Πνιγόμαστε;

Ο Παναθηναϊκός έκανε περίπατο στη Λάρισα με την Ολύμπια, κερδίζοντας με 35 πόντους. Χθες επιχειρήσαμε έναν… μίνι απολογισμό ντροπής για το ελληνικό πρωτάθλημα που μας έφερε μελαγχολία από την πρώτη αγωνιστική. Τελικά, αποδείχθηκε ότι θα έπρεπε να περιμένουμε και την Κυριακή, αφού είδαμε ένα ακόμη εντυπωσιακό ελληνικό φαινόμενο με το κλειστό γήπεδο της Λάρισας να… μπάζει νερά (!!!) λόγω της βροχής και να επιστρατεύονται κουβάδες και πετσέτες για να μην έχουμε κίνδυνο γλιστρήματος! Μπροστά σε αυτήν την εικόνα, δεν είναι εύκολο να συγκρατήσει κανείς τις συμβολικές σκέψεις… πνιγμού της ελληνικής Α1 που έρχονται στο νου…

Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Παναθηναϊκός δεν είχε καμία διάθεση για παιχνίδια. Στην πραγματικότητα, του χρειάστηκε σκάρτο ένα δεκάλεπτο όχι μόνο για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό της αναμέτρησης, αλλά και για να «καθαρίσει» ουσιαστικά το ματς. Τόσο το σκορ του πρώτου δεκαλέπτου (6-26) όσο και το τελικό (48-83) αντικατοπτρίζουν πλήρως τη χαώδη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες, με τον Ομπράντοβιτς να παρακολουθεί συνεχώς καθιστός στον πάγκο τον αγώνα. Ο Πέκοβιτς ξεχώρισε στο πρώτο ημίχρονο, με τους «πράσινους» να χρησιμοποιούν δώδεκα παίκτες, μεταξύ των οποίων οι Βεργίνης, Μπόγρης αλλά και Γκόλεματς. Η Λάρισα είχε 3 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, αλλά θα ήταν τουλάχιστον άδικο να κριθεί από αυτό το ματς.

Πρώτο ξεμούδιασμα για τον Παναθηναϊκό, με τον Γιούριτσα Γκόλεματς στο ρόστερ του αντί του Σάρας, μέχρι ο Λιθουανός να αναρρώσει και να επανέλθει στο 100% των δυνάμεών του.

Πιο ενδιαφέρον ήταν το παιχνίδι στο Περιστέρι, όπου οι γηπεδούχοι γιόρτασαν την επιστροφή τους στην Α1 με νίκη δείχνοντας ότι είναι άκρως ανταγωνιστικοί, με τον Πανιώνιος να σπεύδει να μας δικαιώσει για τα όσα λέγαμε πριν από λίγες ημέρες για το πόσο ισχυρός θα εμφανιστεί φέτος. Θεωρητικά, οι «κυανέρυθροι» έχασαν από ομάδα κατώτερου γκρουπ (αν χωρίσουμε την Α1 σε τρία γκρουπ, όπως έκανε ο Κατσικάρης προ λίγων ημερών), αλλά μάλλον φέτος εκεί θα κινηθεί κι αυτός, χωρίς βλέψεις για μεγάλα πράγματα.

Το Περιστέρι ήταν πιο εύστοχο σε δίποντα, τρίποντα και βολές και είχε περισσότερα ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα και τάπες φτάνοντας δίκαια στη νίκη. Νίκη «χρυσάφι» παρότι είμαστε στην πρώτη αγωνιστική. Και εξηγούμαι: κάθε νίκη στη μάχη της παραμονής με ομάδα που θεωρητικά δεν βρίσκεται σε αυτό το γκρουπ είναι σημαντική, ενώ νίκη στην πρεμιέρα εναντίον πιο δυνατού (θεωρητικά ξανά) αντιπάλου ανεβάζει την ψυχολογία της ομάδας και τη βοηθά να δει με άλλο μάτι την κατηγορία.

Μάλιστα, το Περιστέρι ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο, με την απόκτηση του Σον Προύιτ, που είναι σαφές ότι θα βοηθήσει. Σε μια ομάδα που ήδη έχει ξένους υψηλότατης ποιότητας (Άρνολντ, Φάιζον, Χάμοντς, Ντάνιελς), ο Προύιτ θα ενδυναμώσει αρκετά τη φροντλάιν. Χαρακτηριστικό της δύναμης των ξένων της ομάδας είναι ότι στην πρεμιέρα έβαλαν το 68% των πόντων (55 από τους 81), πήραν το 71% των εντός παιδιάς προσπαθειών (35 από τα 49 σουτ), κέρδισαν το 58% των κερδισμένων φάουλ (14 από τα 24), πήραν το 52% των ριμπάουντ (15 από τα 29) και μοίρασαν το 56% των ασίστ (9 από τις 16), με πιο σημαντικό όλων ότι οδήγησαν την ομάδα τους στη νίκη, με την πολύτιμη βοήθεια των Παπανικολόπουλου και Τσιάκου.

Νωρίς είναι ακόμα στη χρονιά, αλλά μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο τι είδαμε την 1η αγωνιστική:

Είδαμε: Τους δανεικούς του Ολυμπιακού, Πελεκάνο και Βουγιούκα, να είναι αναγεννημένοι, βασικοί και αναντικατάστατοι.

Δεν είδαμε: Τον Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς και τον Χάρη Γιαννόπουλο, τους οποίους ο Μάρκοβιτς δεν εμπιστεύτηκε ούτε δευτερόλεπτο σε ένα ματς που η ομάδα του έχασε. Περιμένουμε πότε θα δοθεί ευκαιρία σε αυτά τα παιδιά.

Είδαμε: Τον Νώντα Παπαντωνίου να φεύγει χωρίς να το σκεφτεί από το Μαρούσι για να βρει λίγο χρόνο συμμετοχής στην ΑΕΚ και να το ξεπληρώνει μόλις 6 ώρες μετά τη μετεγγραφή του με μια μεγάλη εμφάνιση, έχοντας σε μια άγνωστη ομάδα σε 32 λεπτά 11 πόντους, 3 ασίστ, 2 ριμπάουντ και 1 κλέψιμο.

Δεν είδαμε: οργάνωση. Η τηλεόραση έκλεινε συμφωνίες λίγες ώρες πριν τα ματς (πόσοι ήξεραν ότι το Πανελλήνιος-ΠΑΟΚ είχε τηλεοπτική κάλυψη;), το σάιτ του ΕΣΑΚΕ έχει καταρρεύσει στην πρεμιέρα της χρονιάς, ο Γαλάνης δεν είχε live κάλυψη σχεδόν κανενός από τα 7 ματς της πρεμιέρας και το ελληνικό μπάσκετ πήγε πολλά χρόνια πίσω.

Είδαμε: Το Περιστέρι να επιστρέφει νικηφόρα στα «σαλόνια», με ξένους που κάνουν τη διαφορά

Είδαμε: Τα πρώτα δείγματα από τον Κατσικάρη, μία ομάδα που θα σεβαστεί τους πλέον ταλαντούχους σκόρερ της. Ο Μάιλς που ήταν σε μεγάλη ημέρα το Σάββατο είχε την ελευθερία κινήσεων για να παίξει. Το ίδιο ίσχυε και για τον Κλαρκ, που ήταν, όμως, πιο άστοχος.

Είδαμε: Τη χρησιμοποίηση του Χρυσικόπουλου (ο οποίος βγήκε για να σουτάρει 3 τρίποντα μέσα από σύστημα). Όλα αυτά ίσως αξιολογηθούν διαφορετικά και με τον Χατζηβρέττα στην ομάδα.

Δεν είδαμε: Τον Ουέιφερ να έχει μπει ακόμη στο κλίμα του παιχνιδιού της ομάδας του.

Είδαμε: Τον Τσίλντρες στο ξεκίνημα της σεζόν να δείχνει μεγαλύτερη σιγουριά στο παιχνίδι του, αλλά να επιμένει από το τρίποντο (έστω και όταν είναι ελεύθερος) με 0% επιτυχία (0/7) έως τώρα στα δύο ματς.

Δεν είδαμε: Τον Παπαλουκά (που ναι μεν μοίρασε ασίστ) να έχει σιγουριά και ασφάλεια στο παιχνίδι του. Έκανε κάποια ανόητα φάουλ και δεν απείλησε καθόλου το καλάθι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τεόντοσιτς σε ορισμένα σημεία ενέπνεε μεγαλύτερη σιγουριά για το ρυθμό των «ερυθρολεύκων».

Είδαμε: Τον Μπουρούση να λειτουργεί ακόμη σε χαμηλότερα στάνταρ (ίσως προσπαθεί να προσαρμοστεί βέβαια στην παρουσία ενός χαρισματικού σκόρερ, για πρώτη φορά δίπλα του, στη θέση «4»).

Είδαμε: Στο Μαρούσι, όπου χειροκροτήθηκε θερμά ο Στεφανίδης, τον Πελεκάνο μετά από πολύ καιρό (χρόνια, θα έλεγα) να ρολάρει επιθετικά, να πατάει καλά και με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να βγάζει και μια-δυο εντυπωσιακές φάσεις.

Είδαμε: Τον Καϊμακόγλου να μας θυμίζει όλο και περισσότερο τους παίκτες της Εθνικής μετά την επιτυχία του 2005, όταν εμφανίστηκαν όλοι με μεγαλύτερο θράσος και σημαντική εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους.

Είδαμε: Την Καβάλα να κολλάει όταν ο Γκούστας έκανε φάουλ, αλλά και τον Ραΐσεβιτς, με λίγες μέρες στην ομάδα, να είναι εντελώς εκτός κλίματος.