Ήττα Ρεάλ και… Ολυμπιακός, Μόσχα ο Παναθηναϊκός!

Ανάποδα απ’ ότι τα υπολόγιζαν οι περισσότεροι ήρθαν τα πράγματα στην Ευρωλίγκα, όσον αφορά στα ζευγάρια των προημιτελικών, καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης ηττήθηκε με 87-80 στο Κάουνας από τη Ζαλγκίρις και έτσι τερμάτισε 2η στον όμιλό της, με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας να παίρνει την 1η θέση. Αυτό σημαίνει ότι η Ρεάλ διασταυρώνεται με τον Ολυμπιακό και η ΤΣΣΚΑ με τον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας.

Βεβαίως, ήδη έχει χυθεί πολύ μελάνι για την ήττα των Μαδριλένων στο Κάουνας και τις επόμενες ημέρες θα χυθεί ακόμα περισσότερο. Παρότι ο Λάσο και οι παίκτες του ορκίζονται ότι απλώς έχασαν, τα ισπανικά μέσα τους έχουν ήδη περιλάβει, γράφουν για χρόνους συμμετοχής που δεν βγάζουν νόημα, για νωθρότητα στα όρια παρεξήγησης και αναφέρουν ότι η Ρεάλ «έχει εξηγήσεις να δώσει» για την επιλογή της να διασταυρωθεί με τον Ολυμπιακό. Εν ολίγοις, η Ρεάλ, όπως άλλωστε ήταν και αναμενόμενο να συμβεί, στιγματίστηκε ότι διάλεξε αντίπαλο, κάτι που εννοείται θα της το φυλάνε όλοι αν τυχόν στραβώσει η σειρά με τον Ολυμπιακό.

Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Ρεάλ να προτιμά τον Ολυμπιακό, τον δύο συνεχόμενες φορές πρωταθλητή Ευρώπης, δηλαδή. Δεν θα μπω σε διαδικασία σύγκρισης των δύο «αιωνίων», αλλά γενικά, όταν θες να πάρεις την Ευρωλίγκα, δεν κάθεσαι να χάσεις. Για κάποιο λόγο ο ένας είναι 3ος, ο άλλος 4ος, για κάποιο λόγο οι μεγάλες ομάδες σέβονται το όνομά τους και την υστεροφημία τους. Ότι η Ρεάλ δεν πολυνοιαζόταν στο Κάουνας φαινόταν σε όλη τη διάρκεια του ματς, αλλά στο τέλος της 3ης περιόδου οι Ισπανοί κέρδιζαν με 57-59.

Δέχτηκαν 30 πόντους στο 4ο δεκάλεπτο, εν ολίγοις δεν… κοίταξαν καν τους αντιπάλους τους, με τον Τζάστιν Ντέντμον να έχει 36 πόντους σε 31 λεπτά με 11/16 σουτ και 7/7 βολές (7/11 τρίποντα), 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2 κλεψίματα με 7 κερδισμένα φάουλ.

Απ’ την άλλη, καλύτερος ήταν ο Λιουλ, ο μόνος που έπαιξε 30 λεπτά, είχε 23 πόντους με 10/14 σουτ. Ο Ροντρίγκεθ έπαιξε 24 λεπτά (το 2ο χρόνο), με τον Ρούντι να παίζει 18, τον Μίροτις 23, τον Ντάρντεν 14, τον Σλότερ 13 και τον Μπουρούση 18 (παρότι ήταν ο αναλογικά καλύτερος της ομάδας του).

Τώρα, αν ο Λάσο έκατσε να χάσει επίτηδες ή αν απλώς έτυχε γιατί δεν του βγήκε το ματς επειδή ήταν ούτως ή άλλως χαλαρή η ομάδα του και τώρα άντε να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας είναι κάτι που δεν πρόκειται να το μάθουμε, καθώς πέραν της περίπτωσης του να βγει κάποιος να πει «κάτσαμε και χάσαμε» (που δεν πρόκειται εννοείται) ό,τι άλλο ειπωθεί δεν θα πείσει κανέναν. Και μόνο που μπήκαν όλοι σε αυτή τη λογική, το παιχνίδι έχει στιγματιστεί και δεν θα πετάξει αυτή τη ρετσινιά ο Λάσο, όσα κι αν πει για την κακή βραδιά τη δική του και των παικτών του στην άμυνα.

Τέλος πάντων, μετά από κάποιο σημείο δεν έχει και νόημα κιόλας. Τη συζήτηση την κάνεις στο τέλος για το αν η Ρεάλ επέλεξε σωστά, ενώ το γεγονός ότι ίσως διάλεξε τον Ολυμπιακό επίτηδες δεν πρόκειται να κάνει τους «ερυθρολεύκους» να παίξουν πιο παθιασμένα ή δυνατά. Ούτως ή άλλως το φάιναλ φορ κρίνεται, όλοι δίνουν το 100%.

Οπότε πάμε σε κάτι πιο μεστό και σοβαρό. Ρεάλ-Ολυμπιακός και ΤΣΣΚΑ-Παναθηναϊκός. Όπως ήρθαν τα ζευγάρια θεωρώ ότι οι δυο ελληνικές έχουν καλύτερες πιθανότητες να προκριθούν αμφότερες στο φάιναλ φορ, απ’ ότι αν έρχονταν ανάποδα.

Μόσχα

Ο Παναθηναϊκός νιώθει ότι η ΤΣΣΚΑ του ταιριάζει περισσότερο, είναι πιο αργή ομάδα, θα λείπει και ο ιθύνων νους της (λέγε με Τεόντοσιτς), οι «πράσινοι» έχουν αρκετές πιθανότητες να πάνε τα ματς χαμηλά και να τα κλέψουν. Σίγουρα τα ευτράπελα για τον Τεόντοσιτς έχουν ήδη αρχίσει, για το πόσο κρύβεται στα δύσκολα και άλλα συναφή, αλλά μιλάμε για έναν παίκτη που βάζει 11.1 πόντους, έχει 4.2 ασίστ και 10.3 ranking και σουτάρει με 36% στα τρίποντα (47% στα τρίποντα στο Top-16) και 92% στις βολές. Και είναι το σημείο έναρξης των επιθέσεων της ΤΣΣΚΑ. Τώρα αν στα δύσκολα θα έκανε λάθος, μικρή σημασία έχει, γι’ αυτό θα υπήρχαν ο Χριάπα με τον Κρστιτς και τον Ουίμς, για να το πάρουν εκείνοι πάνω τους. Για τον Παναθηναϊκό το γεγονός ότι η ΤΣΣΚΑ θα παίξει τα δύο πρώτα εντός έδρας παιχνίδια (16 και 18 Απριλίου) χωρίς τον Σέρβο, είναι τεράστιο δώρο. Και αν βγάλει διπλό σε αυτά, τότε οι Ρώσοι θα πρέπει να το πάρουν πίσω στο ΟΑΚΑ (21 και 23 Απρίλη) αν θα θέλουν να ξαναδούν στη Μόσχα ματς Ευρωλίγκας φέτος (το 5ο πηγαίνει 25/4).

Εύκολα, λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό; Προφανώς και όχι, η ΤΣΣΚΑ έχει 19-5 φέτος και όσο κι αν τη θεωρεί κάποιος ασταθή και να μη γεμίζει το μάτι, αν έχετε δει αγώνες της και στο Top-16 είχε κατακόρυφη άνοδο και καμία σχέση με την ομάδα της κανονικής περιόδου. Συν ένα ρόστερ δυναμίτη, πιθανότατα το καλύτερο στην Ευρωλίγκα από πλευράς ονομάτων και λύσεων. Ο Παναθηναϊκός για να έχει τύχει θα πρέπει να του βγουν τα ματς και στον έλεγχο του ρυθμού, και στο μακρινό σουτ, και στο να μην κολλήσει στην επίθεση και στο να μη φορτωθούν με φάουλ Λασμ και Γκιστ (απέναντι σε Κρστιτς, Καούν, Χριάπα, Χάινς), και στο να νιώθει καλά ο Διαμαντίδης και να τραβήξει στο σκοράρισμα, και στο να καθαρίσει άμυνες στη ρακέτα ο Φώτσης, και στο να βρεθεί σε καλή μέρα ο Κάρι (και ο Μπράμος, και ο Μασιούλις), και στο να μπορέσει να αντέξει 4 ματς σε 7 ημέρες ο Ούκιτς που φέτος δεν είναι στο 100%, και στο να σταματήσει τον Ουίμς ή να μην πάθει πλάκα απ’ τον Μίτσοφ. Βασική διαφορά των δύο ομάδων μέσα στη σεζόν το τρίποντο, ο Παναθηναϊκό (αν βγάλετε ένα δυο ματς τώρα κοντά) ζει και πεθαίνει από μακριά, ενώ η ΤΣΣΚΑ μοιάζει να μην δίνει τόση σημασία (κάνει 4,5 λιγότερα ανά αγώνα).

Το κακό για τον Αλβέρτη είναι ότι πρέπει να δει πάρα πολλά πράγματα να δένουν ταυτόχρονα, και μάλιστα απέναντι σε έναν προπονητή που είναι πολύ βαρύ όνομα και με τεράστια αξία. Το καλό είναι ότι τον προπονητή Αλβέρτη δεν τον ξέρει κανείς. Όχι, δεν μιλάω ειρωνικά. Παρότι ο Παναθηναϊκός βαδίζει στα ίδια χνάρια που ήταν (πάνω κάτω) από την αρχή της σεζόν, θεωρώ μόνο θετικό γι’ αυτόν ότι όποιου είδους πείραμα, τερτίπι, λαγό απ’ το καπέλο, σύστημα της στιγμής (ή ό,τι άλλο) έχει ο Αλβέρτης στο μυαλό του, προς το παρόν δεν το έχει δει κανείς και δεν θα μπορούσε να το έχει διαβάσει κανείς.

Ο Αλβέρτης είναι σίγουρα άπειρος, αλλά δείχνει πολύ καλά σημάδια στον πάγκο (αυτό έλειπε άλλωστε για έναν μπασκετάνθρωπο που έχει περάσει τόσα στα παρκέ εδώ και 20 χρόνια) και σίγουρα έχει πράγματα στο μυαλό του. Το γεγονός ότι στα πρώτα του άπειρα βήματα έχει και το στοιχείο της έκπληξης με το μέρος του, είναι ένα έξτρα όπλο για τον Παναθηναϊκό σε αυτή τη δύσκολη μάχη, στην οποία, μην ξεχνάτε, δεν αρκούν οι νίκες στο ΟΑΚΑ, πρέπει απαραιτήτως να έρθει ένα διπλό. Αν προστατεύσει το ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός θα έχει 3 ευκαιρίες για το διπλό.

Μαδρίτη

Δύσκολη μάχη έχει και ο πρωταθλητής Ευρώπης, αλλά εμένα αυτό που δεν μου κολλάει είναι το πώς μια ομάδα μπορεί συνειδητά να επιλέξει να κοντραριστεί με τον δύο συνεχόμενες φορές πρωταθλητή Ευρώπης στα προημιτελικά, ενώ μπορεί να τον αποφύγει. Διάβασα σε αρκετά (ελληνικά και ξένα σάιτ) ότι ο Λάσο θεωρεί ότι μπορεί να ματσάρει καλύτερα τον Ολυμπιακό, ή ότι ο Ολυμπιακός φέτος δεν είναι όπως πέρσι.

Η απάντηση σε αυτό είναι ότι και ο Ολυμπιακός μπορεί να ματσάρει καλύτερα τη Ρεάλ, αυτό το θεωρώ ξεκάθαρο, του ταιριάζει πιο πολύ η Ρεάλ, και στον τρόπο παιχνιδιού και ως σύνολο παικτών. Για το δεύτερο η απάντηση είναι λίγο διαφορετική. Ο Ολυμπιακός φέτος μπήκε στην Ευρωλίγκα ως δις πρωταθλητής Ευρώπης. Δεν είχε κάτι να αποδείξει, δεν ήταν δυνατόν να έχει την ίδια δίψα με άλλες χρονιές. Έκανε, παρόλα αυτά 10-0 στην κανονική περίοδο, ενώ όταν έφτασε σε άσχημο σημείο στο Top-16 πάντα έκανε αυτό που έπρεπε: 3 συνεχόμενες νίκες μετά το 1-2 και μετά 4 συνεχόμενες νίκες μετά το 4-6. Εν ολίγοις, δεν έχω δει αυτό που είδαν τα σάιτ ότι ο Ολυμπιακός «δεν είναι αυτός που ήταν». Ότι δεν θα έπαιζε με την ίδια δίψα ήταν δεδομένο, σκεφτείτε και την κατάσταση στην Α1, όπου η κανονική περίοδος ήταν κατά βάση διαδικαστικού χαρακτήρα μετά το -2 με το οποίο μπήκαν οι «ερυθρόλευκοι» στη σεζόν (από κακό δικό τους, δεν σχολιάζω αυτό τώρα).

Ο Ολυμπιακός ξεκινά με δύο παιχνίδια στη Μαδρίτη (15 και 17 Απριλίου) όπου η Ρεάλ φέτος δεν έχει χάσει ούτε στην Ισπανία (που δεν έχει χάσει γενικά) ούτε στην Ευρωλίγκα (και οι 3 ήττες είναι εκτός έδρας και στη Μαδρίτη έχει 12-0). Στατιστικά αυτό είναι… καλό για τον Ολυμπιακό (για να κάνω και λίγο κρύο χιούμορ), αφού αν είναι να κάνει μια εντός έδρας ήττα η Ρεάλ την έχει… μπροστά της. Από εκεί και πέρα, το δεύτερο καλό στοιχείο είναι ότι δεν έχει δοκιμαστεί η ψυχολογία της μετά από εντός έδρας ήττα. Και αν αυτή έρθει στα πλέι οφς, δεν θα έχει ούτε πολυτέλεια χρόνου, ούτε πολυτέλεια αγωνιστικών για να αντιδράσει με το πάσο της.

Θεωρώ τον Ολυμπιακό πιο ψημένη ομάδα, ενώ η συντριβή της Ρεάλ στο δεύτερο ημίχρονο του περσινού τελικού, σίγουρα θα ταξιδεύει σε αρκετά κεφάλια παικτών. Έχει σχέση εκείνο με το τώρα; Όχι, καμία. Αλλά η ψυχολογία είναι άλλο πράγμα και θα επηρεαστεί (θετικά για τον Ολυμπιακό) ανά διαστήματα.

Η Ρεάλ είναι πολύ γρήγορη ομάδα, αρέσκεται σε μπάσκετ με υψηλό σκορ, αλλά αυτό είναι κάτι που ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να ακολουθήσει. Η άμυνά της στη ρακέτα είναι χειρότερη από του Ολυμπιακού, ενώ θεωρώ συνολικά τη ρακέτα της πιο αδύναμη (πιο σοφτ αν προτιμάτε) από των πρωταθλητών Ευρώπης (με τον Πρίντεζη υγιή). Στην περιφέρεια η κόντρα Ρούντι-Ροντρίγκεθ με Σπανούλη-Μάντζαρη θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και στις δύο πλευρές του παρκέ, αλλά μην εκπλαγείτε αν γίνει άλλος ο ήρωας (Περπέρογλου, Σλούκας, Λιουλ, Κάρολ).

Γενικά, είναι αρκετά ισορροπημένο το ζευγάρι, πολλά ίσως εξαρτηθούν από τη βραδιά που θα τύχει να βρεθεί η κάθε ομάδα, αμφότερες σουτάρουν πολλά τρίποντα (η Ρεάλ έχει σουτάρει τα περισσότερα στην Ευρωλίγκα). Ο Ολυμπιακός πρέπει να προστατεύσει το ΣΕΦ (21 και 23 Απρίλη) ώστε στη χειρότερη να πάρει και 3η ευκαιρία στη Μαδρίτη (25/4 θα είναι το 5ο ματς), αλλά ένα διπλό τη μεγάλη εβδομάδα δεν θα τον χάλαγε καθόλου. Μπορεί να το πάρει; Ξεκάθαρα. Είναι εύκολο; Καθόλου.

Ο Μπαρτζώκας μοιάζει λίγο πιο γρήγορος στις αντιδράσεις του από τον Λάσο, αλλά η Ρεάλ ως τώρα μοιάζει να πατάει καλύτερα στα πόδια της. Να νιώθει πιο σίγουρη για τον εαυτό της. Βέβαια, τον αστερίσκο στον Ολυμπιακό τον έβαλα ήδη από την αρχή της κουβέντας. Είναι ο δις πρωταθλητής Ευρώπης και ως τώρα στη σεζόν δεν είχε να αποδείξει τίποτα στον εαυτό του, πήγαινε με αυτόματο πιλότο και τώρα θα βρει κίνητρο να φορτσάρει. Βάζω κι έναν (αστερίσκο) στη Ρεάλ, ήταν η χαμένη του περσινού τελικού, παίζει όλη τη σεζόν για να αποδείξει ότι φέτος έκανε το μισό βήμα παραπάνω. Όμως, τώρα θα φανεί πόσα απίδια χωράει ο σάκος, και για τους δύο.

Μεγάλη εβδομάδα η επόμενη, λοιπόν, αλλά μεγάλη και μπασκετικά, με 4 μονομαχίες, όλες εκτός έδρας. Τέσσερις αγώνες σε Μόσχα και Μαδρίτη, στους οποίους οι ομάδες μας καλούνται να δείξουν ότι είναι φτιαγμένες από ατσάλι. Αν έρθουν τα διπλά, τότε η πιο συχνή (πρώιμη) συζήτηση όλων την Κυριακή, εκεί πάνω από τη σούβλα, θα είναι μπασκετική, πόσο έχουν τα εισιτήρια για Μιλάνο και αν… βγαίνουμε για ταξιδάκι στην Ιταλία. Οψόμεθα…

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Τα άλλα δύο ζευγάρια είναι Μπαρτσελόνα-Γαλατασαράι και Αρμάνι Μιλάνο-Μακάμπι Τελ Αβίβ, με τους δυο «αιώνιους», αν προκριθούν, να μπορεί να ξαναβρεθούν μόνο στον τελικό. Στα ημιτελικά το ζευγάρι του Ολυμπιακού παίζει με εκείνο της Μπαρτσελόνα και του Παναθηναϊκού με εκείνο της Αρμάνι.