Χαμένος τελικός, κερδισμένη ευκαιρία

Για να κάνουμε και την κριτική του αγώνα, η άσχημη αλήθεια είναι ότι η Εθνική μας ήταν κατώτερη των περιστάσεων στον τελικό. Τα παιδιά μπήκαν φοβισμένα, παρότι απέναντί τους δεν είχαν τίποτα πολυδιαφημισμένους αστέρες από το NBA (όχι ότι αυτό δικαιολογεί φόβο, αλλά αυτή η νοοτροπία έχει επικρατήσει) αλλά παιδιά στην ηλικία τους που αγωνίζονται ουσιαστικά με τις ομάδες των σχολείων τους. Η Ελλάδα ήταν σήμερα άστοχη, είχε αργές επιστροφές και έχασε τα ριμπάουντ. Επέτρεψε στους αντιπάλους της ένα μεγάλο σερί στη δεύτερη περίοδο, και όταν στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε ζον πρες που απέδωσε καρπούς και έβαλε ορισμένα καλάθια, το άγχος λύγισε τους παίκτες που έχασαν πολλές βολές και ελεύθερα τρίποντα στο διάστημα που πλησίαζαν στο σκορ.

Στον τελικό με τους αθλητικούς Αμερικανούς, ήταν πιο εμφανής από ποτέ η έλλειψη ενός σέντερ, και δη του Σαρικόπουλου, ο οποίος ήταν και πιο μεγάλο κορμί και πιο δυνατός και πιο ψηλός από τους αντιπάλους, αλλά δεν μπόρεσε να προσφέρει τίποτα επηρεασμένος από τον τραυματισμό του, κλείνοντας μια κενή για αυτόν χρονιά (δεν έπαιξε στο κολέγιο λόγω της μετεγγραφής του στο Οχάιο) με την απουσία, ουσιαστικά, και από την Εθνική. Ο Γιάνκοβιτς ήταν άστοχος αυτή τη φορά, ο Παππάς δοκίμασε πολλές υπερβολικές προσπάθειες, ο Σλούκας ήταν πιο ανεβασμένος αλλά έκανε κάποια λάθη, ο Παπανικολάου ήταν κατώτερος απ’ τα προηγούμενα ματς, ο Κασελάκης που ήταν ίσως καλύτερος φορτώθηκε με φάουλ. Όλα τα καλύτερα ταλέντα μας μάχονταν με τον κακό τους εαυτό και τις ατυχίες της βραδιάς.

Οι Αμερικανοί, εκτός από τα καλά αθλητικά προσόντα, δεν μας παρουσίασαν τίποτα εξαιρετικό και θα είναι έκπληξη αν κάνουν καριέρα στο NBA περισσότεροι από 2-3 από αυτή τη δωδεκάδα. Όπως έκπληξη ήταν το ότι συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης ο Χέιγουορντ με 0 πόντους και 0 ranking στον τελικό, το σημαντικότερο, δηλαδή, παιχνίδι! Οι πρώτοι σκόρερ, Τέιλορ και Γκιμπς, δεν απέφυγαν τις υπερβολικές προσπάθειες, ενώ ο σέντερ Μόλτρι με 10 πόντους, 9 ριμπάουντ, χωρίς λάθη και χωρίς χαμένα σουτ, φρόντισε να φυλάξει για τον τελικό το καλύτερό του ματς.

Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Μια ακόμη νέα γενιά μας έκανε περήφανους με τις επιτυχίες της, δείχνοντας ότι παρά τις δυσκολίες και τις, κατώτερες και από υποτυπώδεις, υποδομές τα χώρας μας, ταλέντα στο μπάσκετ εξακολουθούν να αναδεικνύονται. Μεγάλο κέρδος αυτής της ομάδες για μένα είναι και ο προπονητής. Ο Γιώργος Βλασσόπουλος έδειξε ορισμένα πολύ καλά στοιχεία. Έστω και αν δεν «βγήκαν» αρκετά στον τελικό, ο Βλασσόπουλος έπαιξε ωραία επιθετικά συστήματα και μία ζον πρες άμυνα σε όλο το γήπεδο που αρκετές φορές απέδωσε, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις, ήξερε πότε να παίρνει τάιμ-άουτ. Στηρίχθηκε, όπως είναι φυσικό στις μικρές εθνικές, στα πιο χαρισματικά ταλέντα, αλλά φρόντισε να δώσει συμμετοχές σε όλα τα παιδιά. Συνήθως, οι προπονητές των μικρών εθνικών δεν μας πείθουν με αυτά που παρουσιάζουν στο γήπεδο, αλλά ο Βλασσόπουλος έκανε καλή δουλειά.

Ας δούμε τα θετικά και τα αρνητικά των παικτών της εθνικής. Ο Νίκος Παππάς είναι ένας σκόρερ του τύπου «ένας εναντίον πέντε», ξέρει να βάζει την μπάλα στο καλάθι, είναι δυνατός, αλλά θα χρειαστεί να σουτάρει και να σκοράρει με μεγαλύτερη οικονομία για να κάνει καριέρα σε μεγαλύτερες ομάδες. Τον Κώστα Σλούκα τον έχουμε δει και καλύτερο, επηρεάστηκε από την ασθένειά του, είναι ένας καλός πλέι-μέικερ, καλός αμυντικός και με επαφή με το καλάθι, εύστοχος στις βολές. Παρασύρεται και πρέπει να βελτιώσει το χειρισμό του. Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς είναι ο καλύτερος σουτέρ τριών πόντων αυτής της εθνικής, είναι ένα ψηλό παιδί που μπορεί να σκοράρει από μακριά και δεν κάνει λάθη. Καλό για τον ίδιο θα είναι να δυναμώσει το κορμί του και την άμυνά του. Ο Κώστας Παπανικολάου μοιάζει να είναι πιο έτοιμος να παίξει, είναι ψηλός και αρκετά δυνατός, αλλά ενώ είναι ουσιαστικά τριάρι, αναγκάστηκε να παίξει στη φροντ-λάιν στην Εθνική. Είναι ένας ολ-αράουντ σουίνγκμαν που θα πρέπει να βάλει μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι του και να βελτιώσει τον τρόπο που διεισδύει. Ο Λεωνίδας Κασελάκης ήταν η ευχάριστη έκπληξη της φετινής εθνικής. Αποτελεσματικός κοντά και μακριά από το καλάθι, δυνατό κορμί και με έφεση στα ριμπάουντ, προσωπικά με έπεισε ότι είναι ικανός για σπουδαία πράγματα.

Αυτοί οι 5 παίκτες είναι αυτοί που ξεχώριζαν από την ομάδα. Σε συνδυασμό με τον Σαρικόπουλο που έχει καλά στοιχεία που δεν μπόρεσε να δείξει, και τους κατά 1 χρόνο μεγαλύτερους Καλάθη και Κουφό, διαθέτουμε έναν πυρήνα 8 παικτών, ηλικίας 19-20 χρονών, που είναι σημαντικά ταλέντα και που, για όλους αλλά ειδικά για αυτά τα παιδιά, είναι επιτακτική η ανάγκη να παίξουν και να βρουν χρόνο συμμετοχής για να μπορέσουν να «ψηθούν» και να βελτιωθούν μέσα στο παρκέ. Απ’ τα υπόλοιπα παιδιά, υπάρχει ο Μάντζαρης, πλέι-μέικερ που πήρε χρόνο στο Περιστέρι και ωριμάζει, ο Παπαντωνίου, γκαρντ καλός αμυντικός, και οι 3 μικροί, Καραθανάσης, Γεωργάκης και Αγγελόπουλος που θα τους δούμε καλύτερα σιγά σιγά.