Βερολίνο… ήρθαμε!

ΣΙΕΝΑ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 84-91

Ο Παναθηναϊκός μετέτρεψε τη σειρά με τη Σιένα σε παράσταση για ένα ρόλο. Πλέον, και με τη σειρά να έχει τελειώσει μπορούμε να πούμε (εκ του ασφαλούς) καλύτερα που ο Παναθηναϊκός έχασε στο ΟΑΚΑ, με τον τρόπο που προκρίθηκε, η ψυχολογία της ομάδας εκτινάχθηκε στα ύψη, αλλά και απέδειξε στην Ευρώπη ότι είναι ένα επίπεδο πάνω από τη φετινή Σιένα, όσο κι αν τον δυσκόλεψε στα πρώτα 4 ματς (με τα δύο της κανονικής περιόδου).

Θα κρατήσω από το παιχνίδι το τρίποντο του Φώτση που ισοφάρισε το ματς σε 72-72 σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τον Παναθηναϊκό και μόλις είχε δεχτεί 8-0 από τη Σιένα. Ο Φώτσης έβγαλε και την άμυνα μετά για να έρθει το τρίποντο του Νίκολας που έβαλε τον Παναθηναϊκό στο κεφάλι. Μετά τι έγινε; Μετά απέδειξε ο Γιασικεβίτσιους γιατί κανείς δεν πρέπει να τολμά να αμφισβητήσει την αξία του. Ασίστ στον Μπατίστ και 74-82, τρίποντο στη λήξη της επίθεσης σε μια χαμένη ουσιαστικά φάση και 75-85, 4/4 βολές στο τέλος και… Βερολίνο. Δηλαδή 7 πόντοι και 1 ασίστ σε λιγότερο από 2 λεπτά. Γι’ αυτό τον έχεις πάρει τον παικταρά στην ομάδα, όχι για να σου βγει… το ροτέισον στην κανονική περίοδο. Για τον Γιασικεβίτσιους τα έλεγα και πέρσι. Είναι αυτός που καθάρισε τους τελικούς της Α1 για τον Παναθηναϊκό (1ος σκόρερ των τελικών), είναι αυτός που έβαλε τη σφραγίδα του καις την πρόκριση στο φάιναλ φορ τώρα.

Επίσης είχαμε τον Βασίλη Σπανούλη. Ο Σπανούλης είχε 11 πόντους με 2/7 σουτ, 4 λάθη και δέχτηκε μια τάπα. Δηλαδή συνολικά 10 επιθέσεις χάθηκαν από αυτόν. Πού το πάω; Στις 10 ασίστ, αριθμός απίστευτος για τέτοιο ντέρμπι, στα 3 ριμπάουντ και στα 3 κλεψίματα, που έκαναν τη διαφορά στον αγώνα. Με τον Μπατίστ, τον Φώτση και τον Πέκοβιτς να είναι πολύ καλοί και τον Νίκολας εδώ και 1-2 μήνες να… κλείνει σπίτια (είχε 5/7 τρίποντα) δεν χάνεις.

Η Σιένα είχε πολύ άγχος, αυτό φάνηκε κυρίως στο γεγονός ότι δεν μπορούσε να επιβληθεί στο ματς. Κυνηγούσε από την αρχή, οπότε περνούσε μπροστά δεχόταν σερί από τον Παναθηναϊκό και γενικά δεν κατάφερε να μείνει ήρεμη και να εκμεταλλευτεί την έδρα της. Αν θέλετε τη γνώμη μου, σε αυτό μέτρησε πάρα πολύ και η συντριβή της Τρίτης, καθώς από τότε είχαμε πει ότι πολύ δύσκολα θα μπορέσει (ακόμη και η Σιένα) να επανέλθει ψυχολογικά και να σηκώσει το βάρος ενός do-or-die αγώνα. Δεν το έκανε τελικά και ο Παναθηναϊκός έχει 1 σχεδόν μήνα για να επαναφέρει το Διαμαντίδη στην πρότερη κατάστασή του, ώστε να είναι πανέτοιμος για το φάιναλ φορ.

ΡΕΑΛ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 75-78

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε σήμερα τη μεγάλη επιστροφή στην ελίτ της Ευρώπης. Είναι σαφώς μία πολύ μεγάλη στιγμή για τους «ερυθρολεύκους», που φέρνει τη λήξη των 10 χρόνων μακριά από τις επιτυχίες στην Ευρώπη και αποτελεί το επιστέγασμα της σημαντικής προσπάθειας πού γίνεται στον Πειραιά για να επανέλθει η ομάδα του στις επιτυχίες. Στο λιμάνι σαφώς και πρέπει να στηθεί… μπασκετικό γλέντι, αλλά εμείς ας μιλήσουμε λίγο για τον αγώνα.

Ο Ολυμπιακός είχε σήμερα σε πολύ καλή ημέρα επιθετικά (αν και μέτριο αμυντικά) τον Μπουρούση, σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του στην επίθεση, έβαλε πολλά καλάθια με πλάτη, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ομάδα του και «γέμισε» το καλάθι των Μαδριλένων με 25 πόντους με έξοχα ποσοστά. Αυτός που πήρε την ομάδα στις πλάτες του στο τέλος ήταν ο Γκριρ που σκόραρε 8 πόντους στην τελευταία περίοδο, συμπεριλαμβανομένου και του τριπόντου για το πρώτο προσπέρασμα αλλά έδωσε και την έξτρα πάσα – ασίστ στον ελεύθερο Έρτσεγκ για το καθοριστικό σουτ που έκανε το 70-73. Οι «ερυθρόλευκοι» ουσιαστικά κέρδισαν γιατί έδειξαν χαρακτήρα στο φινάλε και είχαν το καθαρό μυαλό να επιμείνουν στο παιχνίδι τους και να βγάλουν τα σουτ που θα έκριναν τον αγώνα μέσα από τα συστήματά τους, την ώρα που οι παίκτες της Ρεάλ πετούσαν την μπάλα από το τρίποντο… σαν να έκαιγε. Οι σωστές αυτές επιλογές αποτυπώνονται ανάγλυφα στο 65% ομαδικό ποσοστό στα δίποντα, ενώ από την άλλη μεριά, οι δύο πρώτοι σκόρερ των γηπεδούχων, Μπούλοκ και Ρέγιες, σούταραν εκτός συστημάτων με 5/18 και 4/12 αντίστοιχα.

Οι Πειραιώτες πήραν αρκετά από πολλούς, με τον Τσίλντρες να κάνει σπουδαίο ματς στην πραγματικότητα, τον Χαλπερίν να προσφέρει στην επίθεση μετά από καιρό, τον Έρτσεγκ πανέτοιμο για ένα τέτοιο ματς, το Βασιλόπουλο να βγάζει τη μεγάλη άμυνα στην τελευταία επίθεση. Τότε γιατί δεν ξεχώρισαν στο ματς νωρίτερα; Για τρεις λόγους: γιατί αντιμετώπισαν μια επιεικώς αστεία διαιτησία με αμέτρητα λάθη στο 40λεπτο, γιατί η Ρεάλ έπαιζε το τελευταίο της χαρτί και έβρισκε απαντήσεις κυρίως μέσα από τα ριμπάουντ και το πάθος της, γιατί έλειπε ο πιο φορμαρισμένος και υψηλής αξίας παίκτης του, ο Βούισιτς, η απουσία του οποίου μπορεί να μη σχολιάστηκε αλλά ήταν σημαντική δεδομένης της κλάσης και της εμπειρίας του σε τέτοιους αγώνες (όπως το έδειξε άλλωστε σε όσους έπαιξε).

Η Ρεάλ μένει κάπου εδώ, όχι γιατί είναι κακή ομάδα, αλλά γιατί επέμεινε αυτοκαταστροφικά σε έναν προπονητή που αδυνατεί να φτιάξει σύνολο από μια σειρά από αρκετά έως πολύ καλούς παίκτες. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει δίκαια αφού εδώ και περισσότερο από δύο μήνες έχει μόλις μία ήττα στην Ευρώπη.

ΤΑΟΥ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 63-84

Αν μετρούσε η… διαφορά των πόντων, η Ταού θα είχε αποκλειστεί ήδη από το Βερολίνο, καθώς όταν χάνει από την Μπαρτσελόνα… χάνει για τα καλά. Οι Καταλανοί έπαιζαν το παιχνίδι της χρονιάς και επιβεβαίωσαν ότι είναι καλύτερη ομάδα. Από την αρχή μπροστά, όποτε η Ταού προσπερνούσε είχαν απάντηση και ένα δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο ήταν μόνοι τους στο παρκέ, έχοντας εκμηδενίσει στου Βάσκους. Η Ταού έβαλε μόλις 22 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, 13 και 9. Μιλάμε για την καλύτερη επίθεση της Ευρώπης, όχι για μια τυχαία ομάδα. Η Μπαρτσελόνα εξαφάνισε τελείως τη θέση του πλέι μέικερ στην Ταού. Πριτζιόνι και Ιλιέφσκι που μοιράστηκαν τη θέση του πλέι μέικερ για την Ταού (29 και 11 λεπτά αντίστοιχα) είχαν συνολικά 2 πόντους, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 3 λάθη, 3 κερδισμένα φάουλ με 1/5 σουτ εντός παιδιάς και συνολικό ranking θέσης 3. Όταν κόβεις το κεφάλι, το θηρίο πεθαίνει…