Όστιν Χατς: Μια τραγωδία με παραμυθένιο τέλος

Κανείς δεν θα μιλούσε για το παιχνίδι της Δευτέρας στο γήπεδο του πανεπιστημίου Michigan, όπου οι Wolverines διέλυσαν με 43 πόντους διαφορά το Wayne State. Μια εύκολη νίκη σε μια αδιάφορη βραδιά για το Michigan. Όλα αυτά μέχρι το 39ο λεπτό του αγώνα. Γιατί όταν ο Όστιν Χατς πάτησε στο παρκέ, ένα παιχνίδι ρουτίνας μετατράπηκε σε παραμυθένιο επίλογο μιας απίστευτης τραγωδίας, με τον Χατς να καταφέρνει κάτι το αδιανόητο.

Ο freshman Όστιν Χατς ήταν που τράβηξε τα βλέμματα πάνω του και με τη μία βολή που πέτυχε 12 δευτερόλεπτα πριν το τέλος έκανε πολλούς να δακρύσουν. Ο Χατς έχει δοκιμαστεί με απίστευτο τρόπο στη ζωή του. Η ζωή του θυμίζει τραγωδία από αυτές που ούτε τα πιο διεστραμμένα μυαλά δεν μπορούν να σκεφτούν, ή ένα κακόγουστο αστείο από το οποίο λες ‘δεν μπορεί, θα ξυπνήσω’.

Το 2003, όταν ήταν 8 ετών, επέβαινε στο αεροπλάνο που πιλοτάριζε ο πατέρας του μαζί με τη μητέρα του και τα δύο αδέρφια του. Το αεροπλάνο συνετρίβη και η μητέρα του και τα δυο του αδέρφια έχασαν τη ζωή τους, με τον ίδιο και τον πατέρα του να επιβιώνουν. Την ώρα που το αεροπλάνο είχε πάρει φωτιά, ο πατέρας του τον άρπαξε και τον πέταξε έξω από το παράθυρο για να του σώσει τη ζωή, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει με τη γυναίκα και τα δύο άλλα παιδιά του. Οκτώ χρόνια αργότερα, στα 16 του, ο Χατς έμελλε να ζήσει και από δεύτερη συντριβή αεροπλάνου. Ξανά ο πατέρας του στο πιλοτήριο, με εκείνον και τη μητριά του μέσα. Αυτή τη φορά από τη συντριβή επέζησε μόνο ο Όστιν, χάνοντας και τον πατέρα του και τη μητριά του.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, στη συντριβή έσπασε το κρανίο του, τρύπησε και τους δύο πνεύμονές του, σπάζοντας τα πλευρά του, για να πέσει σε κώμα.

Μέχρι τότε ο Χατς ήταν το αστέρι στην ομάδα μπάσκετ του Λυκείου του στην Ιντιάνα. Στη 2η χρονιά του στο Λύκειο είχε 23.3 πόντους και 9.3 ριμπάουντ ανά αγώνα. Όμως, από το χτύπημα στο κεφάλι τραυματίστηκε στον εγκέφαλο και χρειάστηκε να μάθει από την αρχή ακόμα και να μιλάει και να περπατάει όταν 2 μήνες αργότερα ξύπνησε από το κώμα. Πού λόγος για μπάσκετ;

Ο Όστιν, όμως, ξεκαθάρισε ότι θα ξαναπαίξει, παρότι γι’ αυτόν το μπάσκετ δεν ήταν το παν: «το μπάσκετ είναι απλώς ένα παιχνίδι και καταλαβαίνω ότι έχω μεγαλύτερους στόχους στη ζωή. Τα μαθήματά μου έρχονται πρώτα. Το μπάσκετ ήταν πάντα δεύτερο για μένα, αλλά το μπάσκετ ήταν που μου έδωσε κάτι για το οποίο να παλέψω». Και τι πάλη…

Μετακόμισε από την Ιντιάνα στην Καλιφόρνια για να ζήσει με τους θείους του, που πια ήταν οι πιο κοντινοί εν ζωή συγγενείς του. Τον Νοέμβριο του 2013, έχοντας πια καταφέρει να μπορεί να ζει φυσιολογικά ανακοίνωσε σε συνέντευξή του ότι θα επέστρεφε στην ομάδα του Λυκείου του, αφού αποφάσισε να δεχτεί την πρόσκληση του Michigan για να παίξει κολεγιακό μπάσκετ εκεί, πρόταση που υπήρχε από το 2011. Και δεν άργησε να ξαναπατήσει παρκέ. Τον Ιανουάριο του 2014, μετά από τρομερή μάχη για να ξαναβρεί καλή φυσική κατάσταση, αγωνίστηκε ως τελειόφοιτος πια, σκοράροντας μάλιστα τρίποντο παίζοντας για το Λύκειο του Λογιόλα στο πρώτο του παιχνίδι μετά τη 2η συντριβή.

«Υπήρχαν πολλά δάκρυα στα αποδυτήρια. Αυτό το σουτ δεν σήμανε ότι είχα αναρρώσει πλήρως, αλλά ήταν ένα μεγάλο βήμα στη σωστή κατεύθυνση», είπε για εκείνη τη βραδιά ο ίδιος.

Μόλις έβαλε το τρίποντο, όλος ο πάγκος, συμπαίκτες και προπονητές, πετάχτηκαν στο παρκέ, με αποτέλεσμα να δεχτούν τεχνική ποινή: «Ήταν η καλύτερη τεχνική ποινή που έχω δεχτεί ποτέ. Έβαλε τρίποντο και ο πάγκος μας εξερράγη. Ήταν απίστευτο αυτό που πέρασε αυτό το παιδί και το πόσο σκληρά έχει δουλέψει. Αυτό το παιδί με δίδαξε ότι μπορείς να επιστρέψεις από τα πάντα, ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο», είπε ο προπονητής του Λογιόλα Τζαμάλ Άνταμς.

Το Michigan δέκα ημέρες πριν τη 2η συντριβή του είχε προσφέρει πλήρη υποτροφία και δεν την ακύρωσε παρότι πέρασαν 3 χρόνια από τότε. Και ο Χατς έβαλε στόχο να παίξει και κολεγιακό μπάσκετ, κάτι που έκανε πραγματικότητα τη Δευτέρα, σκοράροντας και από τη γραμμή των βολών.

«Μετά από όλα όσα έχω περάσει, ήταν μια πραγματικά ξεχωριστή στιγμή για πολύ κόσμο. Δεν θα έλεγα ότι ανακουφίστηκα όταν έβαλα τη 2η βολή, αλλά ήταν ωραίο. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν ήταν και τίποτα σημαντικό, ότι ήταν απλώς μια βολή. Σε τελική ανάλυση, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, είμαι κάπως σαν μια μοναδική περίπτωση. Οπότε είναι σημαντικό που έβαλα τη βολή ως απόδειξη με όλο το γήπεδο και τον πάγκο μου να τρελαίνεται. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για μένα», είπε μετά το ματς.

Ο προπονητής του, Τζον Μπιλάιν, που στάθηκε στο πλευρό του από το 2011 ως σήμερα, αποκάλυψε ότι ο Όστιν ακόμα παλεύει για να επανέλθει στο 100%: «Δεν μιλάμε πολύ για το τι θα γίνει στο μέλλον, μιλάμε για το σήμερα. Η μετάβαση την οποία ακόμα περνάει δεν είναι εύκολη. Κάθε μέρα λέμε ‘ας ασχοληθούμε με το σήμερα’. Χαμογελάει και είναι χαρούμενος που είναι στο Michigan και αυτό σήμερα ήταν σίγουρα μια υπέροχη στιγμή».

Τους γονείς του δεν τους ξεχνά. Αναφέρει ότι ήταν μαζί του σε κάθε δύσκολη στιγμή της ανάρρωσής του: «Μπορώ και ακούω τις φωνές τους στο μυαλό μου όταν αντιμετωπίζω μια δύσκολη κατάσταση. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου με μεγάλωσαν για να είμαι ένας ασυνήθιστος άνθρωπος. Ο ασυνήθιστος άνθρωπος σηκώνεται στις 5 το πρωί για να πάει να γυμναστεί, να γίνει πιο δυνατός, όταν κανείς άλλος δεν το κάνει. Χρειάζεται έναν ασυνήθιστο άντρα για να το κάνει αυτό όταν κανείς δεν κοιτά και κανείς δεν ασχολείται».

Όσο για το μότο του; «Ο χρόνος που μπορείς να περάσεις διερωτώμενος και σκεπτόμενος ‘γιατί σε μένα;’, αυτός είναι ο χρόνος που θα μπορούσες να περάσεις δουλεύοντας σκληρά για να γίνεις καλύτερα».

Νίκος Κουσούλης