Στο ίδιο έργο θεατές

Στο ίδιο έργο από το 2010, στο ίδιο έργο από το 2006 με την Ισπανία, στο ίδιο έργο και από πέρσι με τον συγκεκριμένο πάγκο. Η Ελλάδα αποδείχτηκε για ακόμα μία φορά πολύ λίγη, μετρώντας την 6η συνεχόμενη αποτυχημένη χρονιά της και, πλέον, κάτι πρέπει να αλλάξει. Η ήττα από τους Ισπανούς με 73-71 στον προημιτελικό άφησε την εθνική μας εκτός τετράδας για ακόμα μία φορά, να παλεύει στα ματς κατάταξης για το προολυμπιακό. Προφανώς και η πρόκριση στο προολυμπιακό (εφόσον λογικά έρθει) θα χρυσώσει το χάπι, αλλά πια δεν γίνεται να εθελοτυφλούμε σε πράγματα που έχουν επισημανθεί πολλάκις. Δεν είναι μόνο η ήττα στον προημιτελικό, είναι η ήττα απέναντι σε μια χειρότερη ομάδα, στην οποία χαρίσαμε το παιχνίδι με δικά μας λάθη, αρχής γενομένης από τα εγκλήματα του πάγκου.

Ο πάγκος της Ελλάδας αποδείχτηκε για ακόμα μία φορά πολύ λίγος σε ένα μεγάλο ματς, τα Βέλγια και τις Γεωργίες τις κερδίζει αυτό το ρόστερ και με τη γιαγιά μου προπονητή. Όπως και πέρσι, η εθνική στο πρώτο δύσκολο παιχνίδι απογοήτευσε και ηττήθηκε. Τα λάθη του πάγκου μας ήταν απίστευτα πολλά στο ματς, εν ολίγοις ήταν σα να παίζαμε με κάποιον να προσπαθεί να μας υπονομεύσει.

Οι αλλαγές ήταν εκτός τόπου και χρόνου, εκτός λογικής αγώνα και το μόνο που κατάφεραν ήταν να βγάλουν παίκτες εκτός ρυθμού (εξαφάνισαν τους Σπανούλη, Πρίντεζη, Κουφό), το υπερπλήρες ρόστερ της Ελλάδας μειώθηκε σε 7 παίκτες, με αποτέλεσμα στο τέλος να μην υπάρχουν δυνάμεις για να βγάλει η Ελλάδα τη σωστή ενέργεια ώστε να πάρει έναν δικό της αγώνα.

Οι αλλαγές και το ροτέισον για την ξεκούραση των βασικών δεν γίνονται απλά και μόνο για να γίνονται, πρέπει να πετύχεις και το timing. Και πρέπει να έχεις κρατήσει τους παίκτες σου ζεστούς ώστε όταν θα μπουν να αλλάξουν τους βασικούς να μπορούν να προσφέρουν. Ο Σκαριόλο έβγαλε τον Παού Γκασόλ (τι έκανε πάλι ο τύπος στο ματς;) με 1:03 για την 3η περίοδο με το σκορ στο 51-53 για την Ελλάδα και τον ξανάβαλε με 6:09 για το τέλος με το σκορ στο 62-60 για τους Ισπανούς. Το ματς του έβγαινε κι έτσι, με τον Γκασόλ, όμως, στο ενδιάμεσο να χάνει εντελώς το ρυθμό του, αφού τα 5 λεπτά που έμεινε έξω ήταν πάρα πολλά.

Η κατάσταση στη δική μας πλευρά ήταν ακόμα χειρότερη, με τον Κατσικάρη να κάνει τη μία κακή αλλαγή μετά την άλλη. Με τη χρησιμοποίηση του Σπανούλη, που για μένα δεν έβγαζε κανένα νόημα ο τρόπος που έγινε, σαν να τη διάβαζε από χαρτάκι για να του βγει το σύνολο λεπτών αυτό που έπρεπε. Έβαλε τον Σλούκα στο πρώτο ημίχρονο, δεν πήγε καλά, μετά δεν τον ξανάβαλε στο παρκέ (προφανώς δεν μετράω την αναγκαστική αλλαγή στο τέλος, κάποιος έπρεπε να μπει). Με τους γκαρντ να παραπαίουν στο ξεκίνημα δεν δοκίμασε καν τον Μάντζαρη. Έβαλε τον Περπέρογλου πριν από επίθεση 22 δευτερόλεπτα πριν το τέλος της 3ης περιόδου, με αποτέλεσμα να πάρει κρύος ένα καταδικασμένο σουτ.

Βγάζει τον ζεστό Σπανούλη με 1:03 για το τέλος της 3ης περιόδου με το σκορ στο 51-55 για την Ελλάδα (πριν τις βολές του Γκασόλ) και τον ξανάβαλε στο 60-57 υπέρ των Ισπανών σε ένα καταστροφικό τρίλεπτο για την εθνική (7:43 για το τέλος του ματς η αλλαγή). Εν ολίγοις έπρεπε απλώς να τον βγάλει για να τον βγάλει, ενώ το ματς έδειχνε ότι ο Σπανούλης έπρεπε να μείνει μέσα. Έβγαλε τον Πρίντεζη πριν την τελευταία επίθεση της 3ης περιόδου για να βάλει τον Καϊμακόγλου, προσέξτε, όχι πριν από άμυνα, πριν από επίθεση. Τον ξανάβαλε στο 7:43 με τον Πρίντεζη να μην μπαίνει ξανά στο ρυθμό του αγώνα ως το τέλος.

Έβγαλε τον Καλάθη στο 7:43 της 4ης περιόδου και τον έβαλε με 3:50 για το τέλος με την Ελλάδα να περνά 4 λεπτά με 3 πόντους, ένα σουτ του Αντετοκούνμπο, με την κυκλοφορία της μπάλας και την κίνηση στην επίθεση να είναι πιο αργή και από ριπλέι με τον Ζήση στο τιμόνι σε εκείνο το χρονικό σημείο. Μέχρι και η απόφαση να βάλει τον Κουφό στα 4 δευτερόλεπτα, όταν κυνηγούσε γρήγορο φάουλ, ήταν εκτός λογικής. Δεν βάζεις τον πιο αργό παίκτη της δωδεκάδας όταν θες να κάνεις φάουλ γρήγορα. Τόσο απλό.

Η Ελλάδα από την αρχή του τουρνουά έχει καταφέρει να εξαφανίσει μόνη της το καλύτερο ρόστερ της διοργάνωσης, αλλά αυτό που έγινε στο ματς με την Ισπανία ήταν επιεικώς γελοίο. Η Ελλάδα έπαιξε ουσιαστικά με 5,5 παίκτες στο ματς, Σπανούλης (31:45), Καλάθης (32:32), Πρίντεζης (34:08), Κουφός (30:41), Αντετοκούνμπο (34:10), έπαιξαν πάνω από 30 λεπτά, με τον Παπανικολάου και τον Μάντζαρη να παίζουν… 6 δευτερόλεπτα στο τέλος της 2ης περιόδου, τον Σλούκα 4 λεπτά, τον Καϊμακόγλου 2 λεπτά, τον Περπέρογλου 2,5 λεπτά (ξαφνικά στο 4ο δεκάλεπτο για κάποιο λόγο). Ο… μισός του 5,5 που ανέφερα παραπάνω ήταν ο Ζήσης που έπαιξε 18:14, ενώ ο Μπουρούσης πρόλαβε να παίξει 9 λεπτά πριν κάνει 5 επιεικώς αστεία φάουλ (τα τελευταία 3 απαράδεκτα για τόσο έμπειρο παίκτη και όλα φάουλ βολών).

Δεν γίνεται να έχεις παίκτες τέτοιας κλάσης και να μην τους εμπιστεύεσαι καν στη ροή ενός ματς. Καταφέραμε και συρρικνώσαμε το καλύτερο ρόστερ στη διοργάνωση στα μέτρα των Ισπανών, που έπαιζαν με 8 παίκτες ως τώρα (και λιγότερο εμείς σήμερα). Προφανώς και κρίνω εκ του αποτελέσματος, αλλά έτσι λειτουργεί ο αθλητισμός, ο Κατσικάρης δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή φέτος το καλοκαίρι να δείξει ότι μπορεί να διαχειριστεί το ρόστερ και τα αστέρια που είχε στα χέρια του. Και στο τέλος αυτό ακριβώς πλήρωσε και αποκλείστηκε η εθνική. Το φόβο του να κάνει αλλαγές, το φόβο του να εμπιστευτεί παίκτες, αλλά και την ανικανότητά του να διαβάσει σωστά έναν αγώνα που φώναζε από μακριά ότι είναι δικός μας. Η ισπανική ομάδα είχε χτυπητές αδυναμίες αλλά κατάφερε να διαχειριστεί καλά το ματς και να κερδίσει δίκαια.

Κανενός είδους σχέδιο να σταματήσει τον Γκασόλ, κανένα σχέδιο να σταματήσει τον Μίροτιτς, τους δύο κατεξοχήν καλύτερους επιθετικούς της Ισπανίας. Απ’ την αντίθετη πλευρά ο Σκαριόλο είχε προσαρμόσει όλη του την ομάδα πάνω στον Σπανούλη και στο πώς να τον σταματήσει. Αυτά είναι λάθη και αδυναμίες που δεν μπορεί να τις έχει ο ομοσπονδιακός τεχνικός, τουλάχιστον όχι όταν έχει στα χέρια του ένα τέτοιο ρόστερ. Η Ελλάδα πρέπει πια να κάνει το αυτονόητο, να κερδίσει ένα από τα δύο ματς κατάταξης (αυτό έλειπε) και του χρόνου με νέο προπονητή στον πάγκο να δοκιμάσει να γυρίσει σελίδα. Καλές είναι οι δεύτερες και οι τρίτες ευκαιρίες, αλλά όταν ένας άνθρωπος έχει δείξει ακριβώς την ίδια αδυναμία επί δύο συναπτά έτη (ήττα στο πρώτο δύσκολο νοκ άουτ) τότε δεν νομίζω ότι πρέπει να περιμένουμε να δούμε κάτι άλλο. Έχει ήδη αποτύχει (από πέρσι, την ίδια συζήτηση έκανα και πέρσι τον Σεπτέμβρη, δεν άλλαξε τίποτα ως τώρα), φέτος έδειξε ακριβώς το ίδιο πρόσωπο, οπότε κάπου πρέπει να πάρει κάποιος την απόφαση να λήξει αυτή την κατάσταση, ό,τι κι αν γίνει στα ματς κατάταξης (εκτός αν θεωρούμε επιτυχία μπασκετικά το να κερδίσουμε τους Λετονούς ή τους Τσέχους). Και όταν λέω «νέο προπονητή» πιο πάνω, εννοώ εκείνον με τον οποίο η Ελλάδα ανέβηκε ξανά στην ελίτ. Εκείνον που ήρθε 5ος σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008 και θεωρήθηκε αποτυχημένος από τον φωστήρα του ελληνικού μπάσκετ, για να ζήσουμε μετά τη μαύρη εξαετία που ζούμε πλέον.

Το παιχνίδι ξεκίνησε στραβά από την αρχή για την Ελλάδα που μπήκε αγχωμένα και έμεινε πίσω με 8-2. Στα πρώτα 5 λεπτά η Ελλάδα έκανε 4 λάθη, ενώ είχε 5 λάθη στην περίοδο. Σταδιακά άρχισε να πατά καλύτερα στα πόδια της, μέτρησαν πολύ τα ριμπάουντ που σε κάποια στιγμή στην πρώτη περίοδο ήταν στο 2-12 για την Ελλάδα για να πάνε στο 11-21 λίγο αργότερα. Ο Σπανούλης με τον Πρίντεζη ισοφάρισαν το ματς σε 8-8, με τον Καλάθη και τον Κουφό να κλείνουν την περίοδο στο 14-14. Στο 2ο δεκάλεπτο η Ελλάδα πέρασε για πρώτη φορά μπροστά με Αντετοκούνμπο και Κουφό στο 17-18, αλλά μετά κατάφερε να χάσει 5 σουτ σε μια επίθεση (με 4 επιθετικά ριμπάουντ) για να μείνει πάλι πίσω με 27-20 από τον Μίροτιτς. Ο Πρίντεζης απάντησε με 5 πόντους, για να πάνε οι Ισπανοί για πρώτη φορά στο +8 στο 33-25 ξανά με τον Μίροτιτς και στο +9 λίγο μετά, για να κλείσει το ημίχρονο στο 39-32 από τον Μπουρούση.

Στο 3ο δεκάλεπτο η Ελλάδα με Σπανούλη, Καλάθη, Αντετοκούνμπο κατάφερε πολύ γρήγορα να ισοφαρίσει τον αγώνα, 42-42 σε λιγότερο από 3 λεπτά, ενώ ο Πρίντεζης και ο Κουφός σκόραραν για το 42-46 με την εθνική να τρέχει 0-11 σερί από το 42-35 και μετά, ή 3-16 από το 39-30 και μετά. Στη συνέχεια η εθνική έχασε εντελώς τη μάχη με τον Γκασόλ, δεν κατάφερε καν να του δυσκολέψει την υποδοχή της μπάλας. Ο Ισπανός παικταράς έβαλε 11 συνεχόμενους πόντους, ισοφάρισε σε 47-47 και κράτησε την ομάδα του όρθια ως το 53-55 μετά τα καλάθια από Πρίντεζη-Καλάθη.

Η 3η περίοδος έκλεισε στο 55-57 για την Ελλάδα με τον Ρέγιες να γράφει 2 κερδισμένα φάουλ, 3 πόντους και 1 ριμπάουντ στα πρώτα 2,5 λεπτά της 4ης περιόδου για το 60-57 της ομάδας του. Οι Ισπανοί ξέφυγαν με 66-60 από βολές του Μίροτιτς και 68-61 με τον ίδιο λίγο μετά, με την Ελλάδα στο τελευταίο τρίλεπτο να πετάει συνεχόμενες επιθέσεις: άστοχο τρίποντο του Πρίντεζη, άστοχο δίποντο του Καλάθη, λάθος του Καλάθη, άστοχο τρίποντο του Σπανούλη, λάθος του Αντετοκούνμπο, όλα αυτά ως το 1:19 πριν το τέλος, μέσα σε 1,5 λεπτό.

Ο Καλάθης έβαλε 4 πόντους και έκανε κι ένα κλέψιμο στο ενδιάμεσο για το 69-65 στα 27 δευτερόλεπτα, ο ίδιος έγραψε τρίποντο στα 15 δευτερόλεπτα για το 70-68, με τον Ροντρίγκεθ να απαντά με 2/2 βολές και τον Σλούκα στα 4 δευτερόλεπτα να σκοράρει για τρεις πόντους μετά από επιθετικό ριμπάουντ του Αντετοκούνμπο σε άστοχο σουτ του Σπανούλη, 72-71. Στη συνέχεια έγινε η φάση που ανέφερα πιο πριν με τον Κουφό να κυνηγά τον Γκασόλ για φάουλ και να χάνονται σχεδόν 2 δευτερόλεπτα. Ο Γκασόλ έχασε τη 2η βολή, ο Αντετοκούνμπο αστόχησε σε μια προσευχή από το κέντρο και κάπως έτσι πετάχτηκαν και φέτος τα όνειρα της εθνικής στα σκουπίδια.

Για την Ελλάδα ο Αντετοκούνμπο είχε 12 πόντους και 17 ριμπάουντ και 2 τάπες, σε πολλά σημεία έπαιζε μόνος του, ο Καλάθης 14 πόντους, 5 ριμπάουντ, 7 ασίστ, ο Σπανούλης 10 πόντους, 5 ασίστ, ο Πρίντεζης 13 πόντους και 4 ασίστ, ενώ ο Κουφός 9 πόντους και 4 ριμπάουντ. Έχει αξία να αναφέρω ότι ο Σπανούλης ήταν στο +9 όσο έπαιζε (πράγμα που επιτείνει το λάθος της αλλαγής του Κατσικάρη τη στιγμή που την έκανε), ο Αντετοκούνμπο ήταν στο +7, ενώ ο Ζήσης στο -8.

Απ’ την άλλη, ο Γκασόλ είχε 27 πόντους, 9 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 τάπες με 9/16 δίποντα,1/2 τρίποντα και 6/8 βολές, σε μια ακόμα μεγάλη παράσταση στο Ευρωμπάσκετ. Ο Μίροτιτς είχε 18 πόντους με 4/8 σουτ και 8/8 βολές, ο Ροντρίγκεθ 10 πόντους και 5 ασίστ, ο Λιουλ 8 πόντους.

Η εθνική σούταρε με 52% στα δίποντα (43% οι Ισπανοί), με 32% στα τρίποντα (39% οι Ισπανοί) και με το τραγικό 44% στις βολές (83% οι Ισπανοί), προφανώς και γι’ αυτό το συνεχιζόμενο θέμα με τις βολές δεν φταίει ο πάγκος, να τα λέμε και όλα. Οι βολές ήταν 24-9 για τους Ισπανούς, κάποια σφυρίγματα δεν ήρθαν σε φάσεις που θα έπρεπε για την Ελλάδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι όσο δεν έπαιζε ο Σπανούλης η Ελλάδα δεν μπορούσε να κερδίσει φάουλ (πλην του Αντετοκούνμπο), ενώ η τόσο μεγάλη διαφορά έχει σχέση και με τα βλακώδη φάουλ του Μπουρούση (τα οποία μόνα τους έδωσαν 6 βολές) και άλλων διεθνών. Τα ριμπάουντ ήταν 33-38 (10-13 τα επιθετικά), οι ασίστ 17-21 για την Ελλάδα, τα λάθη 10-11, με την Ελλάδα να κρατά την Ισπανία 15 πόντους κάτω από το μέσο όρο της στην επίθεση, αλλά να μην μπορεί να πάρει το ματς.

Το Ευρωμπάσκετ δεν τελείωσε για την εθνική. Μπροστά υπάρχουν δύο αγώνες ακόμα για τις θέσεις 5-8. Ας πάρουμε το ελάχιστο δυνατό, εν ολίγοις την πρόκριση στο προολυμπιακό που για μένα δεν θα αποτελέσει επιτυχία όσο κι αν θα πλασαριστεί ως τέτοια. Ευθύνες έχουν όλοι, δεν είναι ότι δεν γίνεται προσπάθεια, το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει εξέλιξη. Έχουμε εθιστεί στις αποτυχίες και το να μιλήσουμε για επιτυχία αν βγούμε στις 5-7 νομίζω ότι θα είναι επικίνδυνο. Η συνέχεια για την εθνική θα έρθει την Πέμπτη στις 17:00 με τον ηττημένο του Γαλλία-Λετονία.

Ισπανία (Σκαριόλο): Γκασόλ 27 (1τρ. 9ρ. 3ασ. 2κ.), Ρούντι, Ροντρίγκεθ 10 (1τρ. 3ρ. 5ασ.), Ρίμπας 3 (1τρ. 3ασ.), Ρέγιες 5 (5ρ.), Κλαβέρ 2 (8ρ.), Λιουλ 8 (2), Μίροτιτς 18 (2).

Ελλάδα (Κατσικάρης): Μπουρούσης 5, Ζήσης 5 (3ασ.), Σπανούλης 10 (1τρ. 5ασ.), Καλάθης 14 (2τρ. 5ρ. 7ασ.), Περπέρογλου, Σλούκας 3 (1), Καϊμακόγλου, Κουφός 9 (6ρ.), Πρίντεζης 13 (1τρ. 4ασ.), Παπανικολάου, Μάντζαρης, Αντετοκούνμπο 12 (2τρ. 17ρ. 2κ.).

Νίκος Κουσούλης