Blog List Layout

“Καλησπέρα αναγνώστες του Age of Basketball,

Αν και δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την πρώτη μας επικοινωνία, στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα συνέβησαν σε μένα συνταρακτικά γεγονότα…

Αν διαβάσατε, πήρα μετεγγραφή στην ΑΕΚ από το Μαρούσι, λίγες ώρες πριν αρχίσει ο αγώνας με τα Τρίκαλα. Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα και χωρίς να το πάρω χαμπάρι βρέθηκα να παίζω 30 λεπτά στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, κάτι που δεν θα φανταζόμουν! Ειδικά από τη στιγμή που η χρονιά μου ξεκίνησε στο Μαρούσι χωρίς να έχω κανένα ρόλο και καμία συμμετοχή στους αγώνες. Η κατάσταση αυτή δεν μου άρεσε και έψαχνα τρόπο να φύγω. Εγώ φέτος ήθελα να έχω μεγαλύτερη συμμετοχή στην ομάδα που θα παίζω και να έχω ένα ρόλο. Δεν ήθελα να είμαι πάλι μόνο για την προπόνηση και να παίζω όταν κερδίζει η ομάδα μου με 20 πόντους. Ήθελα να υπολογίζομαι από τον προπονητή μου.

Γι’ αυτό και έψαχνα να φύγω. Επίσης, ήθελα να ξεφύγω και από την σκιά του πατέρα μου, καθώς βρισκόμασταν στην ίδια ομάδα, ακουγόντουσαν πολλά και δεν μου άρεσαν αυτά τα σχόλια. Με υποτιμούσαν! Όμως, δεν είχα βρει κάτι που να με ικανοποιεί. Και στην καταλληλότερη στιγμή ήρθε η πρόταση από την ΑΕΚ. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα με ιστορία και τρομερό κόσμο. Και το καταλαβαίνει κανείς αυτό παίζοντας! Ήταν απίστευτο!

Περίμενα αρκετό καιρό να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία και να δω κι εγώ αν μπορώ να αντεπεξέλθω σε αυτό το επίπεδο. Δεν μπορώ να πω εγώ για μένα και την απόδοσή μου, απλά προσπάθησα αρκετά και στα δύο ματς που είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Αν κερδίζαμε, ειδικά στο πρώτο ματς με τα Τρίκαλα που είχαμε καλή εμφάνιση σαν ομάδα, θα ήμουν ευχαριστημένος.

Ακολούθησε μια ντροπιαστική εμφάνιση στον αγώνα με τον Πανιώνιο και μετά ένα καλό παιχνίδι με το Περιστέρι που δεν καταφέραμε στο τέλος να κερδίσουμε, αν και κάναμε μεγάλη προσπάθεια. Αν και είμαστε τελευταίοι με 0-3, όλη η ομάδα προσπαθεί πολύ για να έρθει η ΑΕΚ εκεί που της αξίζει, παρά τα πολλά προβλήματα οικονομικά και διοικητικά. Πιστεύω σιγά σιγά επειδή βρίσκουμε ρυθμό, θα είμαστε πολύ καλύτεροι και με τη βοήθεια του κόσμου θα έχουμε μια καλή και επιτυχημένη για τα δεδομένα χρονιά!

Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να αναφερθώ στον τομέα του Αμαρουσίου. Αρχικά να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με βοήθησαν αυτά τα χρόνια: τον Σωτήρη Μανωλόπουλο και τον Νίκο Λινάρδο, που προσπαθούσαν να με βελτιώσουν και να με κάνουν μπασκετμπολίστα.

Μου μένει πικρία απ’ τον τρόπο που έφυγα, γιατί μεγάλωσα σε αυτή την ομάδα και δυστυχώς δεν με πίστεψαν, κυρίως οι άνθρωποι της διοίκησης, ότι μπορώ να παίξω και δεν έδωσα όσα ήθελα. Και ευχαριστώ τους φιλάθλους του Αμαρουσίου που με αγάπησαν και με στήριξαν! Εγώ δεν ξεχνάω…

Τέλος, κάτι που θέλω να επισημάνω είναι η επιτυχία που είχαμε στην πρώτη μας προσπάθεια σαν ΠΣΑΚ και καταφέραμε τουλάχιστον να δώσουμε το μήνυμα πως δεν θα κάνουμε πίσω αυτή την φορά. Στηρίζουμε όλοι αυτή την προσπάθεια και είμαστε αποφασισμένοι. Ελπίζω οι αρμόδιοι φορείς να μας πάρουν στα σοβαρά και, να σταματήσουν να μας κοροϊδεύουν και να μας βοηθήσουν γιατί αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο ως αμειβόμενοι καλαθοσφαιριστές…

Θα τα ξαναπούμε σύντομα,
Νώντας Παπαντωνίου“

Όπως είχαμε υποσχεθεί από πέρσι, η παρέα μας μεγαλώνει με νέα εκλεκτά μέλη. Από σήμερα, και ελπίζουμε για πολύ καιρό, ο Νώντας Παπαντωνίου θα μοιράζεται τις εμπειρίες του με τους αναγνώστες του AoB. Ο Νώντας είναι πλέι μέικερ και από το 2007 αγωνίζεται στην αντρική ομάδα του Αμαρουσίου, ενώ ήταν μέλος των μικρών εθνικών ομάδων, κατακτώντας χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ εφήβων (2008) και ασημένιο στο Μουντομπάσκετ εφήβων (2009). Αφού τον προλογίσαμε για πρώτη και τελευταία φορά, ας τον απολαύσουμε:

«Καλησπέρα αναγνώστες του Age of Basketball,

είναι η πρώτη φορά που καταθέτω τις απόψεις μου μέσω του site που μας ενημερώνει καθημερινά για το άθλημά μας και θα έχω την ευκαιρία να σας ενημερώσω για τις εμπειρίες που βιώνω σε εθνικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.

Αρχικά θα ήθελα να αναφερθώ στην καλοκαιρινή επιτυχία που είχαμε με την εθνική Εφήβων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Νέα Ζηλανδία, όπου κατακτήσαμε τη δεύτερη θέση. Άλλη μια επιτυχία για τη φουρνιά μας, που έρχεται να συμπληρώσει την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων στον Πύργο πριν από έναν χρόνο. Η γενιά μας σφύζει από ταλέντο, αλλά το δυνατό στοιχείο μας είναι η ομαδικότητά μας που έρχεται μέσω της φιλίας που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας!

Αυτό φάνηκε και στη Ρόδο, που οι συμπαίκτες μου κατόρθωσαν στο Πανευρωπαϊκό Νέων να ανεβάσουν την ομάδα στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, ολοκληρώνοντας το μπασκετικό καλοκαίρι με άλλη μία επιτυχία. Έτσι αποδεικνύεται η δυναμικότητα και το επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε στέλνοντας το μήνυμα στους συλλόγους μας πως θα πρέπει να μας υπολογίζουν και να μας δώσουν τις ανάλογες ευκαιρίες.

Το επόμενο θέμα που θέλω να θίξω είναι η απόφαση που πάρθηκε για τη δυνατότητα απόκτησης τρίτου Αμερικανοήυ από τις ομάδες της Α1. Τη δεδομένη χρονική στιγμή στα περισσότερα ρόστερ των ομάδων της Α1 υπάρχουν 6 ξένοι αθλητές, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή πολλοί Έλληνες αθλητές να είναι άνεργοι. Σε αυτό φταίνε οι ομάδες που καταφεύγουν στη λύση του ξένου και δεν εμπιστεύονται Έλληνες!

Η ιδέα της δημιουργίας μιας ομάδας η οποία απαρτίζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό της από Έλληνες παίκτες φαντάζει άγνωστη για τους παράγοντες των ελληνικών ομάδων. Έτσι χάνεται και ο συναισθηματισμός που συνδέει τους παίκτες με την ομάδα και κυρίως το δέσιμο των παικτών με τους φιλάθλους. Όλη αυτή η ιστορία κάνει ολοένα και πιο δύσκολη την προσπάθειά μας να βρούμε χρόνο και σιγά σιγά να καθιερωθούμε εμείς οι νέοι στις ομάδες μας.

Μέσα σε όλα αυτά, το Μαρούσι, μετά την πανηγυρική πρόκριση επί του Άρη, συνεχίζει τις καλές εμφανίσεις και αποδεικνύει το πόσο καλή ομάδα είναι νικώντας και την Άλμπα Βερολίνου στον πρώτο αγώνα. Ήταν το πρώτο βήμα για το όνειρο που κάνουμε όλοι μας, δηλαδή την είσοδό μας για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας στους ομίλους της Euroleague.

Προσωπικά, έστω και με την μικρή συμμετοχή που είχα σε αυτούς τους 3 αγώνες, είμαι πολύ ευχαριστημένος που κερδίζω αυτές τις εμπειρίες και εύχομαι την Κυριακή να πανηγυρίζω με τους συμπαίκτες μου την πρόκρισή μας που θα έχει σαν αποτέλεσμα την τριπλή εκπροσώπηση της Ελλάδας στην Euroleague.

Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα και να έχω ευχάριστα νέα, τόσο προσωπικά όσο και ομαδικά!»

Νώντας Παπαντωνίου

Μια μέρα του Δεκεμβρίου του 2004, στην προπόνηση της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του Πανεπιστημίου του Λούιβιλ, ο προπονητής στράφηκε σε μία από τις παίκτριές του, την Κόνι Νιλ και της είπε σε αυστηρό ύφος: «έχεις βαρύνει και έχει γίνει πολύ αργή, είσαι σα να κουβαλάς μόνιμα ένα πεντόκιλο». Στην πραγματικότητα, είχε πέσει έξω για περίπου 2 κιλά. Η Κόνι Νιλ, μέλος της βασικής πεντάδας του πανεπιστημίου της, στα 20 της έμεινε έγκυος και το έκρυψε από όλους, συμπαίκτες, προπονητή και οικογένεια, και έφτασε στον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης της παίζοντας μπάσκετ χωρίς κανείς να το γνωρίζει.

Ο κύβος για αυτήν ερρίφθη στις 26 Δεκεμβρίου όταν γύρισε σπίτι μετά την προπόνηση με αφόρητους πόνους και συστολές που διήρκεσαν αρκετή ώρα μέχρι να υποχωρήσουν. Το ίδιο βράδυ αποκάλυψε την αλήθεια στη μητέρα της και στην καλύτερή της φίλη. Την επόμενη μέρα της ήταν αδύνατο να προπονηθεί. Όταν μια συμπαίκτριά της τη ρώτησε αν είναι καλά, αυτή αποχώρησε κλαίγοντας από το παρκέ. Στη συνέχεια εξομολογήθηκε την πραγματικότητα στον, απόφοιτο του πανεπιστημίου, βοηθό προπονητή, ο οποίος μίλησε στον προπονητή τους.

Το σοκ και οι τύψεις του προπονητή ακολουθήθηκαν από το αυτονόητο. Η Κόνι Νιλ αποχώρησε από τις προπονήσεις και, λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, γέννησε την κόρη της. Όντας στην 36η εβδομάδα της κύησης η Νιλ έπαιζε σε αγώνες (θα μπορούσε μέχρι και να κατηγορηθεί η ομάδα της ότι έπαιζε έξι εναντίον πέντε!), ενώ, βρισκόμενη στο τρίτο τρίμηνο, έβαλε 21 πόντους με 6 τρίποντα, εναντίον του Μπολ Στέιτ. Οι προπονήσεις γίνονταν όλο και πιο βασανιστικές για αυτήν, κι όμως, κανείς δεν αναγνώρισε την εγκυμοσύνη της λόγω της σωματοδομής της.

Η Κόνι Νιλ ρίσκαρε την υγεία του παιδιού της, φοβούμενη ότι θα έχανε την υποτροφία, τις σπουδές, τη φήμη της, αλλά δικαιώθηκε καθώς γέννησε ένα μωρό υγιέστατο έστω και αν στερήθηκε τη βασική προγεννητική φροντίδα.

Αυτή η περίπτωση είναι μοναδική, όχι μόνο γιατί δεν έχει καταγραφεί άλλη μητέρα που να παίζει μπάσκετ τόσο συστηματικά και έντονα, σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη, αλλά και γιατί είχε ένα απρόσμενο ευτυχές αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα, το μπάσκετ δεν είναι και η ιδανική άσκηση για την περίοδο της εγκυμοσύνης, διότι περιλαμβάνει έντονα λυγίσματα και υπερβολική πίεση στον κορμό. Γενικώς, το άθλημα που αντενδείκνυται πλήρως κατά την κύηση είναι η άρση βαρών.

Η υπερβολική άσκηση ή ο λάθος τύπος ασκήσεων μπορεί να έχουν αντίθετα αποτελέσματα για τη μητέρα και το αγέννητο παιδί και να μειώσουν το ρυθμό εμβρυϊκής ανάπτυξης, ώστε το νεογέννητο να ζυγίζει λιγότερο αμέσως μετά τη γέννηση. Συμπτώματα όπως αίσθημα λιποθυμίας, μητροραγγία και πόνος στην κοιλιά ή το στήθος κατά την άσκηση απαιτούν άμεση διακοπή της και ενημέρωση του γιατρού. Άλλες πιθανές παρενέργειες στην εγκυμοσύνη της υπερβολικής άσκησης είναι η ναυτία, η κατακράτηση υγρών, οι πονοκέφαλοι, οι πόνοι στις αρθρώσεις και η πρόωρη ρήξη των υμένων.

Μετά τη γέννηση η, ήπια αρχικά άσκηση θα πρέπει να ξεκινάει μετά το πέρας περίπου 6 εβδομάδων για μια γυναίκα, ή περίπου στο μισό για μια επαγγελματία αθλήτρια και καλό θα είναι η αρχική επαναφορά να γίνεται κολύμπι και περπάτημα. Η Κόνι Νιλ επανήλθε στις προπονήσεις 26 ημέρες μετά τον τοκετό, ενώ, το χθεσινό μας παράδειγμα, η Κάντας Πάρκερ, που είχε πιο επαγγελματική αντιμετώπιση, ξεκίνησε να παίζει στους αγώνες περίπου 1,5 μήνα μετά.

Η άθληση κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να προσφέρει πολλά, αλλά θα πρέπει να γίνεται πάντα με προσοχή, ειδικά όταν διαταράσσουν την καριέρα μιας επαγγελματίας αθλήτριας.

Η εγκυμοσύνη και η γέννηση ενός παιδιού αναφέρεται συχνά ως το πιο συγκλονιστικό γεγονός στη ζωή μιας γυναίκας και στη συνύπαρξη ενός ζευγαριού. Ωστόσο, οι ρυθμοί της σημερινής καθημερινότητας και η εργασιακή ανασφάλεια έχουν μετατρέψει την απόφαση για ένα ζευγάρι για το πότε μπορεί να επιχειρήσει να αποκτήσει παιδί σε δυσεπίλυτο γρίφο. Στην περίπτωση των επαγγελματιών αθλητριών, και δη των μπασκετμπολιστριών τα πράγματα είναι κι εκεί περίπλοκα. Χαρακτηριστικά, φέτος το WNBA ταρακουνήθηκε από την εγκυμοσύνη της Κάντας Πάρκερ, MVP και ρούκι της χρονιάς πέρσι, επίσης η πρώτη ρούκι που κάρφωσε στο πρωτάθλημα, και εν πολλοίς, πιθανότατα, η καλύτερη παίκτρια στον κόσμο αυτή τη στιγμή.

Η Πάρκερ ανακοίνωσε στις αρχές του 2009 ότι είναι έγκυος, περίπου ένα μήνα μετά το γάμο της με τον μπασκετμπολίστα Σέλντεν Ουίλιαμς (με τον οποίο ήταν για αρκετά χρόνια αρραβωνιασμένη). Στην ιδέα ότι η νέα σεζόν θα βρει εκτός φόρμας το πιο σημαντικό νέο όνομα του γυναικείου μπάσκετ, αρκετοί άνθρωποι του χώρου δεν έκρυψαν τη δυσαρέσκειά τους για την επιλογή που είχε στην παρούσα φάση μια αθλήτρια το όνομα της οποίας βρισκόταν σε πολλές αφίσες και συμφωνίες για διαφημίσεις.

Βέβαια, η Πάρκερ, αδελφή του επίσης γνωστού μπασκετμπολίστα Άντονι, δήλωσε ότι η εγκυμοσύνη σε αυτή τη φάση ήταν εκτός προγράμματος και την εξέπληξε. Η ουσία, όμως, και αυτό που πολύς κόσμος δε γνωρίζει, είναι ότι μία (φυσιολογική) εγκυμοσύνη δε συνεπάγεται 9 μήνες αποχή από την αθλητική δραστηριότητα, το αντίθετο μάλιστα. Αυτό είναι σημαντικό τόσο για τις επαγγελματίες αθλήτριες, όσο και για κάθε γυναίκα.

Όταν μία γυναίκα είναι έγκυος το σώμα της υφίσταται μία σειρά από δραματικές αλλαγές. Το σωματικό της βάρος αυξάνεται κατά 25% και ο ρυθμός μεταβολισμού και τα αποθέματα οξυγόνου αυξάνονται επίσης. Η έγκυος χρειάζεται 3000 περισσότερες χιλιοθερμίδες την ημέρα και εμφανίζονται αλλαγές στο μεταβολισμό των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και στην ισορροπία του αζώτου. Ο όγκος του αίματος που κυκλοφορεί στο σώμα αυξάνεται κατά 40% και η σύστασή του μεταβάλλεται με υψηλότερα επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων και λιπιδίων. Επιπλέον, μεταξύ άλλων, το αίμα πήζει πιο εύκολα και ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται.

Μία γυναίκα δε χρειάζεται να σταματήσει να αθλείται στη διάρκεια της (φυσιολογικής) εγκυμοσύνης. Πράγματι, υπάρχουν αξιοσημείωτα στοιχεία που υποστηρίζουν ότι μία επαγγελματίας αθλήτρια μπορεί να ακολουθεί, εν πολλοίς, μια συστηματική άσκηση ενώ και για κάθε έγκυο η άσκηση μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα της εγκυμοσύνης και να βοηθήσει, κατά τη διάρκεια του τοκετού, σε πιο αποτελεσματικές συσπάσεις.

Οι επαγγελματίες αθλήτριες μπορούν να συνεχίσουν την άσκηση και αφού μείνουν έγκυες, αλλά θα πρέπει να μειώσουν την έντασή της. Προτεινόμενος καρδιακός ρυθμός είναι οι 140 παλμοί ανά λεπτό (κατά τη μέγιστη ένταση σε έναν αγώνα οι σφύξεις μπορεί να βρίσκονται στα πλαίσια του 200 παλμοί ανά λεπτό). Επιπλέον, καλό είναι η άσκηση να περιορίζεται μέχρι τα 30 λεπτά κάθε φορά και να μην επαναλαμβάνεται περισσότερες από 4 φορές την εβδομάδα. Όσο προχωράει η εγκυμοσύνη θα πρέπει στο πρόγραμμα άσκησης να περιλαμβάνονται αυξημένες περίοδοι χαλάρωσης.

Επομένως, μία επαγγελματίας μπσκετμπολίστρια μπορεί, ως ένα βαθμό, να διατηρήσει τη φυσική της κατάσταση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της ακολουθώντας διάφορες ασκήσεις, κυρίως κολύμβηση, περπάτημα και ποδηλασία (στους περιορισμούς και το τι πρέπει να αποφεύγει θα αναφερθούμε στο αυριανό άρθρο). Για τις παίκτριες των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων μπάσκετ που ακολουθούν το κλασικό πρόγραμμα Οκτώβρη – Μάιο, το πιθανότερο είναι ότι μία κύηση θα τους κοστίσει μια σεζόν εκτός γηπέδων. Ωστόσο, μια μπασκετμπολίστρια του WNBA, με έτοιμο συμβόλαιο για την επόμενη σεζόν, μπορεί να προγραμματίσει (όταν είναι εφικτό) την εγκυμοσύνη της την περίοδο της off-season, που για αυτό το πρωτάθλημα είναι από Οκτώβρη με Μάη.

Επιστρέφοντας στην Κάντας Πάρκερ, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι γέννησε στις 13 Μαΐου, άρα είναι αρκετά πιθανό να ήταν έγκυος, 8 μήνες πριν, όταν έπαιζε στους τελικούς της Δύσης. Με τη φετινή σεζόν να έχει αρχίσει 3 εβδομάδες μετά τον τοκετό της, είναι λογικό η Πάρκερ να είναι λίγο εκτός φόρμας στο ξεκίνημα, ωστόσο, τα πλέι-οφ αρχίζουν σε ένα μήνα, οπότε η περσινή MVP θα έχει το περιθώριο να βρει τη φόρμα της στην κατάλληλη περίοδο.