Ν. Κρεμαστής: Μπαρτζώκα, παρ’ το αλλιώς, θα βρεις

Χαιρετώ από τα «ερυθρόλευκα» χαρακώματα τους αναγνώστες του Age of Basketball. Είχα τόσο καιρό να γράψω που κανονικά ο Κουσούλης θα έπρεπε να με ξανασυστήσει. Η χρονιά, όμως, έτρεχε αδυσώπητα όσο καιρό εγώ ήμουν unavailable, το Κύπελλο κρίθηκε (ή είναι Κυπελλάκι φέτος που το χάσαμε;), η Ευρωλίγκα βρίσκεται κοντά στο τέλος του Top-16, το πρωτάθλημα φτάνει στην ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου. Θα προσπαθήσω να catch up που λένε, χωρίς όμως να αναλωθώ σε πράγματα παλιότερων μηνών. Ό,τι έγινε, έγινε, ας πρόσεχα να το σχολιάσω τότε. Περισσότερο θέλω να μιλήσω για το τώρα και το μετά, εκεί που θα κριθούν οι κούπες. Και έχω κάποιες αμφιβολίες για το πόσες θα κοκκινίσουν από αυτές.             

Α1: Τα ξαναλέμε τον Μάη

Πρώτα απ’ όλα στην Α1. Η νίκη στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό έφερε ουσιαστικά το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στο λιμάνι. Άρα, όποιος θέλει τίτλο, θα πρέπει να νικήσει μέσα στο ΣΕΦ. Αυτό πάει και για τον Ολυμπιακό, προφανώς. Κι αυτός θα πρέπει να νικήσει στο ΣΕΦ για να παραμείνει πρωταθλητής (ή, αν προτιμάτε, χρειάζεται να νικήσει μόνο στο ΣΕΦ). Μεγάλο πλεονέκτημα, αλλά όχι τόσο μεγάλο ώστε να μπορεί κάποιος να προκαταβάλει το repeat. Μέχρι τον τελικό, πάντως, δύσκολα θα στραβώσει κάτι. Καλοί ο Πανιώνιος και ο ΠΑΟΚ, αλλά όχι τόσο καλοί.

Κύπελλο: Ας πάρουν ένα και αυτοί

Θα πω ότι εμένα με πείραξε που χάσαμε το Κύπελλο. Εντάξει, το όλο θέμα ήταν φαρσοκωμωδία με τις δηλώσεις εκατέρωθεν, με τις καφρίλες και τα όσα έγιναν μέχρι την και καλά εκκένωση του γηπέδου. Από εκεί και πέρα, το ήθελα το ματσάκι, την ήθελα την κούπα. Κι εσείς φαντάζομαι.

Αλλά, ο Πεδουλάκης προσαρμόστηκε, ο Μπαρτζώκας όχι. Σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο παιχνίδι κανονικής περιόδου εννοώ 6 ημέρες νωρίτερα. Γιατί το Κύπελλο δεν το πήρε ούτε ο Διαμαντίδης, ούτε ο Λασμ, ούτε ο Ούκιτς. Ο Πεδουλάκης το πήρε, ο Μπαρτζώκας το έχασε. Μην το πείτε στους Παναθηναϊκούς, όμως, φέτος η καραμέλα που πιπιλάνε είναι «δεν έχουμε προπονητή».

Σαν σπυριάρηδες ερωτευμένοι έφηβοι όταν τους παρατάει η πρώτη τους αγάπη για κάποιον άλλο. Δεν θα το ξεπεράσουν ποτέ. Και ο Φιλ Τζάκσον να έρθει δεν θα είναι Ομπράντοβιτς. Κάτι σαν τα ανέκδοτα με το Jim Beam. Κανείς δεν είναι Jim Beam, ε, Ομπράντοβιτς εννοώ. ‘Το θέλετε με σως αυτό;’. Ναι, βάλε και ότι «ο Ούκιτς είναι άχρηστος». Προφανώς και είναι. Τώρα που ήρθε στον Παναθηναϊκό. Ή επειδή βγάζει μάτια εδώ και 2 μήνες του δίνουν περίοδο χάριτος;

Τέλος πάντων, αφήνω τους απέναντι στη γραφικότητά τους και επιστρέφω στα καθ’ ημάς. Γιατί έχουμε πολλά να πούμε.

Ο συγχυσμένος κύριος Μπαρτζώκας

Πίστευα και πιστεύω πολύ στον Μπαρτζώκα. Τον θεωρώ προπονητή εξελίξιμο και με καλές προδιαγραφές. That being said, δεν μπορώ παρά να πω ότι με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό. Και με προβληματίζει αρκετά. Εντάξει, στην αρχή της χρονιάς… ήταν η αρχή της χρονιάς. Όλοι (αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι) θυμόμαστε τον Ίβκοβιτς πέρσι, στην αρχή της χρονιάς και μέχρι η ομάδα να παίξει όπως ήθελε, είδαμε πολλές άσχημες στιγμές από τον πάγκο.

Φέτος, έχω άλλο πρόβλημα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς θέλει ο Μπαρτζώκας να παίξει η ομάδα του. Όπως πέρσι; Περισσότερο με τον Σπανούλη; Λιγότερη άμυνα; Περισσότερη άμυνα; Να τρέξει περισσότερο; Να σουτάρει πιο πολλά τρίποντα; Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για το αν και ο ίδιος ο Μπαρτζώκας ξέρει πώς θέλει να παίξει η ομάδα του. Και τα ερωτηματικά προέρχονται από πολλά στοιχεία των αγώνων μας.

Να γυρίσω στον Νοέμβρη και να πω ότι πριν αρχίσει να κάνει Harlem Shake στα αποδυτήρια των Χιτ, ο Κρις Άντερσεν ήταν ο ιδανικός ψηλός για τον Ολυμπιακό; Ο Ολυμπιακός ήθελε ένα παίκτη τύπου-Λασμ (αν τον γράψω Λάσμε θα μου το αλλάξει ο Κουσούλης, οπότε ας τον λέω κι εγώ έτσι), τύπου Ντόρσεϊ. Αμυντικό καλό, αθλητικό, αλτικό, φόβητρο, όχι υπερ-σκόρερ, αλλά να μπαλώνει πίσω τα πάντα, να μπορεί να μαρκάρει από τους Λόρμπεκ των αντιπάλων ως τους Κρστιτς.

Και πήρε τον Πάουελ. Και τι βλέπουμε με τον Πάουελ; Τον Μπαρτζώκα να μην ξέρει τι να τον κάνει. Τελειώνει ο Μάρτης και αν ρωτήσει κανείς τον Μπαρτζώκα τι σ**τά κάνει με τον Πάουελ θα σου απαντήσει «τον βάζω πεντάδα μήπως κάποια στιγμή παίξει σαν τον Μουτόμπο, αλλά μετά την πρώτη φορά που τον βγάζω δεν ξέρω γιατί να τον ξαναβάλω».

Πού έχει οδηγήσει αυτό; Σε μια άχρηστη θέση στους ψηλούς σε έναν παίκτη που, με το χέρι στην καρδιά, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα περισσότερο απ’ ότι προσφέρουν παίζοντας το χρόνο του ο Πρίντεζης με τον Χάινς, ίσα ίσα που στην άμυνα είναι το απόλυτο χωνί των ευρωπαϊκών γηπέδων. Ξεχνιέται, κινείται αργά, είναι μαλθακός, είναι γενικά λίγος.

Η επιλογή του Μπαρτζώκα αποδείχτηκε πέρα για πέρα λανθασμένη, παρότι ήταν… καλό παιδί. Το λάθος του το έχει πια παραδεχτεί και ο Μπαρτζώκας, προφανώς η απόκτηση του Σερμαντίνι αυτό δείχνει. Για να πάμε στο δεύτερο ερωτηματικό που έχω.

Τι κάνει ο Σερμαντίνι στον Ολυμπιακό; Όποιος έχει καταλάβει τον τρόπο χρησιμοποίησης του Γεωργιανού παρακαλώ να με βοηθήσει κι εμένα, γιατί δεν το έχω καταλάβει. Μπαίνει, βάζει 4-6 πόντους, μαζεύει ριμπάουντ, στην πρώτη κακή άμυνα βγαίνει και δεν ξαναμπαίνει. Πάει να του σπάσει τον τσαμπουκά; Του κάνει καψώνι; Τον δουλεύει; Του έχουν βάλει κόφτη οι μάνατζερ; Ο Σερμαντίνι θα μπορούσε να είναι πολύτιμη βοήθεια στη ρακέτα του Ολυμπιακού.

Πρώτα απ’ όλα τελειώνει πολύ καλά τις φάσεις που παίρνει. Δεύτερον, είναι απείρως καλύτερος αμυντικός από τον Πάουελ. Τρίτον, είναι… απείρως ψηλότερος από τον Χάινς. Μπορεί να μαρκάρει… μακριά κορμιά που λένε και οι Έλληνες σπίκερ, να παίξει στην τάπα και στο above the rim παιχνίδι παίκτες ψηλούς, όπως ο Τόμιτς, ο Ζόριτς, ή τόσοι άλλοι. Αλλά παίζει 4-5 λεπτά, παίζει χωρίς ρόλο, παίζει χωρίς νόημα, χωρίς καμία θέση στην ομάδα.

Είναι σα να πρέπει ο Σερμαντίνι να βρει τη θέση του στην ομάδα και όχι να του τη βρει ο Μπαρτζώκας. Και μιας και μιλάμε για ρόλους και θέσεις, θα πω και το μεγαλύτερο κόλλημά μου. Ο Μαυροειδής γιατί έπρεπε να χάσει μια χρονιά από την καριέρα του έτσι;

Δεν είμαι φιλαράκι του Μαυροειδή, αλλά το θέμα πια παραπάει. Πήρες έναν Έλληνα διεθνή ψηλό και του φέρεσαι λες και είναι ένα 17χρονο παιδαρέλι που θες να ψηθεί στις προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Καμία λογική. Και μάλιστα παίκτη που τον είχες παλιότερα, παίκτη που σε έβγαλε Ευρωλίγκα με το Μαρούσι, που τον ανέδειξες. Δηλαδή, παίκτη που θεωρητικά ξέρεις να εκμεταλλεύεσαι.

Και δεν του δίνεις καν ευκαιρία. Τίποτα. Θεωρώ ότι αυτό πια δεν πρόκειται να αλλάξει στους 2-3 μήνες μέχρι να τελειώσει η σεζόν, αλλά το θεωρώ το μεγαλύτερο λάθος του Μπαρτζώκα. Και θα το θεωρώ ως τέτοιο και μετά το τέλος της σεζόν, το λέω από τώρα. Δεν έχει καμία λογική, δεν έχει καμία δικαιολογία, δεν είναι στάση σοβαρού προπονητή αυτή που ακολουθεί ο Μπαρτζώκας με τον Μαυροειδή. Και, δυστυχώς, στοιχίζει στον Ολυμπιακό.

Τα άλλα…

Όπως στοιχίζουν κι άλλα. Ας πούμε το γεγονός ότι υπάρχουν αγώνες που ο Μπαρτζώκας μοιάζει να έχει σημειώσει το τι αλλαγές θα κάνει από το σπίτι του, σε μπλοκάκι. Και να το ακολουθεί ασχέτως της εξέλιξης του αγώνα. Τώρα θα βάλω αυτόν, τώρα θα βάλω εκείνον, χωρίς να μας νοιάζει τι γίνεται στο ματς.

Ή το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πια παίζει χειρότερα απ’ ότι έπαιζε τον Δεκέμβρη. Η ομάδα ξαναγύρισε στο «Σπανούλης κι άγιος ο θεός» και αυτό δεν θα την πάει πουθενά. Με τον Σπανούλη στο παρκέ μπορούν να την μπλοκάρουν όλοι, ιδίως αν πέσουν όλοι στον Σπανούλη. Το θεωρητικό plan B του Μπαρτζώκα, το plan B που έκανε πέρσι τον Ολυμπιακό ανίκητο, καθώς η ομάδα ήξερε τι να κάνει και πώς να βοηθάει τον Σπανούλη ώστε να μπορεί να τη βοηθήσει κι εκείνος, φέτος απουσιάζει. Είναι σα να πρέπει να το βρει… ο Σπανούλης.

Κι αν ο Σερμαντίνι πρέπει μόνος του να βρει το ρόλο του, ο Πάουελ μόνος του να γίνει άλλος παίκτης, ο Μαυροειδής μόνος του να καταλάβει γιατί δεν παίζει (γιατί κανείς άλλος δεν το καταλαβαίνει) και ο Σπανούλης μόνος του πώς οι άλλοι μπορούν να βοηθήσουν αυτόν και τους εαυτούς τους, ε, οι οιωνοί δεν είναι και οι καλύτεροι δυνατοί.

Βρε δε βαριέσαι αδερφέ…

Ένα άλλο που με χαλάει εδώ και λίγο καιρό είναι η απουσία αυτής της σπίθας που βλέπαμε στα μάτια της. Πέρσι, η ομάδα είτε νικούσε είτε κέρδιζε, έμοιαζε με καμικάζι. Έτοιμοι να πεθάνουν σε κάθε φάση, έτοιμοι να τα δώσουν όλα, να μην κρατήσουν ούτε μια ανάσα backup.

Φέτος, αν δεν είχαμε εδώ και 1-2 μήνες τον Χάινς (τι παλίκαρος είναι τούτος; Ήρθε και γέλαγαν όλοι με τον 1.96 σέντερ του Ίβκοβιτς και τώρα πια στέκεται δίπλα στους πιο πολύτιμους ξένους όλων των εποχών για την ομάδα μας), δεν θα το βλέπαμε αυτό. Πολύ μη-μου-άπτου, πολύ υφάκι, πολύ σνομπαρία, πολύ εύκολα στο «πάμε παρακάτω». Καθίστε ρε μάγκες, είστε κορεσμένοι επειδή πήραμε 2 τίτλους μετά από 15 χρόνια και μετά (οι Έλληνες) αποκλειστήκατε από τη Νιγηρία; Αυτό ήταν; Τερματίσατε; Τρανότερα παραδείγματα το ματς με την Μπαρτσελόνα το οποίο ο Ολυμπιακός κάποια στιγμή παράτησε και το ματς με την Λαμποράλ.

Στο πρώτο, εκεί που όλοι μας ονειρευόμασταν μια ανατροπή, μια μάχη, έστω χαμένη, αλλά μια μάχη που θα μας έδινε τη διάθεση να χειροκροτήσουμε την ομάδα, που θα μας έκανε να γουστάρουμε, ο Ολυμπιακός απλώς… πήγε παρακάτω. Κάποια στιγμή λίγο μετά το 30ο λεπτό η ομάδα παράτησε τον αγώνα, δεν ασχολήθηκε. Δεν έπαιζε που δεν έπαιζε καλή άμυνα, μετά από κάποιο σημείο γελούσε κάθε πικραμένος. Αποτέλεσμα; 90 πόντοι μέσα στο ΣΕΦ, για μένα ντροπή. Χωρίς καμία δικαιολογία.

Και αν στο ματς αυτό είχες απέναντί σου την Μπαρτσελόνα και μπορούσες να το καταπιείς πιο εύκολα θεωρητικά, αυτό που έγινε με τη Λαμποράλ εγώ το θεωρώ ξευτίλα. Αντί να την πατήσεις κάτω και να κάνεις τους 20 πόντους 40, πήγες παρακάτω. Τα γελάκια, η χαλαρότητα, το όλο καρναβαλικό (για να είμαι και επίκαιρος) κλίμα στην 4η περίοδο, δεν ταιριάζει στον πρωταθλητή Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός κέρδιζε εύκολα, είχε τη διαφορά, αλλά κατόρθωσε να τα χάσει όλα στο τέλος.

Με πλήρη, για μένα, ευθύνη του πάγκου του. Όταν ο πάγκος είναι στην «τσίτα», δεν τολμάει κανείς να χαλαρώσει στο παρκέ. Όταν ο πάγκος έχει αποκοιμηθεί, βγάζει τον Σπανούλη, δεν παίρνει καν τάιμ άουτ όταν η διαφορά μειώνεται, τότε λογικό είναι να χαλαρώσουν όλοι. Ο Μπαρτζώκας και το υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο θα έπρεπε, για μένα, να είχαν τιμωρηθεί με πρόστιμο μετά το ματς αυτό. Γιατί έφυγαν από το γήπεδο στο 30ο λεπτό και όχι μετά το τέλος του ματς. Και δεν ζήτησαν ούτε ένα συγγνώμη μετά από τον κόσμο.

Μάντζαρης – Πέρκινς

Τελευταία αλλαγή η «αναγκαστική» του Μάντζαρη με τον Ντορόν Πέρκινς. Ο Μάντζαρης, εκτός του ότι δεν έκανε λάθη όσο έπαιζε, ήταν η κόλλα που κρατούσε την περιφερειακή άμυνα, ή για να μη γίνομαι τόσο γραφικός, είχε δέσει πολύ καλά με τον Σπανούλη και βοηθούσε πολύ αμυντικά την ομάδα.

Ο Πέρκινς αυτό δεν θα το κάνει. Το ξέρουν όλοι όσοι τον έχουν δει να παίζει. Εκτός του Μπαρτζώκα, προφανώς. Τον παίρνεις, γιατί δεν τον βάζεις αμέσως στο ρόστερ της Α1; Πώς θα του δώσεις τέλη Μαρτίου τη δυνατότητα να δέσει με την ομάδα, να βρει ρόλο αν δεν τον βάλεις στα… φιλικά της Α1 να παίζει κανένα 20λεπτο;

Όμως, όχι. Ο Μπαρτζώκας ήξερε καλύτερα, τον άφησε πρώτα 2 εβδομάδες εκτός αγώνων Α1, τον βάζει τώρα, παίζεις στο ΣΕΦ με τον Κολοσσό και τον βάζεις μέσα 5:11 (και 29 λεπτά τον Σπανούλη που πιο σκασμένος από την κούραση δεν θα μπορούσε να είναι αυτή την περίοδο, λογικό βέβαια, αφού τον ξεζουμίζεις χωρίς βοήθεια όποτε είναι στο παρκέ)! Γιατί; Επειδή το ματς ήταν… ντέρμπι; Μα αν δεν παίξει 20-25 λεπτά στο «ντέρμπι» με τον Κολοσσό, πώς θα παίξει στην Ευρωλίγκα όταν θα πρέπει να το κάνει γιατί θα κρίνεται η χρονιά;

Και το πιο σημαντικό: πότε ακριβώς θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τον Πέρκινς στο παρκέ; Γιατί, εντάξει, θα μου πείτε είναι νωρίς ακόμα. Εγώ θα πω ότι ο Σερμαντίνι κλείνει τρίμηνο στην ομάδα κι ακόμα πεντάλεπτα παίζει (ποια πεντάλεπτα, δηλαδή, 1:19 έμεινε στο παρκέ με τον Κολοσσό, προφανώς έπρεπε να παίξει 30 λεπτά ο Χάινς για να κερδίσουμε, αλλιώς θα χάναμε). Ο Πέρκινς ξεκάθαρα ακόμα δεν έχει ρόλο, ο Μπαρτζώκας περιμένει να απορροφηθεί από μόνος του, δια μαγείας στην ομάδα, σαν το μέλι στο τσάι, λες και παίζει leggo. Βάζεις το τουβλάκι, χτίζεται το σπίτι. Όχι ρε φίλε, δεν είναι έτσι. Αφού αλλάζεις τουβλάκια πρέπει να σκεφτείς και το ενδεχόμενο να φτιάξεις άλλο σπίτι.

Ο Πέρκινς δεν θα παίξει σαν τον Μάντζαρη. Απλό. Όμως, μπορεί να σου βάζει 3-4 ντράιβ, να ξεμπλοκάρει την ομάδα, να δίνει 3-4 ασίστ, να κατεβάζει ριμπάουντ, να τρέχει, να βοηθάει τον Σπανούλη με το να στρέφει τον προσανατολισμό της αντίπαλης άμυνας αλλού. Με το να τον έχεις να ανεβοκατεβαίνει το παρκέ σαν το χαζό χωρίς να έχει τι να κάνει και απλώς να περιφέρεται ασκόπως δεν κερδίζεις κάτι. Το έκανα κι εγώ αυτό και με λιγότερα λεφτά από τον Πέρκινς.

Τι έρχεται;

Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν. Η ομάδα μπροστά της έχει 3 ματς στην Ευρωλίγκα που θεωρώ ότι πρέπει, μπορεί κι επιβάλλεται να τα κερδίσει και τα 3. Από εκεί και μετά μπαίνουμε στα προημιτελικά, με ΤΣΣΚΑ ή με Εφές λογικά, ή και ακόμα και με Ρεάλ. Μειονέκτημα ή πλεονέκτημα έδρας μικρή σημασία έχουν για τον φετινό Ολυμπιακό, ο οποίος έχει 8/11 εκτός έδρας και 7/10 στο ΣΕΦ. Κερδίζει παντού, δηλαδή, όσο και χάνει στην έδρα του.

Από πληρότητα ρόστερ θεωρώ ότι στην ομάδα δεν λείπει τίποτα. Από ορθότητα επιλογών αυτή τη στιγμή λείπουν πολλά. Τις περισσότερες βραδιές ο Ολυμπιακός είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στον αντίπαλο με λάθος τρόπο, αντί θα τον αναγκάσει να προσαρμοστεί εκείνος σε εμάς. Η ομάδα είναι πια τόσες φορές στο ύψος της, όσες είναι και underachieving.

Με την εικόνα που βλέπουμε εδώ και λίγο καιρό, στο Λονδίνο δεν θα πάει ο Ολυμπιακός. Με βάση το ρόστερ, αν βελτιώσει τη χρήση των Σερμαντίνι, Πέρκινς, Μαυροειδή, Πάουελ, Σπανούλη, τότε θα πρέπει να βρίσκεται εκεί. Αυτό που θα με στενοχωρήσει περισσότερο δεν θα είναι ο ενδεχόμενος αποκλεισμός, αλλά το να αποκλειστεί η ομάδα χωρίς να έχει παίξει όλα τα χαρτιά της. Το να μείνουμε μετά εμείς εδώ και να λέμε τι θα γινόταν αν έπαιζε ο ένας, αν έβρισκαν ρόλο στον άλλο, αν έβαζαν στο ροτέισον τον τρίτο, ή αν άλλαζαν το ρόλο του τέταρτου. Αυτό θα είναι το χειρότερο, αυτό θα είναι το πιο εξοργιστικό.

Γιατί το να μην είσαι αρκετά καλός, κάποια στιγμή το δέχεσαι και προχωράς. Το να είσαι εξίσου καλός ή και καλύτερος από τον άλλο στη θεωρία, αλλά στην πράξη εσύ να είσαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού σου, εσύ να διευκολύνεις τον άλλο και να ορθώνεις εμπόδια στο δικό σου δρόμο, αυτό, όχι, δεν το καταπίνεις εύκολα. Και αυτό θα είναι η μεγαλύτερη ήττα του Μπαρτζώκα. Ο τομέας στον οποίο θα κριθεί, κατά τη γνώμη μου, το αν τελικά ήταν έτοιμος ή όχι για ένα τέτοιο βήμα στην καριέρα του. Γιατί ως τώρα δεν το δείχνει. Τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα έπρεπε να το δείξει ο προπονητής του πρωταθλητή Ευρώπης με ένα τέτοιο ρόστερ στα χέρια του.

Νώντας Κρεμαστής