Κατάφερε να επιΖήση!

Δια πυρός και σιδήρου η Ελλάδα πήρε μια μεγάλη νίκη, πήρε, κυρίως, την πρόκριση που την κρατά στην αφρόκρεμα, στην 100η εμφάνιση του Νίκου Ζήση με τη φανέλα της Εθνικής. Ήταν ένα πολύ ωραίο ματς, που κρίθηκε στις λεπτομέρειες, στο ένα σουτ, ανάμεσα σε δύο ομάδες που με τεράστιο πάθος διεκδίκησαν τη νίκη. Ας αναλύσουμε όλα τα στοιχεία του ματς.

Ο Καζλάουσκας είχε κάνει εξαιρετικό σκάουτινγκ στην Τουρκία και η Ελλάδα μπήκε στο πρώτο ημίχρονο παίζοντας την καλύτερη άμυνα που έχουμε δει υπό την καθοδήγηση του Λιθουανού προπονητή. Κυριάρχησε στα ριμπάουντ και κλείδωσε Ιλιασόβα και Τούρκογλου, αφήνοντας τους υπόλοιπους Τούρκους να αναζητούν να βγάλουν την άκρη χωρίς τα δύο αστέρια τους. Η Ελλάδα θα είχε πάρει μεγαλύτερη διαφορά εάν είχε κάνει μία κίνηση που «φώναζε» στο πρώτο ημίχρονο: αν έβγαζε λίγο τον Σπανούλη. Πιστεύουμε ότι η Εθνική έχει στηθεί λάθος στα γκαρντ και θα έπρεπε να έχει στο «1» τον Ζήση και στο «2» τον Σπανούλη. Ο Βασίλης δεν είχε καθαρό μυαλό και ήταν άστοχος στο πρώτο μέρος, παρ’ όλα αυτά όλες οι επιθέσεις ξεκινούσαν από αυτόν και στο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου έκανε 6 οριακές πάσες, οι 3 εκ των οποίων βγήκαν λάθος δικό του, η 1 λάθος άλλου και οι 2 σώθηκαν. Οπότε, όταν και ο Τάνιεβιτς έριξε τον Γκιουλέρ (που σας είπαμε ότι αναλαμβάνει τις δύσκολες αποστολές στην άμυνα) πάνω στον Ζήση που μπήκε δυνατά, η Ελλάδα κόλλησε.

Το δεύτερο ημίχρονο ανήκε προπονητικά στον Τάνιεβιτς. Άφησε τον Τούρκογλου στον πάγκο για 12 λεπτά και τον Ιλιασόβα για περίπου 5 και κράτησε τους πιο αναλώσιμους παίκτες του μέσα, οι οποίοι, παίζοντας συντηρητικά και έξυπνα, έμειναν πολύ κοντά στο σκορ. Όταν ο Τούρκογλου επέστρεψε στο ματς 8 λεπτά πριν από τη λήξη του, είχε καθαρίσει το μυαλό του, είχε διαβάσει το παιχνίδι από τον πάγκο και μπήκε για να το πάρει πάνω του. Και, φυσικά, η τεράστια κλάση του μίλησε αφού έβαλε τους 11 από τους 14 πόντους της ομάδας του σε αυτό το διάστημα.

Εντωμεταξύ, ο Καζλάουσκας έβγαλε για πρώτη και τελευταία φορά στο ματς τον Σπανούλη και τον κράτησε στον πάγκο περίπου 3 λεπτά, αυτό το διάστημα ήταν αρκετό για τον Βασίλη για να ξεκουράσει λίγο το μυαλό του και να δει απ’ έξω πώς περιμέναν τις πάσες οι Τούρκοι βάζοντας συνέχεια χέρια στην πορεία τους. Έτσι, όταν ο αγώνας πήγε να «φύγει» στο 63-57, ο Σπανούλης είχε καθαρό μυαλό και όλες του οι διεισδύσεις ήταν σωστές καταλήγοντας σε δύο ελεύθερα τρίποντα του Ζήση και του Πρίντεζη που άλλαξαν το αποτέλεσμα. Στην τελευταία επίθεση της κανονικής διάρκειας, ο Τάνιεβιτς σχεδίασε ένα ακόμη εκπληκτικό σύστημα που έβγαλε τον Αρσλάν με ψηλό και ένα λέι-απ ισοφάρισης. Για τα σεμιναριακά plays του Τάνιεβιτς στα τελευταία δευτερόλεπτα θα μιλήσουμε και θα τα αναλύσουμε διεξοδικά σε ένα άρθρο μετά το τέλος του Ευρωμπάσκετ.

Στην παράταση, η Ελλάδα ήταν καλύτερη και πήγε να «καθαρίσει» πιο εύκολα τη νίκη, αφού βρέθηκε μπροστά με 5 και 6 πόντους, με λιγότερα από 2 λεπτά για τη λήξη. Σε εκείνο το σημείο, όμως, πήγε να «αυτοκτονήσει». Ο Σπανούλης που πυροβολούσε από παντού, έδειξε ξανά το θολωμένο από την κούραση μυαλό του στη θέση του πλέι-μέικερ: 3 λάθος πάσες του προς τα έξω μετά από διείσδυση ήταν πάρα πολλές για εκείνο το σημείο, συν μία λάθος πάσα του Φώτση και μία εντελώς λανθασμένη εκτίμηση του Περπέρογλου που πήγε να κλέψει μια πάσα προς τον Ιλιασόβα, έδωσε το πλεονέκτημα στον Τούρκο φόργουορντ και την ευκαιρία να σουτάρει ελεύθερο τρίποντο! Αυτά τα 5 άκαιρα λάθη μαζί με το τρίποντο του Ιλιασόβα και ένα εκπληκτικό λέι-απ του Τούρκογλου ήταν που έφεραν το ματς ακριβώς στο ίδιο σημείο με το τέλος της κανονικής διάρκειας. 1/2 βολές ο Ζήσης και επίθεση για τους Τούρκους με τον Αρσλάν να χάνει τρίποντο αυτήν τη φορά.

Κάτι που σηκώνει συζήτηση είναι η επιλογή για μη-φάουλ στις δύο περιπτώσεις στο τέλος. Οι Τούρκοι έχουν δύο παίκτες (Τούρκογλου, κυρίως, και Αρσλάν) που μπορούν να σουτάρουν μακρινό τρίποντο εκτός συστήματος και να πάρουν το ματς. Ο Τάνιεβιτς έβγαλε εκπληκτικό σύστημα για δίποντο την πρώτη φορά και η ελληνική άμυνα ηττήθηκε, ενώ τη δεύτερη (χωρίς να προηγηθεί τάιμ-άουτ) έχασαν τρίποντο. Οριακές επιλογές…

Σε ατομικό επίπεδο, η Ελλάδα σήμερα ζούσε και πέθαινε με τον Σπανούλη: εντυπωσιακός στην επίθεση και τεράστιο θράσος στο τρίποντο όπου «έγραψε» 6 με εντυπωσιακό ποσοστό, αλλά πολλές λάθος επιλογές και πάσες σαν πλέι-μέικερ που θα μπορούσαν να κοστίσουν. Με αυτόν τον τρόπο, ο Βασίλης θα ήταν το πρόσωπο (είτε ο σταρ, είτε ο μοιραίος) σε όποιο αποτέλεσμα και αν βγάζαμε, αλλά ευτυχώς για εμάς, ίσχυσε το θετικό σενάριο. Η Ζήσης ήταν αρκετά καλός, με 14 πόντους και 7 ριμπάουντ, έχασε δύο κρίσιμες βολές, αλλά έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο. Ο Σχορτσιανίτης ήταν πολύ θετικός με διάρκεια στο παιχνίδι του, ο Μπουρούσης πολύ καλός μέσα στη ρακέτα αλλά δοκίμασε απαράδεκτα πολλά άστοχα τρίποντα, ο Περπέρογλου πολύ μέτριος στην επίθεση, αλλά δυνατός στην άμυνα, ενώ και ο Πρίντεζης είχε αρκετά θετική παρουσία. Ο Φώτσης, τέλος, έχασε μακρινά σουτ αλλά ήταν πάρα πολύ καλός μες στη ρακέτα, μάζεψε πάρα πολλά ριμπάουντ και έπαιξε καλή άμυνα, με αποτέλεσμα η παρουσία του να είναι καθοριστική για τη νίκη.

Η διαιτησία, για ακόμη μία φορά σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, έδωσε στην Ελλάδα όλα τα αμφισβητούμενα και της χάρισε σημαντική διαφορά υπέρ της σε φάουλ και βολές. Η Εθνική έκανε λάθη, δεν ήταν τέλεια, κόλλησε στην επίθεση, το ροτέισον και πάλι περιστράφηκε γύρω από 7 παίκτες, αλλά έδειξε χαρακτήρα και κέρδισε ένα οριακό ματς.

ΣΛΟΒΕΝΙΑ-ΚΡΟΑΤΙΑ 67-65
Το αποτέλεσμα που περιμέναμε σε έναν αγώνα που δεν εξελίχθηκε όπως το περιμέναμε. Οι Σλοβένοι ήταν πολύ κακοί, ένιωθαν την μπάλα 100 κιλά, είχαν πολύ άγχος και δυσκολεύτηκαν πολύ να ξεχωρίσουν. Οι Κροάτες έπαιξαν περίπου όπως και με τη Γαλλία, πολύ καλοί στο πρώτο ημίχρονο (με αξιοπρόσεκτη ευστοχία σήμερα), αλλά κόλλησαν ξανά, προβλέψιμα, στο τρίτο δεκάλεπτο, όπου έμειναν στους 3 πόντους! Με 18 πόντους σε ένα ολόκληρο ημίχρονο και αψυχολόγητο τρίποντο απ’ τον Πλάνινιτς μισό λεπτό πριν τη λήξη, η Κροατία δεν περίμενε κάτι παραπάνω. Οι Σλοβένοι είχαν έναν εκπληκτικό Εράζεμ Λόρμπεκ και τον Λάκοβιτς (ελλείψει του Ντράγκιτς του οποίου η παρουσία είναι καθοριστική) για 40 λεπτά στο παρκέ (!). Δεν ικανοποίησαν, ήρθαν στο αμήν, είχαν να κερδίσουν το άγχος τους, την παράδοση τους, την κακή μέρα πολλών παικτών τους, και κάπου ανάμεσα σε αυτά και την κατώτερη Κροατία, αλλά τουλάχιστον, ακόμη κι έτσι, πήραν για μία φορά την καθοριστική νίκη στον προημιτελικό και έκαναν το βήμα παραπάνω.