Μην τους χάσετε από τα μάτια σας!

1. Τζος Τσίλντρες (Ολυμπιακός): Ο ντόρος που έγινε γύρω από το όνομα του έφερε στη μνήμη… ευλογημένες εποχές της δεκαετίας του ’90. Πρωταγωνιστής sε κάθε διαφήμιση, νο.1 πρόσωπο στα περισσότερα άρθρα, πρώτο θέμα συζήτησης στα μπασκετικά στέκια Ελλάδας, Ευρώπης και Αμερικής. Οι Κυριακάτικοι New York Times του αφιέρωσαν 2000 λέξεις, δεν ξέρουμε αν θα επιβεβαιώσει τις προσδοκίες, αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο να τον παρακολουθούμε στενά!

2. Μπράντον Τζένινγκς (Ρόμα): Φαινόμενο στο χάι-σκουλ (τελείωσε την τελευταία του σεζόν με 35.5 πόντους, 7.5 ασσίστ, 5 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα μέσο όρο), ο Τζένινγκς είχε μάτια μόνο για το ΝΒΑ. Οπότε, θέλοντας να βελτιωθεί ως παίκτης και αφού δεν μπορούσε να υπογράψει στο NBA με το νέο νόμο, αποφάσισε να μην πάει κολλέγιο και να έρθει στην Ευρώπη για να πάρει εμπειρίες. Μάζεψε ό,τι βραβείο υπήρχε και, αφού ετοίμασε τις βαλίτσες του, έγινε ο πρώτος Αμερικανός που έρχεται στην Ευρώπη σε ηλικία 19 ετών, αμέσως μετά το σχολείο, αντί για να πάει κολλέγιο.

3. Χουάν Κάρλος Ναβάρο (Μπαρτσελόνα): Σαν άλλος Ντανίλοβιτς του 21ου αιώνα, ο «Λα Μπόμπα» πήγε στο NBA, έπαιξε, πέτυχε και γυρίζει στην Ευρώπη για να ξαναγίνει βασιλιάς. Ένας από τους πλέον αγνούς Ευρωπαίους σκόρερ και πάλι στη Βαρκελώνη.

4. Ντούσκο Ιβάνοβιτς (Ταού): Φοβερά επιτυχημένος στην Ταού, λίγα πράγματα στην Μπαρτσελόνα, ο πιο σκληρός προπονητής της Ευρώπης επιστρέφει στην ομάδα με την οποία έχει εκρηκτική χημεία και είναι σίγουρα ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς. Ομάδα και προπονητής ελπίζουν αν βγουν και οι δύο κερδισμένοι από τη νέα συνεργασία τους.

5. Σιμόν Μιζράχι (Μακάμπι): Η πιο γραφική και αναγνωρίσιμη προεδρική μορφή στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ νοσηλεύτηκε το καλοκαίρι σε μονάδα εντατικής θεραπείας λόγω καρδιακού επεισοδίου. Οι γιατροί του συνέστησαν ξεκούραση, αλλά μάλλον δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να τον κρατήσει ήσυχο. Θα είναι και πάλι εκεί, πίσω απ’ τον πάγκο της Μακάμπι, να πηγαινοέρχεται πάνω κάτω με αγωνία.

6. Χουάν Πλάθα (Ρεάλ Μαδρίτης): Κρατήστε τα μάτια σας πάνω του γιατί δε θα τον βλέπετε για πολύ ακόμη. Ο απαράδεκτος προπονητής της Ρεάλ οδεύει με μαθηματική ακρίβεια προς απόλυση, εφόσον οι ιθύνοντες της ομάδας τον προλάβουν πριν διαλύσει και τη φετινή επένδυση. Μέχρι να φύγει, μην περιμένετε να εκμεταλλευτεί κάποιος τους Παπαδόπουλο, Μάσει, Χόσλεϊ.

7. Νίκολα Πέκοβιτς (Παναθηναϊκός): Το next best thing των Ευρωπαίων σέντερ είναι Μαυροβούνιος και έχει εκπληκτικές κινήσεις κάτω από το καλάθι. Δείτε τον γιατί μπορεί να πείσει τον Ομπράντοβιτς να αλλάξει το αγαπημένο του περιφερειακό παιχνίδι και να μεταφέρει το «βάρος» στη φροντ-λάιν.

8. Χένρι Ντόμερκαντ (Σιένα): Το «Ντόμπερμαν» δέχτηκε στην Ευρώπη τη στάμπα του «καλού σκόρερ, αλλά ασταθούς». Πέρυσι, λοιπόν, βάλθηκε να διαψεύσει όσους το πίστευαν αυτό με μια εξωφρενική σεζόν στο ULEB Cup (20.6 πόντοι με 56% στα δίποντα, 57.1% στα τρίποντα!). Φέτος, μετακόμισε στη Σιένα, και θα έχει την ευκαιρία να πείσει όσους δεν κατάφερε πέρυσι.

9. Αίτο Ρενέσες (Μάλαγα): Ο νέος προπονητής της Μάλαγα μετράει αναρίθμητες παρουσίες σε τελικούς. Το καλοκαίρι οδήγησε και την Ισπανία και τώρα επιθυμεί την υπέρβαση με τη Μάλαγα αν και η ομάδα έχει χτυπηθεί από τραυματισμούς. Δύσκολο; Ρωτήστε τον Αίτο.

10. Γκόρνταν Γκίριτσεκ (Φενέρ/Ούλκερ): Ο Γκίριτσεκ είναι ένας από τους Ευρωπαίους που καθιερώθηκαν στο NBA. Έπαιξε, σκόραρε, έκανε συμβόλαια και καριέρα. Στα 31 του γυρίζει στην Ευρώπη και παραμένει σπουδαίος παίκτης.

11. Κάρλος Αρόγιο (Μακάμπι): Ο πιο επιτυχημένος από μια μπασκετική χώρα που έπαιξε ποτέ στο NBA, ο Αρόγιο έχει πια 29 χρόνια και 433 αγώνες στο NBA στην «πλάτη» του, αλλά παραμένει το ίδιο… τρελός. Μαζί με τον Μπράουν θα προσφέρουν απολαυστικές στιγμές τρελού σκορ στο Τελ-Αβίβ.

12. Νόβιτσα Βελίτσκοβιτς (Παρτιζάν): Πρόπερσι ήταν ο Πέροβιτς, πέρσι ο Πέκοβιτς. Τα «τρομερά μωρά» της Παρτιζάν βγάζουν κάθε χρόνο και έναν κυρίαρχο ψηλό. Ο Βελίτσκοβιτς έχει όλα τα στοιχεία για να είναι ο επόμενος.

13. Μαρκίς Γκριν (Φενέρ/Ούλκερ): Κρατήστε τα μάτια σας πάνω του για να μην τον χάσετε! Ο γκαρντ της Φενέρ είναι ο πιο κοντός παίκτης της διοργάνωσης (1.65) και πιθανώς ο πιο γρήγορος. Καλός παίκτης και καλός πασέρ, μια ατραξιόν από κάθε άποψη.

14. Ρίκι Ρούμπιο (Μπανταλόνα): Το «παιδί-θαύμα» μεγάλωσε και σιγά σιγά αρχίζει να τα κάνει όλα μέσα στο γήπεδο και να αναλαμβάνει ηγετικές πρωτοβουλίες. Φέτος, αναμένεται η πιο μεστή χρονιά του. Αρκεί να μπορέσει να ανακάμψει από τον τραυματισμό που θα τον κρατήσει έξω μέχρι τα Χριστούγεννα.

15. Σλάβκο Βράνιες (Παρτιζάν): Αυτόν δεν υπάρχει περίπτωση να τον χάσετε, αφού είναι ο ψηλότερος παίκτης της διοργάνωσης. Κοιτάει τον κόσμο από τα 228 εκατοστά, δεν παίζει πολύ, αλλά ευχαρίστως κόβει όποιον τολμά να κάνει λέι-απ κοντά του.

Υ.Γ.: Τη Δευτέρα ξεκίνησε η φετινή Ευρωλίγκα με την Ταού να επιβεβαιώνει κατά της Φενέρ ότι η Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα είναι σχεδόν απόρθητο κάστρο. Το ματς αυτό άνοιξε τη φετινή Ευρωλίγκα προς τιμήν των 50 χρόνων από τη δημιουργία της βάσκικης ομάδας.