Πρώτο δείγμα με τροφή για σκέψη

Τα τρία πρώτα φιλικά της εθνικής ομάδας στο Πο της Γαλλίας ολοκληρώθηκαν και το δυνατό των αναμετρήσεων μας βοήθησε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για την πρώτη εικόνα της εθνικής μας. Απολογισμός των αναμετρήσεων μία νίκη επί των Σέρβων και δύο ήττες από Γάλλους και Κροάτες, τα αποτελέσματα αυτά καθ’ εαυτά δεν έχουν και τόση σημασία, η εικόνα της εθνικής, όμως, έχει. Μέσα σε όλα πρέπει να συνυπολογίσουμε δύο τεράστιες απουσίες, ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Νικ Καλάθης λογικά θα είναι πενταδάτοι στην ομάδα και δεν έπαιξαν στα τρία αυτά ματς.

Σίγουρα οι δύο απουσίες είναι πολύ σημαντικές. Ο Πριντεζης λογικά θα μας απελευθερώσει πολύ στη ρακέτα, κάνοντας τα σχήματα της εθνικής πιο ελαφρά χωρίς να χρειάζεται να «θυσιάζεται» ο Αντετοκούνμπο στο «4» για να το καταφέρουμε. Η ταχύτητα είναι ένα μεγάλο θέμα όπως φάνηκε από το τουρνουά για την εθνική μας. Ας δούμε λίγο τα σημεία που ξεχώρισαν:

– Η ομάδα αυτή δείχνει έτοιμη να αλλάξει σελίδα. Αυτή η εθνική μπορεί να γίνει η ομάδα του Αντετοκούνμπο και του Παπανικολάου. Οι δυο τους μοιάζουν ότι πρέπει να είναι οι ηγέτες της επόμενης γενιάς. Όταν είναι στο παρκέ το παιχνίδι της εθνικής είναι εντελώς διαφορετικό ανεβαίνοντας επίπεδο.

– Ιδίως για τον Αντετοκούνμπο, σε ματς με Γαλλία και Κροατία, άλλη εθνική βλέπαμε με τον Αντετοκούνμπο στον πάγκο, άλλη με εκείνον στο παρκέ. Δίνει ύψος στις πεντάδες, μισματς σε επίθεση και άμυνα, κατεβάζει πολλά ριμπάουντ, προσφέρει θέαμα και ωραίες φάσεις, θέλει να αλλάξει την ταχύτητα της ομάδας. Όμως, το να γίνει ο Γιάννης ο ηγέτης της ομάδας θα πρέπει να είναι μια οργανωμένη προσπάθεια που να κατευθύνεται προς αυτή τη λογική, όχι «να βγαίνει από το σύστημα» αν βγαίνει και όποτε βγαίνει. Βέβαια, στην Ελλάδα ζούμε, ο Αντετοκούνμπο έπαιξε λίγο στο πρώτο φιλικό της εθνικής και αμέσως τα μεγάλα μυαλά της ελληνικής δημοσιογραφίας άρχισαν ξανά τις γραφικότητες περί «19 ετών είναι», «να μπει στο κλίμα φέτος», «τα επόμενα χρόνια θα παίξει καθοριστικό ρόλο» και άλλες τέτοιες μπαρούφες. Είναι ξεκάθαρο ότι η φετινή εθνική, με τις απουσίες που έχει, ως πιο δυνατό χαρτί θα έχει τον Αντετοκούνμπο, ως αυτό που θα την διαφοροποιεί σε σχέση με παλιότερες χρονιές. Ακόμη και φέτος (γιατί στο μέλλον αυτό θα είναι βέβαιο).

– Μάντζαρης και Σλούκας ήταν σε άσχημη κατάσταση, ιδίως ο πρώτος. Και με δεδομένη την απουσία του Καλάθη, η εθνική είχε θέμα σοβαρό στο πλέι μέικερ. Οι δυο τους λογικά θα ανέβουν, ενώ η εθνική θα αλλάξει πρόσωπο και με την προσθήκη του Καλάθη. Όμως, όπως φάνηκε από τα πρώτα φιλικά, είναι επιτακτική η ανάγκη να παίξει σε πιο υψηλό επίπεδο ο Μάντζαρης, καθώς έτσι η εθνική ουσιαστικά δεν κερδίζει τίποτα από τον άσο της.

-Στη ρακέτα αντιμετωπίζουμε τα μύρια όσα προβλήματα προς το παρόν και αυτό είναι ένα από τα βασικά θέματα που καλείται να λύσει ο Φώτης Κατσικάρης. Το pick ‘n’ roll μάς σκοτώνει και με τον Βουγιούκα και με τον Μπουρούση στο παρκέ. Ο Κατσικάρης διαχώρισε στις δηλώσεις του Μπουρούση και Βουγιούκα, αλλά στα τρία φιλικά είδαμε και τον Μπουρούση να είναι αρκετές φορές μαύρη τρύπα στην ομαδική άμυνα και στην κάλυψη της ρακέτας. Μπροστά, πάντως, ήταν πάρα πολύ καλός και στο τελείωμα αλλά και σε όσες φορές χρειάστηκε να πασάρει. Ο Βουγιούκας ήταν εντελώς εκτός ρυθμού και λογικής, και στην επίθεση και στην άμυνα.

– Βασικό θέμα για την εθνική μας η επίθεση. Πράγματι υπάρχουν φάσεις που το passing game είναι πολύ καλό και βγαίνει ελεύθερο σουτ από την περιφέρεια, ή κόψιμο στη ρακέτα και λέι απ. Όμως, υπάρχουν και φορές που θες να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο με τις επιλογές μας, ιδίως σε φάσεις που η αντίπαλη άμυνα μας κλείνει και δεν βγαίνει αυτό ακριβώς που έχουν οι διεθνείς στο μυαλό τους. Θα πρέπει σε τέτοιες φάσεις να δημιουργήσουμε αντιστάσεις και να βρούμε τρόπο να τις σπάμε με ατομικές ενέργειες, αλλά από τους σωστούς παίκτες. Ας πούμε, το να παίρνει ο Καϊμακόγλου, ή ο Μάνταρης την μπάλα στα τελευταία 5 δευτερόλεπτα μιας επίθεσης και όχι ο Παπανικολάου, ο Αντετοκούνμπο ή ο Σλούκας, είναι λάθος, καθώς μειώνονται αρκετά οι πιθανότητες να λήξει η επίθεση με κάτι καλό. Θα πρέπει ακόμα και στις σκοτωμένες επιθέσεις να βρίσκεται η καλύτερη δυνατή λύση. Γιατί, αν η εθνική δεν τελειοποιήσει το παιχνίδι της (πράγμα πολύ δύσκολο) θα έχουμε αρκετές τέτοιες φάσεις, χωρίς να έχουμε τον παίκτη που να μπορεί να τις τελειώνει.

– Ένα σημείο που ίσως θα πρέπει να προβληματίσει τον Κατσικάρη είναι ότι τα τριάρια μας δείχνουν να ασφυκτιούν στην ταχύτητα με την οποία παίζει η υπόλοιπη ομάδα. Ο Ζήσης κινείται πολύ αργά, Βουγιούκας-Καϊμακόγλου-Μπουρούσης δεν βιάζονται καθόλου να βγάλουν την μπάλα μπροστά, Σλούκας-Μάντζαρης για κάποιο λόγο πάνε με το πόδι πατημένο στο φρένο, οπότε η ομάδα γίνεται πάρα πολύ αργή. Είδαμε πολλές φορές και τον Αντετοκούνμπο (τις περισσότερες ήταν αυτός) και τον Παπανικολάου και τον Γιάνκοβιτς να παίρνουν το ριμπάουντ και να προσπαθούν να βγάλουν γρήγορα την ομάδα μπροστά για να φτάσουν στην άλλη πλευρά εντελώς μόνοι τους. Χαρακτηριστική η φάση με τον Γιάνκοβιτς στο ματς με την Κροατία που πήρε το ριμπάουντ, έτρεξε γρήγορα μπροστά και βρέθηκε ένας εναντίον πέντε στην απέναντι πλευρά με τους άλλους τέσσερις της εθνικής να είναι ακόμα πίσω από τα κέντρο. Αυτό είναι μεγάλο ζήτημα για μια ομάδα που ξεκάθαρα δεν θα έχει εύκολο το σκοράρισμα. Ξεκινάει από τους ψηλούς και συνεχίζεται με τους πλέι μέικερ. Και οι ψηλοί θα πρέπει να σκέφτονται τον αιφνιδιασμό πρώτα, και οι περιφερειακοί να τον κυνηγούν. Γιατί με τόσο γρήγορα και αλτικά τριάρια θα είναι μεγάλη χασούρα αν δεν μπορούμε να τρέξουμε. Να δούμε πόσο θα αλλάξει τα πράγματα ο Καλάθης στο εν λόγω θέμα.

– Βέβαια, για να αλλάξεις τα πράγματα στο τρέξιμο θα πρέπει να ελέγξεις τα ριμπάουντ. Και στα τρία φιλικά στο Πο βαρεθήκαμε να βλέπουμε την εθνική να χάνει αμυντικά ριμπάουντ. Η κατάσταση διορθωνόταν όταν έμπαινε στη ρακέτα και πηδούσε και ο Αντετοκούνμπο (από 7 ριμπάουντ με Γαλλία και Κροατία), αλλά τα πεντάρια μας και τα τεσσάρια μας ήταν εκνευριστικά σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων. Η κατάσταση όντως (το όντως πάει στο γεγονός ότι το επεσήμανε ο Κατσικάρης) ήταν λίγο καλύτερη στο ματς με τους Κροάτες μετά το πρώτο δεκάλεπτο, αλλά θέλει ακόμα πολλή δουλειά το θέμα και εδώ δεν μπορεί να πει κανείς ότι θα έρθει ο Πρίντεζης και θα διορθωθούν όλα. Αν η εθνική θέλει να τρέξει πρέπει να μάθει να ελέγχει τα αμυντικά ριμπάουντ και να βγαίνει γρήγορα μπροστά. Δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο, ούτε όμως και ακατόρθωτο.

– Στα θετικά ότι σκοράρει ο Βασιλειάδης και ότι δείχνει συνέπεια. Έβαλε 11 πόντους στο πρώτο ματς, έβαλε 9 στο τρίτο, στο δεύτερο δεν έπαιξε. Απ’ την άλλη ο Αθηναίου ουσιαστικά φαίνεται ότι θα κοπεί από τους πρώτους, αφού ο Κατσικάρης συνολικά στα τρία παιχνίδια τον χρησιμοποίησε 12 λεπτά (το ίδιο μοιάζει να φαίνεται και για τον Μπόγρη).

Γενικά, στο Πο είδαμε μια εθνική αρκετά πιασμένη (λογικό, ήταν τα πρώτα φιλικά), ακόμα να ψάχνεται και να αναζητά ρόλους και λύσεις. Το θέμα είναι πόσα από αυτά θα διορθώσει στα επόμενα παιχνίδια ώστε να είναι πανέτοιμη στις 30 Αυγούστου. Ριμπάουντ και αντίδραση στην άμυνα γενικά είναι τα πρώτα ζητούμενα. Μετά υπάρχει η επίθεση, η ταχύτητα και το να διαβάζουν καλύτερα οι διεθνείς τις καταστάσεις ώστε να μην εγκλωβίζονται τόσο εύκολα. Η ανακατανομή ρόλων σε σχέση με προηγούμενες σεζόν είναι δεδομένη και επιβεβλημένη. Η Ελλάδα, αν θέλει να γυρίσει σελίδα, πρέπει φέτος να δώσει τα κλειδιά σε άλλους παίκτες, στη νέα γενιά. Το υλικό υπάρχει, αλλά σε ένα πολύ δύσκολο Μουντομπάσκετ θα δυσκολευτεί αρκετά η εθνική μας για να πετύχει. Να δούμε και πόσα από αυτά που γράφουμε θα έχουν αλλάξει μετά το τουρνουά της Λιθουανίας, αφού ακόμα υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει ως τις 30/8.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Φάσεις από τα τρία παιχνίδια της εθνικής από το κανάλι της ΕΟΚ: