Εύκολη βραδιά είχε ο Άρης στο Αλεξάνδρειο, όπου με ένα θεαματικό ξέσπασμα στη δεύτερη περίοδο καθάρισε τον αγώνα. Το 22-0 που έκανε ο Άρης σε διάστημα 6,5 λεπτών ήταν κάτι σπάνιο για ομάδες ίδιου επιπέδου και κάτι συνάμα απαράδεκτο. Το Μαρούσι είναι καινούργια ομάδα και θέλει αρκετό χρόνο, όπως φαίνεται, για να δέσει και να πιάσει υψηλά επίπεδα απόδοσης, αλλά με παίκτες όπως ο Χαραλαμπίδης, ο Κις και ο Στίβενσον είναι απαράδεκτο να δέχεται τέτοια σερί χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Αναφέρω αυτούς τους 3 γιατί είναι οι κατεξοχήν παίκτες της ομάδας που μπορούν να πάρουν την μπάλα από το κέντρο και να παίξουν την επίθεση μόνοι τους. Δεν είναι λύση θα μου πείτε; Κι όμως. Όταν η ομάδα σου κολλάει τόσο, κάνεις ότι έκανες με τα παλιά αυτοκίνητα (ακόμη και με τα καινούργια το δοκιμάζουν οι περισσότεροι 1 φορά): Σπρώχνεις και βάζεις δευτέρα. Έτσι, αναλογικά, δίνεις την μπάλα στον καλύτερο σκόρερ σου να παίξει 2-3 επιθέσεις μόνος του, να κάνει 1-2 ντράιβ, να πάρει φάουλ για βολές, να ξεκολλήσεις από το ίδιο σκορ. Μπορεί να ακούγεται απλοϊκό, αλλά πάντα αυτή ήταν η λύση. Όλα τα συστήματα του κόσμου να έχεις και να παίζεις πιο οργανωμένα από κάθε άλλον, θα έρθει η στιγμή που πρέπει να δώσεις σε κάποιον την μπάλα και να του πεις «παίξε μόνος σου». Και το Μαρούσι έχει τέτοιους παίκτες, αλλά παραδόξως δεν τους χρησιμοποίησε σε αυτόν τον ρόλο. Πήγε να σταματήσει την ανομβρία με ορθολογικούς τρόπους: η μπάλα στους ψηλούς, υπομονή και σύστημα. Τελικά, όταν το κατάφερε το σκορ ήταν 41-18 και το ματς είχε χαθεί. Η επιστροφή του δευτέρου ημιχρόνου δείχνει ότι το Μαρούσι είναι πολύ δυνατή ομάδα, αλλά και ότι κανείς δεν είναι έτοιμος ακόμη να παραμείνει σταθερός για 40 λεπτά. Μεγάλο κέρδος για τον Άρη ο Σπένσερ Νέλσον, που είχαμε γράψει από το καλοκαίρι ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ, αν και ακόμη δεν έχει βρει τον εαυτό του κοντά στο καλάθι. Ο Άρης στηρίζεται περισσότερο σε ατομικές προσπάθειες στην επίθεση, κάτι που έκανε και κατά την πρώτη περίοδο Ματσόν στην ομάδα. Θα του κοστίσει σε ματς με καλύτερες ομάδες, αλλά για τέτοια παιχνίδια, έχει παίκτες που μπορούν να τραβήξουν το σκοράρισμα, όταν ξέρουν ότι παίζουν ελεύθερα.
Στα Τρίκαλα η ΑΕΚ πήρε τεράστια νίκη, και δεν είναι λίγο αυτό που λέω. Βρέθηκε πίσω με 12 πόντους, ανέτρεψε το ματς, κράτησε το προβάδισμα στα τελευταία λεπτά όταν τα Τρίκαλα πίεζαν και πήρε δύο πολύτιμους βαθμούς. Τα Τρίκαλα είχαν την ευκαιρία, αλλά και οι δύο τελευταίες επιθέσεις τους ήταν λάθος. Η πρώτη πάσα μέσα στη ρακέτα δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει από την άμυνα και 30 φορές να την ξαναδοκίμαζαν, ενώ μετά την επαναφορά έπρεπε να βγει σύστημα με σκριν, ώστε ο Νικολαΐδης να μη σουτάρει με παίκτη κρεμασμένο πάνω του. Όπως σωστά τόνισε κι ο BEN ένα απλό σύστημα με τριπλό σκριν και ρολάρισμα και των τριών παικτών θα άφηνε τον Νικολαΐδη ελεύθερο ή έναν από τους ψηλούς. Τίποτα δεν έγινε και ήρθε η ήττα.
Ο Πανελλήνιος έπαιξε μέτρια με την Καβάλα, που έδειξε ότι έχει καλό ρόστερ. Το 0-11 της Καβάλας στην τέταρτη περίοδο είναι καλό δείγμα για την ομάδα του Πιλαφίδη, αλλά η μετέπειτα καθίζηση είναι προς προβληματισμό. Αν όμως όλες οι ομάδες έχουν ελαφρυντικά επειδή είναι νωρίς στη σεζόν, η Καβάλα αγωνιστικά έχει τα περισσότερα, καθώς εδώ και 3 εβδομάδες οι παίκτες κάθονταν και περίμεναν αντί να παίζουν.
Τέλος, ο Κολοσσός στη Λάρισα πήρε τεράστιο διπλό. Με το πρόγραμμα που έχει η ομάδα της Ρόδου στο ξεκίνημα είχαμε γράψει για το φόβο να ξεκινήσει με 0-8 το πρωτάθλημα και μετά να έχει τεράστια προβλήματα ψυχολογίας και υπομονής. Αλλά μια εκτός έδρας νίκη επί ομάδας του επιπέδου της, επαναφέρει την ψυχραιμία στο στρατόπεδο των «θαλασσί». Όλα τα λεφτά και πάλι ο Στίβεν Σμιθ, που είναι λίρα εκατό για τον Σφαιρόπουλο και δείχνει παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας. Ο Σμιθ είχε 26 πόντους, 8 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 5 κερδισμένα φάουλ με 4/6 βολές, 8/15 δίποντα και 2/3 τρίποντα σε 32 λεπτά συμμετοχής και ήταν ο λόγος που κέρδισε η ομάδα του. Μοναδικός αστερίσκος, που φαίνεται εδώ και 2 εβδομάδες: πρέπει να συγκρατήσει τον υψηλό του εκνευρισμό κάθε φορά που δεν του δίνουν φάουλ, γιατί χάνει 1-2 επιθέσεις μετά.