Δημοσιεύτηκε στις 5 Μαΐου 2009
Μιας και το φάιναλ φορ τελείωσε και μιας και ορισμένοι το ζητήσατε, ας περάσουμε τη βραδιά μιλώντας για κάποια σημεία/παρασκήνια του φάιναλ φορ, που δεν τα «είδαν» οι κάμερες. Το Βερολίνο είναι μια πανέμορφη πόλη, καταπράσινη και ιδιαίτερα ανθρώπινη (καμία σχέση με τη δικιά μας πρωτεύουσα δηλαδή…). Οι Γερμανοί απ’ την άλλη, χαμπάρι δεν είχαν πάρει για το φάιναλ φορ, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι η μόνη ουσιαστικά γιγαντοαφίσα που το διαφήμιζε ήταν μία κοντά στο αεροδρόμιο και όχι μέσα στην πόλη.
Μοναδική άσχημη για τους διοργανωτές στιγμή ήταν όταν ένας οπαδός (κοινώς κάφρος) του Παναθηναϊκού μπήκε στο γήπεδο με πλαστή διαπίστευση και όρμησε να προπηλακίσει τον Γιάννη Μπουρούση στη φυσούνα μετά τον μικρό τελικό. Τελικά, Παπαλουκάς και Γιαννάκης τον έσωσαν (προφανώς όχι… τον Μπουρούση). Αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνεται η αστυνομία, αλλά η ασφάλεια του γηπέδου, εφόσον αυτή τσέκαρε τις διαπιστεύσεις στην είσοδο.
Βραβείο… βλακείας θέλουν οι δύο Έλληνες οπαδοί (ένας πράσινος κι ένας κόκκινος) που σπρώχτηκαν έξω από την O2 την Κυριακή με αποτέλεσμα μέσα σε 20 δευτερόλεπτα να βρίσκονται σε κλούβα με χειροπέδες. Αν δοκίμαζαν την ετοιμότητα της γερμανικής ομοσπονδίας, μπράβο τους, απέδειξαν ότι ήταν έτοιμη…
Εκνευρισμός επικρατούσε στον Παναθηναϊκό στη μεικτή ζώνη μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, κυρίως λόγω του λάθους τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σταθμού, που ανακοίνωσαν επιστροφή πράσινων στην Ελλάδα τα ξημερώματα της Δευτέρας. Αμέσως έπεσαν οι απαραίτητες… επιπλήξεις ώστε να προλάβουν τους φίλους του τριφυλλιού που θα έφευγαν μέσα στη μαύρη νύχτα για αεροδρόμιο. Γενικώς, κάτι η τελευταία ερώτηση στη συνέντευξη Τύπου προς τον Ομπράντοβιτς («Μήπως ήσασταν τυχερός;»), κάτι το… επεισόδιο με τον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ αμέσως μετά, κάτι το περιστατικό με τον Θανάση Γιαννακόπουλο και τα λεφτά που πέταξε στον Αρτεάγκα, υπήρχε αρκετός εκνευρισμός στον Παναθηναϊκό για ομάδα που μόλις είχε πάρει την κούπα.
Χοντρό καυγά είχαμε στο κέντρο τύπου ανάμεσα σε δύο από τους διασημότερους τηλεοπτικούς σχολιαστές/παρουσιαστές το Σάββατο. Μπροστά σε περίπου 50-60 άτομα (οι περισσότεροι είχαν αποχωρήσει νωρίτερα) οι δυο τους αντάλλαξαν βαριές κουβέντες (ονόματα πάντως δεν θέλω να πω).
Εκτός τόπου και χρόνου ο συνάδελφος από το NBC, απέδειξε πόσο μακριά ήταν από το πνεύμα του φάιναλ φορ, όταν το Σάββατο μετά τον αποκλεισμό στο ανοικτό μέρος της προπόνησης του Ολυμπιακού πλησίασε τον Γκριρ και άρχισε να τον ρωτάει για το… Temple University και τις διαφορές ΝΒΑ και Ευρωλίγκας και την καριέρα του σε κολέγιο και Ευρώπη. Κόκκαλο ο Γκριρ, γέλια οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι που περίμεναν να ρωτήσουν για την τελευταία επίθεση και τον αποκλεισμό, αλλά όταν τελείωσαν οι Αμερικάνοι, ο Πολωνός συνάδελφος… έπαιξε τα ρέστα του στην πρώτη ερώτηση: «Έχεις κρατήσει επαφή με τους παλιούς σου συμπαίκτες στη Σλάσκ;». Πάρ’ τον κάτω τον Γκριρ…
Πρωταθλητής… και στις καρδιές μας ο Ομπράντοβιτς έβαλε Εγγλέζους και Αμερικανούς δημοσιογράφους στη θέση τους όταν τον ρώτησαν αν θέλει να πάει στο NBA και πόσο καλύτερο είναι από την Ευρώπη. Το «εκεί στην κανονική περίοδο δεν παίζουν μπάσκετ, δεν ενδιαφέρονται να κερδίσουν, αλλά τους νοιάζει μόνο το θέαμα, ενώ εμείς εδώ κάθε μέρα θέλουμε να νικάμε», ως λόγος για να μην τον ενδιαφέρει καθόλου η πιθανότητα να περάσει τον Ατλαντικό ξένισε μερικούς, αλλά… μας δικαίωσε. Νωρίτερα, οι Αμερικανοί προσπάθησαν να «βγάλουν είδηση» κατωτερότητας της Ευρώπης και από τον Μεσίνα, ρωτώντας τον για τους κανονισμούς και αν πρέπει να γίνουν όπως του NBA, για να πάρουν κι αυτοί την απάντηση του Ιταλού: «Εμένα μου αρέσουν πολύ οι κανονισμοί της FIBA με τους οποίους παίζουμε. Και τώρα που θα πάει το τρίποντο στα 6.75 οι Αμερικάνοι θα έχουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα όταν αντιμετωπίζουν ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες». Γενικώς, πολλούς ξένισε το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι (με τη βοήθεια μερικών Ισπανών συναδέλφων είναι η αλήθεια) προσπαθούσαν να αποδείξουν σε όλο το φάιναλ φορ πόσο καλύτεροι είναι. Με συγχωρείτε αλλά θα έβλεπα κάθε μέρα αυτό το φάιναλ φορ πάνω από κάθε αγώνα πλέι οφς στο φετινό NBA. Και το γεγονός ότι δεν είμαι ο μόνος δείχνει ότι απλώς εμείς έχουμε άλλη σχολή.