Καυτό αιώνιο καλοκαίρι!

Η σεζόν έχει τελειώσει εδώ και καιρό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, βρισκόμαστε εν αναμονή της πρώτης συνάντησης της εθνικής ομάδας ενόψει Ευρωμπάσκετ, συνάντηση η οποία πλησιάζει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ενδιαφέρον έχει χαθεί. Αυτό το καλοκαίρι και οι δύο «αιώνιοι» έχουν πολλούς λόγους για να θέλουν να κερδίσουν τις εντυπώσεις, για να θέλουν να θέσουν τις βάσεις για την κυριαρχία του χειμώνα.

Ο ένας έφτασε στο repeat στην Ευρωλίγκα, κατόρθωμα απίστευτο, ο άλλος επανέκτησε τα σκήπτρα στο πρωτάθλημα, κατόρθωμα πολύ δύσκολο αν σκεφτεί κανείς την πλήρη μεταμόρφωση του ρόστερ που έγινε πέρσι. Μπαρτζώκας και Πεδουλάκης κέρδισαν ψήφο εμπιστοσύνης, ή, μάλλον, αν θέλουμε να είμαστε πιο ρεαλιστές, ανάγκασαν άπαντες σε ψήφο εμπιστοσύνης, καθότι, ας μην κρυβόμαστε, μέσα στη σεζόν πολλές φορές οι οπαδοί των δύο ομάδων δεν είχαν την πρέπουσα υπομονή απέναντι στους προπονητές τους. Όμως, και οι δύο πήραν κούπες, και οι δύο έδειξαν την αξία τους.

Και κάπως έτσι μπαίνουμε στο καλοκαίρι του 2013. Με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται μπροστά στην αδιανόητη πρόκληση του three-peat στην Ευρωλίγκα αλλά και μπροστά στην πρόκληση της δικής του επανάκτησης των εγχώριων σκήπτρων. Με τον Παναθηναϊκό να αναζητά τη διατήρηση του ελληνικού στέμματος στο κεφάλι του, αλλά και την επιστροφή στον θώκο της Ευρώπης. Είπαμε, φέτος έχουν και οι δύο λόγους για να μπουν με… ορέξεις στο καλοκαίρι. Κάτι που έχει ήδη γίνει.

Ο Ολυμπιακός έχει ήδη κερδίσει ένα τεράστιο στοίχημα. Η ανανέωση του Βασίλη Σπανούλη ισοδυναμεί με τον… μισό και βάλε σχεδιασμό της ομάδας. Ο Σπανούλης είναι ο εν ενεργεία MVP της Ευρωλίγκας, έχει δύο συνεχόμενους τίτλους με δύο συνεχόμενα MVP φάιναλ φορ, είναι αυτή τη στιγμή ο κατά τεκμήριο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη. Πάνω απ’ όλα; Είναι ένας παίκτης που τον ήθελε η μισή Ευρώπη αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον όλοι όσοι θα μπορούσαν να τον πληρώσουν.

Και ο Ολυμπιακός κατάφερε να τον κρατήσει, προφανώς θα ήταν θέληση και του Σπανούλη, αλλά σίγουρα προστίθεται ως νίκη στο σκορ των προέδρων της ομάδας. Και όχι ως απλή νίκη, αλλά ως η μεγαλύτερη στην Ευρώπη φέτος το καλοκαίρι. Ας μην κρυβόμαστε, η απόκτηση του Σπανούλη φέτος το καλοκαίρι ήταν ο νο1 στόχος όλων των καλών ομάδων της Ευρώπης.

Μέτρησε σε αυτό το γεγονός ότι είχε χαθεί λίγο νωρίτερα ο Κάιλ Χάινς; Δεν μπορώ να το ξέρω, πιθανώς ναι. Όχι στην απόφαση του Σπανούλη ή του Ολυμπιακού ότι τον θέλει, αλλά ίσως στη θέρμη με την οποία ο Ολυμπιακός και ο κόσμος προσέγγισαν το θέμα Σπανούλη.

Η υπόθεση Χάινς ήταν η μόνη «ήττα» ως τώρα του Ολυμπιακού στο μετεγγραφικό παζάρι. Την αναφέρω ως ήττα γιατί ο παίκτης ήταν δικός του και έφυγε και ήταν ένας παίκτης που ο Ολυμπιακός ήθελε να τον κρατήσει. Πολλά έγιναν στο θέμα, αρκετά είναι αυτά που δεν θα δουν το φως της δημοσιότητας, νομίζω ότι ο Χάινς είχε αποφασίσει να φύγει, πριν καν υπογράψει στην ΤΣΣΚΑ. Τα λεφτά των Ρώσων ήταν πάρα πολλά, αλλά η τελική προσφορά του Ολυμπιακού δεν είχε να ζηλέψει ιδιαίτερα. Τα 2 (ή 2,2 με τα μπόνους) εκατομμύρια δολάρια του Ολυμπιακού είναι ξεκάθαρα τεράστιο ποσό για έναν παίκτη που έπαιρνε λιγότερο από το 1/3 αυτών το χρόνο ως τώρα. Ο Χάινς χειρίστηκε λάθος την υπόθεση, αυτό φάνηκε ξεκάθαρα, ο Ολυμπιακός πιθανότατα δεν περίμενε ότι ο Χάινς θα φερθεί έτσι και την «πάτησε». Ή, ο Αμερικανός είχε συμφωνήσει με την ΤΣΣΚΑ πολύ νωρίτερα, ίσως και πριν τους τελικούς, απλώς ήθελε να αφήσει χρόνο για να το ανακοινώσει. Γι’ αυτό και μετά οι ημερομηνίες που λέει ότι πήρε απόφαση δεν συμφωνούν με τις επικοινωνίες που είχε με την ομάδα και τα όσα έλεγε σε αυτή.

Κακή εξέλιξη; Θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός ήθελε ανανέωση. Όχι λόγω ηλικίας, λόγω δίψας. Σίγουρα λέμε ότι πετυχημένη συνταγή δεν αλλάζει, αλλά ένα καλό ανακάτεμα της τράπουλας ανεβάζει ξανά το ενδιαφέρον όλων σε μια ομάδα που έχει ήδη πάρει δύο συνεχόμενες Ευρωλίγκες και που στους τελικούς έμοιαζε να έχει στεγνώσει από πάθος. Και οι παίκτες που κυνήγησε και πήρε ο Ολυμπιακός μετά, ίσως κάνουν τη μη ανανέωση του Χάινς να βγει σε καλό για τους «ερυθρολεύκους».

Ο Μπράιαντ Ντάνστον είναι κι αυτός ένας «κοντός» ψηλός. Λίγο πάνω από τα 2 μέτρα, ο Ντάνστον είναι απίστευτος αμυντικός, αν δεν πιστεύετε εμένα, δείτε τα νούμερά του στην Ιταλία φέτος με τη Βαρέζε, ήταν 1ος μπλοκέρ και 2ος κλέφτης του πρωταθλήματος, με 2.1 τάπες και 2.1 κλεψίματα ανά αγώνα. Είναι πολύ καλός ριμπάουντερ, ξέρει να τελειώνει φάσεις, ενώ είναι και πολύ καλύτερος σουτέρ απ’ ότι ήταν παλιότερα (καλύτερος βεβαίως και από τον Χάινς στον τομέα αυτόν).

Ο Σέντρικ Σίμονς, παλιός γνωστός μας από την Καβάλα του 2010-11, δεν θα κρύψω ότι είναι από τις αδυναμίες μου ως παίκτης. Πολύ δυνατός, με τεράστιο άνοιγμα χεριών, στο απίστευτο 2.24 μέτρα παρότι το ύψος του είναι 2.06, ο Σίμονς είναι πολύ καλός αμυντικός, είναι ο παίκτης που θα κάνει τη βρώμικη δουλειά στο γήπεδο, που θα κυνηγήσει όλα τα ριμπάουντ.

Αν στα αδύνατά σημεία του φετινού Ολυμπιακού ήταν η άμυνα στη ρακέτα, όπου αρκετές φορές θεωρήθηκε είτε λίγο σοφτ, είτε κοντός, είτε αργός, του χρόνου δεν βλέπω πώς αυτό θα είναι πρόβλημα. Ο Σίμονς και ο Ντάνστον είναι παίκτες που παίζουν πολύ καλή άμυνα, με έφεση στην τάπα και το ριμπάουντ και οι δύο.

Και, βέβαια, ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην πιθανότατα καλύτερη επιλογή όλων, αυτή του Μπρεντ Πετγουέι. Για μένα, ο Πετγουέι ήταν ο τύπος παίκτη που οι ελληνικές ομάδες θα χτυπούσαν το κεφάλι τους στον τοίχο αν τον άφηναν να φύγει. Όπως έκαναν παλιότερα με τον Πιτ Μάικλ και αρκετούς άλλους. Ο Πετγουέι είναι τρομερή δύναμη στα φόργουορντ, δένει πολύ ωραία στα σχήματα του Ολυμπιακού με Παπανικολάου, Περπέρογλου, Πρίντεζη, αλλά και στο μπάσκετ που θέλει να παίζει ο Ολυμπιακός, ήταν ο 1ος μπλοκέρ της Α1 με 2.5 ανά αγώνα, είναι καλός ριμπάουντερ, έχει έφεση στο κλέψιμο, ενώ σκοράρει και πολύ εύκολα. Σίγουρα ο ξένος που έκλεψε την παράσταση στην Α1 φέτος και έπρεπε να μείνει στη χώρα μας, προφανώς σε έναν από τους δύο «αιώνιους» (ακουγόταν από τον Γενάρη αυτό).

Μαζί με τις τρεις αυτές κινήσεις ο Ολυμπιακός ανανέωσε και το συμβόλαιο του Έισι Λο, ο οποίος είναι παίκτης που πολύ δύσκολα μπορείς να βρεις, πολύ καλός στο ασόδυο, έχει δέσει με την ομάδα και βέβαιο ότι θα βοηθήσει.

Ήδη το ρόστερ των «ερυθρολεύκων» έχει: Σπανούλη, Σλούκα, Μάντζαρη, Παπανικολάου, Περπέρογλου, Πρίντεζη, Κατσίβελη, αλλά και τον Μαυροειδή προς το παρόν από ελληνικό στοιχείο (συν τον Γεωργάκη), Πετγουέι, Σίμονς, Ντάνστον, Λο από ξένους. Προφανώς ιδιαίτερος χώρος για πολλούς παίκτες δεν μένει, ακόμα και χωρίς τον Μαυροειδή και τον Γεωργάκη, το ρόστερ ήδη μετράει 11 παίκτες, 5 ασόδυα, 2 τριάρια, και 4 ψηλούς. Με βάση τη λογική ο Ολυμπιακός θέλει έναν ακόμα παίκτη στη ρακέτα, ίσως έναν πιο βαρύ παίκτη (επιμένω ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να εκμεταλλευτεί τον Μαυροειδή που κυρίως επιθετικά είναι πολύ καλός σέντερ), ίσως και έναν περιφερειακό σκόρερ, αν θέλει να έχει κάποιον εκεί για να ελαφρύνει το φορτίο του Σπανούλη, περισσότερο χρειάζεται έναν παίκτη με σταθερά καλό τρίποντο στην περιφέρεια.

Πάντως, η ομάδα είναι ήδη σχεδόν πλήρης και σίγουρα το ρόστερ είναι θεαματικό και θα πρωταγωνιστήσει στην Ευρωλίγκα. Η νέα τριάδα ξένων περιμένω να αλλάξει το παιχνίδι του Ολυμπιακού στη ρακέτα, να δώσει πιο πολύ σκορ από την περσινή, αλλά και να προσφέρει μια ιδιαίτερα σκληρή άμυνα στους «ερυθρολεύκους» που θα μπορεί να τροφοδοτεί τους αιφνιδιασμούς τους. Θεωρητικά ο Ολυμπιακός με Άντιτς/Σερμαντίνι και Γκεσεβίτσιους θα μπορούσε να κλείσει το ρόστερ του, αλλά δεν θα ανανεώσει κάποιος από τους τρεις λογικά. Ένα δυαροτριάρι με καλό σουτ και ένα πεντάρι που να μπορεί να μπει να μαρκάρει μεγάλα κορμιά χωρίς να θέλει τρόλεϊ για να γυρίσει άμυνα αναζητά ο Ολυμπιακός.

Βέβαια, τις εντυπώσεις δεν τις έχει κερδίσει μόνο ο Ολυμπιακός. Ο Παναθηναϊκός έχει μπει και αυτός δυναμικά στο καλοκαιρινό παζάρι και το ρόστερ του για τη νέα σεζόν φαντάζει ότι θα είναι πολύ πιο δυνατό από πέρσι. Και από εκείνο που μπήκε τον Οκτώβρη του 2012 στα παρκέ, αλλά και από εκείνο που έκλεισε τους τελικούς της Α1 το καλοκαίρι του 2013.

Ο Παναθηναϊκός, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μοιάζει ότι χάνει αρκετούς παίκτες από το περσινό ρόστερ. Ο Κώστας Τσαρτσαρής δήλωσε ότι αποχωρεί από την ενεργό δράση (παρότι μόλις 33 ετών), ο Γκουίν προφανώς και δεν θα συνέχιζε στο «τριφύλλι», ο Σχορτσανίτης έλυσε το συμβόλαιό του, ενώ ο μάνατζερ του Μασιούλις ουσιαστικά ανακοίνωσε και τη δική του αποχώρηση από το ρόστερ λέγοντας «δεν υπάρχει χώρος για τον Γιόνας στην ομάδα». Θα αναρωτηθεί κανείς, εδώ έφυγαν τόσοι παίκτες και δεν υπάρχει χώρος;

Κι όμως, η ταχύτητα με την οποία κινήθηκε ο Παναθηναϊκός στο μετεγγραφικό παζάρι είναι αξιοθαύμαστη. Και οι παίκτες που πήραν σαφώς και τον ανεβάζουν επίπεδο.

Η αρχή έγινε με την ανανέωση του Διαμαντίδη, που ήρθε εύκολα, αναμενόμενα και αναίμακτα. Ο Διαμαντίδης ανανέωσε στον Παναθηναϊκό για 2 χρόνια πριν καν… στεγνώσει το μελάνι στο συμβόλαιο που υπέγραφε ο Ομπράντοβιτς στην Τουρκία και οι φίλοι των «πρασίνων» σχεδόν δεν πρόλαβαν να ανησυχήσουν.

Μόλις τελείωσε αυτό, ο Πεδουλάκης επιβράβευσε τον Γάιο Σκορδίλη για την προσπάθειά του όλη τη σεζόν ανανεώνοντάς τον και για του χρόνου, αλλά η συνέχεια ήταν πολύ πιο θεαματική.

Το δίδυμο του Λασμ με τον Γκιστ είναι κατά γενική ομολογία ένας από τους βασικότερους λόγους κατάκτησης του τίτλου για τον Παναθηναϊκό. Και οι δύο θα συνεχίσουν να φοράνε το «τριφύλλι» στο στήθος τους, καθώς αμφότεροι ανανέωσαν. Ο Γκιστ πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα, ο Λασμ αφού πρώτα… τον είχαν κλάψει τα ελληνικά σάιτ και έγραφαν ότι η αποχώρησή του ήταν οριστική. Όμως, ο Γιαννακόπουλος κατάφερε να τον κρατήσει στο ΟΑΚΑ, σίγουρα μεγάλη νίκη για τον Παναθηναϊκό, η συνεισφορά του Λασμ στην άμυνα της ομάδας ήταν παραπάνω από καθοριστική.

Εκτός από τους δύο ψηλούς ανανέωσε με τον Παναθηναϊκό και άλλος ένας ξένος που δεν είχε ξεκινήσει τη σεζόν στο ΟΑΚΑ: ο Ραμέλ Κάρι. Ο 33χρονος Κάρι έδειξε να είναι ο παίκτης που αναζητούσε για την περιφέρειά του από την αρχή ο Πεδουλάκης. Όποιος τον είδε να παίζει και ξέρει το πώς αρέσει στον Πεδουλάκη να αγωνίζεται η ομάδα του, φανταζόταν ότι δύσκολα θα άφηνε ο Κάρι τα «πράσινα». Πράγματι αυτό επιβεβαιώθηκε, ο Κάρι έπαιξε πολύ μυαλωμένα στον Παναθηναϊκό, σούταρε καταπληκτικά (είχε 65% στα δίποντα και 61% στα τρίποντα), «κούμπωσε» απίστευτα στο σύστημα του Πεδουλάκη και, θεωρώ, ότι πολύ σωστά έμεινε. Μπορεί η ανανέωση να μην φέρει μαζί της το στοιχείο της έκπληξης και του ενθουσιασμού για τον κόσμο που έχει ο ερχομός ενός νέου παίκτη, αλλά στην περίπτωση του Κάρι δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός θα έβρισκε καλύτερο.

Το στοιχείο της έκπληξης και του ενθουσιασμού μάλλον απουσιάζει και από μια άλλη κίνηση του «τριφυλλιού». Η επιστροφή του Αντώνη Φώτση είναι κάτι που ακούγεται εδώ και 4-5 μήνες. Έγιναν προσπάθειες να ολοκληρωθεί μέσα στη σεζόν, αυτό δεν κατέστη εφικτό, ο Φώτσης επέστρεψε στα «πράσινα» τον Ιούλιο. Ο Φώτσης δεν έχω κρύψει ότι είναι ίσως η μεγαλύτερη αδυναμία μου από τους εν ενεργεία Έλληνες παίκτες, αλλά ακόμη και… ψυχρά αντικειμενικός να προσπαθήσω να μείνω, δεν βλέπω πώς να μην ενθουσιάζονται στον Παναθηναϊκό με την απόκτησή του.

Πρώτον, ο Φώτσης δένει με όλα τα σχήματα. Είτε πρέπει να παίξει στην περιφέρεια, είτε πρέπει να παίξει στη ρακέτα, είτε να τρέξει, είτε να πάει αργά, είτε να κλείσει διαδρόμους, είτε να πάρει ριμπάουντ, είτε να σουτάρει από το τρίποντο, είτε να παίξει above the rim παιχνίδι, ο Φώτσης είναι ίσως ο πιο πλήρης φόργουορντ στην Ευρώπη. Και πια έρχεται σε μία ομάδα που έχει ήδη Λασμ και Γκιστ, κάνοντας τη φροντλάιν του Παναθηναϊκού απίστευτα αθλητική, φόβητρο στην άμυνα στη ρακέτα, αλλά και προσδίδοντάς της δολοφονική σταθερότητα από το τρίποντο.

Και σα να μην έφτανε αυτό, ο Παναθηναϊκός έφτασε σε συμφωνία και με τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Εκτός του τεράστιου πλεονεκτήματος του Λουκά… το γεγονός, δηλαδή, ότι είναι Έλληνας και δεν θα πιάσει θέση ξένου, μιλάμε για μια μετεγγραφή που «ζέστανε» πολύ τον κόσμο της ομάδας. Ο λόγος ότι γι’ αυτόν είχε ενδιαφερθεί και ο Ολυμπιακός, ουσιαστικά (και καλώς από πλευράς μάρκετινγκ της ομάδας) θεωρήθηκε νίκη του Παναθηναϊκού, ενώ ο Μαυροκεφαλίδης είναι παίκτης πολύ καλός επιθετικά και με πολλά χαρίσματα, από τους πιο ντελικάτους ψηλούς στην Ευρώπη, προερχόμενος από μια καταπληκτική σεζόν.

Και, βεβαίως, δεν έχω ξεχάσει τις δύο άλλες κινήσεις του Παναθηναϊκού, κινήσεις που σχεδόν κλείνουν το ρόστερ, ανεβάζοντάς το και επίπεδο. Ο Νίκος Παππάς ήταν ο καλύτερος παίκτης στην Α1 φέτος, ενώ ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς ήταν ο καλύτερος Έλληνας φόργουορντ από τους… εκτός «αιωνίων». Οι δυο τους μεταπήδησαν στον Παναθηναϊκό, και στο χέρι τους είναι αυτό το άλμα να είναι η αφορμή της καθιέρωσής τους.

Ο Παππάς έχει δοκιμάσει και παλιότερα να ανέβει επίπεδο, θεωρώ ότι τώρα είναι ξεκάθαρα έτοιμος, έχει μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα, μπορεί να κερδίζει με μεγάλη ευχέρεια φάουλ, είναι παίκτης που κάθε ομάδα χρειάζεται, ο παίκτης που ξέρεις ότι θα είναι εκεί όταν κολλήσεις στο σκοράρισμα. Ο Γιάνκοβιτς είναι ένα πλήρης φόργουορντ, αρκετά ακατέργαστος ακόμα, αλλά με φόντα να κάνει μεγάλη καριέρα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Με σωστή δουλειά μπορεί ξεκάθαρα να συνεισφέρει από φέτος, άλλωστε τον είδαμε και στην Α1 της περιόδου που μόλις μας τελείωσε (άλλωστε η δική του απόκτηση σε συνδυασμό με την επιστροφή του Φώτση έκανε τον μάνατζερ του Μασιούλις να πει ότι δεν υπάρχει χώρος για τον παίκτη του). Θεωρώ και τις δύο αυτές κινήσεις αρκετά θεαματικές και σίγουρα ουσίας.

Οπότε πού φτάνουμε; Ο Παναθηναϊκός έχει στο ρόστερ του Διαμαντίδη, Μπράμο, Παππά, Γιάνκοβιτς, Φώτση, Μαυροκεφαλίδη, Σκορδίλη από Έλληνες (συν τους πιτσιρικάδες), με τους Ούκιτς, Λασμ, Γκιστ και Κάρι να αποτελούν τους ως τώρα ξένους του. Ουσιαστικά πλήρες ρόστερ, με 5 παίκτες ξεκάθαρα περιφέρειας και 6 παίκτες που μπορούν να παίξουν και στο καλάθι (ο Γιάνκοβιτς στο δεύτερο γκρουπ). Θεωρώ ότι εφόσον δεν μείνει ο Ξανθόπουλος ο Παναθηναϊκός θέλει έναν ακόμα πλέι μέικερ, εκεί λογικά θα «φύγει» η άλλη θέση ξένου, ενώ ίσως χρειαστεί και ένα πεντάρι, (πιο) βαρύ, για τις περιπτώσεις που θα θέλει να πηγαίνει σε αντίστοιχα σχήματα. Η ομάδα που έχει ήδη μπορεί να θεωρηθεί ότι θα είναι από τις καλύτερες της Ευρώπης και ξεκάθαρα θα πρωταγωνιστήσει και στην επερχόμενη Ευρωλίγκα.

Σε κάθε περίπτωση τα ρόστερ των δύο «αιωνίων» είναι άκρως θεαματικά, θεωρώ ότι μας έχουν ήδη βοηθήσει να «απαλύνουμε» μέσα μας την ανάμνηση του πώς τελείωσε το πρωτάθλημα και να ανυπομονούμε να τα δούμε στο παρκέ την ερχόμενη σεζόν. Αγγελόπουλοι και Γιαννακόπουλος, πέραν της κόντρας που άνοιξαν, μπήκαν με μεγάλη όρεξη στο καλοκαιρινό παζάρι και ως τώρα κάνουν τη διαφορά. Οι τελευταίες πινελιές ίσως κρίνουν τις οριστικές ισορροπίες, οπότε μένουμε συντονισμένοι για να δούμε πώς θα επιλέξουν να κλείσουν τα ρόστερ τους Πεδουλάκης και Μπαρτζώκας, και ονειρευόμαστε τιτανομαχίες τον ερχόμενο χειμώνα.

Νίκος Κουσούλης