Όντεν: «Είμαι από τις μεγαλύτερες φούσκες στην ιστορία του NBA»

Ο Γκρεγκ Όντεν εξέπληξε πολλούς φέτος όταν επέστρεψε στα γήπεδα, παίζοντας στην preseason με τους Χιτ και ξανά τον Ιανουάριο στην κανονική περίοδο του NBA, πατώντας παρκέ μετά από περισσότερα από 4 χρόνια αποκατάστασης και εγχειρήσεων. Όμως, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη για το νούμερο 1 του ντραφτ του 2007 με τον Όντεν να μην έχει παίξει ακόμα στα πλέι οφς και έχει παίξει 13 λεπτά τις τελευταίες 5 εβδομάδες. Και μέσα σε όλα ο Ντουράντ πήρε και το βραβείο του MVP.

Με αφορμή το βραβείο που πήρε ο Κέβιν Ντουράντ, ο Όντεν μίλησε στο Grantland για την αναπόφευκτη σύγκριση (ο Ντουράντ ήταν το νο2 εκείνου του ντραφτ): «Ξέρω ότι είμαι μια από τις μεγαλύτερες φούσκες στην ιστορία του NBA και ξέρω ότι μόνο χειρότερη θα γίνεται η κατάσταση όσο ο Κέβιν Ντουράντ κάνει μεγάλα πράγματα… Με στενοχωρεί πολύ που το σώμα μου δεν μπορεί να κάνει αυτό που το μυαλό μου θέλει να κάνει ορισμένες φορές. Αλλά το να ανησυχώ ή να παραπονιέμαι δεν πρόκειται να φτιάξει τίποτα… Εύχομαι οι καταστάσεις να μου επέτρεπαν να παίξω περισσότερο, αλλά σίγουρα δεν μετανιώνω το γεγονός ότι επέστρεψα και δεν μετανιώνω το ότι υπέγραψα με τους Χιτ».

Ο Όντεν είναι πλέον 26 ετών και είναι σχεδόν βέβαιο ότι ποτέ δεν θα έχει αξιοπρεπή παρουσία στο NBA. Όμως, ακόμα κι αν αυτό που μένει από τη φετινή σεζόν είναι το γεγονός ότι κάρφωσε στην πρώτη του επαφή με την μπάλα στο πρώτο ματς που έπαιξε και ουσιαστικά τίποτα άλλο, κανείς δεν μπορεί να του προσάψει λάθος.

Το παιδί στο κολέγιο ήταν δυναμίτης και όσοι τον έχουν δει σίγουρα το θυμούνται και τον περίμεναν με ανυπομονησία στο NBA. Το γεγονός ότι τα πόδια του ήταν σάπια σε σημείο να έχει κάνει μέχρι τα 26 του περισσότερες από 5 επεμβάσεις στα γόνατά του είναι κάτι που προφανώς τον υπερβαίνει και δεν έχει ευθύνη. Όμως, κανείς δεν μπορεί να τον ψέξει ότι δεν προσπάθησε και ότι δεν προσπαθεί ακόμα. Μπορεί να μοιάζει και ο ίδιος ότι έχει αφεθεί στη μοίρα του και ότι δεν περιμένει ποτέ να παίξει μπάσκετ καλού επιπέδου (ατάκες όπως το «είμαι χαρούμενος που μπορώ να περπατήσω για να φύγω από το παρκέ» που είπε τον Οκτώβρη λειτουργούν προς επίρρωση αυτού), αλλά παλεύει, συνεχίζει να προσπαθεί και να επιστρέφει όσο κι αν το μπάσκετ τον πληγώνει.

Για τη σύγκριση με τον Ντουράντ δεν μπορεί να κάνει και πολλά, είναι σίγουρο ότι όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται ολοένα και πιο αδυσώπητη, όμως, ο Όντεν μάλλον καταφέρνει να κερδίσει το σεβασμό όλων με την επιμονή του να επιστρέφει, να παλεύει κόντρα στην καταστροφική του καριέρα και με τη δύναμη που βρίσκει να αντιμετωπίζει κάθε μέρα όλα αυτά που μπορούσε να γίνει αλλά δεν έγινε ποτέ με καθαρό μυαλό, πλέον, και με περισσή ψυχική δύναμη.

Νίκος Κουσούλης