Τον θυμάσαι; Κλιφ Λέβινγκστον

Ο Κλιφ Λέβινγκστον (Cliff Levingston, 53, 2.03) γεννήθηκε το 1961 στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια και είναι από τις πιο σημαντικές μορφές που πέρασαν από το ελληνικό πρωτάθλημα, με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Με το προσωνύμιο «Good News» ο Λέβινγκστον ήταν παίκτης που ξεχώριζε για τα αθλητικά προσόντα του, το άλμα και την εκρηκτικότητά του, με τον Τεξ Ουίντερ να αναλύει το προσωνύμιο ως: «έχει το χάρισμα να χαλαρώνει τους πάντες στα αποδυτήρια με τον απίστευτο χαρακτήρα του».

Κολέγιο

Στο κολέγιο Ουιτσιτά Στέιτ άφησε από νωρίς το στίγμα του. Το 1998 έγινε ο 5ος παίκτης στην ιστορία των Σόκερς που είδε τη φανέλα του στην οροφή του γηπέδου δίπλα σε εκείνες των Ντέιβ Στόλγουορθ, Αντουάν Καρ, Κλίο Λίτλτον και Εξέιβιερ ΜακΝτάνιελ. Στους Σόκερς έμεινε 3 χρόνια, και ήταν από τους πιο σημαντικούς παίκτες στην ιστορία τους. Είχε 16.2 πόντους και 10.6 ριμπάουντ συνολικό μέσο όρο στις τρεις σεζόν, δύο φορές επιλέχτηκε στην πρώτη ομάδα της περιφέρειας του Μιζούρι, μία φορά στην 3η πεντάδα σε όλες τις Η.Π.Α., τη δεύτερη σεζόν είχε 18.5 πόντους και 11.4 ριμπάουντ, 1ος σκόρερ και 1ος ριμπάουντερ της ομάδας. Την πρώτη του σεζόν έβαζε 15.7 πόντους και είχε 10.1 ριμπάουντ ανά αγώνα, οι πόντοι είναι ο 2ος υψηλότερος μέσος όρος που είχε ποτέ πρωτοετής στην ιστορία του κολεγίου, ενώ ο μέσος όρος που είχε στα ριμπάουντ ήταν ο υψηλότερος στην ιστορία των Σόκερς για πρωτοετή παίκτη.

Πίστονς και Χοκς

Το 1982 άφησε την 4η σεζόν του στο κολέγιο για να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ, όπου επιλέχθηκε στο νο9 από τους Ντιτρόιτ Πίστονς. Ο τότε τζένεραλ μάνατζερ των Πίστονς, Τζακ ΜακΚλόσκεϊ, είπε για τον Λέβινγκστον μια ημέρα μετά που οι Πίστονς τον επέλεξαν στο ντραφτ: «Έχει αδιανόητη εκρηκτικότητα και αδιανόητη ταχύτητα. Αυτός είναι ένας τύπος που μπορεί να πετάξει».

Με τους Πίστονς έπαιξε 2 σεζόν, 18.5 λεπτά ανά αγώνα, έχοντας 6.5 πόντους και 5.5 ριμπάουντ μέσο όρο. Στη συνέχεια μετεγγράφηκε στους Ατλάντα Χοκς (μαζί με τον Αντουάν Καρ, Διόσκουρό του απ’ το κολέγιο) για τον Νταν Ράουντφιλντ.

Με τους Χοκς πέρασε 6 σεζόν, τις καλύτερές του στο NBA, με μέσο όρο 8.9 πόντους και 6.2 ριμπάουντ ανά αγώνα, με 53% εντός παιδιάς, παίζοντας 25.0 λεπτά ανά αγώνα. Όλες έπαιξε τουλάχιστον 74 παιχνίδια, στην καλύτερή του σεζόν είχε 9.8 πόντους, 7.6 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ, 0.9 κλεψίματα και 0.9 τάπες (το 1984-85), ενώ το 1987-88 είχε 10.0 πόντους μέσο όρο (μόνη χρονιά με διψήφιο αριθμό πόντων).

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στους Ατλάντα Χοκς, ο Λέβινγκστον έγινε ένας από τους ελάχιστους παίκτες στην ιστορία του NBA, που χρησιμοποιούν τον κανονισμό «foul into» σε ένα παιχνίδι. Με 7 δευτερόλεπτα να απομένουν για το τέλος του αγώνα των Γιούτα Τζαζ με τους Χοκς (Φλεβάρης του 1986, οι Τζαζ κέρδισαν στην παράταση με 109-105) ο Λέβινγκστον επέστρεψε στο παρκέ, παρότι 28 δευτερόλεπτα νωρίτερα είχε αποβληθεί με 6 φάουλ, κάνοντας χρήση αυτού του σπάνιου κανονισμού!

Οι Χοκς έπαιζαν χωρίς τον Ντομινίκ Ουίλκινς και τον Αντουάν Καρ, ενώ με 2:38 για το τέλος αποβλήθηκε με 6 φάουλ και ο Τζον Κόντσακ. Με 3:36 για το τέλος της παράτασης τον ακολούθησε ο Κέβιν Ουίλις, με 3:01 ο Σκοτ Χέιστινγκς και με 1:12 ο Σπαντ Ουέμπ. Με 35 δευτερόλεπτα για το τέλος αποβλήθηκε και ο Λέβινγκστον. Έτσι, οι Χοκς έμειναν με 5 παίκτες, εκ των οποίων οι δύο είχαν από 5 φάουλ. Στα 7 δευτερόλεπτα οι Χοκς κάλεσαν παράνομα τάιμ άουτ και χρεώθηκαν με τεχνική ποινή, ο Ντοκ Ρίβερς διαμαρτυρήθηκε, αποβλήθηκε από τον αγώνα και οι Χοκς έμειναν με 4 παίκτες. Αποτέλεσμα αυτού, ο Λέβινγκστον επέστρεψε στο παρκέ με 6 φάουλ, με «κόστος» μια τεχνική ποινή (και τεχνική ποινή κάθε φορά που θα έκανε φάουλ στο εξής). Στα τελευταία δευτερόλεπτα, μάλιστα, ο Λέβινγκστον έβαλε και τρίποντο, μειώνοντας στο τελικό 109-105.

Στους Μπουλς πρωταθλητής

Όταν έφυγε από την Ατλάντα ο Λέβινγκστον παράτησε ένα εγγυημένο τετραετές συμβόλαιο αξίας 4.4 εκατομμυρίων δολαρίων για να παίξει στους Μπουλς με 750.000 δολάρια την πρώτη σεζόν και την προοπτική 1.35 εκατομμυρίων δολαρίων τη δεύτερη (με τους Μπουλς να έχουν την οψιόν). Ο ίδιος για την απόφασή του να αφήσει ασφάλεια και χρήματα για να πάει στο Σικάγο είπε: «Είναι σαν να πηγαίνεις στο καζίνο και να ρίχνεις τα ζάρια. Ήθελα επιτέλους να είμαι σε μια ομάδα που ένιωθα ότι θα ήταν έτοιμη να παλέψει για ένα πρωτάθλημα. Στην Ατλάντα υπήρχαν πολλοί εγωισμοί. Όλοι σκέφτονταν το ‘εγώ’ πριν το ‘εμείς’. Είναι ακριβώς το αντίθετο εδώ στο Σικάγο. Όλοι έχουν έναν κοινό στόχο, να κερδίσουμε τον τίτλο, και όλοι είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν γι’ αυτό».

Στο Σικάγο δεν είναι ότι λατρεύτηκε από την πρώτη στιγμή. Πριν πάει, μόνο ο Φιλ Τζάκσον τον ήθελε. Ο Τζέρι Ράινσντορφ, ιδιοκτήτης των Μπουλς είχε πει χαρακτηριστικά: «Είδα όλα αυτά τα παιχνίδια της Ατλάντα και δεν θυμάμαι να τον είδα σε κάποιο». Αλλά δεν θα έλεγε όχι στον Τζάκσον, αφού είχε ξεκαθαρίσει ότι άφηνε σε εκείνον τις αποφάσεις. Ούτε ο Κράουζ ήθελε τον Λέβινγκστον, προτιμούσε τον Τζον Γουλφ.

Η υπογραφή του στους Μπουλς το 1990 ήταν κάτι παραπάνω από σίριαλ. Ο Λέβινγκστον ήθελε να πάει στο Σικάγο και αυτό τον οδήγησε να απορρίψει νωρίς κάθε άλλη πρόταση, «μιλούσα ευθέως, έκοψα τις επιλογές μου αντί να τις καθυστερήσω. Από πλευράς επιχειρηματικότητας δεν ήταν έξυπνο». Όμως, οι Μπουλς ήθελαν από τότε να πάρουν τον Κούκοτς και μετρούσαν το κάθε δολάριο για να κάνουν χώρο στο σάλαρι καπ ώστε να τον φέρουν στο Σικάγο (του είχαν στείλει φανέλες με το όνομά του, είχαν βάλει στο προσωπικό τους μεταφραστή από τα γιουγκοσλαβικά ως ‘βοηθό προπονητή’ και προσπαθούσαν να τον ‘πετάξουν’ στο Σικάγο για να τον κερδίσουν με την ατμόσφαιρα στο γήπεδο). Ήθελαν να έχουν 2 εκατομμύρια ελεύθερα ανά πάσα στιγμή, μήπως ο Κούκοτς αποφάσιζε ξαφνικά ότι ήταν έτοιμος να έρθει στο NBA (ο Κούκοτς το έκανε τελικά το 1993).

Οι Μπουλς δεν ήθελαν να δώσουν στον Λεβινγκστον 1,3 εκατομμύρια δολάρια οπότε οι διαπραγματεύσεις τράβηξαν αρκετά. Μέχρι τέλος Αυγούστου ο Λέβινγκστον δεν είχε υπογράψει και είχε αρχίσει να σκέφτεται την Ευρώπη, νιώθοντας ότι οι Μπουλς τον κορόιδευαν. Κάπου εκεί αναμίχτηκε και ο Τζόρνταν, που άρχισε να δένεται με τον Λέβινγκστον και να τον συμβουλεύει. Ο Λέβινγκστον από την αρχή προσπάθησε να έρθει κοντά με τον Τζόρνταν (οι άλλοι στο Σικάγο έλεγαν χαρακτηριστικά κοροϊδεύοντάς τον «πόσες φορές φίλησε σήμερα τον κώλο του Μάικλ ο Κλιφ;»), με τον MJ να τον συμβουλεύει να μη δεχτεί κάτω από 1 εκατομμύριο.

Οι Μπουλς τελικά του πρόσφεραν 750.000 δολάρια θεωρώντας ότι ο Λέβινγκστον θα υπογράψει (είχε πει στον Τζόρνταν ότι δεν ήθελε να πάει στην Ευρώπη) λέγοντας «αν μπορείς να βρεις καλύτερο συμβόλαιο, πήγαινε». Στο NBA ο Λέβινγκστον δεν θα έβρισκε αντίστοιχο συμβόλαιο, αλλά απάντησε ότι θα φύγει για την Ευρώπη προκειμένου να υπογράψει με τέτοιους όρους. Οι Μπουλς επέστρεψαν με νέα πρόταση, διετές συμβόλαιο έναντι 2,15 εκατομμυρίων, με οψιόν δική τους μετά την πρώτη σεζόν, αλλά αν δεν την ενεργοποιούσαν θα πλήρωναν 400.000 στον Λέβινγκστον, οπότε η πρώτη του σεζόν είχε εγγυημένα στην ουσία (μαζί με τα 750.000) 1,15 εκατομμύρια δολάρια.

Η χρονιά δεν κύλησε όπως θα ήθελε ο Λέβινγκστον, που έμενε πολύ στον πάγκο, ενώ κάποια στιγμή το χειμώνα ξέσπασε κιόλας κατά του Φιλ Τζάκσον (“τι με έχει εδώ αν δεν με βάζει; Διώξτε με”). Πάντως, έκανε πολύ μεγάλο παιχνίδι στο 3ο ματς της σειράς των τελικών του 1991 απέναντι στους Λος Άντζελες Λέικερς, με 10 πόντους με 5/5 σουτ, 4 ριμπάουντ και 3 τάπες σε 20 λεπτά, στη νίκη των Μπουλς με 96-104 στο Λ.Α. για το 2-1 στη σειρά (με τον Τζόρνταν να λέει “ο MVP σήμερα ήταν ο Κλιφ”). Μετά το ματς ο Λέβινγκστον μίλησε για τη σεζόν στο Σικάγο όπου έπαιζε το μισό χρόνο περίπου απ’ όσο στην Ατλάντα: «Θα μπορούσα να κρεμάσω το κεφάλι μου και να νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου. Αλλά ο κόουτς Τζάκσον μου είπε ότι με προφύλασσε για τα πλέι οφς. Κράτησα το μυαλό και το σώμα μου έτοιμα για τη στιγμή που θα μου δοθεί η ευκαιρία».

Μετά την ήττα στο πρώτο ματς της σειράς, ο Λέβινγκστον αντέδρασε με μοναδικό τρόπο: «Έτρεχα στα αποδυτήρια αρπάζοντας όποιον έβλεπα και φωνάζοντας ‘θα σκουπίσουμε τα επόμενα 4 παιχνίδια’. Όλοι με κοιτούσαν λες και ήμουν τρελός. Ήταν τολμηρή δήλωση. Ο Μάικλ μου είπε ‘Κλιφ, πρέπει να κερδίσεις το πρώτο ματς για να τους σκουπίσεις’ και του απάντησα ‘Ε, ας τους σκουπίσουμε από εδώ και στο εξής’». Οι Μπουλς το έκαναν πράγματι, πήραν τη σειρά με 4-1, με τον Λέβινγκστον να πηγαίνει στο γήπεδο των Λέικερς πριν τον 5ο αγώνα με τζάκετ που έγραφε στην πλάτη «Παγκόσμιοι Πρωταθλητές Σικάγο Μπουλς».

Τη δεύτερη σεζόν, απέναντι στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, δεν έβαλε το ίδιο τζάκετ. Δεν το θεώρησε αρκετά αισιόδοξο. «Πήρα άλλο τζάκετ την επόμενη σεζόν. Έλεγε ‘Repeat-a-Bulls’»!

Φεύγοντας από το Σικάγο ο Λέβιγκστον έκανε τη σύγκριση του Ντομινίκ Ουίλκινς με τον Μάικλ Τζόρνταν, βρίσκοντας αυτή που θεωρούσε ως τη μεγαλύτερη διαφορά τους: «Ο Ντομινίκ ήθελε περισσότερο να είναι το αστέρι, το σημείο αναφοράς της ομάδας. Ο Μάικλ ήθελε να κερδίζει πρωταθλήματα. Το μόνο που ήθελε ήταν το δαχτυλίδι. Ο Ντομινίκ δεν καταλάβαινε τι χρειαζόταν για να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα, δεν θυσίαζε μέρος του παιχνιδιού του για την ομάδα. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι θα έλαμπε ακόμα περισσότερο αν η ομάδα του κέρδιζε. Ο Μάικλ το αντιλαμβανόταν αυτό».

Με τους Μπουλς ο Λέβινγκστον είχε 4.0 πόντους και 2.9 ριμπάουντ ανά αγώνα, παίζοντας 12.9 λεπτά στις δύο σεζόν του (το μισό απ’ όσο έπαιζε στους Χοκς).

 

Ελλάδα και ΠΑΟΚ

Τον Ατλαντικό τον πέρασε το καλοκαίρι του 1992, για να φτιάξει στον ΠΑΟΚ μια μεγάλη ομάδα με Κεν Μπάρλοου, Μπάνε Πρέλεβιτς, Τζον Κόρφα και Παναγιώτη Φασούλα, μια ομάδα που έφτασε ως το φάιναλ φορ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο ΣΕΦ. Με τον ΠΑΟΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Λέβινγκστον είχε 14.0 πόντους ανά αγώνα, 10.7 ριμπάουντ, 1.1 τάπες, 1.1 κλεψίματα και 1.5 ασίστ, σουτάροντας με 52% στα δίποντα, 18% στα τρίποντα και 66% στις βολές.

Πρώτο του παιχνίδι απέναντι στον Άρη (είχε 16 πόντους και 10 ριμπάουντ) και ο ίδιος αφηγείται μια απίστευτη εμπειρία: «Όταν αρχικά μπήκα για ζέσταμα μία ώρα πριν από το ματς όλα ήταν νορμάλ κι όταν επέστρεψα ένα πυκνό σύννεφο καπνού είχε καλύψει τα πάντα. Ήταν ο καπνός των τσιγάρων. Σοκαρίστηκα. Έλεγα στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ ότι στο NBA απαγορεύεται το κάπνισμα μέσα στο γήπεδο και μου απαντούσαν πως και στην Ελλάδα απαγορεύεται».

Με τον Άρη είχε ζήσει και άλλο περιστατικό: «Κάποια στιγμή πήγα να παρακολουθήσω έναν ευρωπαϊκό αγώνα του Άρη και βρέθηκαν κάποιοι που άρχισαν να με φτύνουν και να με βρίζουν».

Στα highlights του τη σεζόν, το 2ο παιχνίδι του απέναντι στον Παναθηναϊκό, ο ΠΑΟΚ κέρδισε με 79-74 και ο Λέβινγκστον είχε 18 πόντους, 10 ριμπάουντ και 4 τάπες με 7/14 δίποντα. Απέναντι στον Πανιώνιο είχε στο 73-57 της ομάδας του 20 πόντους, 12 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και 6 ασίστ με 7/11 δίποντα, ενώ το ρεκόρ ριμπάουντ του το έκανε κόντρα στο Παγκράτι που είχε (79-64 ο ΠΑΟΚ) 12 πόντους, 15 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο, 1 τάπα και 4 ασίστ με 4/8 δίποντα. Μόλις δύο φορές όλη τη σεζόν είχε μονοψήφιο νούμερο και σε πόντους και σε ριμπάουντ (στη μία έπαιξε λίγο γιατί ο ΠΑΟΚ κέρδισε πολύ εύκολα).

Στα πλέι οφς στα προημιτελικά κόντρα στον Ηρακλή έκανε το ρεκόρ πόντων του στη χώρα μας με 24 πόντους (8 ριμπάουντ, 2 τάπες, 1 ασίστ) με 9/10 δίποντα και 1/2 τρίποντα, ενώ στο 2ο ματς είχε 18 πόντους, 15 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και 3 ασίστ.

Στην καταστροφική για τον ΠΑΟΚ σειρά με τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά είχε 20 πόντους και 8 ριμπάουντ στο πρώτο ματς (στο 48-57 και το σπάσιμο έδρας του Ολυμπιακού στο παιχνίδι που ο Μπάρλοου έβαλε 3 πόντους με 1/3 σουτ), ενώ είχε 20 πόντους και 10 ριμπάουντ στο 3ο παιχνίδι, το μοναδικό που κέρδισε ο ΠΑΟΚ στη σειρά (70-64). Στον 2ο μικρό τελικό κόντρα στον Πανιώνιο είχε 19 πόντους, 15 ριμπάουντ και 3 τάπες, με τον ΠΑΟΚ να παίρνει με 3-0 τη σειρά.

Στην Ευρώπη, ο ΠΑΟΚ έκανε εκπληκτική σεζόν. Με 8-4 τερμάτισε πρώτος στον όμιλό του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για να πάρει την πρόκριση για τα προημιτελικά. Απόλυτο highlight το ματς κόντρα στην Μπανταλόνα, όπου ο Λέβινγκστον είχε 20 πόντους και 13 ριμπάουντ με 7/9 δίποντα και 2/2 βολές στην εκπνοή για το 83-81 του ΠΑΟΚ. Στο 71-82 εκτός έδρας με την Τσιμπόνα είχε 23 πόντους, 13 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα, ενώ κόντρα στη Σκαβολίνι είχε 23 ριμπάουντ (και 11 πόντους) στο 69-65 του ΠΑΟΚ.

Ο ΠΑΟΚ στα προημιτελικά έπαιξε με την Ορτέζ, κέρδισε με 86-103 στο πρώτο ματς με τον Λέβινγκστον να έχει 17 πόντους και 10 ριμπάουντ με 7/11 σουτ απέναντι στον Μουρεσάν (29 πόντους, 13 ριμπάουντ στο ματς) και ένα εκπληκτικό κάρφωμα:

Στο δεύτερο παιχνίδι στην έδρα του ο ΠΑΟΚ κέρδισε με 81-65 με τον Λέβινγκστον να έχει 19 πόντους και 11 ριμπάουντ και τον προπονητή της Ορτέζ να λέει μετά το ματς το χαρακτηριστικό: «Ούτε οι Μπουλς δεν κερδίζουν εδώ μέσα».

Φάιναλ φορ στο ΣΕΦ για τον ΠΑΟΚ, ο Λέβινγκστον είχε 18 πόντους και 12 ριμπάουντ στον ημιτελικό κόντρα στην Μπενετόν Τρεβίζο, αλλά η κακή άμυνα του ΠΑΟΚ, η απουσία του Τσέκου (και το συνεπακόλουθο «πάρτι» του Ρουσκόνι με 23 πόντους) και ο μαγικός Τόνι Κούκοτς (15 πόντοι, 8 ριμπάουντ, 10 ασίστ, 2 κλεψίματα) του στέρησαν με 77-79 την πρόκριση στον τελικό, με τους παίκτες του ΠΑΟΚ να μην μπορούν να συνέλθουν.

Στον μικρό τελικό με τον Λέβινγκστον να έχει 11 πόντους και 10 ριμπάουντ (με 2/11 σουτ) ο ΠΑΟΚ κέρδισε με 76-70 τη Ρεάλ Μαδρίτης. Συνολικά εκείνη τη σεζόν στην Ευρώπη είχε 16.6 πόντους, 11.5 ριμπάουντ και 1.4 κλεψίματα με 55% στα δίποντα και 53% στα τρίποντα παίζοντας 30.7 λεπτά ανά αγώνα.

Για τον Λέβινγκστον η ήττα από την Μπενετόν κόστισε και το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ: «Ήμασταν άπιαστοι στην κανονική διάρκεια, κάναμε μεγάλα παιχνίδια στα πλέι οφς, μας είχαν φαβορί, αλλά το χάσαμε με δική μας υπαιτιότητα. Στο καθοριστικό παιχνίδι με την Μπενετόν, δεν μας έφταιγε ούτε ο τραυματισμός του Τσέκου ούτε το άγχος. Δεν είχαμε άγχος ούτε νιώσαμε πίεση από τον κόσμο. Αντιθέτως, μας άρεσε που είχαμε 10.000 τρελαμένους οπαδούς μας που ήρθαν από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Ήταν πολύ μεγάλη ευκαιρία, θέλαμε πάρα πολύ εκείνο τον τίτλο, αλλά για έναν απίστευτο τρόπο χάσαμε την συγκέντρωσή μας και δεν παίξαμε ομαδικά στα 40΄ εκείνα λεπτά. Κι ενώ σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια μάς θαύμαζαν για την ομαδικότητά μας! Εμείς φταίμε κι όχι η τύχη των αντιπάλων που έβαλαν και κάποια απίθανα τρίποντα. Εμείς έπρεπε να τους σταματήσουμε με καλύτερη άμυνα. Δυστυχώς χάθηκε εκείνος ο τίτλος και η ευκαιρία να πατήσουμε στην κορυφή της Ευρώπης. Πονέσαμε πολύ. Χάσαμε και το πρωτάθλημα από το σοκ».

Ο Λέβινγκστον είχε υπογράψει διετές συμβόλαιο 2.4 εκατομμυρίων δολαρίων με τον ΠΑΟΚ, ο οποίος, όμως, του ζήτησε να δεχτεί μείωση το καλοκαίρι του 1993, καθώς δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο ποσό αυτό τη νέα χρονιά. Ο Αμερικανός το σκέφτηκε, αρνήθηκε και κατέληξε στην Ιταλία και την Μπάκλερ Μπολόνια, από την οποία δεν έχει και τις καλύτερες εντυπώσεις: «Εκεί δεν υπήρχε τίποτα που να θυμίζει τη χημεία που είχαμε στον ΠΑΟΚ. Ήταν η ομάδα του ενός, του Ντανίλοβιτς, γύρω από τον οποίο λειτουργούσε όλο το σύστημα. Δεν υπήρχε ομάδα, παρά μόνο αυτός».

Στην αρχή στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Ο ίδιος αναφέρει ότι σκέφτηκε σοβαρά ότι έκανε λάθος και σχεδόν έφυγε όταν μάλωσε άσχημα με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στην αρχή της σεζόν, ή όταν «οι οπαδοί στην έδρα μιας αντίπαλης ομάδας μου πετούσαν φακούς και κέρματα. Όταν έσπασαν τους νιπτήρες στις τουαλέτες του γηπέδου και μου πετούσαν τα κομμάτια».

Αλλά όλα άλλαξαν στη συνέχεια: «Είναι εντελώς διαφορετικά από το NBA. Στην αρχή σκεφτόμουν ‘μήπως έκανα λάθος;’. Αλλά όσο περισσότερο το σκεφτόμουν τόσο συνειδητοποιούσα ότι έκανα τη σωστή κίνηση. Έπρεπε να φύγω. Οι Μπουλς δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον παρότι βοήθησα την ομάδα να πάρει δύο τίτλους. Ήταν ώρα να πάω παρακάτω».

«Στην αρχή της χρονιάς νόμιζα ότι θα με διώξουν από την ομάδα, όταν μάλωσα με τον προπονητή», είπε. Αλλά τελικά έμεινε, πήρε ειδική άδεια να κοιμάται μόνος του στο δωμάτιο στα εκτός έδρας ματς, να κάνει λιγότερες προπονήσεις και να… πίνει coca-cola πριν τα ματς: «Είναι σαν πρόγραμμα κολεγίου εδώ από πλευράς αυστηρότητας. Αλλά οι άνθρωποι είναι πολύ ζεστοί και δεκτικοί. Μου φέρονται άψογα. Δεν υπάρχει ούτε ένα μέρος που να περπατήσω στο δρόμο και κάποιος να μην με προσέξει. Κάθε μέρα στην εφημερίδα λέει κάτι για μένα, σε ποιο εστιατόριο έφαγα, τέτοια πράγματα. Μου αρέσουν οι συμπαίκτες μου, κάνουμε πολλά πράγματα μαζί».

Ανέφερε (τον Απρίλιο του 1993) ότι σκεφτόταν να επεκτείνει το συμβόλαιό του για άλλα δύο χρόνια με τον ΠΑΟΚ, ότι μάθαινε ελληνικά και ότι σχεδίαζε να ανοίξει ένα μπεργκεράδικο στη Θεσσαλονίκη όταν θα έκλεινε την καριέρα του. Όλα άλλαξαν όταν ο ΠΑΟΚ του πρότεινε μείωση σε σχέση με τα συμφωνηθέντα, αλλά πια έχει μετανιώσει για τη φυγή του: «Σήμερα έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: Εκείνη τη χρονιά δεν έπρεπε να φύγω από τον ΠΑΟΚ. Έπρεπε να δεχτώ τη μειωμένη πρόταση που μου είχαν κάνει. Διότι ακολούθως κατάλαβα ότι ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ, κόσμο σαν αυτόν του ΠΑΟΚ και πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη δεν θα έβρισκα ποτέ ξανά στη ζωή μου».

Ξανά στο NBA

Μετά από μια χρονιά στην Μπάκλερ, το 1994-95 επέστρεψε στις Η.Π.Α. και αγωνίστηκε στους Ντένβερ Νάγκετς. Μαζί τους έπαιξε 57 αγώνες, 8.2 λεπτά ανά ματς και είχε 2.3 πόντους και 2.2 ριμπάουντ. Συνολικά στην καριέρα του στο NBA είχε 7.1 πόντους και 5.2 ριμπάουντ σε 830 αγώνες σε 11 σεζόν στη λίγκα.

Προβλήματα και φυλακή

Το 2002 ο Λέβινγκστον συνελήφθη για χρέη προς τη μητέρα της κόρης του, καθότι δεν πλήρωνε τη διατροφή που είχε οριστεί και χρωστούσε περισσότερα από 100.000 δολάρια. Συνελήφθη μετά από έναν αγώνα των Ντοτζ Σιτι Λέτζεντς των οποίων ήταν προπονητής. Σύμφωνα με το δικαστήριο που είχε γίνει το 1997, ο Λέβινγκστον έπρεπε να πληρώνει 1.000 δολάρια το μήνα διατροφή και άλλα 500 δολάρια κάθε μήνα αναδρομικά, απόφαση την οποία είχε αγνοήσει παντελώς.

Το όλο θέμα κατέληξε σε ποινή φυλάκισης του Λέβινγκστον, ο οποίος πέρασε 4 μήνες στη φυλακή το 2003 για τα χρέη αυτά. Όμως, το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα το 2012, όταν η μητέρα της κόρης του ανέφερε ότι ο Λέβινγκστον ακόμα χρωστούσε 100.000 δολάρια. Ο ίδιος παρείχε μια επιστολή από το γραφείο της Εισαγγελίας, που έλεγε ότι το ποσό είχε εξοφληθεί, αλλά επειδή οι πληρωμές διατροφής είναι διαχωρισμένες σε επίπεδο Πολιτείας και FBI, το Γραφείο Υπηρεσιών Διατροφής της Καλιφόρνια είχε στα αρχεία του ακόμα χρέη 100.000 δολαρίων στον Λέβινγκστον, θέμα που λύθηκε εν τέλει.

Ως προπονητής

Το 2000 άρχισε την προπονητική του καριέρα ως βοηθός προπονητή στους Fort Wayne Fury του CBA. Το 2001 έγινε βοηθός προπονητή στους Dodge City Legend, για να γίνει πρώτος προπονητής τους το 2002, κατακτώντας τον τίτλο στο USBL και παίρνοντας το βραβείο του προπονητή της χρονιάς (2003). Έχασε τη θέση του όταν μπήκε φυλακή για την υπόθεση της διατροφής του παιδιού του. Το 2003-04 έγινε βοηθός προπονητή στους Χάρλεμ Γκλόμπτρότερς και στη συνέχεια πρώτος προπονητής στους St. Louis Flight του ABA.

Πέρασε από αρκετές άλλες ομάδες, τους Gary Steelheads (2005 και ξανά το 2007 ως πρώτος προπονητής), τους Kansas Cagerz (2006), τους Oklahoma Cavalry (2007), την εθνική ομάδα του Κατάρ (βοηθός προπονητή το 2008), τους Halifax Rainmen (Καναδάς, 2012-13) ενώ το 2011 έγινε βοηθός προπονητή στο Λύκειο Michigan City Marquette, για να γίνει πρώτος προπονητής το 2013 στους Rochester Razorsharks του PBL.

Όσο για την άποψή του για το μπάσκετ; Ο καλύτερος επίλογος στο άρθρο: «Είμαι πάρα πολύ περήφανος που ήμουν καλός αμυντικός και ριμπάουντερ. Πολλοί άνθρωποι κοιτούν τους ρολίστες σαν να μην είσαι στην ουσία παράγοντας του παιχνιδιού. Αυτό είναι το πρόβλημα με πολλά από τα παιδιά τη σήμερον ημέρα. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι ρολίστες είναι κλειδιά στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Αν ο καθένας καταλαβαίνει το ρόλο το και το τι πρέπει να κάνει, μπορούν να κερδίσουν πρωταθλήματα. Και αυτό είναι που είμαι πραγματικά χαρούμενος που το κατάλαβα, πού ήταν η θέση μου, τι έκανα καλύτερα, να κάνω αυτό που έκανα καλύτερα και να μην προσπαθώ να κάνω τη δουλειά κάποιου άλλου».

Νίκος Κουσούλης