετινή Εφές και όλοι είναι στο «αχ, παραλίγο» την ώρα που η ομάδα σου έχει κερδίσει 22 πόντους, τότε έχεις ξεφύγει. Όταν παίζεις με την Εφές και η λογική της εξέδρας είναι σα να παίζεις ματς Α1 και να έχασες κάποιο ρεκόρ διαφοράς τότε έχεις ξεφύγει. Αλήθεια, τόσο μακριά φτάνουν πλέον οι απαιτήσεις μας για τον Ολυμπιακό που με τη διαφορά στους 20 πόντους στην 4η περίοδο να υπάρχουν άτομα στο ΣΕΦ που να φωνάζουν «ξύπνα ρε Μπαρτζώκα»;

Να ξυπνήσει από τι; Έχει κανείς συναίσθηση του τι σημαίνει να ρίχνεις 22 πόντους διαφορά στην ομάδα που πριν από ένα μήνα σε κέρδισε με 26 στην έδρα της; Πόσα έχουν αλλάξει, πόσα έχεις καταφέρει, πόσο έχεις προχωρήσει; Και ο Μπαρτζώκας να «ξυπνήσει» για να βγάλει τον Πάουελ από το παρκέ; Μα, αγαπητοί, αν ο Πάουελ δεν παίξει σε αυτά τα ματς, πότε θα βρεθεί με την ομάδα; Στις 50άρες με τις Καβάλες της Α1; Αν δεν τον βάλεις να μάθει να παίζει στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ όταν απέναντί του θα έχει Σαβάνοβιτς και Γκονλούμ ή όποιον άλλο παίκτη Ευρωλίγκας, πώς θα του ζητήσεις μετά σε ένα ντέρμπι να σταθεί στο ύψος του; Μην παρασυρόμαστε χωρίς λόγο και δεν ξέρουμε τι θέλουμε.

Ο στόχος δεν είναι το +27 επί της Εφές. Ο στόχος είναι το πρωτάθλημα και η παρουσία στο Λονδίνο. Αν ο τίτλος της Ευρωλίγκας είναι μια συγκυρία, ένα 40λεπτο, ένα καλό φαγητό, ένας καλός ύπνος, ή ό,τι άλλο μπορεί να επηρεάσει τη μέρα ενός αγώνα, η παρουσία στο φάιναλ φορ είναι η επιβράβευση των 4 καλύτερων ομάδων της σεζόν. Εκεί πρέπει να στοχεύει ο Ολυμπιακός. Να μη χάσει το στέμμα του πριν τα δύο τελευταία ματς. Όχι στο να κάνει overkill στην Εφές για μια θέση στη βαθμολογία που θα έρθει ούτως ή άλλως (θεωρώ) με νίκη στο Κάουνας.

Καλύτερο ροτέισον

Αν έχω ένα πρόβλημα με τον Μπαρτζώκα ακόμη και τώρα, είναι το ροτέισον της ομάδας, συνδυαστικά σε Α1 και Ευρωλίγκα. Δεν μπορώ να δεχτώ και δεν πρόκειται (μην το περιμένετε δηλαδή ως το τέλος της σεζόν) γιατί ο Μαυροειδής παίζει 2-3 λεπτά στην Α1, και 1-2 στην Ευρωλίγκα. Όταν τον χρειάστηκες έκανε 21 ranking, γιατί τον «φτύνεις» τόσο πολύ στα υπόλοιπα ματς; Χάθηκε ο κόσμος στην Α1 να παίρνει 2 λεπτά από Χάινς, Άντιτς, Πάουελ, Πρίντεζη και να παίζει 11 αντί για 3; Ώστε να μπορεί να βοηθήσει όταν χρειαστεί. Ώστε να είναι έτοιμος να μαρκάρει όταν χρειαστεί, να έχει αγώνες, να είναι ζεστός, να νιώθει ότι η ομάδα τον έχει μέσα στο ροτέισον, ότι τον υπολογίζει. Είναι διεθνής Έλληνας παίκτης, όχι κάποιος τυχαίος που περνούσε έξω από το ΣΕΦ όταν έφτιαχνε το ρόστερ ο Μπαρτζώκας. Δεν γίνεται να παίζει 2-3 λεπτά, οφείλει να το αλλάξει αυτό ο Μπαρτζώκας. «Οφείλει», όχι «καλό θα ήταν».

Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω τη χρησιμοποίηση του Γκεσεβίτσιους. Σπανούλης δεν είναι, Μάντζαρης δεν είναι. Άρα δεν μπορεί να παίζει στα συστήματα που παίζουν αυτοί. Ξεκάθαρα η ομάδα τον έχει για 2-3 λεπτά αν κολλήσει στο σκορ, εκτός απροόπτου. Ε, κάτσε ένα βράδυ και βγάλε 3 συστήματα για να βγαίνει στο τρίποντο. Αν χρειαστεί να τον βάλεις, να υπάρχουν τρόποι να του κάνεις πιο εύκολο το να σε βοηθήσει. Όχι να πρέπει να σκιστεί να σκοράρει από ντρίμπλα και μπροστά σε άμυνα. Είπαμε, δεν είναι Σπανούλης, δεν του αρέσει να παίζει έτσι. Δεν είναι παιδάκια, επαγγελματίες είναι, προσαρμόσου στο μπάσκετ που παίζει ο καθένας, να τον αλλάξεις στα 25 και τα 30 δεν πρόκειται.

Όλοι οι τίτλοι κρίνονται σε μια λεπτομέρεια, σε ένα σουτ, σε μια φάση είτε αυτή είναι στο τέλος, είτε στην 3η περίοδο και αλλάζει το momentum, είτε στο πρώτο ημίχρονο και σε ξεκολλάει, είτε οτιδήποτε. Γιατί να μην εκμεταλλευτείς κάθε όπλο σου; Γιατί να μην παλέψεις να πάρεις το 100% από τον καθένα στο μέτρο του δυνατού; Γιατί να δυσκολεύεις τον εαυτό σου μόνος σου;

Πώς το θες;

Πήγε ο Ολυμπιακός στην Ισπανία, πάτησε τη Λαμποράλ με 90 πόντους επίθεση, σε καμία περίοδο κάτω από τους 20 της τελευταίας, όταν πια το ματς είχε κριθεί. Με 21 ασίστ, με 43 ριμπάουντ, με 64% σχεδόν στα δίποντα, με διαστημικό επιθετικό μπάσκετ, να λιώνει τους Ισπανούς μέσα στην έδρα τους, τρέχοντάς τους περισσότερο απ’ όσο μπορούσαν να αντέξουν. Επιθετική ομάδα, δηλαδή, ο φετινός Ολυμπιακός;

Μεσολαβεί ένα Σαββατοκύριακο που ο Ολυμπιακός θα είχε βάλει 130 πόντους και θα είχε κερδίσει με 90 αν δεν χαλάρωνε, σπάζοντας κάθε ρεκόρ της Α1.

Έρχεται ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ με την Εφές, να παίξει το ματς της κανονικής περιόδου, αυτό που θα τον ξεχώριζε από τις τελευταίες θέσεις πρόκρισης στον όμιλο. Λιώνει την Εφές, της κατεβάζει 26 πόντους την επίθεση, σκοράρει και 5 πάνω απ’ όσους δεχόταν η τουρκική ομάδα, την αναγκάζει στο ευτελές 32% εντός παιδιάς (18/57), την κρατά στις 8 ασίστ, την υποχρεώνει σε μόλις 9 τρίποντα σε όλο το ματς (έκανε 13 ανά αγώνα) με 22% τη στιγμή που σούταρε με 47% στο τουρνουά, την κρατά στο 33% στα δίποντα, ενώ σούταρε με 53% στο τουρνουά. Αμυντική ομάδα, δηλαδή, ο Ολυμπιακός;

Όχι. Απλώς ΠΛΗΡΗΣ ομάδα ο Ολυμπιακός. Είναι από τις ελάχιστες ομάδες στην Ευρώπη που νιώθει άνετα κι έτσι, νιώθει άνετα κι αλλιώς. Διαβάζει κάθε αγώνα και βλέπει τι θα τον ωφελήσει περισσότερο. Τρελός ρυθμός με καλή άμυνα για να αυξήσει μέσω των περισσότερων επιθέσεών του την παραγωγικότητά του; Ή σκληρή άμυνα και έλεγχος της ταχύτητας, ώστε να αναγκάσει τον αντίπαλο σε ασφυξία;

Είτε έτσι, είτε αλλιώς, η ομάδα μπορεί να κερδίζει. Και αυτό είναι σπάνιο να το δεις, ακόμα και στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Ελάχιστες, παραδοσιακά, μπορούν να είναι εξίσου αποτελεσματικές είτε χρησιμοποιώντας την άμυνά τους ως κύριο όπλο, είτε χρησιμοποιώντας την επίθεσή τους. Κι αυτό είναι που με κάνει τόσο αισιόδοξο για τη συνέχεια της σεζόν. Δεν θα μπορείς κάθε βράδυ να βάζεις 90 πόντους, δεν θα μπορείς κάθε βράδυ να τρως 50. Αλλά οι βραδιές που δεν θα μπορείς να κάνεις κανένα από τα δύο, θα είναι ελάχιστες μέσα στη σεζόν. Μικρή «κοιλιά» θα έρθει λογικά, αλλά η ομάδα θα είναι έτοιμη να την ξεπεράσει και να βρει σε αυτό το τωρινό διάστημα την πίστη ότι μπορεί να «λιώσει» κάθε αντίπαλο.

Και τώρα η Ζαλγκίρις

Όσο κι αν θέλω να γράψω ότι εκεί θα δείξει ο Ολυμπιακός από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος, δεν το πιστεύω. Η ομάδα έχει 4 συνεχόμενες νίκες, ανεβάζοντας ολοένα τη διαφορά με την οποία κερδίζει, 3 συνεχόμενες με διψήφια διαφορά, 2 εκτός έδρας. Ε, ας μην τρελαινόμαστε, δεν έχει κάτι να μας αποδείξει για την αξία της στην παρούσα φάση. Δεν χρειάζεται ούτε πίεση, ούτε άγχος να νιώθει. Το -18 το έχουμε σκεφτεί ήδη όλοι μας να ανατρέπεται, αλλά και να μη γίνει δεν ξέρω αν και κατά πόσο θα στοιχίσει στον Ολυμπιακό. Σαν ένα καλό τεστ το βλέπω το ματς. Αντίστοιχο με αυτό του αγώνα με την Εφές. Πριν ένα μήνα έχασες σχεδόν 20 πόντους, ας δούμε τώρα που είμαστε.

Η Ζαλγκίρις είναι από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης φέτος, το δείχνει συνεχώς. Όποιος την έχει δει πάνω από έναν αγώνα (δηλαδή εννοώ κι εκτός από το δικό μας ματς) μπορεί εύσκολα να το καταλάβει. Ο Ντάριους Λαβρίνοβιτς έχει μπει εκπληκτικά στη σεζόν, ο Ίμπι Τζάαμπερ είναι φτασμένος παίκτης, ο Γιανκούνας υπερπολύτιμος, ο Πόποβιτς ο παίκτης που θες να έχεις στην πεντάδα σου σε κάθε δύσκολη επιθετικά στιγμή της ομάδας σου, ο Λαφαγιέτ πολύ καλός, όπως και ο Ντάρντεν. Το βασικότερο της Ζαλγκίρις είναι ότι έχει βρει ισορροπία. Ισορροπία χρόνων και ισορροπία ρόλων. Και αυτό τη βοηθά στο να είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης και να παίρνει από τον κάθε παίκτη το 100% σχεδόν. Και, βεβαίως, αυτό πιστώνεται στον Πλάθα, όσο κι αν είναι δύσκολο να το… παραδεχτούμε.

Άρα, πώς την κερδίζεις; Θεωρώ στα ίσα, επειδή απλώς και μόνο είσαι καλύτερος. Αν πας με χαζοτρίκ όπως στο πρώτο ματς, θα κολλήσεις κάποια στιγμή επιθετικά και θα τη χάσεις. Προσπάθησε να τη βγάλεις από την άνεσή της, στέρησέ της το επιθετικό ριμπάουντ, κλείσε τα μακρινά σουτ, μην την αφήνεις να σουτάρει τρίποντα (3η πιο εύστοχη στη διοργάνωση) όπως το έκανες και με την Εφές που ήταν η πιο εύστοχη στην Ευρωλίγκα πριν το ματς σας, ανάγκασέ την σε δύσκολες πάσες για να αυξήσεις τα λάθη της, μην τη στέλνεις χωρίς λόγο στις βολές (μιλάμε για την 3η πιο εύστοχη ομάδα στη διοργάνωση).

Επιθετικά δεν χρειάζεται κάτι άλλο από αυτό που κάνει η ομάδα, τρέξιμο, γρήγορες πάσες, ντράιβ και ελεύθερα σουτ, γρήγορο μπάσκετ αλλά όχι βιαστικό, με τον Σπανούλη ιθύνοντα νου, αλλά όχι όλοι να περιμένουν από αυτόν τα πάντα, κίνηση και πολλαπλές επιλογές για να αναγκάζεις τον καθένα να προσέχει τον παίκτη του και να μην κλείνουν όλοι στους 1-2 πιο «ύποπτους».

Είμαι αισιόδοξος ότι στην κατάσταση που βρίσκεται ο Ολυμπιακός μπορεί να φύγει με το διπλό από τη Λιθουανία και να κυνηγήσει ως το φινάλε την πρωτιά στον όμιλο. Δεν πιστεύω ότι θα μας προσφέρει κάτι… ανεκτίμητο η πρωτιά, θέμα γοήτρου περισσότερο, ψυχολογίας και οπαδικής ικανοποίησης. Γιατί αν τελείωναν τώρα οι όμιλοι και ο Ολυμπιακός ήταν πρώτος, θα είχε Ρεάλ, Μακάμπι, ΤΣΣΚΑ (από τις 1-2 θέσεις των άλλων ομίλων), ενώ αν τελείωναν τώρα και ήταν 2ος θα είχε Μάλαγα, Μπαρτσελόνα, Φενέρ. Μικρές οι διαφορές και συζητήσιμο το τι θα ήταν καλύτερο. Άλλωστε τίποτα από αυτά δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει πριν τη 10η αγωνιστική.

Νώντας Κρεμαστής

ΥΓ: Έφτασε η ώρα να το πω μετά και τη μαγεία που ζήσαμε όλοι να έρχεται από το Καντού. Μπράβο στο σκάουτινγκ του Παναθηναϊκού για τον Χίλτον Άρμστρονγκ. Λαβράκι βρήκαν. Και οι φυλλάδες πανηγύριζαν ότι «ο Άρμστρονγκ θα προσφέρει σίγουρα όσα πρόσφερε ο Μάριτς, που είναι το ελάχιστο, αλλά θα δίνει και πολλά περισσότερα». Κουτόχορτο από ανθρώπους που οι περισσότεροι δεν έχουν δει ξένο παίκτη να παίζει πριν έρθει στην Ελλάδα, εκτός αν παίζει σε ομάδα που… κληρώνεται με ελληνική. Όσο για τον… άμπαλο τον Μάριτς, έχει 9.3 πόντους, 9.3 ριμπάουντ, 1.0 ασίστ και 1.3 κλεψίματα στο Eurocup ως τώρα και 11.8 πόντους, 10.2 ριμπάουντ και 1.7 κλεψίματα στη Βαλτική. Πόσους ψηλούς θα πρέπει να μην μπορέσει να εκμεταλλευτεί ο Ομπράντοβιτς πριν καταλάβετε ότι εκείνος δεν μπορεί, όχι οι άλλοι;

ΥΓ2: Ο τίτλος είναι τίτλος Μαΐου και πριν το φάιναλ φορ, αλλά και τι μας νοιάζει; Ποιος θα μας την πει; Η… αστυνομία τίτλων; Εμείς γουστάρουμε από Νοέμβρη.

ΥΓ3: Όποιος έρχεται στο ΣΕΦ φέτος θα πρέπει να νιώθει ότι είναι χαρούμενος αν φύγει με 20 πόντους στην πλάτη. Εξ ου και η φωτογραφία του άρθρου.