Περί ασυλίας και λαθών

Πάντως, τα δύο ματς στο Ορλάντο δεν ήταν παιχνίδια χωρίς ενδιαφέρον, ενώ και το 2ο παιχνίδι ήταν οριακό. Ο Κόμπι Μπράιαντ έχει λυσσάξει να πάρει αυτόν τον τίτλο, τόσο πολύ που το 2ο ματς της σειράς, παραλίγο να το χάσει μόνος του. Στα τελευταία τέσσερα λεπτά της κανονικής διάρκειας πήρε όλες τις επιθέσεις της ομάδας του εκτός από μία στην οποία σκόραρε ο Γκασόλ. Θα συμφωνήσω ότι ένας χαρισματικός παίκτης όπως ο Κόμπι πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο επιθετικά, αλλά όχι και να είναι πάνω από την ομάδα. Αστόχησε σε κρίσιμες στιγμές, αγνόησε ελεύθερους συμπαίκτες, υπερέβαλλε και τελικά έφτασε στο σημείο να κάνει την αδιανόητη προσπάθεια που έκανε στην τελευταία επίθεση, με τον Χάουαρντ κρεμασμένο πάνω του και τον Τούρκογλου να τον ταπώνει από πίσω.

Έδωσε την ευκαιρία στο Ορλάντο να πάρει το παιχνίδι, ο Βαν Γκάντι τον στόχευσε στην τελευταία άμυνα των Λέικερς, καθότι ήταν μακράν ο χειρότερος αμυντικός στο παρκέ για το Λ.Α., δικαιώθηκε απόλυτα ότι ο Κόμπι δεν θα καταλάβαινε την κομπίνα και θα κολλούσε στο σκριν, ο Τούρκογλου έβγαλε σχεδόν τέλεια πάσα 15 μέτρων για άλεϊ-ουπ, αλλά τελικά ο Λι δεν μπόρεσε να κάνει το εύκολο, να βάλει την μπάλα στο διχτάκι από τους 30 πόντους απόσταση. Σε όλους αρχικά κακοφάνηκε ότι ο Λι πήρε την τελευταία προσπάθεια, αλλά στην ουσία δεν την πήρε ο Λι, την πήρε ο παίκτης που μάρκαρε ο Κόμπι. Όποιος κι αν ήταν αυτός. Στην παράταση ανέλαβε δράση ο Γκασόλ, που καθάρισε τον αγώνα.

Όπως ήταν φυσιολογικό οι Ορλάντο Μάτζικ κέρδισαν το πρώτο παιχνίδι στην έδρα τους, αφού σχεδόν πάντα το πιο «ύποπτο» παιχνίδι για να σπάσει η έδρα σε σειρά 2-3-2 είναι το δεύτερο, δηλαδή το 4ο των τελικών. Κι εκεί έγινε η ζημιά για το Ορλάντο. Στο 3ο παιχνίδι, ο Μπράιαντ έκανε πάλι υπερβολική χρήση της απόλυτης ελευθερίας που απολαμβάνει στην ομάδα κάνοντας 25 σουτ για να βάλει 26 πόντους (είχε και 5/10 βολές) τελειώνοντας με το κακό 11/25 τον αγώνα. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω όταν υπάρχει στην ομάδα ένας τόσο κυρίαρχος σέντερ όπως ο Γκασόλ (μαζί με τον Γιάο οι καλύτεροι στον κόσμο) γιατί να μην παίρνει πάνω από 10-12 προσπάθειες μάξιμουμ, παρότι τελειώνει με 60-80% τα ματς. Στο 3ο είχε 9/11, αλλά έκανε 14 σουτ λιγότερα από τον Μπράιαντ. Δεν λέει κανείς ότι ο Κόμπι δεν είναι καλός παίκτης ή ότι δεν πρέπει να σουτάρει, αλλά απλώς με καλύτερη επιλογή στα σουτ, θα μπορούσε το 11/25 να το κάνει 11/19 και να έχει δώσει και 6 επιθέσεις στην υπόλοιπη ομάδα που θα γίνονταν υπό σαφώς καλύτερες προϋποθέσεις από τις απίστευτες με τις οποίες σουτάρει τις μισές φορές ο Μπράιαντ.

Και φτάνουμε στο ζουμί ως τώρα των τελικών. Ο Βαν Γκάντι δεν έμαθε από το πάθημά του. Όταν προηγείσαι με 87-84 και το παιχνίδι θέλει 11 δευτερόλεπτα δεν αφήνεις τον αντίπαλο να σουτάρει τρίποντο. Και τα χαζά που λένε οι Αμερικάνοι ότι… στο NBA δεν θέλουν να κάνουν φάουλ, αλλά θέλουν να παίξουν καθαρή άμυνα, εμείς τα ακούμε βερεσέ. Και ποιοι είμαστε εμείς; Όλοι όσοι βλέπουμε μπάσκετ για να κερδίζει η ομάδα μας και όχι για… τη χαρά του αθλήματος. Δηλαδή, ο Βαν Γκάντι προτίμησε να χάσει τον τίτλο από το να κάνει φάουλ; Όχι, απλώς κάποια πράγματα είναι τόσο «κολλημένα» στο NBA που μέχρι και τα αυτονόητα πολλές φορές δεν γίνονται. Αν οι Μάτζικ είχαν πάει το ματς στη ρουλέτα των βολών θα το είχαν κερδίσει κατά 95%, καθώς είχαν πλεονέκτημα 3 πόντων και θα έπρεπε απλώς να βάλουν… τις ίδιες βολές με τους αντιπάλους τους. Το να έχεις επαναφορά από τη δική σου ρακέτα, να κάνεις ντρίμπλα για 6 δευτερόλεπτα πριν το σουτ και να μην σου κάνει κανείς φάουλ, ούτε όταν ο Φίσερ ήταν έξω από τη γραμμή των τριών πόντων και φαινόταν μέχρι… και την Ελλάδα ότι θα σουτάρει (με τον Νέλσον να κάνει τόσο… φανατικά άμυνα που προσγειώθηκε με πλάτη στον Φίσερ μετά το άλμα για να παρεμποδίσει το σουτ!!), τότε απλώς μιλάμε για αμυντική προσπάθεια παιδικού πρωταθλήματος. Όπως αυτή του Νέλσον, που στην κρισιμότερη φάση του πρωταθλήματος για την ομάδα του, απλώς παρακολουθούσε τον Φίσερ και δεν τον παρενόχλησε καν στο σουτ.

Η συνέχεια θα δοθεί την Κυριακή το βράδυ, με τη λογική να λέει ότι οι Μάτζικ θα μειώσουν σε 3-2 για να κλείσει η σειρά στο Λ.Α.. Βέβαια, μπάσκετ δεν παίζει η λογική και κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδράσουν οι παίκτες του Ορλάντο μετά από την καταδικαστική ουσιαστικά ήττα της Πέμπτης, οπότε οψόμεθα…