Facebook report

Την Τρίτη ένα μεγάλο αθλητικό σάιτ έβγαλε το πρώτο του ρεπορτάζ… μέσω facebook. Φτάσαμε και σε αυτό το σημείο… μάχιμης δημοσιογραφίας. Το όλο θέμα ήταν το προφίλ του Αντρέα Ματσόν και το μήνυμα που είχε προς τον κόσμο του Άρη ότι ο αγώνας θα γίνει κανονικά. Στο ρεπορτάζ αναφερόταν ότι ένας φίλος του Άρη από «Σουηδία» έγραφε ευχές και καλά λόγια προς τον Ματσόν, αποδεικνύοντας ότι είναι δημοφιλής στους οπαδούς του «αυτοκράτορα».

Εκτός από τις πρώτες ερωτήσεις που εγείρουν (είναι πράγματι ο Ματσόν;) και τις οποίες κάποιος ίσως μπορεί να ξεπεράσει εύκολα (δεν έχει νόημα να συζητάμε… ποιοι είναι φίλοι του στην κοινότητα, ώστε να δούμε αν κάνει πλάκα ή αν είναι αυτός), το πραγματικό ερώτημα είναι… αν το θέμα αποτελεί είδηση. Είναι το «διαδικτυακό ρεπορτάζ» μια νέα μορφή δημοσιογραφίας, η οποία θα προκύψει με την κυριαρχία του internet; Και δεν εννοώ το να αναπαράγεις τις δηλώσεις που έχει βάλει ένας αθλητής στην προσωπική του ιστοσελίδα, αλλά το να αναπαράγεις το «άμεσο» μήνυμα που έχει ένας χρήστης του διαδικτύου ως είδηση. Αν ας πούμε ο αθλητής… Rasheed γράψει στο facebook “Rasheed is tired” είναι είδηση το να πας εσύ στο σάιτ σου και να φτιάξεις άρθρο που να λέει ότι μέσω του διαδικτύου ο μπασκετμπολίστας Rasheed ειδοποίησε τον κόσμο ότι είναι κουρασμένος και μάλιστα σε άπταιστα ελληνικά; (Αυτό με τα ελληνικά δεν είναι δικό μου, αλλά του εν λόγω σάιτ, το οποίο όμως σημείωνε στο ρεπορτάζ ότι ο Ματσόν έγραψε μεν το μήνυμα στα ελληνικά, αλλά σε greeklish και όχι με ελληνικούς χαρακτήρες…).

Λίγο αργότερα ο Άρης κέρδιζε την Τουρκ Τέλεκομ με τη γνωστή συνταγή Ματσόν. Κι αν για το facebook οι μισοί θα έχουν αμφιβολία για το αν είναι ο Ματσόν, για τον Άρη την Τρίτη το βράδυ κανείς δεν είχε: ήταν η ομάδα του Ματσόν. Παθιασμένη στην άμυνα και μέτρια επιθετικά, όπου στηριζόταν σε ατομικές εξάρσεις. Δύσκολα θα περίμενε κανείς ότι ο σύλλογος που έχει… εμπνεύσει τα περισσότερα πρωτοσέλιδα αθλητικής εθνικιστικής επεκτατικής αντιτουρκικής έξαψης θα έχανε από τουρκική ομάδα. Και την ερχόμενη εβδομάδα θα έχει την ευκαιρία να συνεχίσει την παράδοση στην Άγκυρα κατά της Τουρκ. Βέβαια, πρωτοσέλιδα (στα νότια…) δεν θα έχουμε γιατί είναι νωρίς στη διοργάνωση.

Ο Πανελλήνιος κέρδισε και ελπίζει. Περισσότερο θα ελπίζει αν ο Άρης κερδίσει στην Τουρκία. Θεωρώ πιο εύκολο να κερδίσει ο Πανελλήνιος την Τουρκ στην Αθήνα, παρά τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, όσες ιδιαιτερότητες και παγίδες κι αν κρύβει ένα εγχώριο ντέρμπι σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Στην Κυψέλη το επίσημο νούμερο θεατών ήταν 300, αλλά νομίζω ότι η πραγματικότητα ήταν ακόμη… χειρότερη.

Το Μαρούσι έχασε από τη Ρίγα, αλλά για τους «κιτρινόμαυρους» άλλο προέχει: να αρχίσουν να παίζουν μπάσκετ. Ένα ρόστερ που ίσως είναι το τρίτο καλύτερο στο πρωτάθλημα δεν μπορεί να… παίξει. Ο Μαρκόπουλος έχει την εμπιστοσύνη της διοίκησης, κάτι που… μου αρέσει ως λογική (το αντίθετο της κλασικής ελληνικής λογικής του «δυο ήττες κι έφυγες, έχω μπάτζετ 30 ευρώ αλλά θέλω πρωτάθλημα»), αλλά η ομάδα χωλαίνει ανεξήγητα. Αν πάει (έστω ασθμαίνοντας) μέχρι τη διακοπή για τις γιορτές, όλοι ξέρουμε τι θα ζητήσουν… από τον Άγιο Βασίλη: χημεία.

Τις τελευταίες ημέρες αρκετός κόσμος έχει επικοινωνήσει μαζί μου για να μου αναφέρει ότι… έχασε κάποια μπασκέτα. Και δεν εννοώ από αυτές τις μικρές που μπαίνουν στο κουρτινόξυλο του δωματίου ή στην ντουλάπα, εννοώ κανονικές. Όπου είχα εύκολη πρόσβαση θέλησα να περάσω να το δω ο ίδιος και πράγματι: κολώνες από μπασκέτες χωρίς ταμπλό και στεφάνι, μπασκέτες βγαλμένες, γήπεδα μπάσκετ που γίνονται… τένις, μπασκέτες κακώς συντηρημένες με σπασμένα στεφάνια. Ένα άθλημα δεν μπορεί να ευημερεί όσο οι υποδομές του χειροτερεύουν και… εξαφανίζονται. Δεν φτάνει που το σύστημα παραγωγής ταλέντων στην Ελλάδα μπορεί να προκαλέσει μειδιάματα ακόμη και στους… Εγγλέζους (αναφέρομαι στο μπάσκετ, γιατί στα υπόλοιπα… θα κρατούσαν τις κοιλιές τους από τα γέλια μετά τη σύγκριση), έχουμε φτάσει και στο σημείο οι διέξοδοι για μπάσκετ να μειώνονται συνεχώς. Λυπηρό.