Μια εβδομάδα ΜΠΑΣΚΕΤ

Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την ευκαιρία να παίξουν δύο αγώνες μακριά από τη μιζέρια και την ανοργανωσιά του ελληνικού πρωταθλήματος, απέναντι σε αντιπάλους που, παρότι είχαν ονόματα πολύ μεγαλύτερα στο παγκόσμιο «μπασκετικό χρηματιστήριο», έδειξαν απόλυτο σεβασμό στον Ευρωπαίο αντίπαλό του. Διαφορά αντιμετώπισης, νοοτροπίας, πολιτισμού.

Μέσα στα γήπεδα που γέμισαν για φιλικούς αγώνες (κάτι άγνωστο σε εμάς) οι λάμψεις που διακρίνονταν προέρχονταν από φλας φωτογραφικών μηχανών και όχι κροτίδες και καπνογόνα, και οι φωνές που ακούγονταν ήταν μερικές φορές δυνατές, ποτέ όμως υβριστικές. Οι παίκτες πλησίαζαν στις εξέδρες για να χαιρετίσουν τον κόσμο, όχι για να απαντήσουν σε κάποια ύβρη. Παίκτες και προπονητές αντάλλαξαν τόσες… αγκαλιές και φιλοφρονήσεις, όσες δε θα δούμε ποτέ ακόμη και αν παίζουν κάθε μέρα… ο Ομπράντοβιτς με τον Γκέρσον (!). Ο Σχορτσανίτης έκανε μια δήλωση μετά τους αγώνες, που ενώ πέρασε στα ψιλά, θα έπρεπε να μας κάνει όλους να σκύψουμε το κεφάλι ντροπιασμένοι: “Είναι ωραίο να παίζεις μπροστά σε 20.000 κόσμο και να μην σκέφτεσαι κάθε στιγμή ότι κάτι μπορεί να πέσει στο κεφάλι σου”.

Οι παίκτες με τις δηλώσεις τους, οι οποίες περιστρέφονταν γύρω από τη διαφορά του παιχνιδιού, τη διαφορά στην ατμόσφαιρα, τη σημαντικότητα της εμπειρίας, σκιαγράφησαν τα κέρδη από αυτό το ταξίδι. Την ώρα που πολλοί στην Ελλάδα διαμαρτύρονταν ότι αυτό το ταξίδι θα πήγαινε πίσω την προετοιμασία του Ολυμπιακού, σε εμάς τους αγνούς και ουδέτερους μπασκετόφιλους, αυτή η εβδομάδα έδωσε πολλά μαθήματα.

Είδαμε τον Πόποβιτς να μιλά για τον Γιαννάκη, τον Ντάνκαν για τον Παπαλουκά, τον Ο’Νιλ για τον Σχορτσανίτη, με τρόπο που κανείς στην Ελλάδα δεν εκφράζεται. Όλα φυσικά έγιναν στα πλαίσια της αβρότητας, αλλά δεν παύει να είναι ωραίο να βλέπεις αντιπάλους που σέβονται αυτόν που έχουν απέναντί τους. Δεν είναι τυχαίο ότι παίκτες, προπονητές και μάνατζερ πρόσεξαν πάρα πολύ τα λόγια τους, την ώρα που αρκετοί οπαδοί των δύο αμερικανικών ομάδων επιδίωξαν να ειρωνευτούν την ελληνική.

Οι τρεις ομάδες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο επικοινωνιακά τις συναντήσεις, κάτι που ήταν σίγουρο γνωρίζοντας τη νοοτροπία των Αμερικανών. Ειδικά βιβλιαράκια κυκλοφόρησαν, γυρίστηκε ντοκιμαντέρ, πολλά αναμνηστικά ταξίδεψαν πέρα δώθε (αποκορύφωμα οι μικρές τριήρεις που προσέφερε ο Παναγιώτης Φασούλας στους Αμερικανούς!). Σε ένα τάιμ-άουτ, μάλιστα, του αγώνα στο Σαν Αντόνιο μπήκε στο παρκέ ο Coyote, η μασκότ των Σπερς κρατώντας, στο ένα χέρι μία επιγραφή που έλεγε “I need a round” («χρειάζομαι έναν γύρο») και, στο άλλο, ένα σουβλάκι!

Για την ιστορία, στο ματς με τους Σπερς, οι γηπεδούχοι πήραν μεγάλη διαφορά στην αρχή του αγώνα, αλλά ο Ολυμπιακός επέστρεψε από το -21 μέχρι το -8 (91-83), για να χάσει τελικά με 107-89. Σχορτσιανίτης, Τσίλντρες και Ουέιφερ ήταν οι καλύτεροι σκόρερ. Εναντίον των Καβαλίερς, οι Πειραιώτες με κορυφαίους τους Τσίλντρες, Χαλπερίν, Κλέιζα, ήταν πίσω με διψήφια διαφορά σχεδόν σε όλο το ματς, αλλά και πάλι γύρισαν από το -30 μέχρι το τελικό 111-94. Ατομικά, ο Τσίλντρες έμοιαζε να είναι μέσα στα «νερά» του, ο Ουέιφερ έδειξε κάποια καλά στοιχεία, ο Σχορτσιανίτης δείχνει να διατηρείται σε φόρμα, ενώ και ο Παπαλουκάς φάνηκε πιο ξεκούραστος. Περαιτέρω συμπεράσματα, σε αγώνες που όλοι μπήκαν κυρίως για να διασκεδάσουν, είναι επισφαλή.

Τα δύο φιλικά του Ολυμπιακού στην Αμερική ήρθαν για να μας θυμίσουν και κάτι ακόμα: τις διαφορές στους κανονισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Θεωρούμε ότι είναι πλέον καιρός οι «δύο κόσμοι» να έρθουν ακόμα πιο κοντά. Οι διαφορές των κανονισμών είναι, ως επί το πλείστον, επιφανειακές, και δεν αλλάζουν τη μορφή του αθλήματος, όμως του στοιχίζουν σε κόσμο και ελκυστικότητα. Βήμα βήμα, θα πρέπει να διατηρηθεί η προσπάθεια να βρεθεί η μέση λύση σε όλες τις διαφορές, κάτι, όμως, που φυσικά απαιτεί άτομα διαλλακτικά και με όραμα στις κατάλληλες θέσεις.