Εις το επανιδείν παιχταρά!

Πλησιάζοντας τα 26 ο Σμιθ αποφάσισε να κάνει το άλμα προς την Ευρώπη και μέχρι την Κυριακή ήταν απόλυτα δικαιωμένος από την επιλογή του. Όμως, η χρονιά που έπρεπε να αποτελέσει το εφαλτήριο για μια μεγάλη μετεγγραφή, δεν τελείωσε όπως θα ήθελε ο παίκτης. Μάλλον τελείως αντίθετα. Την Κυριακή 8 Μαρτίου, ο Στίβεν Σμιθ στο ματς του Κολοσσού με τον Ολυμπιακό έπαθε ρήξη αχίλλειου τένοντα και θα αναγκαστεί να μείνει εκτός γηπέδων για 6 μήνες, ενώ κανείς δεν ξέρει από τώρα αν όταν επιστρέψει θα είναι υγιής και πόσο καιρό θα χρειαστεί για να ξεπεράσει τον ψυχολογικό φόβο τέτοιου τραυματισμού.

Μπορεί οι Έλληνες φίλαθλοι και οι φίλοι του Κολοσσού να τον θεωρούσαν μάννα εξ ουρανού, αλλά ο Σμιθ δεν… έπεσε από τον ουρανό. Στις 4 χρονιές (2002-06) στο κολέγιο του Λα Σαλ είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του από την αρχή. Στη ρούκι σεζόν είχε 14.4 πόντους, 8.1 ριμπάουντ και 1.8 ασίστ μέσο όρο σε 20 αγώνες. Τη δεύτερη χρονιά είχε 17.1 πόντους, 8.1 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ σε 30 αγώνες.

Τα νούμερά του ανέβηκαν ακόμη περισσότερο στη συνέχεια, αφού την 3η του χρονιά είχε 21.0 πόντους, 8.3 ριμπάουντ, 2.1 ασίστ και 1.4 κλεψίματα σε 39 ματς, ενώ στα ίδια κυμάνθηκε και τη σίνιορ σεζόν του: 19.7 πόντους, 7.9 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ και 1.1 κλεψίματα ανά αγώνα (28 ματς) με 49% εντός παιδιάς.

Πώς μεταφράστηκαν αυτές οι επιδόσεις στο κολέγιο; Στην all-rookie ομάδα της Atlantic 10 την πρώτη χρονιά, στην καλύτερη πεντάδα και παίκτης της χρονιάς και το 2004-05 και το 2005-06 στην Atlantic 10, ενώ το collegeinsider το 2006 τον είχε στην καλύτερη πεντάδα όλου του NCAA.

Παραδόξως δεν έγινε ντραφτ στο NBA και σε αυτό μέτρησε εν μέρει το ύψος του (2.03) και το γεγονός ότι δεν ήταν ούτε τριάρι ούτε τεσσάρι ξεκάθαρα. Βέβαια… ντραφτ έχει γίνει κάθε καρυδιάς καρύδι και προφανώς χώραγε ένας τέτοιος παίκτης. Έγινε ντραφτ στο USBL και στο CBA και η καριέρα του δείχνει ότι το μόνο που ήθελε ήταν να παίξει στο NBA. Δοκίμασε στα καμπ των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς και των Φιλαντέλφια Σίξερς, τους οποίους έπεισε να τον υπογράψουν με το μίνιμουμ. Εκεί το 2006-07 αγωνίστηκε μόλις σε 8 ματς και τον Γενάρη έφυγε. Έπαιξε στο NBDL για λίγο για να κλείσει τη χρονιά στην Κάχα Σαν Φερνάντο της Ισπανίας, την οποία ενίσχυσε για 6 αγώνες στο τέλος της σεζόν. Μην έχοντας περάσει παλιότερα τον Ατλαντικό, ουσιαστικά δεν πρόλαβε να προσαρμοστεί ποτέ.

Ξανά σάμερ λιγκ είχε το πρόγραμμα του καλοκαιριού του 2007, αφού ο Σμιθ δεν σκεφτόταν την Ευρώπη. Στη συνέχεια, Ατλάντα Χοκς, αλλά μόνο στην προετοιμασία και έφυγε για τη Ριέτι. Στην Ιταλία είχε 9.5 πόντους, 3.9 ριμπάουντ και 1.3 κλεψίματα με 51% στα δίποντα σε 12 ματς. Το καλοκαίρι του 2008, καθώς ετοιμαζόταν για την… ίδια πορεία, ήρθε η πρόταση του Κολοσσού και τότε κανείς δεν φανταζόταν ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θα πρόσφερε με την κίνησή του τη μεγαλύτερη ατραξιόν στο πρωτάθλημα της Α1 για το 2008-09.

Σε 21 ματς με τη φανέλα του Κολοσσού, ο Σμιθ είχε 18.3 πόντους, 5.1 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ, 1.2 κλεψίματα με απίστευτα ποσοστά, 52% στα δίποντα, 49% στα τρίποντα και 78% στις βολές. Μέχρι την 21η αγωνιστική είναι ο 1ος σκόρερ του πρωταθλήματος, 2ος σε κερδισμένα φάουλ, ενώ είναι και ο παίκτης που έχει πατήσει τα παρκέ της Α1 φέτος περισσότερο από κάθε άλλον, 706 λεπτά, δηλαδή 33,5 λεπτά ανά αγώνα (μέσα σε όλα τα στατιστικά είναι και το… μισό ματς με τον Ολυμπιακό, αφού ο Σμιθ τραυματίστηκε στο πρώτο μισό του αγώνα).

Έμεινε κάτω από τους 10 πόντους μόνο σε δύο από τα 21 παιχνίδια που έπαιξε, με ΑΕΛ και Πανελλήνιο. Είχε 14 φορές πάνω από 15 πόντους και σε 7 από αυτά τα ματς πάνω από 20 πόντους.

Ο Κολοσσός (που και μετά τον τραυματισμό του Σμιθ έδειξε το ήθος που έχει ως σωματείο) έχασε τον ηγέτη του, δέχτηκε τεράστιο πλήγμα στην προσπάθειά του για οκτάδα, η Α1 έχασε μια από τις μεγάλες ατραξιόν της, αλλά ο Στίβεν Σμιθ είναι εκείνος που καλείται να ξεπεράσει έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό για να επανέλθει δριμύτερος.

Ήδη από τον Γενάρη (!) υπήρχαν περισσότερες από 10 ομάδες ανά την Ευρώπη, που τον περιτριγύριζαν για να τον πείσουν να φορέσει τη φανέλα τους του χρόνου. Μπορεί η μεγάλη μετεγγραφή να μην έρθει όπως ακριβώς τη φανταζόταν εκείνος, μπορεί να χρειαστεί να αποδείξει και πάλι ποιος είναι, μπορεί η σεζόν να είχε πρόωρο τέλος, αλλά ελπίζουμε ότι σε 6 μήνες ο Σμιθ θα είναι και πάλι στα παρκέ (μακάρι αυτά να είναι τα… ελληνικά) κάνοντάς μας να αναφωνήσουμε για το ταλέντο του. Όπως ακριβώς και φέτος.