Αμφίσημα μηνύματα…

Το «μήνυμα» του Γιαννάκη στον Τεόντοσιτς, με συγχωρείτε αλλά δεν ξέρω κατά πόσο… εστάλη. Αν έπρεπε ο Τεόντοσιτς να παίζει όπως έπαιζε για 1,5 μήνα ώστε να δει δωδεκάδα ο Σλούκας, τότε κάπου υπάρχει λάθος. Θεωρώ ότι απλώς ο Γιαννάκης θέλησε να βάλει πάλι τον Σλούκα. Αν θέλουμε να μιλάμε για μήνυμα, τότε ας τον αφήσει 5 ματς εκτός δωδεκάδας. Βέβαια, αν Γιαννάκκης και Ομπράντοβιτς θέλουν να στείλουν μήνυμα στους παίκτες τους, θα πρέπει να παρατάσσονται με το… εφηβικό μέχρι το Μάρτιο.

Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ εύστοχος, ο Βασιλόπουλος επέστρεψε, το Αιγάλεω είχε και πλην δύο παίκτες από το κανονικό του ρόστερ (παρότι μπορούσαν να παίξουν), οπότε δεν ήθελε και πολύ για να έρθει το 106-61. Ο Βασιλόπουλος επέστρεψε μετά από αρκετό καιρό απουσίας, η οποία του κόστισε 4 ματς Ευρωλίγκας και 5 ματς πρωταθλήματος. Σε αυτούς τους 9 αγώνες ο Ολυμπιακός διανύει τη χειρότερη περίοδό του, είναι η περίοδος που έχει κατηγορηθεί ότι δεν παίζει άμυνα, ότι δεν μπορεί να ελέγξει το ρυθμό, ότι δεν βγάζει ενέργεια, ενώ είναι και η περίοδος που έχασε την πρωτιά στην Ευρωλίγκα, κάνοντας 2 ήττες. Στατιστικό: και οι 3 ήττες του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα έχουν έρθει σε αγώνες που δεν έπαιξε ο Βασιλόπουλος. Αυτό από μόνο του δείχνει τη σημασία του Βασιλόπουλου για την ομάδα του Πειραιά.

Βέβαια, οι 45 πόντους διαφοράς δεν θα πρέπει να μπερδέψουν κανέναν στο λιμάνι ότι τα προβλήματα λύθηκαν ως δια μαγείας.

Στα Τρίκαλα, η Ολύμπια επιβεβαίωσε ότι είναι καλύτερη ομάδα και πέρασε σχετικά εύκολα. Το αρχικό 17-6 μετατράπηκε σε 20-30 με σερί 3-24 μόλις οι «πορτοκαλί» βρήκαν το δρόμο προς το καλάθι. Για να γίνει αυτό βοήθησε ο Μάικ Κινγκ, που μπορεί να πέτυχε μόλις 9 πόντους και να ήταν αρκετά άστοχος, αλλά οι 7 ήταν μαζεμένοι στην πρώτη περίοδο στην αρχή του σερί της ομάδας του. Άπαξ και πέρασε μπροστά η Ολύμπια, είχε την εμπειρία να κρατηθεί εκεί. Ο Παντελής Παπαϊωακείμ ήταν πάρα πολύ μεστός στην εμφάνισή του, ενώ είναι κάποιες φορές που πετυχαίνεις τον μεγάλο σκόρερ στην καλή του μέρα. Τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Ο λόγος για τον Κόρεϊ Μπέλσερ, που έφτασε τους… 5 πόντους στο ματς κάνοντας… ρεκόρ καριέρας.

Πλάκα κάνουμε εννοείται, δηλώνοντας με εύγλωττο τρόπο το επιθετικό πρόβλημα της Ολύμπιας, το οποίο δεν βοηθά ο Μπέλσερ να ξεπεραστεί, παρά τις αδιαμφισβήτητες αμυντικές του ικανότητες.

Νίκη και για την Καβάλα, με την ΑΕΛ να είναι σε άσχημη θέση πλέον (όπως και τα Τρίκαλα). Η Καβάλα δείχνει ότι ήρθε για να μείνει στην Α1. Έχει κάνει καλές επιλογές στους ξένους, όσους έχασε έσπευσε να τους αντικαταστήσει με παίκτες γνωστούς (Γκούστας) και το πρόσωπο που δείχνει είναι πρόσωπο ομάδας δουλεμένης σωστά. Τα συγχαρητήρια βεβαίως πάνε στον Κώστα Πιλαφίδη γι’ αυτό. Η χρονιά έχει ακόμη αρκετό δρόμο, αλλά πια θα είναι έκπληξη αν οι ομάδες που θα πέσουν δεν είναι δύο από τις ΑΕΛ, Τρίκαλα και Αιγάλεω. Με βάση την εικόνα των ομάδων ως τώρα.

Πριν κλείσω το άρθρο, θέλω να αναφέρω κάτι που μου είπε ο Γιώργος Διαμαντόπουλος όταν μιλήσαμε την Κυριακή μετά τη νίκη του Αμαρουσίου επί του Παναθηναϊκού. Ρωτώντας τον για την ενέργεια που έβγαζε στην άμυνα στο ματς είπε το εξής: «Πολλές φορές, όταν είσαι κάπου που η ομάδα τα περιμένει όλα από εσένα είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις επί 35 λεπτά την ίδια ενέργεια μπροστά και πίσω». Η φράση αυτή είναι πάρα μα πάρα πολύ σωστή μιλώντας γενικά για το μπάσκετ. Προφανώς ο παίκτης πρέπει να κάνει επιλογή στη διαχείριση της ενέργειάς του. Και οι παίκτες που το καταφέρνουν, είναι πάντα αυτοί που ξεχωρίζουν. Ο Διαμαντόπουλος, μιας και το έφερε η κουβέντα, είχε πει και άλλη μία… μεγάλη φράση. Όταν τον ρώτησαν παλιότερα αν θεωρεί πιο σημαντική την άμυνα ή την επίθεση, είχε πει ξεκάθαρα: «Δεν κερδίζεις με 0-0. Χρειάζεσαι τουλάχιστον 1 πόντο». Άλλη σχολή μπάσκετ από αυτή που συνηθίσαμε το ‘90, πολύ πιο υγιής αν με ρωτάτε τη γνώμη μου.