Δημοσιεύτηκε στις 26 Οκτωβρίου 2009
Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στον Μάικλ Τζόρνταν, το οποίο, όπως είχαμε αναφέρει εξαρχής, θα γίνει σε αρκετά επιμέρους τμήματα και όχι συνεχόμενο.
Περάσαμε το καλοκαίρι του 1990 όταν οι Μπουλς αποκλείστηκαν για 3η συνεχόμενη χρονιά από τους Πίστονς και οι φωνές κριτικής προς τον Τζόρνταν πλήθυναν. Βέβαια, όσοι έσπευσαν να το κάνουν, απλώς κατάπιαν τη γλώσσα τους στη συνέχεια, καθώς σε όλη τη δεκαετία του 1990, κάθε φορά που ο Τζόρνταν πατούσε παρκέ NBA από την αρχή της περιόδου, στο τέλος έφευγε με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο χέρι.
Δύο three-peat, τρεις αποχωρήσεις, δύο επιστροφές συνθέτουν την πολυτάραχη καριέρα του θρύλου στο εξής. Η αρχή έγινε το 1990-91, όταν μετά την προειδοποιητική βολή της περασμένης περιόδου, οι Μπουλς ήταν έτοιμοι. Και οι αμφισβητίες, αλλά και οι Πίστονς, θα έβλεπαν την άλλη πλευρά του νομίσματος. Το Σικάγο έκανε το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του με 61-21 και πήρε για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια την πρώτη θέση στην περιφέρειά του. Ο Τζόρνταν ήταν MVP κανονικής περιόδου με 31.5 πόντους, 6.0 ριμπάουντ και 5.5 ασίστ με 54% εντός παιδιάς, ενώ ο Πίπεν πλέον ήταν all-star. Οι δύο πρώτοι γύροι των πλέι οφς είχαν ως θύματα τους Νικς και τους Σίξερς, ενώ στον τελικό Ανατολής περίμεναν οι Πίστονς. Εκεί οι Μπουλς έκαναν επίδειξη δύναμης, διαλύοντάς τους με 4-0, με τον Τόμας να οδηγεί την ομάδα του εκτός παρκέ λίγα δευτερόλεπτα πριν (!) τη λήξη του 4ου ματς και τους περισσότερους Πίστονς να μην χαιρετούν τους αντιπάλους τους. Οι Πίστονς εφάρμοσαν ξανά τους περίφημους «Jordan Rules», αλλά αυτή τη φορά ο Τζόρνταν… πάσαρε σαν τρελός. Το ρεκόρ των Μπουλς πριν τους τελικούς ήταν 15-2 και ούτε τα τελευταία απομεινάρια του «Showtime» των Λέικερς μπόρεσαν να τους σταματήσουν. Οι Μπουλς κέρδισαν με 4-1, ο Τζόρνταν ήταν για πρώτη (από τις 6 συνολικά) φορά MVP των τελικών του NBA, με 31.1 πόντους, 6.4 ριμπάουντ και 8.4 ασίστ στα πλέι οφς και τα εξωφρενικά 31.2 πόντους, 11.4 ασίστ, 6.6 ριμπάουντ, 2.8 κκεψίματα, 1.4 τάπες με 56% στους τελικούς!
Είχε πλέον ξυρίσει το κεφάλι του και ήταν η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα στο παγκόσμιο μπάσκετ, με τον κόσμο να τον γνωρίζει μόνο και μόνο από τη σιλουέτα του κεφαλιού του, χωρίς καν να χρειάζεται να δει πρόσωπο! Η κριτική του στους συμπαίκτες του ήταν απίστευτα σκληρή, αλλά οι γκρίνιες που δημιουργήθηκαν στα αποδυτήρια χάνονταν μπροστά στη λάμψη των τίτλων της ομάδας.
Το 1991-92 δεν ήταν διαφορετικό. Οι Μπουλς έφτασαν στο 67-15, καλυτερεύοντας το ρεκόρ τους. Ο Τζόρνταν είχε 30.1 πόντους, 6.4 ριμπάουντ και 6.1 ασίστ με 52% εντός παιδιάς και πήρε το δεύτερο συνεχόμενο MVP κανονικής περιόδου (3ο συνολικά). Η κόντρα με τους Νικς στα πλέι οφς έχει μείνει στην ιστορία, με τους Μπουλς να προκρίνονται με 4-3. Μετά ακολούθησαν οι Καβαλίες με 4-2 και στον τελικό οι Μπλέιζερς υποτάχτηκαν με 4-2. Στο 6ο παιχνίδι οι Μπλέιζερς προηγήθηκαν με 79-64, αλλά ακολούθησε ένα 33-14 των Μπουλς μέχρι το τελικό 97-93 και τον τίτλο. Ο Τζόρνταν έκανε ρεκόρ τελικών με 35 πόντους στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα, έχοντας 6 τρίποντα. Ξανά MVP τελικών, με 35.8 πόντους, 4.8 ριμπάουντ και 6.5 ασίστ. Ο Τζόρνταν πια ήταν ο βασιλιάς του μπάσκετ.
Το καλοκαίρι του 1992 ήρθαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης, η dream-team και ο αποκλεισμός του Τόμας. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και ο Τόμας το βίωσε στο πετσί του… Ο Τζόρνταν πια ήταν ένα παγκόσμιο είδωλο, τίποτα απ’ όσα έκανε δεν περνούσε στην τύχη, όλοι προσπαθούσαν να μπουν κάτω από τον ήλιο του. Όμως δεν τα κατάφεραν όλοι. Η Reebok έκανε κολοσσιαία συμφωνία με τις Η.Π.Α. για να φτιάξει τις φανέλες της dream-team και να μπει εκεί το logo της, αλλά ο Τζόρνταν (που είχε συμφωνία με την Nike) στο βάθρο βάζει την αμερικανική σημαία πάνω στον δεξί του ώμο, για να κρύψει το σήμα της Reebok! Το παρασκήνιο μεγάλο και θα το δούμε σε άλλο μέρος του αφιερώματος.
Η επόμενη χρονιά ήταν εξίσου θεαματική. Μπορεί ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ να του πήρε το MVP της κανονικής περιόδου, αλλά τον τελευταίο λόγο είχε ξανά ο Τζόρνταν. Οι τελικοί του 1993 ήταν καταπληκτικοί και κρίθηκαν στο 4-2 με το σουτ (μετά από 9 συνεχόμενους πόντους του Τζόρνταν) του Τζον Πάξον (3.9 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη) και την τάπα του Χόρας Γκραντ για το 98-97. Όμως, στην ουσία, κρίθηκαν στο μεγαλείο του Τζόρνταν. Με ρεκόρ τελικής σειράς 6 αγώνων τους 41.0 πόντους μέσο όρο, ο Τζόρνταν ήταν ασταμάτητος. Έγινε ο 1ος στην ιστορία που κέρδισε 3 συνεχόμενα MVP τελικών, ενώ είχε και 6.7 ριμπάουντ κι 6.0 ασίστ μέσο όρο στα πλέι οφς με 35.1 πόντους ανά αγώνα.
Όμως, μετά από 3 συνεχόμενους τίτλους, μετά από 3 συνεχόμενα MVP τελικών, 7 συνεχόμενους τίτλους πρώτου σκόρερ, απίστευτη λάμψη και νίκες, ο Τζόρνταν έδειχνε κουρασμένος και χωρίς κίνητρο. Η έλλειψη κινήτρου τον «κυνήγησε» πολλές φορές στην καριέρα του, όπως και ο ίδιος έχει δηλώσει. Τότε ξέσπασε και το σκάνδαλο με το πρόβλημα που είχε με τον τζόγο και απίστευτα περιστατικά, όπως το γεγονός ότι τζόγαρε στο Ατλάντικ Σίτι το βράδυ πριν από αγώνα πλέι οφ με τους Νικς ή ότι έχασε 1.25 εκατομμύρια δολάρια σε ένα παιχνίδι… γκολφ!
Τα πράγματα χειροτέρεψαν περισσότερο με τη δολοφονία του πατέρα του, Τζέιμς Τζόρνταν στις 23 Ιουλίου του 1993 από δύο εφήβους, που τον έκλεψαν. Ένας εκ των δύο δραστών (Ντάνιελ Γκριν, Λάρι Μάρτιν Ντέμερι), αφού συνελήφθησαν και πριν καταδικαστούν σε ισόβια φυλάκιση είχε, μάλιστα, πει την… απίστευτης βλακείας ατάκα: «αν ήξερα ότι ήταν ο μπαμπάς του Τζόρνταν, δεν θα τον σκότωνα» για να φανεί και πάλι το μέγεθος του αστέρα. Ο Τζόρνταν ήταν δεμένος με τον πατέρα του (μάλιστα το χαρακτηριστικό του να βγάζει τη γλώσσα του όταν έκανε ντράιβ το πήρε όπως έχει πει από τον πατέρα του, που το έκανε όταν ήταν απορροφημένος στη δουλειά) και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το πλήγμα εύκολα.
Στις 6 Οκτωβρίου του 1993, λίγο πριν κλείσει τα 30 του χρόνια, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το μπάσκετ, λέγοντας ότι δεν έχει κίνητρο, αλλά ούτε και διάθεση πια για να παίξει μετά τον θάνατο του πατέρα του. Πάντως, αργότερα είπε ότι σκεφτόταν την αποχώρηση από το καλοκαίρι του 1992 όταν και είχε κουραστεί με την dream-team και όλη τη βιομηχανία που είχε στηθεί γύρω του.
Όσο τo NBA προσπαθούσε να ξεπεράσει το σοκ, ο Τζόρνταν υπέγραψε συμβόλαιο με τη minor league ομάδα των Σικάγο Γουάιτ Σοξ, για να κάνει, όπως είπε, πραγματικότητα το όνειρο το δικό του και του πατέρα του και να τον τιμήσει.
Η πρώτη μεγάλη επιστροφή και το δεύτερο three-peat με την καλύτερη, ίσως, ομάδα όλων των εποχών θα μας απασχολήσουν στο 5ο μέρος του αφιερώματος.