Δημοσιεύτηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2008
Τελικά, η απάντηση στο ερώτημα ποιος έκανε το καλύτερο deal στην ανταλλαγή Άιβερσον-Μπίλαπς μοιάζει να απαντάται από τώρα. Την ώρα που οι Νάγκετς έχουν 7-3 στα τελευταία 10 ματς και έχουν ανέβει στη 2η θέση της Δύσης, οι Πίστονς έχουν 4-6 και έχουν πέσει 7οι στην Ανατολή. Βέβαια, τώρα επιστρέφει ο Αντόνιο ΜακΝτάις που από την αρχή είχε… κόψει τη γλύκα στους Νάγκετς δηλώνοντας ότι αν δεν τον αφήσουν ελεύθερο θα σταματήσει το μπάσκετ. Να δούμε αν θα βοηθήσει στη χημεία.
Λίγο πιο μακριά, η αγαπημένη ομάδα όλων μας ψάχνει τρόπο να διώξει τον Στέφον Μάρμπερι. Τα 21 εκατομμύρια δολάρια πονάνε την τσέπη των Νικς που περίμεναν ότι ο Μάρμπερι δεν θα θέλει να μείνει μία ολόκληρη σεζόν έξω μόνο και μόνο για να πάρει τα λεφτά. Αν θέλετε τη γνώμη μου καλά τους κάνει. Το NBA φέρεται στους παίκτες σαν περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν άποψη, ήδη από την επιλογή στο ντραφτ, η οποία πολλές φορές γίνεται σε ομάδες που δεν θέλουν οι παίκτες, μέχρι τις περισσότερες μετεγγραφές. Δεν θεωρώ τον Μάρμπερι επαναστάτη, ελάχιστοι Αμερικανοί αθλητές έχουν κατακρίνει το γεγονός ότι δεν έχουν λόγο στην καριέρα τους. Ο Μάρμπερι το κάνει για το συμβόλαιό του, αλλά πονάει τους Αμερικάνους ακριβώς εκεί που τσούζει περισσότερο: στην τσέπη. Ο Μάικ Ντ’ Αντόνι δεν φέρθηκε καλά και τώρα το πληρώνει. Όλο το καλοκαίρι ήταν γεμάτος με υπεκφυγές και άφηνε το θέμα να τρέχει, θεωρώντας ότι μετά την έναρξη της χρονιάς ο Μάρμπερι δεν θα είχε μοχλό πίεσης και θα αναγκαζόταν να δεχτεί τη συμφωνία της ομάδας για να μην χάσει μια χρονιά. Αμ δε…
Ο Μάρμπερι κάθεται πάνω στο συμβόλαιό του και οι Νικς θα θυμούνται τη νίλα που έπαθαν για πολύ καιρό. Αν βέβαια αντέξει ο Μάρμπερι. Πάντως, οι Νικς προσπαθούν να τιμωρήσουν όσες φορές γίνεται τον Μάρμπερι (κάθε φορά είναι το 1/110 του συμβολαίου του). Για να δούμε πόσα θα γλιτώσουν… Την 1η Δεκεμβρίου γράφτηκε το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στην ιστορία με τους Νικς να “διατάζουν” τον Μάρμπερι να παραμείνει σπίτι του και να απέχει από τις προπονήσεις και τα ματς της ομάδας μέχρι να βρεθεί λύση (δηλαδή μέχρι ο παίκτης να δεχτεί να χάσει το μισό του συμβόλαιο).
Στο Σικάγο ο Ντρου Γκούντεν έδωσε σε όλους μας έναν τρόπο για να πούμε κάτι χωρίς να… θίξουμε. Πώς λες κάποιον ηλίθιο; Ή στα μούτρα του ή κάπως έτσι… Ο Ντέρικ Ρόουζ τραυματίστηκε πρόσφατα. Πώς; Καθάριζε μήλο στο κρεβάτι του (τελικά όσα λεφτά και να βγάζεις κάποια πράγματα πρέπει να μάθεις να τα κάνεις μόνος σου) και σηκώθηκε για κάποιο λόγο. Όταν σηκωνόταν πέταξε το μαχαίρι πάνω στο σεντόνι, μετά το ξέχασε και όταν έκατσε στηρίχτηκε με το χέρι του πάνω στο μαχαίρι. Εν τέλει χρειάστηκε αρκετά ράμματα, ενώ ευτυχώς δεν έκοψε κάποιον τένοντα. Πώς υποδέχτηκε ο Γκούντεν το περιστατικό; «Αυτά συμβαίνουν σε όλους. Κι εγώ το είχα πάθει… όταν ήμουν 2 χρονών». Πάω στοίχημα ότι ο Ρόουζ δεν το κατάλαβε!
Οι Μάβερικς στη Δύση αντεπιτίθενται με τον Μπαρέα να είναι… όλα τα λεφτά. Οι Αμερικανοί ειδικοί αναφέρουν ότι καμία ομάδα δεν μπορεί να μαρκάρει το δίδυμο Μπαρέα-Κιντ. Ξέρω πολλούς αναγνώστες μας που ήδη χτυπάνε το κεφάλι στον τοίχο με αυτή την ανάλυση και όχι για τον Κιντ. Πάντως, οι Μάβερικς έχουν 8-2 και ανεβαίνουν σταθερά. Ο Νοβίτσκι παίζει για… τρεις και το θέμα είναι αν θα αντέξει και στα πλέι οφς. Γιατί συνήθως… τον σκάνε ως τότε.
Η Οκλαχόμα Σίτι αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν έπρεπε να υπάρχει. Με 2-21 απλώς… πιάνει χώρο. Θα το λέω σε κάθε ευκαιρία, γιατί κάποιοι από εμάς αγάπησαν τους Σόνικς τότε που ο Κεμπ ήταν αφίσα σχεδόν σε κάθε εφηβικό δωμάτιο. Κι αν μου πείτε ότι και οι Σόνικς 2-21 θα είχαν, έστω, ας το είχαν οι Σόνικς. Τότε θα μπορούσαμε να τους κοροϊδέψουμε, να τους σχολιάσουμε, να τους κρίνουμε. Για μια ομάδα που γεννήθηκε χτες τι να πεις; Α, ναι! Οι Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ κάνουν την καλύτερη χρονιά της ιστορίας τους! Εκτός αν όπως είπε και ο νέος πρόεδρος έχουν την ιστορία των Σόνικς.
Τόση ώρα προσπαθώ να το αποφύγω, αλλά δεν φαίνεται να μπορώ. Ψάχνω να βρω ένα επίθετο που να χαρακτηρίζει τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς χωρίς τον Γκιλμπέρτ Αρίνας. Ο αγαπημένος του υπογράφοντος ακόμη δεν έχει επιστρέψει από τον τραυματισμό του και οι Ουίζαρντς έχουν 4-16 ρεκόρ. Πολλά έρχονται στο μυαλό αλλά όλα φαντάζουν κλισέ. Ο Αρίνας έχει και το προσωνύμιο Hibachi που σε ελεύθερη μετάφραση από τα ιαπωνικά σημαίνει «μπολ της φωτιάς». Χωρίς αυτόν οι Ουίζαρντς μοιάζουν απλώς με… μπολ. Γεμάτο νερό, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Αδιάφοροι και… χλιαροί.
Άφησα το πιο σημαντικό για το τέλος. Ο Κιουτίνο Μόμπλι αποχώρησε από το μπάσκετ λόγω μιας ασθένειας της καρδιάς. Ο Μόμπλι (με βοηθά ο Dr.Ball) πάσχει από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια (καρδιακή πάθηση κατεξοχήν των αθλητών, από αυτό έπασχε και ο Πουέρτα). Η πάθηση αυτή καθεαυτή δεν σε σκοτώνει, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακό επεισόδιο, το οποίο είναι αιτία θανάτου για όσους έχουν την πάθηση. Ο Μόμπλι (33 ετών) ήταν προφανώς συντετριμμένος, αλλά όταν ρωτήθηκε για την απόφασή του θυμήθηκε τον Χανκ Γκάδερς, που κατέρρευσε στο γήπεδο και πέθανε από την ίδια ασθένεια το 1989 (ουσιαστικά δολοφονήθηκε από αμέλεια των ιατρών του κολεγίου, αλλά αυτό είναι θέμα άλλου άρθρου): «Οι γιατροί μου είπαν ότι ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος αν συνεχίσω να παίζω. Αν σταματήσω θα ζήσω. Πες ότι παίζεις και οι άνθρωποι που σε αγαπούν, αλλά και άλλοι που ανησυχούν σε βλέπουν. Αν πέσεις κάτω, ακόμη κι αν είναι από αγκωνιά ή διάστρεμμα, αυτό είναι τρομακτικό. Και κάθε μέρα θα φοβούνται για σένα. Αυτό θα ήταν πολύ εγωιστικό για να τους το κάνω. Ακόμη κι αν αγαπάς κάτι τόσο πολύ, κι εγώ είμαι ερωτευμένος με το μπάσκετ, κάποιες φορές αναγκάζεσαι να πάρεις διαζύγιο».