Ρομαντισμός ή αφέλεια;

Όταν πριν από 2,5 χρόνια ο Μπάστον έπαιρνε την απόφαση να πάει να παίξει στο NBA οι Ευρωπαίοι φίλαθλοι είχαν μόνο μία απορία: γιατί δεν το είχε κάνει νωρίτερα; Ο Αμερικανός φόργουορντ με το απόλυτα γραμμωμένο και «στεγνό» κορμί και το τεράστιο άλμα έδινε την εντύπωση ότι ήταν η επιτομή αυτού που λέμε «βγαλμένος από το NBA». Δεν ήταν τόσο ταλαντούχος όσο οι συμπαίκτες του στη Μακάμπι, όπως ο Πάρκερ, ο Γιασικεβίτσιους ή ο Βούισιτς, αλλά είχε πλαστικές κινήσεις, ήξερε καλά τη θέση του και είχε σαφέστατα τα φυσικά προσόντα για μια καριέρα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Ωστόσο, δεν είχε γίνει ποτέ ντραφτ στο NBA, παρά το ότι έκανε 4 καλές χρονιές στο Μίσιγκαν, ολοκληρώνοντας με συνολικό μέσο όρο σχεδόν 11 πόντους και 6 ριμπάουντ. Η κολεγιακή του καριέρα, βέβαια, στιγματίστηκε από το σκάνδαλο του κολεγίου (έστω και αν δεν ενεπλάκη το όνομά του Μπάστον) που οδήγησε σε δίκη σχετικά με τις εταιρείες στοιχημάτων που είχε στην κατοχή του ο Εντ Μάρτιν, ο οποίος ήταν οικονομικός ενισχυτής του προγράμματος μπάσκετ του Κολεγίου του Μίσιγκαν. Η έρευνα, που αρχικά αφορούσε φοροδιαφυγή, επεκτάθηκε και στην ομάδα μπάσκετ με τελικό αποτέλεσμα να αφαιρεθούν τα προσωπικά βραβεία 4 παικτών του Μίσιγκαν (Ουέμπερ, Μπούλοκ, Τρέιλορ, Τέιλορ) και να καταργηθεί ό,τι κατέκτησε η ομάδα αυτά τα χρόνια, μεταξύ των οποίων ο τίτλος στο NIT του 1997 και στο τουρνουά της Big Ten το 1998 στα οποία ο Μπάστον έπαιζε βασικός!

Έτσι, βρέθηκε στο CBA όπου έκανε θραύση ολοκληρώνοντας τη σεζόν ως πρώτος στις τάπες στη λίγκα με αποτέλεσμα να ψηφιστεί αμυντικός της σεζόν 1999-2000, αλλά και μέλος της καλύτερης πεντάδας. Τα κατορθώματά του δεν ήταν αρκετά για να πείσουν κάποια ομάδα του NBA, με αποτέλεσμα ο Μπάστον να έρθει στην Ευρώπη όπου έκανε μια πολύ σημαντική καριέρα, κατακτώντας 3 πρωταθλήματα Ισραήλ και, κυρίως, φτάνοντας με τη μεγάλη Μακάμπι σε 3 φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας κατακτώντας 2 τίτλους. Ο Αμερικανός φόργουορντ έφυγε από τη γηραιά ήπειρο έχοντας κερδίσει την αναγνώριση, έχοντας ολοκληρώσει 3 σεζόν στην Ευρωλίγκα με πάνω από 12 πόντους μέσο όρο, με κοντά 65% εντός παιδιάς και το ρεκόρ σε τάπες (6) σε φάιναλ-φορ.

Από το ζενίθ, λοιπόν, της Ευρώπης ο Μπάστον ταξίδεψε στην Αμερική για να πάρει τη θέση που άξιζε στον παίκτη που θεωρείτο πιθανώς το καλύτερο «τεσσάρι» στην Ευρώπη και συγκαταλεγόταν στους 2-3 πιο εντυπωσιακούς αθλητές που έπαιξαν στην ήπειρο την τελευταία δεκαετία. Δυόμισι χρόνια μετά έχει παίξει μόλις 66 αγώνες, χωρίς να περάσει ποτέ τους 2,9 πόντους και τα 1,7 ριμπάουντ μέσο όρο! Το ατομικό ρεκόρ λεπτών συμμετοχής που έχει είναι 23 λεπτά (ενώ στην Ευρωλίγκα έπαιζε 24 λεπτά κατά μέσο όρο), ενώ η φετινή χρονιά μοιάζει να είναι η χειρότερη από όλες αφού έχει πατήσει παρκέ μόνο 4 φορές, έχοντας συνολικά 7 πόντους και 6 ριμπάουντ!

Από αυτήν τη στοιχειώδη αντιπαραβολή, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα μόνα χρόνια που έχουν πάει καλά στην καριέρα του Μπάστον είναι αυτά που πέρασε στην Ευρώπη, ωστόσο, ο ίδιος εξακολουθεί να επιμένει να θέλει να παίξει στο NBA. Προφανώς, ο παίκτης πιστεύει ότι χωράει στο πρωτάθλημα (δεν τον αδικώ, κι εγώ το ίδιο πιστεύω), αλλά ίσως πιο σημαντικό από αυτήν την πίστη είναι και ο μπασκετικός εγωισμός. Πώς δέχεται ένας αθλητής, που είχε στο χέρι του μια καριέρα που θα θυμόμασταν για καιρό, να παραμένει μεταξύ πάγκου και εξέδρας (αφού ούτε καν ρολίστας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί) απλώς και μόνο για να έχει… info page στο nba.com.

Όπως λέει και ο Rasheed, ο Γιασικεβίτσιους ή ο Σπανούλης ή ο Ματσιγιάουσκας δεν ήταν ανόητοι ούτε κακοί παίκτες όταν αποφάσιζαν να γυρίσουν στην Ευρώπη. Απλώς επέλεξαν να κάνουν σημαντική καριέρα εκεί όπου το μπάσκετ τους ταιριάζει και θα ήταν βασιλιάδες. Εάν αύριο ο Μπάστον ανακοίνωνε ότι έρχεται στην Ευρώπη αμφιβάλλει κανείς ότι θα γινόταν πρωτοσέλιδο και θα εξασφάλιζε 7ψήφιο συμβόλαιο; Είναι πλέον 32 στα 33 και ακόμη δεν είναι αργά για να παίξει μπάσκετ. Εκτός αν αποφάσισε να τερματίζει την καριέρα του από τα 30…

ΥΓ. Και για όσους δε θυμούνται, ρίξτε μια ματιά σε αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=aP4_gLdsQ5M