Μιλώντας για… μπάσκετ

Αν προσέξατε είναι η πρώτη φορά που ξεκίνησα με τον αγώνα. Στο ΣΕΦ έπεσαν μερικά αντικείμενα (ανάμεσά τους ένα γυάλινο τασάκι μετά το τέλος του ματς προς τους διαιτητές!), αλλά η κατάσταση για πρώτη φορά στους τελικούς ήταν ήρεμη. Ελπίζω να γίνει το ίδιο και στο ΟΑΚΑ τη Δευτέρα, ώστε και τότε να αρχίσουμε με τα του αγώνα. Βέβαια, έξω από το ΣΕΦ τα πράγματα ήταν και πάλι άσχημα, αλλά ας καταφέρουμε να σταματήσουμε τους αλήτες μέσα στα γήπεδα και μετά ασχολούμαστε και με τους περιβάλλοντες χώρους…

Ο Ολυμπιακός μετά από ένα πολύ κακό πρώτο τετράλεπτο, στο οποίο φάνηκε ότι βγήκε όλη η πίεση των ημερών και τα όσα έχει βιώσει η ομάδα άνοιξε λογαριασμό με τον Γκριρ από τη γωνία. Μέχρι εκείνη την ώρα, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τις άστοχες (αλλά σωστές) επιλογές των «ερυθρόλευκων» (που έκλεισαν το πρώτο δεκάλεπτο αλάνθαστοι) και το σκορ ήταν μόνο 0-2. Οι «πράσινοι» αν και θα έπρεπε να ήξεραν ότι με ένα δυνατό ξεκίνημα θα έκοβαν τα πόδια στον Ολυμπιακό, ουσιαστικά με τις 3 λάθος πάσες που σήμαναν ισάριθμες χαμένες επιθέσεις επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να καθαρίσει το μυαλό του και να βρει χρόνο να ηρεμήσει.

Χαρακτηριστικές της ψυχολογίας των «κόκκινων» είναι οι δύο τάπες που δέχτηκε σε ισάριθμες προσπάθειες ο Γιάννης Μπουρούσης στο ξεκίνημα. Βέβαια, ο Μπουρούσης δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να ξεπεράσει το ψυχολογικό βάρος και να μπει στο ματς, όντας εμφανώς ο πιο επηρεασμένος παίκτης της ομάδας. Έτσι στα 4 λεπτά ανομβρίας του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός απάντησε με δική του ξηρασία για 5:10 λεπτά. Μετά από αυτό η πρώτη περίοδος ήταν… μονόπλευρη, αφού στα 6 λεπτά μέχρι το τέλος της το σκορ ήταν 22-8 για τον Ολυμπιακό. Πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε και η αντίδραση του κόσμου που δεν αποδοκίμασε την ομάδα στο πρώτο τετράλεπτο, δείχνοντας… ανέλπιστη (για τους παίκτες) υπομονή. Μιλώντας μετά το ματς με ανθρώπους της ομάδας το είπαν ξεκάθαρα ότι ευγνωμονούν τον κόσμο οι παίκτες, επειδή… περίμενε να δει τι θα γίνει.

Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε μπει με καθαρό μυαλό επιβεβαιώθηκε και από το ότι το πρώτο λάθος του στο ματς το έκανε στο 13ο λεπτό. Όμως, το αντίθετο της πρώτης περιόδου ακολούθησε στην αρχή της δεύτερης. Μονόπλευρο… από την άλλη πλευρά το ματς, καθώς Παναθηναϊκός έτρεξε ένα 13-1 για να ισοφαρίσει τον αγώνα δείχνοντας σαφώς καλύτερος απ’ ότι στην αρχή. Οι «πράσινοι» είχαν αφυπνιστεί, οι «ερυθρόλευκοι» μόλις είχαν μάθει ότι δεν θα ξαναπαίξει ο Παπαλουκάς και ήταν επηρεασμένοι, τα σουτ δεν έμπαιναν και το ματς γύρισε.

Όμως, ουσιαστικά ως εκεί. Η διαφορά των δύο ομάδων ήταν στη διάθεση και το πάθος. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ περισσότερο, τόσο ώστε να ξεπεράσει τα άθλια ποσοστά του, τα οποία αντικατόπτριζαν την κάκιστη ψυχολογία του. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν 16/50 δίποντα και αν σκεφτεί κανείς πόσα από αυτά ήταν είτε λέι απ είτε σουτ από τα… 2-3 μέτρα, το 32% είναι παράλογο. Η κακή ψυχολογία φάνηκε σε αυτό αλλά και στις 9/19 βολές με τις οποίες ξεκίνησαν το ματς. Απ’ την άλλη το πάθος φάνηκε στα 20 επιθετικά ριμπάουντ (αριθμός τεράστιος) και η θέληση για τη νίκη στην πολύ καλή απόδοση στην τέταρτη περίοδο. Εκεί ο Ολυμπιακός είχε 10/12 βολές, αλλά και σερί 8-0 όταν το ματς ήταν στην κόψη του ξυραφιού. Το 63-66 έγινε 71-66 και ουσιαστικά εκεί τελείωσε ο αγώνας.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε πολλά από το παιχνίδι: πίστη, αυτοπεποίθηση, λίγη ηρεμία και λίγη αξιοπρέπεια. Οι παίκτες του δηλαδή, γιατί επιμένω ότι μόνο αυτοί ευθύνονται για ό,τι έγινε στο δεύτερο ματς. Ο Παναθηναϊκός απ’ την άλλη, ουσιαστικά δεν έχασε τίποτα. Ο Τσαρτσαρής είπε μια αλήθεια μετά το ματς: «Πριν τη σειρά κανείς δεν περίμενε να κερδίσουμε 2 φορές στο ΣΕΦ. Το ματς στο ΟΑΚΑ πρέπει να πάρουμε». Αν έχασαν κάτι οι «πράσινοι» είναι μόνο λίγους πόντους στο μομέντουμ, αλλά και ότι πλέον ο Ολυμπιακός θα έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο ΟΑΚΑ απ’ όση είχε στο δεύτερο ματς.

Αν κοιτάξουμε λίγο τους πρωταγωνιστές του αγώνα, θα δούμε ότι από τον Ολυμπιακό ο Τσίλντρες συνεχίζει να είναι απίστευτος στα παιχνίδια του ΣΕΦ. Ο Γκριρ πέτυχε το… πρώτο του σουτ στη σειρά (είχε μόλις ένα λέι απ και 0/11 σουτ ως τώρα) και βοήθησε την ομάδα του, ο Τεόντοσιτς κλήθηκε να φορέσει τα παπούτσια του Παπαλουκά και το 5/1 που είχε σε ασίστ/λάθη βοήθησε την ομάδα, ο Βούισιτς ήταν αρκετά καλός, ενώ ο Πρίντεζης μπορεί πλέον να περηφανεύεται ότι έπαιξε πάρα πολύ καλά σε ένα ντέρμπι (11 πόντοι, 11 ριμπάουντ), καθώς μέχρι τώρα δεν το είχε κάνει. Κάτι άλλο; Ναι. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα απίστευτα σοβαρό και μυαλωμένο παιχνίδι, στα μέτρα ακριβώς αυτού που ξέρω ότι ζητούσε ο Γιαννάκης από τους παίκτες. Η στατιστική λέει 6 λάθη, αριθμός μηδαμινός για τέτοιο αγώνα, ενώ με μια πιο προσεκτική ματιά βλέπουμε ότι οι «ερυθρόλευκοι» έβγαλαν ολόκληρη την πρώτη και την τέταρτη περίοδο χωρίς κανένα λάθος!

Ο Παναθηναϊκός στηρίχτηκε ουσιαστικά σε τρεις παίκτες. Ο Πέκοβιτς ήταν εκεί όποτε η μπάλα ακουμπούσε πάνω του, ο Μπατίστ βοήθησε αλλά με παράλογα πολλά λάθη για ψηλό παίκτη, ο Διαμαντίδης μπήκε «καυτός» στο ματς, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο ήταν σαν να είχε… κατεβάσει ασφάλειες. Χαρακτηριστικό ότι δεν έβαλε ούτε έναν πόντο στο διάστημα αυτό. Ξεχνάω κάποιον; Πλάκα κάνετε; Όταν το ματς έφτασε εκεί που… ξεχωρίζουν οι άντρες όπως λένε και οι Αμερικάνοι, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ήταν ο μόνος που φώναξε «παρών». Ο Σάρας είχε 10 από τους 16 πόντους του Παναθηναϊκού στην τελευταία περίοδο, το εξωφρενικό τρίποντο που έκανε όλο το ΣΕΦ να αναφωνήσει… «πωωωω» στο 71-69 και γενικώς ήταν ο μόνος που δεν φοβόταν να σουτάρει στο τέλος.

Μέτριο παιχνίδι από τους Σπανούλη, Νίκολας, κακός ο Τσαρτσαρής, δεν δοκίμασε από κοντά ο Φώτσης (2/6 τρίποντα και 0/1 δίποντο, αλλά 8 ριμπάουντ), ίσως ξεχάστηκε στον πάγκο ο Περπέρογλου (6 λεπτά) δεδομένης της απόδοσης των δύο πρώτων, ενώ εκτός κλίματος τελείως ήταν ο Σάκοτα όσο έπαιξε. Με το που μπήκε μάλιστα, ο Ολυμπιακός πήρε δύο επιθετικά ριμπάουντ μετά από βολές και από την πλευρά του. Οι ευκαιρίες σε αυτό το επίπεδο είναι ελάχιστες, οπότε ή τις πιάνεις από τα μαλλιά ή πρέπει να παίξεις αλλού.

Εν αναμονή του τέταρτου τελικού, λοιπόν, τη Δευτέρα, με την ευχή να δούμε μόνο μπάσκετ και να μη γράφουμε για τίποτε άλλο.