Με νέα… φιλοσοφία

Τα Τρίκαλα κέρδισαν τον Πανιώνιο και τον βύθισαν ακόμη περισσότερο στη βαθμολογία. Ο Πανιώνιος πλέον είναι 3 νίκες πίσω από Άρη και Πανελλήνιο (εφόσον νικήσει την Καβάλα στο εξ αναβολής). Ανατρέπεται αυτή η διαφορά; Μπορεί σε 18 αγωνιστικές να κάνει 3 νίκες περισσότερες από Άρη και Πανελλήνιο; Μαθηματικά ναι, αλλά θεωρώ ότι στην πράξη δεν πρόκειται. Όχι σύμφωνα με την εικόνα που παρουσιάζουν οι ομάδες, όχι σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχουν, όχι σύμφωνα με τη δυναμική του φετινού πρωταθλήματος που είναι αρκετά μεγάλη, όχι σύμφωνα με τον τρόπο που παίζει ο Πανιώνιος.

Η μετεγγραφή του Ντικούδη είναι μια κίνηση προς την κατεύθυνση βελτίωσης για τον Πανιώνιο που έχει τεράστιο πρόβλημα στα καλάθια. Πλέον, αντί του Νίκολιτς, που ουσιαστικά είναι… τριάρι παγιδευμένο σε σώμα τεσσαριού, έρχεται ο Ντικούδης, τον οποίο θα «νιώσουν» οι αντίπαλοι ψηλοί, παίκτης με μούσκουλα, έφεση στο ριμπάουντ και τεράστια εμπειρία. Όμως, μόνος του να ανατρέψει την εικόνα της ομάδας και να τη σταθεροποιήσει σε υψηλά επίπεδα; Δεν το βλέπω.

Τα Τρίκαλα λέγαμε από την περασμένη εβδομάδα ότι παλεύουν τα περισσότερα ματς και ότι κάτι τους έλειπε στο τέλος. Το… βρήκαν, αλλά για να γίνει αυτό έπρεπε πρώτα να φύγει ο Χριστόπουλος. Ο Αγγέλου ξεκίνησε με το δεξί, αλλά… δεν μάγεψε κιόλας. Η αλήθεια είναι ότι η εντολή που «έβγαλε» προς τον αέρα ο δημοσιογράφος που ήταν στη μετάδοση στον πάγκο των Τρικάλων, «παίξτε ένας με έναν με τους παίκτες του Πανιωνίου», ήταν ουσιαστικά όλο το ματς των γηπεδούχων. Ο Έιβερι έβαλε ουσιαστικά έτσι 25 πόντους, ο Νικολαΐδης 18, ο Κακλαμάνος 8. Μόνο οι πόντοι (όχι όλοι) του Μάσι βγήκαν κατά κύριο λόγο από κυκλοφορία και σύστημα. Οι υπόλοιποι μπήκαν με το ταλέντο, με την καλή ημέρα των παικτών. Προφανώς δεν τον ψέγω γι’ αυτό, είναι στην ομάδα 3 μέρες, θα ήμουν παρανοϊκός αν ήθελα να έχει εμφυσήσει τη δική του φιλοσοφία. Αλλά μπορώ να του δώσω τα εύσημα μόνο για ένα: έπαιξε και κέρδισε, πόνταρε και του βγήκε, πόνταρε στο σωστό άλογο. Αλλαγή προπονητή, αλλαγή ψυχολογίας, άφησε τους παίκτες ελεύθερους να δείξουν ότι ήθελαν την αλλαγή, ότι έφυγε ένα βάρος από πάνω τους. Έτσι είδα ότι κέρδισαν τα Τρίκαλα. Το δείχνει και η στατιστική: 90 πόντοι επίθεση για μια ομάδα που έβαζε κάτι πάνω από 65, 83% στις βολές, 50% στα δίποντα 45% στα τρίποντα. Καλή κίνηση (ίσως απλώς τζόγος με την ψυχολογία των παικτών) που δικαιώνεται βεβαίως εκ του αποτελέσματος. Αλλά την ερχόμενη εβδομάδα θα πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος.

Η διαφορά χάθηκε εύκολα για τα Τρίκαλα, ή καλύφθηκε εύκολα από τον Πανιώνιο αν προτιμάτε, που όμως δεν μπόρεσε να συνεχίσει και να πάρει τη νίκη. Ο «παλιός» πήρε την ταυτότητα του καινούργιου με τον Έιβερι (στην ομάδα το 2005-06) να κερδίζει κατά κράτος τον Μάιλς.

Μετά το ματς ο Αγγέλου έκανε τη δήλωση της εβδομάδας, λέγοντας: «Σε ένα σεμινάριο άκουσα ότι για να σπάσεις ένα βράχο θέλει χίλια χτυπήματα. Εμείς κάναμε το πρώτο και έχουμε ακόμα 999». Καταλαβαίνω την προσπάθεια παρομοίωσης, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς αν η νίκη επί του Πανιωνίου είναι 1 χτύπημα θα προλάβουν σε 18 ματς να κάνουν άλλα 999. Εκτός αν τα κάνουν δύο-δύο στις προπονήσεις. Αυτό για να κάνουμε και λίγο χιούμορ. Η απορία μου η βασική είναι η εξής: τι σεμινάριο παρακολούθησε ο Αγγέλου που μιλούσαν για σπάσιμο βράχων με 1000 χτυπήματα; Τζινγκ Μο;

Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά φέτος μπήκε δυνατά στο ματς, έπαιξε σκληρή άμυνα στο πρώτο δεκάλεπτο και κατατρόπωσε τον Κολοσσό με 24-10. Μετά αποδείχτηκε ότι απλώς… μετέφερε την εμφάνιση του πρώτου δεκαλέπτου στο δεύτερο. Δηλαδή… έπαιξε πρώτα το δεύτερο και μετά το πρώτο. Στην επανάληψη βελτιώθηκε αρκετά και με τον Τσίλντρες να… προβληματίζει όσους ασχολούνται με το fantasy (30 ranking δεν το προσπερνάς εύκολα όταν καταρτίζεις ομάδες) έφτασε σε πολύ μεγάλη νίκη. Η Κυριακή μεσημέρι κερδίζει κόσμο και θεωρώ ότι πρέπει να συνεχιστεί. Μέχρι στιγμής πείραμα επιτυχημένο.