Ελληνικό δράμα σε γαλλική παρωδία

Ας ρίξουμε μια ματιά στους χρόνους των βασικών των Γάλλων: Πάρκερ 21, Μπατούμ 25, Ντιαό 19, Πιετρούς 14, Τουριάφ 14. Οι μέσοι όροι συμμετοχής τους πριν τον αγώνα με την Ελλάδα ήταν, αντίστοιχα: 31.5, 28, 31.5, 27.5, 20! Και στα δύο παιχνίδια τους που πήγαν σε ντέρμπι και κλειστά σκορ, οι βασικοί είχαν λεπτά συμμετοχής, αντίστοιχα: 30, 17, 39, 31, 35 με Ρωσία και 34, 32, 34, 24 ,30 με Γερμανία! Οι Πάρκερ, Ντιαό και Πιετρούς δεν μπήκαν καθόλου στην τελευταία περίοδο και αυτό τα δείχνει όλα εύγλωττα, ενώ ο Τουριάφ δε χρησιμοποιήθηκε καθόλου για να μαρκάρει τον Σχορτσιανίτη. Η δήλωση του Σπανούλη μετά το ματς «εμείς δεν κοιτάμε τι κάνει η άλλη ομάδα, παίξαμε για τη φανέλα και τη χώρα μας» αποδεικνύει και του λόγου το αληθές, συν του ότι η Εθνική χρησιμοποίησε στα τελευταία λεπτά την καλύτερή της πεντάδα. Η Ελλάδα χτύπησε το ματς, αλλά έχασε πολλά εύκολα καλάθια στα τελευταία λεπτά, ενώ το in-game ρεπορτάζ λέει ότι ο Κολέ στην τελευταία φάση ζήτησε από τον ΝτεΚολό να αστοχήσει και δεν έβγαλε καν σύστημα, γι’ αυτό κι εκείνος σούταρε ένα τρελό σουτ και έμεινε αποσβολωμένος όταν είδε ότι η μπάλα κατέληξε στο καλάθι. Ο γαλλικός πάγκος, μάλιστα, όχι μόνο δεν κουνήθηκε από τη θέση του καθ’ όλη τη διάρκεια των… κρίσιμων λεπτών αλλά μετά το τελικό σφύριγμα δυσκολεύτηκαν να σκάσουν ακόμη και χαμόγελο που βγήκαν πρώτοι, κάνοντας ουσιαστικά «κηδεία».

Οι Γάλλοι ξεκάθαρα πριν το ματς είχαν επιλέξει αντίπαλο, τη Σερβία, και προσπάθησαν να το κάνουν σαφές με τον τρόπο παιχνιδιού τους (στα τελευταία 7 λεπτά στην περιφέρεια έπαιξαν με Μποκολό, Α. Ντιό, Ζανό συν τον Μπατούμ, που προφανώς μπήκε με σαφείς οδηγίες να αλλάξει τον… ορεξάτο Μποκολό, καθώς ως το τέλος δεν δοκίμασε καν σουτ). Με όσους Έλληνες φιλάθλους που παρακολούθησαν το ματς μίλησα μετά, όλοι ένιωθαν τεράστια απογοήτευση, που η Ελλάδα δεν μπόρεσε να κερδίσει μια ομάδα η οποία παρακαλούσε να χάσει, απλά… διακριτικά, που δεν μπόρεσε να κερδίσει τους αναπληρωματικούς της Γαλλίας. Και το χειρότερο είναι ότι η δικιά μας ομάδα δεν προσπαθούσε να χάσει. Ήθελε να κερδίσει, λογικό όπως ήρθαν τα πράγματα, ώστε να παίξει Πέμπτη που ο αντίπαλός της θα είχε δύο ματς με 22 ώρες απόσταση μεταξύ τους και με ταξίδι στο ενδιάμεσο. Ούτε αυτό δεν καταφέραμε τελικά, να πάρουμε ένα ματς που μας το έδιναν.

Αναφέροντας και δυο λέξεις για το ματς, νομίζω ότι αυτό που λέγαμε για το κακό ροτέισον πλέον φαίνεται ξεκάθαρα. Ένα τουρνουά 13 ημερών δεν το αντιμετωπίζεις όπως μια σεζόν. Με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν οι παίκτες, ο Μπουρούσης έχασε το ρυθμό του πάνω που τον είχε βρει, μένοντας έξω ένα ματς, ο Καλάθης το ίδιο, αφού η συμμετοχή του δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα, ο Καϊμακόγλου επίσης δεν μπόρεσε να βρει ρυθμό, ο Γλυνιαδάκης προφανώς πήγε εντελώς παράλογα σε υποχρεωτικές διακοπές στην Πολωνία, ο Σπανούλης φαίνεται να έχει καεί και κάθε προσπάθειά του μυρίζει λάθος, μη καθαρό μυαλό και κούραση (χαρακτηριστικό το εξωφρενικό σουτ από το κέντρο του γηπέδου στο ματς με τους Γάλλους, την ώρα που το χρονόμετρο επίθεσης έδειχνε ακόμη 4 δευτερόλεπτα όταν πήρε την μπάλα), ο Πρίντεζης χρησιμοποιείται τελείως λανθασμένα, και ένα άλλο κακό είναι ότι οι παίκτες δεν έχουν ψυχολογία να σουτάρουν, για μένα ευθύνη του προπονητή. Κοιτάμε μπροστά, όμως, το έχουμε ξαναπεί, τέτοια τουρνουά είναι αρκετά μεγάλα και γίνονται σκαμπανεβάσματα στην απόδοση. Όμως, η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να σταθεί ξανά στο ύψος των περιστάσεων. Και μια λέξη για τους Γάλλους: όταν θες να αστοχήσεις… δεν σουτάρεις! Κάνεις ντρίμπλα για ένα δευτερόλεπτο ακόμη και σουτάρεις εκτός χρόνου, δεν ρισκάρεις. Εδώ τόσοι και τόσοι δεν μπόρεσαν να σουτάρουν και ήθελαν να κερδίσουν (ας πούμε οι Σέρβοι τη Δευτέρα), εσένα θα παρεξηγήσουν;

Τέλος οι όμιλοι, μπροστά το χιαστί της οκτάδας με Τουρκία ή Σλοβενία (το σενάριο για Ισπανία ουσιαστικά δεν είναι σοβαρό με βάση την εικόνα των ομάδων και το βαθμολογικό ενδιαφέρον). Το κακό ότι η ομάδα προέρχεται από 4 κακές εμφανίσεις, το καλό ότι κάποια στιγμή πρέπει να ξαναπαίξει καλά και ότι κοιτώντας το ρόστερ μας βλέπεις παίκτες εγνωσμένης αξίας που σε κάνουν να αισιοδοξείς με την ψυχολογία συνήθως να αλλάζει τελείως πριν τα νοκ άουτ.

ΡΩΣΙΑ-ΠΓΔΜ 71-69
Οι Ρώσοι επιβεβαίωσαν και ότι δεν είναι ιδιαίτερη ομάδα, αλλά και ότι έχουν μεγάλο προπονητή που μπορεί να παίρνει αυτό που θέλει από έναν αγώνα και πήραν την πρόκριση για την οκτάδα, έστω και με την ψυχή στο στόμα. Κατόπιν εορτής μπορούμε όλοι να κατηγορήσουμε τον Άρσιτς που έδωσε εντολή για δίποντο και παράταση, αλλά μεταξύ μας δικαιώθηκε απόλυτα και οι μόνοι που δεν παίρνουν χαμπάρι (ούτε άλλωστε στο δικό μας ματς πήραν) είναι οι σπορκάστερ της ΕΡΤ. Ο Άρσιτς θεώρησε ότι οι Κροάτες θα κερδίσουν τους Γερμανούς και ήξερε ότι αν κέρδιζε με 1 πόντο θα ήταν σα να έχανε (ήθελε 8 πόντους διαφορά τουλάχιστον). Έτσι, ζήτησε παράταση, σωστά κατ’ εμέ. Όταν παίζεις πρώτος αυτό το αρνητικό έχει: πρέπει να προνοείς για όλα τα ενδεχόμενα. Μπορεί να μην κέρδισε, αλλά κι αν το έκανε με 71-72 πάλι θα αποκλειόταν. Οπότε θεωρώ σωστή την απόφαση. Οι Ρώσοι, απ’ την άλλη πλευρά, δεν ξέρω πόσοι το κατάλαβαν, αλλά έκαναν την πλάκα τους με τον όμιλό μας. Κέρδισαν και τις τρεις ομάδες. Μπήκαν στον δεύτερο γύρο με 0-2 και τερμάτισαν με 3-2. Μπορεί να κέρδιζαν με μέσο όρο 2,6 πόντους διαφορά, αλλά δεν μπορούν ούτε να σκοράρουν πολύ, ούτε να πάρουν διαφορές με την ομάδα που έχουν. Κι όμως, ο Μπλατ την έχει φτάσει στα όριά της και πέρα από αυτά. Μόνο σεβασμός του αξίζει για το κοουτσάρισμά του.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΚΡΟΑΤΙΑ 68-70
Οι Γερμανοί το πάλεψαν, αλλά δεν το είχαν. Πήγαν το ματς εκεί που το ήθελαν, αλλά ουσιαστικά το έχασαν για ένα σουτ. Αν στο 57-54 είχαν βάλει 1 από τις 7 επιθέσεις που έχασαν μέχρι να ξανασκοράρουν, το πιο πιθανό θα ήταν να είχαν κερδίσει. Κόστισαν πολύ και τα 20 λάθη συνολικά, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε, με τους παίκτες που έχει η Γερμανία δεν προκαλεί εντύπωση ο αριθμός. Τέλος, λοιπόν, αλλά η λογική λέει ότι αν ο Νοβίτσκι πει ότι παίζει του χρόνου, θα πάρουν wild card (όπως και οι Λιθουανοί). Οι Κροάτες είναι στην οκτάδα, αλλά με το μπάσκετ που αποδίδουν ως τώρα, θα περάσουν πολύ άσχημο βράδυ είτε απέναντι στους Τούρκους, είτε απέναντι στους Σλοβένους.