Γεμάτες νίκες σε άδεια γήπεδα

Πάντως, το πρώτο πιάτο ήταν καλό για όλους μας. Και ιδίως για τους φίλους της ΑΕΚ, νομίζω, για να πάμε και στα ματς της Κυριακής.

Η ΑΕΚ πέρασε ένα μαύρο καλοκαίρι, αλλά στην εκκίνηση εμφανίστηκε «φτιαγμένη» και έτοιμη. Μπορεί οι απορίες για το ρόστερ της «Ένωσης» να απομένουν (είπα και χτες ότι για μένα δεν αποτελεί κριτήριο κριτικής η 1η αγωνιστική), αλλά το θέμα είναι ότι η ΑΕΚ μπήκε στο κλειστό του Σπόρτιγκ, σε συνθήκες ιδανικές για τον αντίπαλο (χωρίς κόσμο και χωρίς Ταπούτο) και πήρε αυτό που ήθελε, μάλιστα με εμφατικό τρόπο.

Έριξε 20 πόντους στον Κολοσσό, σε μια νίκη που είναι πολύ πιθανό να την ξανασυναντήσουμε μπροστά μας σε κάποια ισοβαθμία στο τέλος. Οι 20 πόντοι είναι πάρα πολλοί, όταν μιλάμε για ομάδες με τους ίδιους στόχους, είτε αυτοί θέλετε να είναι η οκτάδα είτε η σωτηρία. Ο Κολοσσός εμφανίστηκε «τρακαρισμένος» και «λίγος» με αποκορύφωμα την τεχνική ποινή επειδή μπήκε να παίξει με 6 παίκτες. Παιδαριώδη λάθη. Ο Φλεβαράκης μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τον Μπράιαντ, που έδειξε το πολύ μεγάλο ταλέντο του, ο Χατζής έκανε το καλύτερό του ματς τα τελευταία 2 χρόνια, ο Παπανικολάου είχε να παίξει τόση ώρα ποιοτικά αρκετό καιρό και, γενικά, η συγκυρία για την ΑΕΚ ήταν πολύ καλή. Ο Νέμεθ έδειξε αυτό που λέγαμε, ότι δηλαδή είναι αρκετά καλός παίκτης και μένει η απορία για τον Κίκερπιλ, που όσο κερδίζει η ομάδα θα έχει ευκαιρίες. Απ’ την άλλη, μεγάλη αστοχία (37% στα δίποντα, 28% στα τρίποντα), πολλή νευρικότητα που οδηγούσε σε λάθη και γενικώς ο Κολοσσός δεν έδειξε έτοιμος, εκτός του Στίβεν Σμιθ.

Στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έκανε περίπατο, όπως αναμενόταν. Ο Παναθηναϊκός, συνήθως, όποτε παίζει κεκλεισμένων των θυρών είναι πολύ σοβαρός και μέχρι ο αντίπαλος να «ξυπνήσει» από τη νωθρότητα του αγώνα, χάνει 10-15 πόντους. Κάπως έτσι έγινε και τώρα, με τον Παναθηναϊκό να παίρνει κεφάλι από την αρχή και όταν το Μαρούσι πλησίασε να μην το αφήνει να πιστέψει ότι μπορεί να κάνει κάτι.

Ξεχώρισε ο Στράτος Περπέρογλου, που μπήκε πολύ άσχημα στο ματς (φάουλ, 2 λάθη και άστοχο σουτ), αλλά στη συνέχεια μπόρεσε (αφού είχε την ευκαιρία να πάρει χρόνο λόγω της απουσίας Σπανούλης) να προσαρμοστεί και να τελειώσει αλάνθαστος με 13 πόντους, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 2 κλεψίματα.

Το Μαρούσι δεν μπορεί να κριθεί από τον αγώνα αυτόν, αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι ο Πατ Καλάθης θα βοηθήσει, καθώς έδειξε πολύ καλά στοιχεία. Ξεχώρισα ιδιαίτερα την ικανότητά του στην επίθεση, αλλά και στην ντρίμπλα σε σχέση με τους παίκτες του ύψους του. Λογικό, αφού ο Καλάθης πριν πάρει απότομα ύψος έπαιζε καθαρά στην περιφέρεια. Όσον αφορά τον Σον Χαφ, έδειξε λίγα πράγματα (έως καθόλου), αλλά μιας και ενσωματώθηκε τελευταίος στην προετοιμασία, του αξίζει να έχει περίοδο προσαρμογής. Ο Μαρκόπουλος έχει πλήρες ρόστερ για ομάδα του επιπέδου του Αμαρουσίου κι αυτό φάνηκε στο μοίρασμα του χρόνου που έκανε. Τέλος, αξίζει αναφορά στον Φάνη Κουμπούρα, που από το πρώτο ματς έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει το Μαρούσι.

Από τη διαχείριση του υλικού που έκανε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν είχαμε ουσιαστικά καμία έκπληξη. Κανείς από τους βασικούς δεν κουράστηκε πάνω από 25 λεπτά, ενώ αν κρατήσουμε κάτι είναι ότι φάνηκε πως (ακόμη τουλάχιστον;) δεν υπολογίζει στον Ντούσαν Σάκοτα για σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας.