Age Of Basketball AGE OF BASKETBALL. Η μοναδική Αθλητιατρική Μπασκετική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο ξεχωρίζει μέσα από το περιεχόμενο, τα άρθρα …
Δημοσιεύτηκε την 1η Σεπτεμβρίου 2008
Ξεκινώ το άρθρο ξεκαθαρίζοντας ότι προφανώς ούτε εμείς ούτε εσείς είμαστε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για το τι θα κάνει ο καθένας στη ζωή του και τι επιλογές έχει. Όμως, θα σχολιάσουμε τα παρακάτω και θα ζητήσουμε τη γνώμη σας, καθότι το περιστατικό είναι αν μη τι άλλο αξιοπρόσεκτο.
Ο Χαμέντ Εχαντάντι (Χαντάντι κατά τους Αμερικάνους) έγινε ευρύτερα γνωστός στο παγκόσμιο κοινό κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Ως τότε, μόνο ορισμένοι σκάουτερ και κάποιοι αρκετά «ψαγμένοι» στα της Ασίας δημοσιογράφοι τον ήξεραν. Στο Ολυμπιακό τουρνουά, ως μέλος μια αρκετά αδύναμης ομάδας, ο Εχαντάντι ξεχώρισε. Ο 23χρονος σέντερ των 2.18 μέτρων τελείωσε το τουρνουά (δηλαδή τους 5 αγώνες που έδωσε η ομάδα του) με 16.6 πόντους, 11.2 ριμπάουντ και 2.6 τάπες ανά αγώνα. Η επίδοση είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Μπορεί ο Εχαντάντι να έπαιζε «μόνος» του στο Ιράν, μπορεί να περιστρεφόταν σε μεγάλο βαθμό γύρω του η επιθετική λειτουργία της ομάδας του, αλλά απέναντι σε φροντ λάιν όπως αυτή της Αργεντινής (Σκόλα, Ομπέρτο) με 21 πόντους και 16 ριμπάουντ, και της Λιθουανίας (Γιαφτόκας, Λαβρίνοβιτς) με 21 πόντους και 9 ριμπάουντ, έδειξε σαφώς ότι μπορεί να σταθεί.
Το όλο θέμα είχε ξεκινήσει κατά τη διάρκεια των αγώνων, όταν ο μάνατζερ του Εχαντάντι δήλωσε ότι ο παίκτης του είχε ως όνειρο να παίξει στο NBA και ότι την επόμενη χρονιά θα έπαιζε σίγουρα εκεί. Δύο-τρεις ομάδες του NBA είχαν αρχίσει να λιμπίζονται τον νεαρό, αφού ως γνωστό οι δυνατοί σέντερ στις Η.Π.Α. είναι είδος προς εξαφάνιση. Στο χορό είχαν μπει και ευρωπαϊκές ομάδες, που σκέφτονταν να δοκιμάσουν την τύχη τους με τον Εχαντάντι.
Ο Ντέιβιντ Στερν έμαθε ότι οι Πέισερς και οι Γκρίζλις συζητούσαν με τον Εχαντάντι και απέστειλε επιστολή στις 30 ομάδες του NBA. Τι έλεγε σε αυτή; Να μην συζητήσουν με τον παίκτη, καθώς υπάρχει νόμος στις Η.Π.Α. που απαγορεύει «σε κάθε Αμερικανό πολίτη ή εταιρεία να συνάψει επιχειρηματικές ή εμπορικές σχέσεις με Ιρανό υπήκοο». Παράλληλα, ο Στερν κινήθηκε προς την κατεύθυνση να πάρει ειδική άδεια για τον Εχαντάντι, ώστε να παίξει, παρά την ισχύ του νόμου, στο NBA.
Ο Εχαντάντι, την ίδια σχεδόν στιγμή δήλωνε ότι είχε υπογράψει προσύμφωνο στους Μέμφις Γκρίζλις, ομάδα στην οποία και τελικά κατέληξε, όταν λύθηκε το όλο θέμα (όταν πήρε δηλαδή ο Στερν την έγκριση για την εξαίρεση και αγνόησε το γεγονός ότι οι Γκρίζλις τον… έγραψαν). Σε όλη τη διάρκεια και ιδίως όταν έγινε γνωστός ευρύτερα ο νόμος που ισχύει στις Η.Π.Α., ο Ιρανός σέντερ δήλωνε: «Όνειρό μου είναι να παίξω στο NBA και αυτό θέλω να κάνω». Είναι λοιπόν, ο Εχαντάντι ο πρώτος εκπρόσωπος του Ιρανικού μπάσκετ στις Η.Π.Α.; Προφανώς όχι. Όχι, γιατί όταν εκείνος θα παίζει στο NBA, οι συμπολίτες του δεν θα μπορούν να έχουν ακόμη καμία σχέση με τις Η.Π.Α.. Όχι, γιατί όταν έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην υπερηφάνεια του λαού του και το NBA, επέλεξε το δεύτερο. Μπορεί να είναι μοναχά δική του επιλογή το τι θα κάνει στη ζωή του, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δέχτηκε να «προδώσει» μια ολόκληρη χώρα (που πολιτικά έχει τις συγκεκριμένες σχέσεις με τις Η.Π.Α. και βιώνει τα συγκεκριμένα προβλήματα) για να παίξει μπάσκετ. Ο νόμος είναι προφανώς υποτιμητικός για κάθε Ιρανό πολίτη, αλλά ο Εχαντάντι δέχτηκε αυτός να γίνει η εξαίρεση, που τόσο εύγλωττα θα ξεφτιλίζει τον κανόνα και όσους έγιναν μέρος της. Έναν νόμο που θα έπρεπε να γράφει ότι «απαγορεύεται» εκτός κι αν ο Ιρανός είναι πάνω από 2.15 μέτρα…
Ο ίδιος τόνισε ότι είχε προτάσεις και από την Ευρώπη, οι οποίες απ’ ότι έμαθα ήταν καλύτερες οικονομικά από εκείνες του NBA, αλλά ότι διάλεξε τις Η.Π.Α., γιατί πάντα είχε ως όνειρο το NBA.
Μια απόφαση που, καλώς ή κακώς, έχει και πολιτικές προεκτάσεις και δείχνει το σεβασμό που έχει κάποιος για τη χώρα του και τις προτεραιότητές του. Βεβαίως, κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί περαιτέρω: και ο νόμος θα συνεχίσει να υπάρχει και ο Εχαντάντι θα παίξει στο NBA και οι Ιρανοί θα τον αποθεώνουν γιατί παίζει εκεί, μη σκεπτόμενοι ότι εκείνος μόνο και μόνο επειδή χτυπάει μια μπάλα πήρε ένα δικαίωμα που κανείς τους δεν θα πάρει ποτέ. Βεβαίως, σε κάθε νόμισμα υπάρχει και η άλλη πλευρά που λέει ότι ένας μπασκετμπολίστας δεν θα έπρεπε να πληρώνει τις πολιτικές αμαρτίες της χώρας του και της χώρας στην οποία πάει. Όμως, είναι εφικτό να μην υπάρχει σύνδεση; Ο Στερν έδειξε για ακόμη μια φορά τη δύναμή του, παρακάμπτοντας νόμο (όσο ηλίθιος νόμος κι αν είναι αυτός), κερδίζοντας ειδική μεταχείριση και βάζοντας στη μέση ένα παιδάκι 23 χρονών, που ξαφνικά επωμίστηκε περισσότερο βάρος στις πλάτες απ’ όσο μπορούσε να καταλάβει.
