Τράβηξαν τα βλέμματα!

Νίκολα Βούισιτς: άκουγε τα εξ αμάξης τόσα χρόνια από τους Κροάτες φιλάθλους επειδή δεν κατέβαινε στην εθνική, αλλά η φετινή του παρουσία έδειξε ότι δεν έχει πια τη φυσική αντοχή για τουρνουά με τόσο συχνούς αγώνες. Έδειξε την κλάση του στο πρώτο γύρο που ήταν ξεκούραστος (15.3 πόντοι, 3 ριμπάουντ, με 83% στις βολές), αλλά δεν μπορούσε να μείνει στο ίδιο επίπεδο. Με τον σύλλογο είναι διαφορετικά.

Μαρκ Γκασόλ: ο αδερφός του Παού προσπαθεί να βγει από τη σκιά του μεγάλου αδερφού, προσπαθεί να βελτιωθεί και να αναδείξει το δικό του όνομα. Η αλήθεια είναι ότι όντως έχει βελτιωθεί, αλλά δεν έχει γίνει κάτι καλύτερο από έναν ρολίστα. Δεν έδειξε σπουδαία πράγματα στο Ευρωμπάσκετ, τουλάχιστον όχι όσα περίμεναν οι απανταχού θαυμαστές του μετά τα νούμερα που είχε στο Μέμφις. Καλός ρολίστας, για μπακ-απ σέντερ, αλλά μέχρι εκεί. Μίλια μακριά από τον αδερφό του.

Γκαλ Μέκελ: τον είδαμε ουσιαστικά πρώτη φορά σε αυτό το Ευρωμπάσκετ και ο παίκτης που υπέγραψε 9ετές συμβόλαιο με την Μακάμπι έδειξε πολύ καλά στοιχεία. Μπορεί να γίνει ένας καλός πλέι-μέικερ, αφού δείχνει να έχει καλό χειρισμό να είναι καλός επιθετικά.

Τιμοφέι Μοζγκόφ: μια από τις εκπλήξεις του τουρνουά. Γέμισε τη ρακέτα της Ρωσίας και έκανε τα πάντα από τη θέση του σέντερ: σκόραρε, κάρφωσε, πήρε ριμπάουντ, έπαιξε άμυνα. Στατιστικός απολογισμός; 11 πόντοι, 4.6 ριμπάουντ, 1.3 τάπες με σχεδόν 60% στα δίποντα. Μένει να δούμε εάν ο Μπλατ έβγαλε τον καλύτερο εαυτό του 23χρονου σέντερ ή εάν πράγματι έχει καλό μέλλον μπροστά του.

Ρίκι Ρούμπιο: το «τρομερό μωρό» του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν είναι πια αμούστακο, είναι πλέον 19 ετών, αλλά ακόμη δεν είναι στο υψηλότερο επίπεδο. 5.9 πόντοι, 2.2 ριμπάουντ, 3.9 ασίστ, 1.4 κλεψίματα με 2.4 φάουλ και 1.9 λάθη είναι ένας μάλλον φτωχός απολογισμός για τον βασικό πλέι-μέικερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Ο Σκαριόλο σαφώς και το ήξερε, όμως, και γι’ αυτό πήρε άλλα τρία κλασικά πλέι-μέικερ στη δωδεκάδα. Ο Ρούμπιο πρέπει επειγόντως να βελτιώσει την επίθεσή του, καθώς το να φεύγει η μπάλα από τα χέρια του για σουτ είναι συνήθως η πέμπτη επιθετική επιλογή της ομάδας του. Γκαρντ που δεν απειλεί το καλάθι δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στους καλύτερους της θέσης του. Τα λεφτά που έδωσε για αυτόν η Μπαρτσελόνα στην παρούσα φάση είναι πάρα πολλά, και το «κουπί», και κλασικά… τη γκρίνια, στα κρίσιμα για τους Καταλανούς θα τραβήξει για ακόμη μία σεζόν ο Γιάκα Λάκοβιτς (γι’ αυτό άλλωστε του ανανέωσε το συμβόλαιο για άλλα δύο χρόνια). Έχει όλο το μέλλον μπροστά του και θα πρέπει να καθίσει και να δουλέψει γιατί τα προσόντα του είναι σημαντικά, αλλά τα σχόλια των Αμερικανών είναι υπερτιμητικά και υπερβολικά.

Χάικο Σαφάρτζικ: είχε βραδιές στη «ζώνη του λυκόφωτος», όπου δεν έχανε σουτ, αλλά και γενικότερα έδειξε καλά στοιχεία. Ίσως καλύτερο ταλέντο από όλους τους πλέι-μέικερ που έβγαλαν οι Γερμανοί τα τελευταία χρόνια. Το σημαντικότερο είναι ότι δείχνει ότι, μαζί με τον Χάμαν μπορούν να κρατήσουν με αρκετή αξιοπρέπεια τη νευραλγική για τη Γερμανία θέση του πλέι-μέικερ και να βοηθήσουν περισσότερο την εθνική με την επιστροφή του Νοβίτσκι.

Βασίλης Σπανούλης: ήταν ουσιαστικά το πρώτο τουρνουά της καριέρας του (με οποιαδήποτε φανέλα) ως βασικός πλέι-μέικερ και ως κύριος ηγέτης. Με τις εμφανίσεις του απέδειξε εύγλωττα δύο πράγματα: είναι ο πιο χαρισματικός Έλληνας σκόρερ αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν είναι πλέι-μέικερ. Ο αριθμός των λαθών που έκανε και η σύγκριση αυτών με τις ομάδες όπου είχε δίπλα του έμπειρο και καλό πλέι-μέικερ αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα: φέτος είχε 3.9 λάθη ανά αγώνα, αριθμό που δεν είχε ποτέ, με καμία ομάδα, σε κανένα επίπεδο. Ήταν για τέταρτη συνεχόμενη διοργάνωση ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής, αλλά με Διαμαντίδη – Παπαλουκά δίπλα του τα περισσότερα λάθη που έκανε ήταν τα 2.6 του 2008. Είναι ξεκάθαρο πια ότι για να εκμεταλλευτεί πλήρως η Ελλάδα το «πυρηνικό όπλο» που λέγεται Σπανούλης, χρειάζεται να βάλει δίπλα του έναν ώριμο κλασικό πλέι-μέικερ.

Σοφοκλής Σχορτσιανίτης: έκανε ένα τεράστιο τουρνουά όπου εντυπωσίασε και εξέπληξε με την παρουσία του. Έχει, όμως, πολύ δρόμο μπροστά του και θα κληθεί να αποδείξει πολλά πράγματα: πρώτα απ’ όλα ότι μπορεί να αποδώσει και με άλλους προπονητές πλην του Καζλάουσκας, επιπλέον ότι μπορεί να διατηρήσει τη φυσική του κατάσταση, ότι έχει την πειθαρχία για να παίξει επαγγελματικά ολόκληρες σεζόν, ότι μπορεί να βελτιώσει τις βολές του.

Μίλος Τεόντοσιτς: «έβγαλε μάτια» στη διοργάνωση όπου πέρασε τις καλύτερες ημέρες της καριέρας του. Ήταν ο καλύτερος πλέι-μέικερ στην Πολωνία και πανάξια συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα. Στον Ολυμπιακό και την Ευρωλίγκα, όμως, δεν έχει αποδώσει ακόμη έτσι και θα πρέπει να δείξει ότι ωρίμασε. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν το Ευρωμπάσκετ πολλοί πίστευαν ότι έπρεπε να δοθεί δανεικός, ενώ τώρα θεωρείται αυτονόητο ότι πρέπει να επενδύσουν οι «ερυθρόλευκοι» σε αυτό το ταλέντο.

Ντιρκ Νοβίτσκι: όχι, δεν κάνουμε λάθος, για τον ορίτζιναλ Νοβίτσκι μιλάμε έστω και αν δεν ήταν στο Ευρωμπάσκετ. Τι είδαμε στην Πολωνία; Ότι η Γερμανία κέρδισε θετικά σχόλια, αρκετοί παίκτες της είχαν αξιοπρεπή παρουσία, ο Μπάουερμαν έλαβε κολακευτικά σχόλια και όλες οι ομάδες δυσκολεύτηκαν με τη σκληρή της άμυνα. Αποτέλεσμα; Μία νίκη! Η πιο τρανή απόδειξη ότι η Γερμανία είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό χωρίς τον τεράστιο Ντιρκ και πόσα πολλά, πολλά, σκαλιά ανεβαίνει μαζί του.