Έπαιζαν με τα νεύρα μας…

Αν το ματς γινόταν με τους παίκτες… να ζητάνε τα φάουλ τους μόνοι τους, προφανώς θα ήταν πολύ καλύτερο από αυτό που είδαμε. Ο Βορεάδης έχασε τον έλεγχο από την αρχή του ματς, ο Μαστραφτσής ακολούθησε σύντομα και ο Πηλοΐδης απλώς βρισκόταν εκτός τόπου και χρόνου όπως συνήθως.

Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που για να διορθώσουν ένα κακό σφύριγμα… έκαναν και δεύτερο από την αντίθετη πλευρά. Τα σφυρίγματα αδίκησαν και τις δύο πλευρές γι’ αυτό και στο τέλος… κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Είναι και αυτός ένας τρόπος μάλλον, αλλά μακάρι τέτοιες διαιτησίες να τιμωρούνταν, καθώς κάνουν κακό στο μπάσκετ και τα νεύρα μας (και έχουμε ήδη πολλά ερεθίσματα που παίζουν με τα νεύρα μας καθημερινά). Παραδόξως, πάντως, οι δύο ομάδες έπαιξαν πολύ καλό μπάσκετ, στο μέτρο που τις άφησαν φυσικά. Πάθος, ένταση, ωραίες άμυνες, καλοστημένα plays ή δύσκολες πετυχημένες ατομικές ενέργειες ήταν τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τον ημιτελικό.

Από εκεί και πέρα δεν είδαμε κάτι διαφορετικό απ’ ότι περιμέναμε, εκτός ίσως από την πολύ κακή απόδοση ορισμένων παικτών (Τσβέτκοβιτς, Σχορτσανίτης).

Ο Ολυμπιακός ήταν απρόσεκτος στην άμυνα για το μεγαλύτερο μέρος του ματς, έμοιαζε να μην μπορεί να κλείσει τους διαδρόμους και τα σουτ στον Πανιώνιο, τουλάχιστον μέχρι το 30ο λεπτό. Από εκεί και μετά ακολούθησαν 7 λεπτά στα οποία ο Ολυμπιακός δέχτηκε 8 πόντους και πέτυχε 17 μέχρι το 77-67 για να καθαρίσει ουσιαστικά τον αγώνα, με εκπληκτική (σε εκείνο το διάστημα) άμυνα. Βέβαια, έμεναν άλλα 3 λεπτά και σε αυτά οι «ερυθρόλευκοι» δέχτηκαν 12 πόντους, αλλά και πάλι δεν έφταναν για να αλλάξουν το νικητή.

Στο τέλος, η άμυνα του Βασιλόπουλου και του Τεόντοσιτς και το καθαρό μυαλό (τότε μόνο) του Παπαλουκά έγειραν την πλάστιγγα. Υπήρχαν 2-3 φάσεις που έδειξαν εύγλωττα γιατί ο Παπαλουκάς πληρώνεται όσα πληρώνεται. Το κλέψιμο και η άμεση πάσα αιφνιδιασμού ενώ είναι πεσμένος στο έδαφος και χωρίς ισορροπία και, βεβαίως, η απίστευτη πάσα στον Πρίντεζη για το 82-77.

Ο Πανιώνιος θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος από τον εαυτό του, καθώς σε όλα τα νεκρά σημεία του στο ματς (τα οποία έχουμε εντοπίσει σε τόσους αγώνες του φέτος) απαντούσε με μικρά σερί και έμενε πάντα κοντά στο σκορ, εκτός από το τέλος. Ο Μάιλς εξέθετε διαρκώς την άμυνα του Ολυμπιακού και τελείωσε το ματς με 8/8 δίποντα, ενώ γενικά, ο μοναδικός παίκτης του Πανιωνίου που σούταρε με κάτω από 50% στα δίποντα ήταν ο Καλαμπόκης που είχε 0/3.

Ένα άλλο στοιχείο, ήδη γνωστό κι αυτό, που… επαληθεύσαμε κατά τη διάρκεια του ματς, είναι ότι άπαξ και ο Γιάννης Μπουρούσης είναι εκτός, ο Ολυμπιακός χάνει πάρα πολύ στη ρακέτα. Και στα ριμπάουντ και στην άμυνα. Ο Μπουρούσης έχει πρόβλημα και δεν ξέρω αν η όλη στάση του Ολυμπιακού στο θέμα θα τον βγάλει σε καλό. Εννοώ το γεγονός ότι (μαζί με τον παίκτη) αποφασίστηκε να μην πάει για εγχείρηση. Αν την είχε κάνει όταν είχε πρωτοακουστεί, τότε θα έχανε άλλα δύο ματς και θα επέστρεφε. Πλέον, όσο περνά ο καιρός μια τέτοια απόφαση είναι όλο και πιο δύσκολο να παρθεί αν ο παίκτης μπορεί να παίζει με φαρμακευτική αγωγή. Αλλά μήπως ο Μπουρούσης κινείται τις τελευταίες 20 μέρες στα στάνταρ που ήταν πριν αλλάξει ο χρόνος;