Φτώχεια, λατέρνα και φιλότιμο

9. ΑΕΚ: Άλλη μία χρονιά με πολλά εξωαγωνιστικά προβλήματα που κούρασαν τους φίλους της. Ωστόσο, φέτος η ΑΕΚ τα ξεχνούσε όλα μέσα στο παρκέ. Ήταν μία από τις πολύ σταθερές ομάδες του πρωταθλήματος και στάθηκε συνεπής στους στόχους που είχε θέσει και στις… προγραμματικές της δηλώσεις από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ «χτύπησε» στα ίσια όλα τα ματς. Ήταν από τις ελάχιστες ομάδες της Α1 που δεν άλλαξαν παίκτες, αφού είχε ένα ρόστερ 11 ουσιαστικά παικτών που έπαιξαν σε όλα σχεδόν τα ματς. Είχε αξιόλογα ονόματα, έφερε και έναν αξιοπρεπή νεαρό Αμερικανό, τον Ντι-Τζέι Τόμπσον που μετέτρεψε σε κίνηση ρουτίνας τα λέι-απ εκτός ισορροπίας. Καλή δουλειά από τον Φλεβαράκη, στα «συν» και η βελτίωση σε σχέση με πέρυσι των Παπανικολάου και Χατζή. Αν, με κάποιο θαύμα, βρει σταθερότητα και σε εξωγηπεδικό – διοικητικό επίπεδο, θα μπορέσει να διεκδικήσει και ένα βήμα παραπάνω. Αλλά ποιος πιστεύει στα θαύματα;

10. ΚΑΒΑΛΑ: Μία καλή χρονιά για την Καβάλα φέτος, πολύ καλή αν λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι ήταν νεοφώτιστη. Παρουσίασε ένα καλό σύνολο που πήρε σωστές νίκες μέσα στο γήπεδο και ουσιαστικά δεν απειλήθηκε ποτέ με υποβιβασμό. Έκανε αρκετές αλλαγές στο ρόστερ, όχι σπασμωδικές ή έκπτωσης, αλλά κινήσεις που έδειξαν ενδιαφέρον και στόχους. Είχε τον Καβαλιάουσκας να δείχνει το ταλέντο του, έναν καλό Αμερικανό στο πρόσωπο του Ντάνιελς, ενώ και ο Γκαγκαλούδης έδειξε για μία ακόμη σεζόν πόσα μπορεί να προσφέρει σε αυτές τις ομάδες. Άλλη μια καλή δουλειά στο βιογραφικό του Πιλαφίδη. Η επόμενη μέρα ξεκινά με αισιοδοξία.

11. ΟΛΥΜΠΙΑ: Οι Λαρισαίοι ξεκίνησαν με όνειρα, με φιλοδοξίες που έφταναν μέχρι και την εξάδα. Η Ολύμπια έδειχνε στην αρχή ότι είχε ανέβει ένα σκαλί παραπάνω. Φευ όμως για τους «πορτοκαλί», η χρονιά τους επιφύλασσε πολύ άσχημη εξέλιξη. Μία από τις πιο συνεπείς ομάδες του πρωταθλήματος άρχισε να βουλιάζει μαζί με τα οικονομικά προβλήματα του προέδρου της. Έτσι, πολλοί παίκτες έφυγαν και η Ολύμπια μπόρεσε απλώς να σωθεί (χωρίς να κινδυνεύσει ιδιαίτερα είναι η αλήθεια) και τίποτα άλλο. Δεν μπορούμε να την κρίνουμε με βάση τους στόχους πριν τη χρονιά, αφού προφανώς και απέτυχε, αλλά απ’ την άλλη μπόρεσε και κράτησε (κυρίως θεωρώ λόγω της στάσης του Μπαρτζώκα και 2-3 παικτών) την αξιοπρέπειά της ως το τέλος. Παράδειγμα μοναδικό είναι ο Σβεν Σούλτζε που δέχτηκε χωρίς κανένα λόγο κι εξήγηση έμεινε στην ομάδα παρότι από τον Δεκέμβρη είχε πολλές προτάσεις από το εξωτερικό. Κάτι τέτοιο για απλήρωτο ξένο είναι το λιγότερο σπάνιο. Μένει να δούμε τι θα γίνει το καλοκαίρι. Ο Μπαρτζώκας θα φύγει αν η ομάδα υποβιβαστεί, ενώ θα πιθανότατα θα φύγει αν η ομάδα μείνει για να μείνει. Τα γράφαμε και χτες για τη βιώσιμη λύση της συγχώνευσης και της ύπαρξης μιας ομάδας της Λάρισας στην Α1, αλλά το θέμα είναι τι θα γίνει το καλοκαίρι και όχι τι γίνεται στη θεωρία. Όπως έχει τώρα η κατάσταση, η Ολύμπια θα αφήσει τη θέση της στην Α1 σε άλλη ομάδα (Δάφνη;) ή θα υπάρχει για να πέσει του χρόνου.

12. ΤΡΙΚΑΛΑ: Μέτρια χρονιά για τα Τρίκαλα, που δεν μπόρεσαν να δικαιολογήσουν την παρουσία και τρίτης ομάδας από τον κάμπο στην Α1 και ο τελικός στόχος που επιτεύχθηκε, δηλαδή η παραμονή με μόνο 6 νίκες, ίσως να ήταν πιο πολύ θέμα συγκυριών παρά αποτελεσματικότητας. Πάντως, σαφώς και τους αναγνωρίζεται ότι έκαναν πολύ δυνατό comeback στο δεύτερο γύρο, ενώ όλοι τα είχαμε θεωρήσει πρόωρα υποβιβασμένα. Παρουσίασαν μία αρκετά καλή πεντάδα, με τους Έιβερι, Ντίκελ, Νικολαΐδη, Χαριτόπουλο, Τζιγκάνοβιτς. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο Μάκη Νικολαΐδη, που ολοκλήρωσε τη σεζόν ως τρίτος σκόρερ της Α1, πρώτος ανάμεσα στους Έλληνες. Ο Αγγέλου, έκανε τα λαθάκια του, αλλά δικαιώθηκε πετυχαίνοντας το στόχο του. Το γηπεδάκι στα Τρίκαλα γεμίζει και έχει καλή ατμόσφαιρα, αλλά σίγουρα περιμένουμε κάτι παραπάνω του χρόνου.