ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΩΜΟΣ

Εικόνα 11.1 Αρχική θέση για έξω στροφή από θέση κάμψης Το χειρουργείο δεν έχει κάποιο ξεκάθαρο ρόλο. Η κύρια ένδειξη είναι μία παρατεταμένη και αναπηρική μείωση της κινητικότητας, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην συντηρητική θεραπεία, και επίσης, όταν το σύνδρομο υποτροπιάζει με γρήγορους ρυθμούς, όπου συνοδεύεται με κάταγμα ή εξάρθρημα …

Στην αρχική φάση της θεραπείας, συστήνεται η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών. Με την προϋπόθεση πώς με μειωμένη φλεγμονή και πόνο, ο ασθενής μπορεί καλύτερα να αντιμετωπίσει μια εντατική φυσικοθεραπεία. Στατιστικά αναφέρεται ότι βελτιώνουν τον πόνο στον ύπνο, αλλά όχι τον πόνο κατά τις κινήσεις ή κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης, …

Το κάθε επώδυνο σύνδρομο του ώμου δεν είναι απαραίτητα και σύνδρομο παγωμένου ώμου, πολύ περισσότερο μάλιστα καθώς δεν υπάρχουν απόλυτα κριτήρια για τη διάγνωση του παγωμένου ώμου85. Η δυσκαμψία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό εύρημα σε μία ποικιλία μορφών αρθρίτιδας: εκφυλιστική, ρευματοειδής, μετατραυματική και μετεγχειρητική. Η διάγνωση του παγωμένου ώμου είναι κλινική, …

Η διάγνωση του Παγωμένου Ώμου βασίζεται σε ένα εκτενές ιστορικό και στη φυσική εξέταση. Οι ασθενείς που παρουσιάζονται με Παγωμένο Ώμο δίνουν ιστορικό πόνου στον ώμο που ποικίλει σε σφοδρότητα και διάρκεια. Συχνά έχουν προετοιμαστεί ψυχολογικά να ανεχτούν τον πόνο για 6 μήνες ή και παραπάνω, καθώς έχουν μάθει από …

Ο Neviaser περιέγραψε τα στάδια του παγωμένου ώμου και τόνισε τη σημασία ενός εξατομικευμένου προγράμματος θεραπείας, βασιζόμενου στη κατανόηση των σταδίων (κλινικά) της πάθησης68. Ο Hannafin και οι συνεργάτες περιέγραψαν ένα συσχετισμό μεταξύ των σταδίων που περιέγραψε ο Neviaser, της κλινικής εξέτασης και της ιστολογικής απεικόνισης των δειγμάτων της βιοψίας …

Εικόνα 6.1.Α φυσιολογική κάμψη του ώμου, 6.1.Β Ασθενής με παγωμένο ώμο. Αδυναμία να σηκώσει το χέρι του. Η συμπτωματολογία της συμφυτικής θυλακίτιδας έχει μία κυκλική μορφή, διαρκεί από 12 μήνες μέχρι 2 χρόνια ή και περισσότερο και υποχωρεί με τη θεραπεία στο μεγαλύτερο ποσοστό.

Πολλοί είναι οι παράγοντες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση του παγωμένου ώμου, αλλά η αιτία ακόμα και σήμερα παραμένει άγνωστη και αποτελεί ένα μυστήριο.

Τα όρια της φυσιολογικής κίνησης του ώμου είναι: πρόσθια κάμψη 0ο-180ο, έξω στροφή 0ο-90ο και έσω στροφή 0ο-90ο. Για την έσω στροφή συμμετέχουν ο πλατύς ραχιαίος, ο μείζων στρογγύλος, ο υποπλάτιος και ο μείζων θωρακικός, ενώ για την έξω στροφή ο υπερακάνθιος και ο ελάσσων στρογγύλος.

Εικόνα 3.1, Κινήσεις το βραχίονα στα 3 επίπεδα του χώρου και τους άξονες ΟΙ ΜΥΕΣ ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΩΜΙΚΗ ΖΩΝΗ 1. Ο τραπεζοειδής, αποτελούμενος από 3 τμήματα με διαφορετικές ενέργειες: Τις ακρομιοκλειδικές ίνες. Αυτές ανυψώνουν την ωμική ζώνη και εμποδίζουν το κρέμασμά της κάτω από το βάρος ενός φορτίου, υπερεκτείνουν …

Εικόνα 3.1. Πρόσθια άποψη της άρθρωσης του ώμου και τα θυλακοσυνδεσμικά στοιχεία Κρίνεται απαραίτητο να δοθούν τα ανατομικά στοιχεία της άρθρωσης του ώμου, προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα το σύνδρομο του Παγωμένου Ώμου (Π.Ω.) και να είναι καλύτερα δυνατή η φυσιοθεραπευτική αξιολόγηση και θεραπεία.