Δικά μας τα σαλόνια…

Επίσης, μιας και ανέφερα «τα όσα λέγαμε», όσοι μας διαβάζατε και τότε θα είχατε διαβάσει για τις διαθέσεις της Ευρωλίγκας για τον Άρη. Είχα γράψει τότε ότι η Ευρωλίγκα θέλει την 3η ομάδα στα προκριματικά, γιατί δεν ξέρει αν θα είναι ο Άρης. Γιατί ο Άρης είναι ομάδα που η ULEB θέλει στη διοργάνωση, αλλά με τα εισιτήρια που κόβουν οι άλλοι τρεις υποψήφιοι (Μαρούσι, Πανελλήνιος, Πανιώνιος) είναι φυσιολογικό να μας ζητούν να παίζουμε προκριματικά. Την ίδια περίοδο σε διάφορα ελληνικά σάιτ διαβάζαμε ότι ο Άρης δεν «φτάνει» στην Ευρωλίγκα και ότι τα προκριματικά είναι ένας τρόπος να τον «χτυπήσουν», καθώς δεν αρκεί να έχεις κόσμο, αλλά χρειάζονται κι άλλα.

Εννοείται ότι όποιος γράφει από την… κοιλιά του, μετά καταπίνει τη γλώσσα του. Η ULEB απέδειξε έμπρακτα και αμέσως ότι θέλει τον Άρη στη διοργάνωση, καθώς του πρότεινε τη θέση που έχασε μέσα στο γήπεδο. Πλέον, το μόνο που μένει για τους «κιτρίνους» είναι να περάσουν και στους ομίλους.

Η δουλειά τους δεν θα είναι τόσο εύκολη, καθώς στα προκριματικά είναι 4 ομάδες που ξεχωρίζουν (με βάση πάντα τα φετινά δεδομένα, αλλά και τις πληροφορίες που έχουμε από αυτές). Το καλό είναι ότι οι δύο είναι ελληνικές: το Μαρούσι και ο Άρης. Το κακό είναι ότι οι άλλες δύο είναι η Άλμπα και η Μπενετόν, με τους Γερμανούς να αποτελούν αγορά την οποία η ULEB θέλει οπωσδήποτε να κρατήσει ζεστή. Μια εξωαγωνιστική πρόβλεψη είναι ότι ιδανικό για την ULEB θα ήταν αν στους ομίλους περνούσαν ο Άρης και η Άλμπα. Αλλά το μπάσκετ παίζεται στο παρκέ και μένει να δούμε τι θα γίνει.

Προσωπικά, πολύ θα ήθελα να δω 4 ελληνικές ομάδες στους ομίλους, κι ας κόβει λίγα εισιτήρια το Μαρούσι. Θεωρώ ότι αν συνεχίσουν στα στάνταρ που έχουν θέσει, τότε θα έχουμε 4 ομάδες στο Top-16, κάνοντας ουσιαστικά επίδειξη (αγωνιστικής) δύναμης. Αλλά προτρέχω και είναι νωρίς.

Σαφώς και το μπάτζετ του Άρη θα ανέβει τώρα. Όμως, δεν θα έχει κάποια τρελή, θεαματική άνοδο. Και πάλι θα πρέπει να βρεθούν παίκτες-ευκαιρίες, όπως τόσο καλά κάνει τόσα χρόνια ο Άρης με Στακ, Ουίλκινσον, Μάσεϊ, Νέλσον, Μπετς, Κλαρκ, Ράιτ, Σκέιλς, που ο καθένας τους ήταν «ευκαιρία» όταν ήρθε για τελείως διαφορετικούς λόγους. Άλλοι ήταν άγνωστοι, άλλοι ήταν νεαροί, άλλοι προέρχονταν από τραυματισμό, σε κάθε περίπτωση ο Άρης έχει μερικές καίριες επιλογές στους ξένους. Και αυτό θα κληθεί να κάνει και φέτος.

Θα αναγκαστώ βέβαια να διαφωνήσω με τον Αντρέα Ματσόν, που θέλει να πετύχει το Μαρούσι στα προκριματικά για να πάρει εκδίκηση. Πρώτον, γιατί όλοι οι «εμφύλιοι» είναι γεμάτοι ιδιαιτερότητες και δεν ξέρω αν θα πάρει εκδίκηση, δεύτερον γιατί θεωρώ απλώς «επικοινωνιακές» τις δηλώσεις του και όχι ουσίας, και τρίτον, γιατί θέλω 4 ομάδες στους ομίλους. Και, πλέον, μπορούμε να τις έχουμε. Μάλιστα, αν όλα πάνε καλά, στην Ευρωλίγκα του χρόνου θα έχουμε τις 4 καλύτερες (και πιο σταθερές) ελληνικές ομάδες του 21ου αιώνα στη διοργάνωση. Κι εκεί θα φανεί αγωνιστικά πόσα απίδια χωράει ο σάκος.

Δικαιολογημένα ο κόσμος του Άρη χαίρεται για την απόφαση (της οποίας πολλοί θα προσπαθήσουν να αναδειχτούν σε «πατέρες και σωτήρες» όπως κάνουν κάθε φορά), καθώς η ομάδα βρισκόταν σε πολύ δύσκολο σταυροδρόμι, ενώ τώρα είναι σαν να βρήκε έναν πυρσό για να προχωρήσει στο δύσβατο μονοπάτι βλέποντας το δρόμο και έχοντας τα όπλα για να ξεπεράσει τα εμπόδια.